Vragen tijdens sollicitatiegesprek
Hi allemaal,
Binnenkort heb ik een sollicitatiegesprek voor een baan die ik echt wel graag wil hebben. Ik ga me dus heel goed voorbereiden. Er zijn veel websites met bv. ‘de meest gestelde vragen tijdens een sollicitatiegesprek’ en de verdere trucjes ken ik ook wel.
Maar ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met vragen. Dus…
1. Wat is de gekste vraag die je ooit hebt gehad tijdens een gesprek?
2. Kreeg je vragen die je niet had verwacht en dacht…hé, dat is nou eens een goede, originele vraag?
4. Heb je wel eens geweigerd een vraag te beantwoorden?
Etc. etc.
Bedankt en groetjes,
Truus
ooit kreeg ik de vraag; wat is iets wat we op basis van je cv niet van je kunnen weten. Die vond ik heel leuk omdat het ook laat zien of je een beetje kunt improviseren en enthousiast kunt vertellen vond ik, en dat was nodig in de functie.
Deze heb ik later ook nog een keer gebruikt. Bleek heel interessant. Een sollicitant kwam met een super enthousiast verhaal over hoe ze kinderkampen begeleidt als vrijwilliger en wat voor toneelspel ze daarbij inzet. Totaal irrelevant voor de functie maar haar enthousiasme en het feit dat ze spontaan vertelde waren wél relevant. Iemand anders kwam niet verder dan ja... nouja... tja.. ik hou van lezen, onee dat staat ook al in mijn cv. Als ze enthousiast had verteld wat haar favoriete broodbeleg was geweest had het er al heel anders uitgezien.
Ik snap trouwens wel dat deze vraag voor sommige functies totaal nergens op slaat, maar hier vond ik het leuk.
Al vrouw tussen de 20 en 45 jaar: heb je kinderen of een kinderwens?
Die vraag mag helemaal niet gesteld worden overigens. Ik antwoorde meestal met nee. Het liefst had ik iets willen zeggen als: Oh zijn kinderen hebben of willen een vereiste voor deze functie?
KillerQueen schreef op 29-03-2024 om 08:11:
Al vrouw tussen de 20 en 45 jaar: heb je kinderen of een kinderwens?
Die vraag mag helemaal niet gesteld worden overigens. Ik antwoorde meestal met nee. Het liefst had ik iets willen zeggen als: Oh zijn kinderen hebben of willen een vereiste voor deze functie?
Ja, ik denk zo maar heel toevallig dat ze dit niet aan een man vragen.
KillerQueen schreef op 29-03-2024 om 08:11:
Al vrouw tussen de 20 en 45 jaar: heb je kinderen of een kinderwens?
Die vraag mag helemaal niet gesteld worden overigens. Ik antwoorde meestal met nee. Het liefst had ik iets willen zeggen als: Oh zijn kinderen hebben of willen een vereiste voor deze functie?
Die vraag kreeg ik ook toen ik 24 was en voor een secretariaatsfunctie solliciteerde. Ik was telkens heel beleefd (op het onderdanige af) maar heb toen gezegd dat hij dat helemaal niet mocht vragen.
Dat heeft die hoogleraar juist gewaardeerd, hij nam me aan en inmiddels (ik minstens twee keer zo oud) is de man al lang met pensioen maar we hebben nog contact!
Bij een interne functie, hoe denk jij de werkwijze te gaan veranderen? Ik zei " ik weet niet eens hoe het nu gaat dus waarom zou ik dan al weten hoe het anders /beter kan "
Kreeg toen niet de functie maar nu heb ik hem uiteindelijk toch 
Mij is eens tijdens een sollicitatiegesprek gevraagd wanneer ik kon beginnen. Toen zei ik eerlijk van liever niet gelijk volgende week al want dan is het Carnaval. Mijn leidinggevende zei van daar ben ik blij om want ik ga zelf ook Carnaval houden. Ik ben hem toen ook tegen gekomen met Carnaval en we hebben samen bier gedronken samen met mijn man en zijn vrouw. Het klikte meteen tussen ons vieren en daar is een mooie vriendschap begonnen. Ik was toen een jaar of 22. Ook nadat ik mijn baan opgezegd had omdat ik fulltime moeder wilde zijn hebben we altijd contact gehouden tot 5 jaar geleden toen hij overleden is. Ik ben nu 58.
Bij ons zijn alle sollicitatiegesprekken met de STAR-methode. Ik kan daar niets mee. Je moet dan voorbeelden noemen bij de competenties in de vorm van een bouquetroman. Een situatie dreigt mis te gaan, maar dan kom jij met je enorm goede competentie en aanpak, waardoor je het geheel toch nog tot een goed resultaat brengt. Mijn probleem is ook dat ik mijn competenties niet zo bijzonder vind. Analytisch vermogen en beslissingen nemen, daar word ik voor betaald, durf en resultaatgerichtheid, zonder dat kan ik ook mijn werk niet doen. Ik kan het wel beter dan de meesten, maar kan ook wel vijf mensen verzinnen die het minstens net zo goed doen, en het is ook niet echt rocket science. Bij sollicitaties moet ik dus acteren dat het allemaal heel bijzonder is dat ik dat zo goed doe.
MMcGonagall schreef op 29-03-2024 om 12:49:
Bij ons zijn alle sollicitatiegesprekken met de STAR-methode. Ik kan daar niets mee. Je moet dan voorbeelden noemen bij de competenties in de vorm van een bouquetroman. Een situatie dreigt mis te gaan, maar dan kom jij met je enorm goede competentie en aanpak, waardoor je het geheel toch nog tot een goed resultaat brengt. Mijn probleem is ook dat ik mijn competenties niet zo bijzonder vind. Analytisch vermogen en beslissingen nemen, daar word ik voor betaald, durf en resultaatgerichtheid, zonder dat kan ik ook mijn werk niet doen. Ik kan het wel beter dan de meesten, maar kan ook wel vijf mensen verzinnen die het minstens net zo goed doen, en het is ook niet echt rocket science. Bij sollicitaties moet ik dus acteren dat het allemaal heel bijzonder is dat ik dat zo goed doe.
Ik vind Star in een werkomgeving ook lastig omdat ik veel in teams werk. Tijdens een gesprek voelt het dan overdreven om alle resultaten toe te wijden aan mijn analytische vermogen (want daar heeft mijn ene collega die erg goed kan schrijven of mijn andere die goed is in enthousiasmeren ook echt aan bijgedragen).
ik vind “waarom zouden we je aan moeten nemen?” geen fijne vraag.
Als 19 jarige in de kinderopvang,vers van school, eerste baan.
2 rare vragen: Hoe lang denk je hier te blijven werken? Was 10 uur vast en de rest vrijwillig op basis van 2 gulden per uur. Nou voorlopig? Ik zoek wel naar een vaste baan met meer uren maar wil graag ervaring op doen. Reactie: Ja want je moet wel lang blijven.
Ben je van plan snel zwanger te worden?
Ik was zo verbaasd.. Uuh....nou nee!
Toch aangenomen en na half jaar kwam er een baan vrij in ander dorp en wat scherst mijn verbazing. Eerste kind op de groep, kind van vragensteller...
Mijn man kreeg een keer een vraag van een sollicant “Met welk dier zou je jezelf vergelijken?”. Een tijdje later kwam die man op een andere functie solliciteren en toen heeft mijn man de vraag teruggesteld.
Prachtwacht schreef op 29-03-2024 om 15:29:
ik vind “waarom zouden we je aan moeten nemen?” geen fijne vraag.
De vraag terugstellen "waarom zou ik hier volgens jullie moeten werken?"
KillerQueen schreef op 29-03-2024 om 08:11:
Al vrouw tussen de 20 en 45 jaar: heb je kinderen of een kinderwens?
Die vraag mag helemaal niet gesteld worden overigens. Ik antwoorde meestal met nee. Het liefst had ik iets willen zeggen als: Oh zijn kinderen hebben of willen een vereiste voor deze functie?
Ja stom dat zoiets niet aan mannen wordt gesteld. Die willen tzt ook misschien een zogenaamde papadag of ouderschapsverlof opnemen?
Op vraag 4: 'wat wil je verdienen?'. Het was mijn eerste baan na een carrièreswitch, dus ik had echt geen idee. Ja, wel een 'voor minder dan x kom ik mijn bed niet uit'. Maar verder?
Dus ik heb ze een voorstel laten doen en daar nog iets bij gevraagd. Pakte meer dan prima uit
Ik heb in mijn jonge jaren twee keer een beetje te veel geblufd; een net iets te mooi sociaal wenselijk antwoord gegeven. Daar prikten ze snel doorheen. Ik kreeg beide keren de baan niet en dat was jammer, want ik zou daar wél goed op m'n plek zijn geweest, en ook voor hen van toegevoegde waarde.
Dat raad ik dus niemand aan🙂