Spijt nieuwe baan
Beste leden,
Ik ben begin januari gestart met een nieuwe baan. Voor ik de beslissing nam was mijn grootste twijfel dat ik weer heen en weer moest gaan rijden. Enkele reis 35 min
Heb dat 20 jr gedaan en had nu eindelijk een baan dichtbij huis hier zat ik 6 jr en beviel prima.
Ik wilde wel graag nog een keer iets anders proberen. Werk als groepsleerkracht en wilde keer ander type onderwijs.
Ben na twijfelen over het rijden toch de kans aangegaan.
Nu heb ik er 2 weken gewerkt het is kort dat weet ik, maar voel aan alles dat het hem niet gaat worden. Ik voel mij heel rot, omdat ik nu besef wat ik weggegooid heb. Wil maar 1 ding dit alles zo snel mogelijk terugdraaien. Mijn vaste contract is er niet meer, maar weet dat ik wel gelijk weer kan inrollen op een school bij mijn vorige stichting.
Ik erken dat ik totaal de verkeerde keuze geb gemaakt en voel mij daar rot, schuldig etc over. Ik zal dit moeten bespreken met mijn leidinggevende en daar zie ik dan ook erg tegeb op.
Hoe moet ik omgaan met deze misstap?
Eens met Anne1234! In een dergelijke functie draait het niet alleen om jou. Er is een klas met kinderen, dat vraagt om commitment.
Hoeveel ouders zouden hier niet zeggen dat hun kind een jaar met teamsport vol zou moeten maken, ook als ze het te ver fietsen vinden? Omdat je daar nu eenmaal voor gekozen hebt en je het team niet in de steek kunt laten?
Hier sta je voor een klas. Daar kun je niet midden in het schooljaar van weglopen omdat de reistijd tegen valt. Naar mijn mening.
-dubbel-
Ik vind niet dat je uit loyaliteit langer moet blijven (al zou ik me toch wel een beetje schuldig voelen om zo snel alweer te vertrekken, dus ik snap je gevoel).
Maar ik vind 2 weken wel heel snel om te bepalen dat je wil stoppen. Een nieuwe baan kost altijd veel energie, je moet je nieuwe collega's en leerlingen nog leren kennen en je weg vinden in het andere type onderwijs en in het algemeen is alles ineens anders. En dan nog de extra reistijd erbij die het allemaal extra vermoeiend maakt. Logisch dat dat na 2 weken allemaal vooral erg zwaar is en dat je je vorige baan mist. Het is ook gewoon een grote verandering. Zoiets kost tijd om te wennen, daar zou ik zeker 2-3 maanden voor uittrekken, om het echt een kans te geven. En dan pas beslissingen nemen.
Tenzij er iets echt heel erg mis is daar met de sfeer of de inhoud van het werk, maar dat lees ik niet terug in je verhaal.
Stel dat je nu niet meteen zou stoppen, verwacht je dan dat je op een later moment (bijvoorbeeld na de zomervakantie) ook weer terecht zou kunnen bij je vorige werkgever en/of dichter bij huis? Dan zou ik het nog een paar maanden aankijken en er echt voor gaan om je nieuwe baan een kans te geven.
Maak het jezelf op andere manieren makkelijk deze periode, even rustig aan qua huishoudelijk werk en verplichte afspraken, wat vaker een afhaalmaaltijd, dat soort dingen. Het wordt hoe dan ook minder vermoeiend over een tijdje, dat is dan het moment om knopen door te hakken, niet nu al na 2 weken.
Het reizen wil ik niet, dat voel ik heel duidelijk. Heb daarin echt foute keuze gemaakt, stom van mij. Ik heb nu de mogelijkheid om het terug te draaien, dus wil dat ook zo snel mogelijk doen.
TrefleQ schreef op 20-01-2025 om 00:16:
Eens met Anne1234! In een dergelijke functie draait het niet alleen om jou. Er is een klas met kinderen, dat vraagt om commitment.
Hoeveel ouders zouden hier niet zeggen dat hun kind een jaar met teamsport vol zou moeten maken, ook als ze het te ver fietsen vinden? Omdat je daar nu eenmaal voor gekozen hebt en je het team niet in de steek kunt laten?
Kinderen op een teamsport is een heel ander iets. Kinderen zijn vaak impulsiever, en minder goed in staat te relativeren en consequenties te overzien.
Hier gaat het om een volwassene.
Dank je Zeespiegel
35 minuten is best kort. Ik vind het ook wel een erg voorbarige conclusie na pas 2 weken. Logisch dat je moe bent. Maar goed. Je hebt je beslissing al gemaakt begrijp ik uit de berichten.
Je hebt een foute inschatting gemaakt. Dit kan altijd gebeuren. Het is wel heel vervelend dat je in dit veld zoveel mensen hiermee belast. Mensen gaan niet blij met je zijn. Daar zul je doorheen moeten. Niets aan te doen als jouw beslissing al vaststaat. Ja het is vervelend. Maar dat mag je ook best wel voelen. Want dit is gewoon helemaal niet handig wat je gedaan hebt. Gewoon zo snel mogelijk in gesprek gaan.
Rigimoken schreef op 20-01-2025 om 06:33:
Het reizen wil ik niet, dat voel ik heel duidelijk. Heb daarin echt foute keuze gemaakt, stom van mij. Ik heb nu de mogelijkheid om het terug te draaien, dus wil dat ook zo snel mogelijk doen.
stom van je idd, en ik ben het eens dat je nu niet zomaar kunt stoppen. Dat had je dan eerder moeten bedenken.
Zeespiegel schreef op 20-01-2025 om 06:46:
[..]
Kinderen op een teamsport is een heel ander iets. Kinderen zijn vaak impulsiever, en minder goed in staat te relativeren en consequenties te overzien.
Hier gaat het om een volwassene.
Juist daarom, omdat het hier om een volwassene gaat. Dan verwacht je dat de nieuwe baan met reistijd een niet-impulsieve, maar weloverwogen keuze was. En als dan de reistijd tegenvalt, verwacht je geen impulsief vertrek.
Je verwacht relativeringsvermogen; tot de zomervakantie deze reistijd, dat zou toch te doen moeten zijn (maar goed, dat is een aanname, het klinkt op to zich vastdraait in 'ik kan het niet', ik lees geen argumenten waarom het niet (meer) zou kunnen).
Je zou denken dat to vooraf de consequenties van het reizen zou hebben meegewogen. Maar in elk geval: dat to de consequenties van een voortijdig vertrek voor de kinderen en de nieuwe collega's meeweegt in haar besluit.
Misschien moet het je eerst zelf een keer overkomen dat je een totaal verkeerde keuze maakt.
Natuurlijk heb ik alles weloverwogen.
Ik kan bij mijn vorige stichting weer aan de slag, weet niet of ze over 2 mnd ook wat hebben.
Zal je wel zeggen het is een rotgevoel en voel mij al mega schuldig
TO, wat wil je met dit topic? Je vraagt naar hoe moet ik hiermee omgaan. Maar je hebt al lang besloten toch? Wat wil je nu van ons horen?
Als je terug wilt is het begin toch echt een gesprek met je huidige werkgever. En nee, die zal waarschijnlijk niet blij zijn. Maar morgen gewoon thuisblijven en je telefoon uitzetten lijkt me ook geen optie toch?
Hoe naar ook voor een school, je hebt toch echt een zakelijk contract. Als je nu opzegt kan je per 1 maart weg.
Een school en een klas hebben ook niets aan iemand die er eigenlijk niet wil zijn....
Friezinnetje schreef op 20-01-2025 om 07:13:
[..]
stom van je idd, en ik ben het eens dat je nu niet zomaar kunt stoppen. Dat had je dan eerder moeten bedenken.
In haar eerste bericht na de OP schreef ze al met de oude stichting over terugkomen te hebben gesproken.... Dus de vraag is niet of ze moet stoppen en terug naar oude werkgever, maar hoe ze moet omgaan met schuldgevoelens.
Dat neemt niet weg dat ik je gelijk moet geven, maar het was al te laat na haar eerste bericht om te besluiten te blijven.
Rigimoken schreef op 20-01-2025 om 07:51:
Misschien moet het je eerst zelf een keer overkomen dat je een totaal verkeerde keuze maakt.
Natuurlijk heb ik alles weloverwogen.
Ik kan bij mijn vorige stichting weer aan de slag, weet niet of ze over 2 mnd ook wat hebben.
Zal je wel zeggen het is een rotgevoel en voel mij al mega schuldig
Denk je dat wij allemaal nooit een verkeerde keuze hebben gemaakt? Ik heb dat vaak genoeg gedaan, en dan loste ik het verder zo goed mogelijk op. Rekening houdend met alle betrokkenen.
Die keuze voor de nieuwe baan heb je gemaakt, daar doe je niets meer aan. Wat je vanaf nu doet, kan je nog wel veranderen. Een reistijd van 35 minuten vind ik echt een kulreden om een klas halverwege het jaar in de steek te laten, eerlijk gezegd. Overal zijn tekorten, dus je hoeft echt niet bang te zijn dat je aan het einde van het schooljaar niet meer iets kunt vinden op fietsafstand.
Rigimoken schreef op 20-01-2025 om 07:51:
Misschien moet het je eerst zelf een keer overkomen dat je een totaal verkeerde keuze maakt.
Natuurlijk heb ik alles weloverwogen.
Ik kan bij mijn vorige stichting weer aan de slag, weet niet of ze over 2 mnd ook wat hebben.
Zal je wel zeggen het is een rotgevoel en voel mij al mega schuldig
Laat je niet gek maken door een aantal van de aanwezige dames.
Heel simpel, je hebt een keuze gemaakt en nu blijkt dat tegen te vallen. Dan mag je de keuze weer terug draaien. En het boeit helemaal niet dat anderen jouw reden niet goed vinden of andere argumenten hebben. Het gaat om jou en wat jij ervaart.
Ik vind het sterk van je dat je ziet dat het niet gaat werken en dat je daar naar handelt.