Prikkelgevoelig in het onderwijs?

Ik ben echt kapot na een dag vol prikkels van een volle enthousiaste groep. Als het onderwijs je wel leuk lijkt is misschien het werk als IB-er wat voor jou? Maar dan zal je toch echt eerst de PABO moeten doen. Kan je niet een keer meelopen, dan ervaar je zelf wat een week in een drukke groep met jou doet?

Veel prikkels zal je houden. Het ad hoc reageren leer je vanzelf. Je krijgt vaak dezelfde situaties die voorbij komen maar in een ander jasje. Dus als je het hebt meegemaakt kun je de tweede keer sneller handelen.

De vele prikkels zal je in je privéleven moeten compenseren. Als je dat ervoor over hebt, hoeft het geen dealbreaker

Mijn conclusie over werken in het onderwijs is dat het je veel kost maar ook veel oplevert. Je moet daar wel een goede balans in kunnen vinden en niet té betrokken zijn.

Ik zou eens een een paar dagen meelopen! Dan kun je het denk ik beter inschatten. Ik ben zelf ook best prikkelgevoelig, maar ik trek het werken in het onderwijs prima. Als leerkracht ben je er natuurlijk deels ook zelf bij hoe druk het in je klas is, maar er zijn natuurlijk wel veel prikkels in een klaslokaal.

Als je gaat meelopen, probeer dan in verschillende groepen mee te kijken en het liefst ook op verschillende scholen. Bij kleuters is het weer heel anders dan in groep 7/8. Ook heel andere prikkels. En op elke school is de sfeer ook weer anders en dat maakt ook uit voor de prikkels: heel klassikaal onderwijs doet weer wat anders met je dan een school die werkt met leerpleinen waar alle kinderen door elkaar heen lopen.

Ik ben IB-er en dat is op zeker niet prikkelarmer  dan leerkracht zijn. Ik moet veel vaker van taak/ situatie wisselen, kom in alle groepen, wordt juist voor situaties gevraagd waar snelle beslissingen moeten worden genomen. Als leerkracht ervaarde ik in de weken voor de herfstvakantie veel prikkels en indrukken, hierna waren de klas en ik aan elkaar gewend en had ik over het algemeen een goede basisrust in het lokaal. Ik heb een aantal collega’s die overeenkomen met jouw beschrijving van jezelf. Dat zijn vaak de lokalen waar de drukkere kinderen juist tot rust komen. Verschillende mensen, verschillende kwaliteiten! Loop eens mee op verschillende basisscholen. Per school kan de sfeer/ drukte sterk verschillen. 

Wat trekt je aan in het onderwijs?

Er zijn hele goede leraren met een persoonlijkheid zoals jij, maar het is meestal wel een lange en soms zware weg voordat ze hun draai gevonden hebben. Dat komt omdat je de eerste jaren ontzettend veel (echt honderden per dag) ad hoc beslissingen moet nemen, en je moet wennen aan de enorme input die je krijgt. Met ervaring zullen veel van die beslissingen inderdaad niet meer ad hoc voelen en leer je filteren, maar daar gaan echt jaren overheen. Heb je daar de ruimte en energie voor? 

Meelopen is sowieso een goede tip!

Snoepketting schreef op 16-11-2021 om 20:42:

Hoe doe je dat dan, prikkelgevoelig zijn en toch voor de klas staan? Ik begrijp dat het afhangt van de groep en het soort onderwijs, maar kun je leren om daar beter mee om te gaan? Of hangt het echt heel erg af van handhaving, om het maar even zo te noemen.

Ik verwacht bijvoorbeeld een bepaalde basisrust bij mijn leerlingen en let erop dat ik zelf ook een bepaalde rust heb (en dus ook uitstraal, worden de kinderen ook rustiger van). Aan het begin van de dag en aan het begin van de meeste lessen praat ik vaak even tegen de klas over wat we gaan doen en dat is dus een heel rustig moment. Zo keert telkens de rust weer terug in de klas. 

Ik creëer duidelijke momenten waarop overlegd/gekletst/gelopen mag worden en momenten dat stil aan tafel wordt gewerkt. Die momenten wissel ik af, doordat er regelmatig rust is in het lokaal en er dus minder prikkels zijn, is het voor mij niet erg dat er op andere momenten wel weer prikkels zijn. Dit is trouwens voor heel veel kinderen ook fijn; kinderen die graag willen kletsen/lopen hebben genoeg van zulke momenten nodig om ook stil te kunnen werken en er zijn genoeg kinderen die het juist rustig/stil in de klas willen hebben.

Soms willen kinderen allemaal iets vragen en bedenken ze dat naar je toe lopen de beste manier is om iets te vragen. Vooral in lagere groepen is dat. Voor ik het weet heb ik dan allerlei vragende kinderen om me heen staan. Dan krijg ik chaos in mijn hoofd, ik ben dan een kind iets aan het uitleggen en heb allemaal kinderen om me heen staan die ook aandacht willen. Als zoiets gebeurt ben ik heel resoluut: iedereen gaat weer zitten. Ik loop een vaste ronde door de klas en dan kom ik vanzelf bij je met een vraag. Zo kun je als leerkracht dus ook wat prikkels uitzetten.

Het blijft natuurlijk wel zo in het onderwijs dat elke dag anders is en er op elk moment onverwachte dingen kunnen gebeuren. Opeens een kind dat een beker omgooit, onrust omdat er een wesp naar binnen vliegt, een kind dat aan het wippen is met z'n stoel en omvalt. Dat zijn natuurlijk ook allemaal onverwachte prikkels, daar moet je wel mee om kunnen gaan.

Voor welke prikkels ben je het meest "bang"?

Volwassen onderwijs proberen? Lijkt me echt de hel zo'n school met gillende kinderen. Je zou van minder een burnout krijgen. 

Snoepketting schreef op 16-11-2021 om 20:42:

Hoe doe je dat dan, prikkelgevoelig zijn en toch voor de klas staan? Ik begrijp dat het afhangt van de groep en het soort onderwijs, maar kun je leren om daar beter mee om te gaan? Of hangt het echt heel erg af van handhaving, om het maar even zo te noemen.

Dat het kan betekenen dat ik privé moet inleveren vind ik niet zo erg. Dat doe ik nu ook. Alleen kost mijn huidige baan veel energie en ik zou juist zo graag een baan hebben waar ik energie van krijg.

De tip om verschillende groepen te proberen, vind ik een goeie. En misschien inderdaad ook verschillende onderwijsvormen.

Met duidelijke verwachtingen en een goede organisatie kan je veel rust creëren. Ik had/ heb zelf altijd een strakke organisatie met steeds dezelfde routines. Daarbinnen kan ik met een klas dan superlekker actief/ bewegend/ samenwerken. Ik heb zelf best hard moeten werken om dat onder de knie te krijgen dus ik weet dat het leren is. Voor mij nu een pre omdat ik andere hierin opleid. 

En daarnaast…. Als je dan een keer een donderde donderdag hebt in je klas is het zaak om na schooltijd de balans terug te vinden. Het is een proces wat je denk ik bij elke baan doormoet. 

Ik leerde mijn kleuters aan dat ze niet mij mochten aantikken (juf, juf, juf) Zelfs daar kun je een rust routine aanleren. Sorry ik ben gewoon erg dol op mijn vak