Juiste moment om actief te solliciteren?
Hoi allemaal,
Ik wil een andere baan. Merk dat ik de lange reistijd zat ben. Ook ben ik wel toe aan een andere werkgever met meer flexibiliteit.
Kind gaat volgend jaar naar de basisschool en met mijn reistijd wordt dat ook een puzzel.
Alleen ik heb nu wel een vast contract een flexibele leidinggevende (die wel tijdelijk is).
Maar ik vind het ook spannend. Man en ik hebben namelijk al een tijd de wens voor een tweede kind. Hiervoor zitten wij in een fertiliteit traject. Binnenkort horen wij of wij op de wachtlijst komen voor pgt. Dat betekent ook dat de ivf moet plaats vinden in een academisch ziekenhuis ongeveer 1.5 uur reistijd verder op.
Ik zou dan in een bepaalde periode meerdere keren per week die kant op moeten en dus iets moeten regelen met werk. Nu gaat dat heel makkelijk maar bij een nieuwe werkgever is dat maar de vraag.
Man geeft aan gewoon solliciteren en je kan eventueel altijd in een tweede gesprek open kaart spelen. Maar toch vind ik het een eng idee om mijn vaste contract op te geven.
Er zijn trouwens niet extreem veel vacatures in het werk wat ik wil doen.
Weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Misschien advies, tips en ervaringen?
Wat zou jij doen in mijn situatie?
ik zou eerst afwachten mbt het fertiliteitstraject. Dat klinkt pittig, vanwege de reistijd, maar misschien wordt het dat ook emotioneel en fysiek. Dan is stabiliteit en een flexibele lg wel zo fijn. Als je tweede er dan is kun je op je gemak verder kijken.
Als werkgever zou ik niet zo happig zijn op een nieuwe werknemer die gelijk al veel vrij moet nemen en met zo'n veeleisend traject bezig is. Ik zou iemand willen die 100% gaat voor haar nieuwe baan.
Wollstonecraft schreef op 27-05-2024 om 09:50:
ik zou eerst afwachten mbt het fertiliteitstraject. Dat klinkt pittig, vanwege de reistijd, maar misschien wordt het dat ook emotioneel en fysiek. Dan is stabiliteit en een flexibele lg wel zo fijn. Als je tweede er dan is kun je op je gemak verder kijken.
Als werkgever zou ik niet zo happig zijn op een nieuwe werknemer die gelijk al veel vrij moet nemen en met zo'n veeleisend traject bezig is. Ik zou iemand willen die 100% gaat voor haar nieuwe baan.
Ik heb die reistijd nu ook maar dan voor mijn werk. Merk dat het mij nu toch wel begint op te breken (en de files frustreren steeds meer).
Een flexibele lg is heel fijn. Dat maakt ook dat tot op heden mijn werk er geen seconde onder heeft geleden. Maar de lg is vervangen door een interim (die ook heel flexibel is)en ze willen daar zo snel mogelijk van af.
Ik neig ook naar afwachten omdat die optie als meest veilig voelt. Aan de andere kant komt ook steeds meer de vraag hoelang wacht ik nog af? En hoe ga ik ondertussen om met frustraties die werk steeds meer oplevert.
Wel gaan solliciteren. Een ivf traject kan ook lang duren. Wat als je nog drie jaar hier moet werken, omdat het niet zo snel gaat? Dan staat al die tijd je werk in de wachtstand.
Wat als dan ook nog eens je nieuwe leidinggevende niet flexibel is? Dan zit je helemaal vast.
Eventueel kun je ook open kaart spelen in je sollicitatie (al hoeft dit niet). Maar zo kun je wel direct beoordelen of ze flexibel genoeg zijn.
Ik zou in elk geval de vacatures in de gaten houden, juist omdat je schrijft dat er niet veel vacatures zijn zijn in jouw werkveld.
Bij vacatures schrijven. Je kunt dan altijd nog beslissen. Succes met beiden!
Ik heb om andere redenen een paar jaar geleden heel lang getwijfeld om te solliciteren naar een andere functie. Mede i.v.m. een chronisch ziek kind. Toen woonde ik vlakbij mijn werk en vlakbij de school van kind. Ik had een vast contract, maar eigenlijk werd ik steeds ongelukkiger op die plek. Een andere baan zou ook een flinke carrièreswitch zijn. Uiteindelijk toch gesolliciteerd toen er een vacature was, ook redelijk in de buurt (7 km). Oudste kon ondertussen ook zelfstandig haar ziekte managen, met eventueel even app-contact met mij. En ik ben zo blij dat ik de stap gemaakt heb, zit nu veel meer op mijn plek en ga met plezier naar mijn werk.
Ik denk als ik jou was, dat ik wel zou gaan solliciteren als er iets langs komt. Dan kun je altijd nog kijken hoe het voelt als je op gesprek mag. En mocht het het dan toch niet zijn, heb je in ieder geval al weer geoefend met solliciteren.
Hét geschikte moment komt nooit. Of over een jaar of 10. IVF-traject, dan hopelijk zwanger, dan een kleine, dan weer een overgang naar dit of dat.
Dus ga de vacatures in de gaten houden en langzaam solliciteren. Het heeft geen haast, dus kijk naar wat er beschikbaar komt en wat je bevalt.
.
Ik heb jaren geleden tijdens m’n zwangerschapsverlof van de eerste gesolliciteerd. Zeker geen ideaal moment, want én wennen aan nieuw werk en een nieuwe werkgever, én wennen aan het moederschap en alles wat daarbij komt kijken. Andere situatie dan bij jou natuurlijk. Het is wennen geweest, maar ik ben tot op de dag van vandaag blij dat ik de overstap gemaakt heb. En mijn huidige werkgever is zonodig ook nóg flexibeler dan m’n vorige, dat kan ook nog!
Ik zou gaan solliciteren, maar wel eerlijk aangeven dat je in een fertiliteitstraject zit. Als ze je graag willen hebben, zou dat geen probleem moeten zijn. Tenzij het een baan is waar je geen flexibele werktijden hebt.
Het klopt dat ik geen haast haast heb en op mijn gemak kan rondkijken en solliciteren.En eigenlijk moet ik dat ook gewoon doen. Solliciteren en eventueel op gesprek mogen komen betekent niet meteen dat ik ergens aan vast zit.
En ik weet inderdaad niet hoelang het hele traject nog gaat duren. Sterker nog ik weet niet eens wanneer het gaat starten (waarschijnlijk volgend jaar als ik realistisch ben). Voor een lange tijd vond ik het prima dat werk/carrière op pauze stond. Maar ik merk dat ik daar nu wat onrustiger onder ben. Deels omdat ik meer ontevredenheid ervaar in mijn huidige werk. Deels omdat ik mij verder wil ontwikkelen. Maar aan de andere kant komt dan weer de gedachten, je kan niet altijd en en hebben. En maak ik het voor mijzelf weer een dilemma.
Bailey26 schreef op 27-05-2024 om 16:13:
Het klopt dat ik geen haast haast heb en op mijn gemak kan rondkijken en solliciteren.En eigenlijk moet ik dat ook gewoon doen. Solliciteren en eventueel op gesprek mogen komen betekent niet meteen dat ik ergens aan vast zit.
En ik weet inderdaad niet hoelang het hele traject nog gaat duren. Sterker nog ik weet niet eens wanneer het gaat starten (waarschijnlijk volgend jaar als ik realistisch ben). Voor een lange tijd vond ik het prima dat werk/carrière op pauze stond. Maar ik merk dat ik daar nu wat onrustiger onder ben. Deels omdat ik meer ontevredenheid ervaar in mijn huidige werk. Deels omdat ik mij verder wil ontwikkelen. Maar aan de andere kant komt dan weer de gedachten, je kan niet altijd en en hebben. En maak ik het voor mijzelf weer een dilemma.
Inderdaad je kunt niet altijd en en hebben. Maar ik zie niet in waarom je niet en een leuke baan kunt hebben waarin je je verder kunt ontwikkelen, plezier kunt hebben en tegelijkertijd kan afwachten wanneer het ivf traject start.
En als het traject eenmaal start heb je misschien al wel een leuke nieuwe baan, waarin je je net zo goed bewezen hebt. Waar je misschien evenveel begrip en flexibiliteit krijgt als nu en ook nog eens minder reistijd.
En voor zon zwaar traject is het juist fijn als het op andere vlakken fijn loopt. Dat je niet bij elke mogelijke tegenslag ook nog denkt aan hoe klote het is dat het dan nog langer duurt voordat je leven uit de pauze stand kan komen.
Ik heb zelf ook jaren in een ivf-traject gezeten en op een gegeven moment ben ik gestopt met alles maar op pauze zetten daarvoor. Trouwen, verhuizen, verre reizen maken, een nieuwe baan: vanalles stelden we ervoor uit. Uiteindelijk kun je natuurlijk nooit voorspellen hoe lang alles gaat duren (en feitelijk, of het überhaupt gaat lukken) en intussen tikt de tijd verder. Mijn advies dus: gewoon voor die baan gaan!
(Overigens, ik ben zelf ook werkgever, en zou het prima vinden als je in je eerste jaar vanwege dergelijke afspraken regelmatig weg zou moeten. Dat zou ik niet eens hoeven horen in een tweede gesprek. Voor hetzelfde geld neem ik iemand aan die na drie maanden zwanger blijkt te zijn - dat risico loop je nu eenmaal als je vrouwen van een bepaalde leeftijd in dienst neemt).
ik zou wachten tot na de zwangerschap. Zwangerschap discriminatie is wel verboden maar bestaat beslist wel.
En wanneer je moeder bent, zal je merken dat je andere zaken belangrijk vind dan nu.
Zeespiegel schreef op 27-05-2024 om 22:27:
ik zou wachten tot na de zwangerschap. Zwangerschap discriminatie is wel verboden maar bestaat beslist wel.
En wanneer je moeder bent, zal je merken dat je andere zaken belangrijk vind dan nu.
Maar die zwangerschap kan nog wel een tijdje op zich laten wachten of erger nog nooit komen. Als je al die tijd ongelukkig bent in je huidige baan valt dat niet mee. Bij mij duurde het bij beide kinderen 3 jaar voor ik zwanger werd, en ik merkte ook wel dat ik de neiging had, en dat ook gedaan heb, om mijn leven op pauze te zetten, want wat als ik net een bepaalde stap zet en dan word ik zwanger?
Op het ouders online forum zei iemand toen: “Ga eerst voor plan A, dat is wat je zelf het liefste zou willen qua werk, mocht er een zwangerschap komen, kun je altijd nog over op plan B van baby.” 😁
Absoluut solliciteren. Zo'n reistijd met een kind op de basisschool wat je allemaal net niet redt is heel vervelend. Daarnaast ben je er niet meer op je plek en is het tijd voor wat anders.
Ik zou niks over je traject zeggen tijdens het sollicitatiegesprek. Zoals Nienke ook al zegt.
Kijk gewoon rond en als er iets langskomt waar je blij van wordt kan je reageren .
Zeespiegel schreef op 27-05-2024 om 22:27:
ik zou wachten tot na de zwangerschap. Zwangerschap discriminatie is wel verboden maar bestaat beslist wel.
En wanneer je moeder bent, zal je merken dat je andere zaken belangrijk vind dan nu.
Ik weet dat zwangerschap discriminatie nog steeds voor komt. Dat is ook zeker iets wat in mijn achterhoofd meespeelt.
Ik ben al moeder. En dat zorgt ook deels er voor dat ik klaar ben met die lange reistijd (en de flexibiliteit van een baksteen). Ik denk dus dat ik op dat vlak wel helder heb wat ik belangrijk vind in een baan.