In dubio over hoe nu verder
ik kan wat van jullie wijsheid gebruiken 
Ik werk momenteel een jaar bij mijn huidige werkgever. Ik dacht dat dit hét bedrijf voor mij zou zijn en dat ik hier de komende 10 jaar zou willen werken. Nu valt de praktijk wat tegen. Daar baal ik énorm van! Ik vind niet echt aansluiting bij collega’s, met het team waar ik in werk botert het niet echt, de reistijd valt enorm tegen en het MT heeft wat keuzes gemaakt waar ik op z’n zachtst gezegd verbaasd over was. Eind januari ben ik met zwangerschapsverlof gegaan, dus ik ben nu een tijdje thuis.
nu twijfel ik over wat te doen na mijn verlof. Teruggaan? Nieuw werk zoeken? De eerste maanden met een baby kunnen best roerig zijn, dus voor blijven valt ook wat te zeggen… En ik wil ook niet te snel opgeven.
nieuw werk is een optie. Ik ben links en rechts wat oriënterende gesprekken aan het voeren. Onder andere met bedrijf A en B.
Bedrijf A zit in een branche waar ik reeds in gewerkt heb. Werkzaamheden ken en kan ik. Is wel uitdaging in te vinden, maar niet per se de stap waarin ik me het meest kan ontwikkelen.
Bedrijf B zit in een totaal nieuwe branche, één van de moeilijkste wat betreft mijn functie. Zou een flinke uitdaging bieden en mijn ervaring enorm uitbreiden. De vraag zou wel zijn of ik op dit niveau mee kan draaien.
wat is wijsheid? Nog even doorzetten bij huidige werkgever, zodat we thuis kunnen wennen en wellicht slaat de vonk nog over? Of van baan wisselen en dan de veilige keus maken? Of juist voor de uitdaging gaan en kijken wat ervan komt? Ik hoop dat forummers met kinderen wat inzichten/ervaringen kunnen delen op dit gebied 
Ik zou blijven, tenzij je echt heel erg tegen terugkeren op ziet en er mentaal onder lijdt. Wisselen tijdens je verlof en met een pasgeboren baby lijkt mij erg stressvol. Een nieuwe baan kost hoe dan ook meer energie en je wil je van je beste kant laten zien. Dat gaat niet op het chronisch slaapgebrek wat je toch vaak hebt in de eerste 6 maanden.
ik zie er niet heel erg tegenop en lijd er mentaal niet onder. Zou er niet zo’n zin in hebben, maar de situatie is prima houdbaar.
met wat je daarna zegt ben ik het eens. Baby komt nu 1x per nacht, maar dat kan natuurlijk nog veranderen.
Ik heb geen kinderen, maar ik wordt getriggerd door je zin 'ik wil niet te snel opgeven'. Dit had ik precies zo bij een van mijn vorige werkgevers. Ik zat er een jaar en ik was gewoon niet op mijn plek, wat jij ook omschrijft. Ik dacht toen ook dat ik het wat langer een kans moest geven. Nou dat was helemaal verkeerd gedacht, alle dingen waar ik niet blij van werd, werden de 2 jaar die ik er daarna nog heb zitten proberen, alleen erger, plus nog andere dingen. Achteraf gezien had ik na dat 1e jaar gelijk moeten vertrekken. Dit heeft mij persoonlijk teveel gekost. Ik zou dus voor bedrijf A kiezen (omdat je een baby hebt niet B.). Ik heb me voorgenomen om niet meer te vinden dat ik het niet moet opgeven, soms is het gewoon geen match, dat heeft niks met opgeven te maken.
Ik heb ook gesprekken gevoerd tijdens mijn verlof. Nu had ik wel een huilbaby en dat had ook zo zijn effect op mijn welzijn. Ik heb dat dus ook zo uitgelegd. Dat ik mij op een nieuwe plek volledig wilde kunnen inzetten en dat ik niet wist of dat op dat moment al zou lukken. Toen ik eenmaal aan het werk was op mijn oude werk nogmaals contact gehad em toen de knoop doorgehakt. Afgesproken dat ik 6 maand na mijn verlof zou starten. Toen liep het thuis en had ik ruimte voor een nieuwe uitdaging. Ik heb toen wel gemerkt dat een echt grote uitdaging voor mij niet haalbaar was. Bedrijf B zou mij niet gelukt zijn. Maar iedereen is anders en iedere situatie is anders.
Persoonlijk zou ik voor bedrijf B gaan. Mocht het niet lukken of teveel blijken kan je altijd nog switchen. Het klinkt alsof er wel werk te vinden is voor jou?
Is het mogelijk om aan het begin extra ouderschapsverlof op te nemen?
Optie A leuker werk en minder reistijd.
Nog geen uitdaging maar dat kan over een jaartje wel 😀
@Dutch: rationeel gezien sta ik er hetzelfde in. Moet verstand en gevoel daarin nog op 1 lijn krijgen merk ik.
@Mees: daar ben ik ook bang voor, dat bedrijf B te hoog gegrepen blijkt. En dan wéér ergens anders heen moeten. Maar ja, angst is nou ook weer geen goede raadgever om een uitdaging dan maar niet te doen. Dat maakt het nu zó lastig…
@envelop: ja, er zijn veel vacatures voor mijn functie. De arbeidsvoorwaarden schelen daarin nog wel aardig. Ik heb nu een goed salaris en leaseauto. Bedrijf B kan dat sowieso matchen. Bij bedrijf A lever ik de auto in en ik denk niet dat ze dat in salaris helemaal gaan compenseren. Dus dan moeten we een auto kopen en verdien ik wat minder uiteindelijk. Wat voor dé baan niet per se erg is… extra ouderschapsverlof zou ik even moeten bespreken, goede tip!
Het leest alsof bedrijf B wel duidelijk je voorkeur heeft.
Ik moet misschien wel erbij vermelden dat ik alleenstaand (BAM) ben. En dus zoals ik schreef de eerste 5-6 maanden een huilbaby. Dat maakt mijn belastbaarheid/reserve om te beginnen misschien al minder dan de jouwe. Jouw partner kan wellicht in de inwerktijd thuis wat meer op zich nemen.
Als B echt jouw 'wensbaan' is dan zou ik daar inderdaad misschien wel voor kiezen. Of ervoor kiezen nog even te blijven waar je bent en over een half jaartje oid overstappen.
Bij A Ben ik bang dat ik niet genoeg uitdaging vind, waardoor ik toch weer na een aantal jaar verder ga kijken. Bij B ben ik bang teveel hooi op m’n vork te nemen waardoor ik mezelf in de problemen werk
pittig hoor, dat je in je eentje te dealen had met een huilbaby! Dat verschilt inderdaad enorm. Onze kleine is so far heel relaxed gelukkig. De grote zus daarentegen vergt op dit moment wel veel aandacht (overdag) 
ik heb toch het idee dat de veilige keuze voor nu verstandig is (dus nog even blijven of bedrijf A). Spannende stappen zetten is wellicht verstandiger als de kinderen allebei naar school gaan…
En wat is er mis mee om na een aantal jaar verder te kijken? Dat is wat anders dan een aantal weken hè...
In een turbulente tijd met een baby vind ik "een paar jaar" al heel vet om vooruit te kijken.
Ik zou persoonlijk even op je oude werk blijven Straks weer aan het werk is écht pittig. En voor hetzelfde geld komt je baby straks 3 keer per nacht, het is helaas geen stijgende lijn bij baby's maar een hele grillige. Ik zou even wachten tot je een lekker ritme hebt gevonden met de baby-werkbalans.
Echt doe wat je leuk vind. Alleen dan kríjg je ook energie van je werk ipv dat je alleen energie geeft. En zeker met een jonge baby is het belangrijk dat je werk je energie geeft
althans dat geldt voor mij.
Ik zou dan ook zeker bedrijf B doen als er geen onoverkomelijke randvoorwaarden aan zitten (reistijd 2 uur oid)
Ik zou met een baby van een paar maanden niet voor bedrijf B gaan. De combinatie inwerken in een zware job, de zware job zelf en een baby gaat de komende 2 jaar niet werken. Als je je proefperiode al doorkomt.
Ik zou dus ofwel blijven zitten, ofwel voor bedrijf A gaan.
Eventueel veranderen naar bedrijf B of iets soortgelijk kan over een paar jaar altijd nog.
Je wil ook niet dat het straks misloopt bij B en dat bedrijf A (of iets soortgelijk) je niet aanneemt omdat je teveel op te korte tijd aan 't jobhoppen bent.
Ik zou voor A gaan, maar dat komt ook omdat bij mij persoonlijk de ambitie ontzettend gedaald is toen ik een kind kreeg. Een tijdje op de automatische piloot, met mogelijkheid om wel voldoende uitdaging te creëeren, klinkt dan ideaal.
De moeilijkste tak opzoeken als je net moeder bent geworden, zou voor mij persoonlijk niet werken. En ergens met grote tegenzin blijven, ook niet. Zeker niet als de reistijd je fors is tegengevallen (flinke reistijd betekent ook minder tijd met kind) en je geen aansluiting hebt met het team of management (je kan wel wat begrip gebruiken de eerste jaren, bijv. als je kleine ziek is of je zware nachten hebt gehad).
Ik zou voor nu voor A kiezen.
Hoe lang duurt het bij B voordat daar het nieuwe ook weer vanaf is? Als dat binnen een paar jaar is, zou ik daar nu dus niet voor kiezen.
Ik ben trouwens zelf ooit wel met een baby van een half jaar oud aan een nieuwe baan begonnen. Toen totaal niet bij stil gestaan dat dit misschien wat veel kon zijn. En dat was het eigenlijk ook niet.
Bij mij begon dat eigenlijk pas op te spelen toen de oudste naar school ging. Weg rust op mijn vrije dagen.