Hoe verliep jou reïntegratie?
Ben gewoon nieuwschierig 
Doe een voorzichtige poging om na het overlijden van mijn moeder om terug te keren. Waarschijnlijk spelen daar ook long covid klachten bij en overspannenheid als gevolg van.....
Hoe verliep jullie reïntegratie?
Niet zo best. De bedrijfsarts zei bijvoorbeeld dat mijn manager iets moest regelen en de manager zei dat de bedrijfsarts daar eerst goedkeuring voor moest geven. De bedrijfsarts zei dat hij daar niet over ging en dat mijn manager het zelf kon regelen. Uiteindelijk was ik zo boos dat ik ze heb verzocht eens met elkaar te praten. Wat een gedoe was het zeg. Ik was lang ziek, bijna 2 jaar en heb in die tijd drie managers gehad. Nee: vier als ik de interim meetel van het zwangerschapsverlof. Breek me de bek niet open, zou ik zeggen.
Hier heel goed, in overleg met mijn manager heb ik zelf het tempo grotendeels kunnen bepalen. Als meer werken lukte, dan gaf ik dat door, en zorgde hij voor de gedeeltelijke betermelding.
ToetieToover schreef op 22-04-2024 om 17:25:
Niet zo best. De bedrijfsarts zei bijvoorbeeld dat mijn manager iets moest regelen en de manager zei dat de bedrijfsarts daar eerst goedkeuring voor moest geven. De bedrijfsarts zei dat hij daar niet over ging en dat mijn manager het zelf kon regelen. Uiteindelijk was ik zo boos dat ik ze heb verzocht eens met elkaar te praten. Wat een gedoe was het zeg. Ik was lang ziek, bijna 2 jaar en heb in die tijd drie managers gehad. Nee: vier als ik de interim meetel van het zwangerschapsverlof. Breek me de bek niet open, zou ik zeggen.
Oei das niet fijn.
Communicatie is inderdaad wel een dingetje.
Daglichtlamp schreef op 22-04-2024 om 17:36:
Hier heel goed, in overleg met mijn manager heb ik zelf het tempo grotendeels kunnen bepalen. Als meer werken lukte, dan gaf ik dat door, en zorgde hij voor de gedeeltelijke betermelding.
Wat fijn
Hier goede ervaringen met de bedrijfsarts na een heftige operatie, maar minder goede ervaringen met collega's. Die collega's hadden moeite met het feit dat ik wel dagdelen fysiek aanwezig was, maar niet beschikbaar was voor lastige vragen. Het was pre corona en thuiswerken was nog geen optie. Dat constante gepusht van collega's heeft mijn herstel behoorlijk vertraagd en heeft ertoe geleid dat de bedrijfsarts me heel bewust een tijdlang geen uren liet opbouwen, tot frustratie van mijn manager.
Malibu2 schreef op 22-04-2024 om 19:10:
Hier goede ervaringen met de bedrijfsarts na een heftige operatie, maar minder goede ervaringen met collega's. Die collega's hadden moeite met het feit dat ik wel dagdelen fysiek aanwezig was, maar niet beschikbaar was voor lastige vragen. Het was pre corona en thuiswerken was nog geen optie. Dat constante gepusht van collega's heeft mijn herstel behoorlijk vertraagd en heeft ertoe geleid dat de bedrijfsarts me heel bewust een tijdlang geen uren liet opbouwen, tot frustratie van mijn manager.
Daar liep ik dus vandaag tegen aan. Dat collega's proberen te pushen waardoor ik denk dat komt mijn reïntegratie niet ten goede.
rooiekater schreef op 22-04-2024 om 19:28:
[..]
Daar liep ik dus vandaag tegen aan. Dat collega's proberen te pushen waardoor ik denk dat komt mijn reïntegratie niet ten goede.
He wat vervelend... Pushen ze je om meer uren te maken of om meer te doen in de uren die je nu werkt?
Hoe staat je leidinggevende hierin en heb je contact met een bedrijfsarts?
Ik had destijds niet zoveel aan mijn leidinggevende die vaak afwezig was, maar heb wel veel gehad aan de bedrijfsarts. Die had in de gaten dat ik wel wilde, maar gewoon nog even niet kon.
Malibu2 schreef op 22-04-2024 om 20:53:
[..]
He wat vervelend... Pushen ze je om meer uren te maken of om meer te doen in de uren die je nu werkt?
Hoe staat je leidinggevende hierin en heb je contact met een bedrijfsarts?
Ik had destijds niet zoveel aan mijn leidinggevende die vaak afwezig was, maar heb wel veel gehad aan de bedrijfsarts. Die had in de gaten dat ik wel wilde, maar gewoon nog even niet kon.
Mijn collega's doen beide vinden dat ik en meer kan doen en langer kan blijven. Ze zien niet nadat ik ben geweest dat ik thuis gewoon in stort.
Leidinggevende staat tot nu achter mij is juist bang dat ik toch te snel te veel ga doen. Heb ook elke week een vast contact moment. Dan fysiek dan telefonisch.
Bedrijfsarts kent mijn afdeling en wil ook dat ik het voorlopig rustig aan doe. Heb van de week weer een gesprek daar.
rooiekater schreef op 22-04-2024 om 21:29:
[..]
Mijn collega's doen beide vinden dat ik en meer kan doen en langer kan blijven. Ze zien niet nadat ik ben geweest dat ik thuis gewoon in stort.
Leidinggevende staat tot nu achter mij is juist bang dat ik toch te snel te veel ga doen. Heb ook elke week een vast contact moment. Dan fysiek dan telefonisch.
Bedrijfsarts kent mijn afdeling en wil ook dat ik het voorlopig rustig aan doe. Heb van de week weer een gesprek daar.
Fijn dat je leidinggevende achter je staat.
En over je collega's, die denken vaak in eerste instantie alleen aan zichzelf. Ze hebben niet in de gaten dat hun gepush contraproductief werkt.
Ik weet niet hoe dit bij jou is, maar ik ben er pas veel later achtergekomen dat ik zelf ook niet heel duidelijk mijn grenzen aangaf. Dan dachten collega's ruimte te hebben en die namen ze. En ik zat vervolgens met de gebakken peren. Daar ben ik in de loop van de jaren beter in geworden. "Nee" is ook een antwoord en dat ben ik steeds meer gaan waarderen (en is voor collega's ook wel zo duidelijk).
Malibu2 schreef op 22-04-2024 om 21:58:
[..]
Fijn dat je leidinggevende achter je staat.
En over je collega's, die denken vaak in eerste instantie alleen aan zichzelf. Ze hebben niet in de gaten dat hun gepush contraproductief werkt.
Ik weet niet hoe dit bij jou is, maar ik ben er pas veel later achtergekomen dat ik zelf ook niet heel duidelijk mijn grenzen aangaf. Dan dachten collega's ruimte te hebben en die namen ze. En ik zat vervolgens met de gebakken peren. Daar ben ik in de loop van de jaren beter in geworden. "Nee" is ook een antwoord en dat ben ik steeds meer gaan waarderen (en is voor collega's ook wel zo duidelijk).
Ik kom daar juist nu achter dat ik iedereen veel te lang over mijn grenzen heen heb laten gaan. Iedereen bepaalde maar en ik deed het gewoon wilde niemand teleur stellen.
Collega's gingen er ook van uit dat ik na de uitvaart gelijk terug zou zijn en dat ik 2 maanden na dato nog steeds weinig kan word niet begrepen.
Ik ben een tijd werkloos geweest (ik woonde een tijd buiten nederland) en ik heb in Nederland begeleiding van re-integratiebedrijfjes gehad.
Mijn doel was werk te vinden dat bij mijn opleiding aansloot en dat is niet gelukt.
(Eenvoudiger, administratief werk kon ik zelf vinden.
Maar door een diagnose kon ik toch in het doelgroepenregister komen.)
Mijn indruk van dergelijke bedrijfjes is dat ze niet werk zoeken waar iemands talenten het best benut worden, maar gewoon de kwota van bedrijven vullen.
(Bedrijven hebben tegenwoordig een verplichting om mensen met afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te nemen.
Maar het bedrijf waar ik terecht kwam wilde die mensen niet in vaste dienst nemen.)
De werkervaring was erg leuk, maar de werkzaamheden waren tamelijk specifiek voor dit bedrijf. Dus ik kon de ervaring moeilijk elders meenemen.
Het volgende re-integratiebedrijf vond niets beter dan administratief werk bij de belastingdienst. En toen was ik al zo lang op zoek dat ik het wel accepteerde.
Maar als je na arbeidsongeschiktheid weer terugkomt, zal jouw situatie anders zijn.
Haarklover klopt mijn doel van reïntegratie is terug keren in eigen functie wat ook haalbaar is.
Maar reïntegratie als die van jou is ook niet fijn
Na een jaar kwam ik alsnog in de software-ontwikkeling terecht.
Want het eerste jaar bij de belastingdienst was bedoeld om te zien waar mensen terecht konden komen.
Dus het is nog best goed gekomen.
Maar als dat re-integratiebedrijf goed zo werken, zou ik een jaar eerder de IT in gegaan zijn.
Zit zelf nog middenin een reintegratie-traject. Na 9 weken deels ziekgemeld te zijn voor het eerst bedrijfsarts gezien. Die was heel begripvol en vond het opbouwschema wat vanuit wg was opgesteld totaal onrealistisch (ik ook!) Advies om sowieso 6 weken een stuk rustiger aan te doen qua uren en niet op te bouwen, en dat lijkt me tot nu toe wel te lukken. Als het daarna goedgaat mag ik iets gaan opbouwen.
Wg is echter totaal over de emmer doordat bedrijfsarts in probleemanalyse schreef dat de kans bestaat dat mijn gezondheidsprobleem niet tijdelijk is en ik nooit meer 100% terugkom (uiteraard iets anders geformuleerd, maar is nog niet te zeggen). Want als dat het geval gaat zijn dan kan ik huidige functie niet meer blijven doen (want die is echt voor min 4 dagen en met veel stress en deadlines) en is er waarschijnlijk binnen het hele bedrijf ook niets wat wel past. Of ik dus maar vast erover na wilde denken wat ik dan (buiten bedrijf waarschijnlijk) wil/kan gaan doen?!
Dit is toch heel voorbarig na krap 3 maanden ziekte (en niet eens 100%, ik werk "nog" ruim 60% van mijn normale uren)?! Of mis ik hier iets? Kunnen ze hiermee op makkelijke manier van me af? Moet ik al op zoek naar een andere baan (voor minder uur in een werkveld waarin parttime banen <32u niet bestaan..)?
Voelt echt als dolk in m'n rug dit, ook omdat gezondheidsproblemen al maanden langer spelen en ik me al die tijd (meer dan eigenlijk goed voor me was) heb ingezet voor mijn werk. En stress hierover helpt niet mee in herstel.
Biebmiep schreef op 02-06-2024 om 20:19:
Zit zelf nog middenin een reintegratie-traject. Na 9 weken deels ziekgemeld te zijn voor het eerst bedrijfsarts gezien. Die was heel begripvol en vond het opbouwschema wat vanuit wg was opgesteld totaal onrealistisch (ik ook!) Advies om sowieso 6 weken een stuk rustiger aan te doen qua uren en niet op te bouwen, en dat lijkt me tot nu toe wel te lukken. Als het daarna goedgaat mag ik iets gaan opbouwen.
Wg is echter totaal over de emmer doordat bedrijfsarts in probleemanalyse schreef dat de kans bestaat dat mijn gezondheidsprobleem niet tijdelijk is en ik nooit meer 100% terugkom (uiteraard iets anders geformuleerd, maar is nog niet te zeggen). Want als dat het geval gaat zijn dan kan ik huidige functie niet meer blijven doen (want die is echt voor min 4 dagen en met veel stress en deadlines) en is er waarschijnlijk binnen het hele bedrijf ook niets wat wel past. Of ik dus maar vast erover na wilde denken wat ik dan (buiten bedrijf waarschijnlijk) wil/kan gaan doen?!
Dit is toch heel voorbarig na krap 3 maanden ziekte (en niet eens 100%, ik werk "nog" ruim 60% van mijn normale uren)?! Of mis ik hier iets? Kunnen ze hiermee op makkelijke manier van me af? Moet ik al op zoek naar een andere baan (voor minder uur in een werkveld waarin parttime banen <32u niet bestaan..)?
Voelt echt als dolk in m'n rug dit, ook omdat gezondheidsproblemen al maanden langer spelen en ik me al die tijd (meer dan eigenlijk goed voor me was) heb ingezet voor mijn werk. En stress hierover helpt niet mee in herstel.
Werkgever kan nog niks. Google eens op wet poortwachter.
Pas na 1 jaar ziektewet komt spoor 2 in beeld en dan kan er worden gekeken naar evt passend werk en dan nog heeft Werkgever zijn verplichtingen pas na 2 ziekte jaren kan die van je af als het uwv het goed keurt.