Hoe kijk jij terug op je studiekeuze?
Ik heb destijds op unief mijn passie gevolgd. Mijn tijd daar was geweldig, ik ging met plezier naar de les. Nog voor ik afstudeerde had ik een job. Ik ben heel snel doorgegroeid en bots nu een beetje op de limieten van mijn diploma. Mijn huidige functie heeft quasi niks meer te maken met mijn studies. Binnenkort verander ik opnieuw van functie en nu begint het toch door te dringen dat ik beter iets anders gestudeerd had. Onzin enerzijds want zonder m'n diploma was ik hier nooit geraakt in the first place, maar dat ik een job doe nu waar ik nul studies in heb gehad, dat zorgt soms wel voor onzekerheid. Dus toch heb ik een beetje spijt van m'n keuze toen. Hoe zit dat met jullie?
Pabo gedaan, op ernstig aandringen van mijn ouders, die sowieso al mijn keuzes bepaalden toen ik nog thuis woonde. Ik heb het afgemaakt, maar verder niets mee gedaan. Gelukkig lagen de banen toendertijd voor het oprapen dus op zich is het allemaal goedgekomen, maar ik vind het jammer dat ik nooit echt zélf heb mogen nadenken over mijn keuze.
Geen spijt. Ik wist niet wat ik wilde en heb gekozen voor wat ik toen graag wilde doen. De studie was leuk, maar het werkveld beviel mij minder goed. Ik ben nog steeds blij met de kennis die ik heb opgedaan, maar het werkveld heb ik achter mij gelaten. Mijn ervaring en kennis heb ik meegenomen naar het onderwijsveld. Ik ben een nieuwe opleiding begonnen en ik denk niet dat dit mijn laatste zal zijn.
Als je mij over tien jaar vraagt wat ik doe, kan dat best iets totaal anders zijn. Het leven is (hopelijk) lang en je groeit mee. Interesses kunnen veranderen, ambities kunnen veranderen en dat is prima. In elke studie, cursus en baan leer ik weer nieuwe dingen over mezelf.
Red_Velvet schreef op 31-07-2021 om 14:02:
[..]
Dat is idd balen. Ik deed m'n eerste job wel graag maar het begon me snel te vervelen. In de zorg heb je nog wel wat "speelruimte" lijkt me? (Bejaarden, kinderen, mensen met handicap, bijstuderen voor verpleegkundige...)
Ik werk inmiddels 24 jaar en heb in meerdere velden gewerkt. Het afknappen zit meer in het feit dat ik zelf chronisch ziek bleek te zijn, er raakvlakken zijn met mijn huidige baan en ik de ellende slecht trek. Ik zit inmiddels een jaar in de ziektewet met flinke mentale klachten, reïntegratie gaat zeer, zeer moeizaam en ik ben er wel uit: ik wil niet terug. Laat anderen nu maar een poosje voor mij zorgen ipv dat ik mij last leegzuigen door niet luisterende patiënten.
Het " leven en laten leven " gevoel in mijn functie is weg. Ik kon het goed naast me neer leggen dat mensen met allerlei smoezen adviezen niet opvolgen. Nu ik zelf ziek ben, ben ik het begrip daar voor compleet verloren. Ik doe namelijk van alles om stabiel en gezond te blijven.
Hoewel ik nu op een andere faculteit werk dan mijn studie, gewoon goed gekozen. Goed gedaan mezelf, 37 jaar geleden. Het was een gewaagde keuze gezien mijn middelbare schoolcijfers, maar het was toch precies goed.
@Mallebeppie ow ja dat is iets volledig anders natuurlijk. Pak goed je tijd om te herstellen en idd zoek je daarna iets anders als dat lukt. Geen enkele job is je gezondheid waard, echt geen enkele.
ik zou, wetende wat ik nu weet na 30 jaar zorg, niet meer voor de hbov kiezen. Mijn ouders wilden graag dat ik de heao zou doen. Zelf heb ik nog getwijfeld over docent wiskunde worden.
Beetje jammer dat ik hbo ben gaan doen en geen universiteit. Ik ben geen leertype, en hbo heb ik dus vooral gedaan met opletten in de les en gezond verstand. Een beetje inzet had geen kwaad gekund. Ik hoop het nog recht te kunnen zetten, maar daarvoor moet ik nog wel een selectieprocedure door voor een master met beperkt aantal plekken.
ik heb een hele brede universitaire studie gedaan. Duurde wel even voor ik een baan op niveau had gevonden, want eigenlijk was ik net niks. Tegelijkertijd heb ik een brede opleiding, veel moeten schrijven etc. En daar heb ik allemaal nog steeds veel profijt van. Studie vooral gekozen uit interesse en geen spijt. Via werk en vrijwilligerswerk mijn weg wel gevonden en nog steeds wel blij met mijn studie
Ik ben bij gebrek aan inspiratie de PABO gaan doen en uiteindelijk ben ik ook heel goed geworden in m’n vak. Na nog een master te hebben gehaald nu niet meer voor de klas maar wel werkzaam op een school en nog steeds heel blij met m’n keuze. Tussendoor weleens getwijfeld maar zou ook niet weten wat ik anders zou willen.
Hogeschool gedaan.
Juiste richting, verkeerd niveau.
Waardoor ik 4 jaar (ipv 3 jaar) heb moeten bikkelen om het met héél véél geluk en de nodige vakken tweede zit en 10 op 20's te halen.
Om er vervolgens weinig mee te doen.
Als ik in Nederland had gewoond had ik het waarschijnlijk bij MBO gehouden.
Ik werk nu bijna 20 jaar in het vakgebied waar ik ook mijn hbo in heb gedaan, dat bevalt mij nog steeds goed. Al herken ik wel de rusteloosheid na zoveel jaar 
Eigenlijk ging ik tijdens het oriënteren bij hbo-v kijken met het idee verpleegkundige te worden. Uiteindelijk heb ik een opleiding gedaan waar ik toen nog nooit van had gehoord, beste keuze ooit!
Heb ik een keer de gedachte gehad van 'wat als?' Jazeker, helemaal toen ik het gevoel had stil te staan en vast te lopen op mijn werkplek een aantal jaar geleden.
Mij laten omscholen op dat moment (toch naar hbo-v) is zeker de revue gepasseerd. Misschien was dat ook gebeurt hoor, als er niet toevallig een interne vacature vrij kwam en ik van daar uit weer 'verder' kon 
Een studie gekozen obv wat mij toen leuk leek. Eigenlijk niet verder nagedacht over wat je er mee zou kunnen doen. Spijt heb ik niet. Ik heb een geweldige studententijd gehad en heel veel geleerd over mijzelf en het leven. Qua opleiding had iets anders vast beter bij mij gepast, maar nu ook heel fijn terecht gekomen.