Hard gewerkt, tegenvallend cijfer
Ik ben op zoek naar de juist manier om te reageren als iemand teleurgesteld is vanwege een tegenvallend cijfer voor een schoolopdracht waar veel tijd en inspanning in gestoken is. Ik kan me er moeilijk in verplaatsen omdat ik altijd al blij ben als ik iets heb gehaald (maar ook bepaald geen harde werker ben).
Mijn hart onder de riem ‘binnen is binnen’, viel niet in goede aarde. Maar wat is de juiste reactie? Heel erg meeleven lijkt me ook geen goede boodschap afgeven, want dan bevestig ik dat het heel erg is.
waarom is meeleven erg? Ik zou geloof ik best wat hebben aan ‘wat klote dat het tegenvalt voor je’. Daar is ook niks aan gelogen en zegt nog niks over wat jij van het cijfer vind. Het vergoelijken gaat voorbij aan het gevoel dat de ander heeft.
Je mag iemands gevoel wel bevestigen, daarmee maak je het toch niet erger? Ik zou iets zeggen als “ik zie dat je teleurgesteld bent” en dan hoor je vanzelf dat iemand er hard voor heeft gewerkt en tja, dat is ook balen. Ik zou in ieder geval niet voorbij gaan aan iemands gevoel en de situatie ook niet bagatelliseren.
Gaat het om (je eigen) pubers/ jongvolwassenen of om een collega?
Mijn oudste is net dit jaar begonnen aan de uni en wilde ook overal goed scoren maar daar zie je niks van terug. Als je het tentamen hebt gehaald krijg je je studiepunten. Daar hebben we goed mee gepraat, liever zo veel mogelijk halen met studententienen dan gaan voor de echte 10 voor vak A en dan vak B en C moeten herkansen.
Bij de puber hier, waar de workload heel hoog ligt hebben we ook iets van: gehaald is gehaald en weer door.
Voor een volwassene die een opleiding doet naast het werk is het cijfer misschien nodig om te laten zien wat er aan vaardigheden in huis is een dan is medeleven in de zin van Goh rot voor je misschien heel welkom.
ToetieToover schreef op 04-03-2022 om 17:08:
Je mag iemands gevoel wel bevestigen, daarmee maak je het toch niet erger? Ik zou iets zeggen als “ik zie dat je teleurgesteld bent” en dan hoor je vanzelf dat iemand er hard voor heeft gewerkt en tja, dat is ook balen. Ik zou in ieder geval niet voorbij gaan aan iemands gevoel en de situatie ook niet bagatelliseren.
Dat vraag ik me af. Het voelt wel alsof je er dan mee instemt. Het is jammer, maar meer ook niet.
MMcGonagall schreef op 04-03-2022 om 17:15:
[..]
Dat vraag ik me af. Het voelt wel alsof je er dan mee instemt. Het is jammer, maar meer ook niet.
En er niet mee instemmen zou dat dan beter zijn? Dan geef je toch een boodschap af van “Stel je niet aan” dan voelt een ander zich ook niet gehoord.
O, ik kan ook echt heel teleurgesteld zijn als het een 6 is en ik minstens een 8 verwacht had! Het maakt me dan ook kwaad als man (bijvoorbeeld) meteen roept ‘Nou ja, gehaald is gehaald’. Je kunt toch inderdaad iets zeggen als ‘Ik begrijp dat je teleurgesteld bent / dat je hoger verwacht had… jammer / vervelend!’
Dan kun je eventueel later prima iets relativerends zeggen, maar ik vind het een vreemd uitgangspunt dat je met een 6 al door het dolle heen moet zijn.
Als die persoon jou goed kent dan weet die dat het een verschil in karakter is. Ik ben bang dat overdreven meeleven wat gemaakt over komt. Ik zou zelf zeggen van klote voor je maar ik zou zelf blij zijn met een voldoende want je weet hoe ik ben.
Als ik zelf vroeger een hoog cijfer haalde dan had ik iets van dat ik te lang geleerd had en het iets rustiger aan kon gaan doen.
Ook wel even checken of het cijfer klopt, een student klopte bij mij aan vanwege een tegenvallend cijfer en toen was er ergens een fout in de berekening van het cijfer opgetreden, dus zijn vermoeden klopte dat het cijfer teveel tegenviel.
MMcGonagall schreef op 04-03-2022 om 17:15:
[..]
Dat vraag ik me af. Het voelt wel alsof je er dan mee instemt. Het is jammer, maar meer ook niet.
Mijn dochter is ook wel eens teleurgesteld in het resultaat. Dat hangt dan altijd samen met de (grote) tijdsinvestering en motivatie. Vaak is ze heel tevreden met een 7. Soms zelfs met een 5. En ineens kan zelfs een 8,5 te min zijn, bijvoorbeeld als iemand anders een 9,5 heeft gekregen en zijzelf vindt dat haar werkstuk net zo goed was.
Ik zeg dan ook: gehaald is gehaald en het is een heel net cijfer hoor (dat vind ik algauw, net als jij heb ik niet veel met de hoogte van cijfers). Maar tegelijkertijd heb ik altijd wel gestimuleerd dat ze voor de vakken waar ze echt hun hart hebben liggen de lat wat hoger leggen. Ik stuur op persoonlijke motivatie, dat je zelf weet wat belangrijk voor je is en dat je daar dan ook voor gaat. Voor Latijn een 5,6, daar ligt ze dus niet wakker van. Maar voor een Natuurkunde-examen een 6 dat zou een harde dobber zijn. Ik vind het op zich positief dat je bepaalde resultaten wil behalen en dat je je daarvoor inzet. En dan mag het ook even pijn doen als het cijfer gevoelsmatig niet matcht met de tijd en energie die ze erin gestoken heeft. Daar kan ik dan best mee meeleven zonder net te doen alsof het een ramp is. Dat is het natuurlijk niet en dat weet zij ook best. Ze is dan gewoon wat teleurgesteld.
Ik heb ook twee totaal verschillende kinderen. Die andere doet het allemaal met hangen en wurgen en haalt veel lagere cijfers. De hoogte van de cijfers is voor mij niet zo’n issue. Zolang kind er zelf tevreden mee is vind ik het mooi. Ik moedig hem ook aan tevreden te zijn met wat voor hem haalbaar blijkt. En dat zijn dus lagere cijfers dan zijn zus. Zo kan ik dus heel trots zijn op dochter die gemiddeld een 7,5 staat en net zo trots op zoon die gemiddeld een 6 staat. Ze handelen naar wat ze belangrijk vinden.
Kan jou het bouten. Gewoon doorgaan.
Ik denk dat een antwoord als Goh wat vervelend voor je dat je lager hebt gescoord dan verwacht genoeg is vaak. Erken het gevoel maar je hoeft het er niet mee eens te zijn.
-Nienke- schreef op 04-03-2022 om 17:19:
O, ik kan ook echt heel teleurgesteld zijn als het een 6 is en ik minstens een 8 verwacht had! Het maakt me dan ook kwaad als man (bijvoorbeeld) meteen roept ‘Nou ja, gehaald is gehaald’. Je kunt toch inderdaad iets zeggen als ‘Ik begrijp dat je teleurgesteld bent / dat je hoger verwacht had… jammer / vervelend!’
Dan kun je eventueel later prima iets relativerends zeggen, maar ik vind het een vreemd uitgangspunt dat je met een 6 al door het dolle heen moet zijn.
Het cijfer was geen zes. Dat was als voorbeeld. Het ging om een ruim voldoende (merit). Voor een eindscriptie, dus wel het slotstuk, maar de persoon in kwestie ziet dat direct als falen. Terwijl het toch nog steeds een heel mooi resultaat is.
Vraag of hij/zij weet waarom het cijfer lager is uitgevallen dan hij/zij hoopte. Wellicht komt daar wel iets concreets uit waar je op door kunt gaan.
Maar even balen mag mijns inziens best. En het is fijn dat als gevoel er mag zijn. Ik heb ook wel eens gebaald van een 7. Bij mijn studenten zie ik het ook wel eens. Dan praten we er over en proberen we concreet te vangen waar het dan in zat.
Bloemenzee schreef op 04-03-2022 om 19:13:
Vraag of hij/zij weet waarom het cijfer lager is uitgevallen dan hij/zij hoopte. Wellicht komt daar wel iets concreets uit waar je op door kunt gaan.
Maar even balen mag mijns inziens best. En het is fijn dat als gevoel er mag zijn. Ik heb ook wel eens gebaald van een 7. Bij mijn studenten zie ik het ook wel eens. Dan praten we er over en proberen we concreet te vangen waar het dan in zat.
We weten waardoor het komt, de tweede beoordelaar ‘is niet wijs’. Zo heb ik het althans samengevat. Het is niet anders en ik vind het alsnog een prestatie om trots op te zijn (hopelijk gaat dat ook bij haar nog een beetje inzinken).
MMcGonagall schreef op 04-03-2022 om 17:15:
[..]
Dat vraag ik me af. Het voelt wel alsof je er dan mee instemt. Het is jammer, maar meer ook niet.
Met een gevoel kun je het niet oneens zijn en je hoeft er ook noet mee in te stemmen. Uiteraard kun jij wel vinden dat het een mooi cijfer is en tegelijkertijd kun je dan haar in haar gevoel erkennen dat ze baalt.