Mooie kampeerverhalen
Omdat er mensen voor het eerst gaan kamperen, en voor iedereen die vroeger gekampeerd heeft en herinneringen wil ophalen, voor mensen die dit jaar weer gaan kamperen en alvast voorpret willen hebben, deel hier mooie kampeerverhalen!
Ik begin: naast de egel die niet voor niks in het Engels "hedgehog" heten, heggevarken letterlijk vertaald, waardoor je je 's nachts een ongeluk kan schrikken (verhaal staat in het topic ",Voor het eerst kamperen") heb ik ook eens wat eenden op visite gehad. De tent van man en mij stond bij een idyllisch watertje, en daar woonden eenden. Die hadden wel door dat er bij een tent lekkers te halen viel, dus toen we de tent openden stonden we opeens oog-in-oog met een rij eenden. Natuurlijk is er bij eenden ook baas-boven-baas dus toen één van de eenden het niet zinde dat een andere eend voor hem stond, begon die eend de andere eend op te jagen. Die besloot niet weg te gaan, maar luid kwakend op te vliegen en op onze tent te landen. Dat was best knap, aangezien het een éénstokker was, en dus niet echt level. Ik herinner me nog hoe ik de poten van de eend van de onderkant kon bekeken omdat door het tentdoek zichtbaar waren.
Ik heb nog wel meer verhalen, maar ben vooral benieuwd naar andere verhalen, dus brand maar los!
Ooooh RaSa wat balen!
Ik heb 's nachts wel eens heel bang in m'n slaapzakje liggen luisteren... Ik hoorde iets en ik kon het geluid niet thuisbrengen. Ik dacht dat er een volwassen vent door de bosjes kroop! Gaan kijken durfde ik echt niet. Uiteindelijk heb ik een vriendin wakker gemaakt die heel dapper naar buiten is gegaan. Een egeltje was door de heg naar ons toegekomen en was zijn best aan het doen om onze vuilniszak (die niet goed dichtgeknoopt zat) leeg te maken 
de keer dat we op een camping, op het laatste veld stonden. ‘S Avonds laat geritsel en gefluister naast onze tent. Mijn moeder, de held, ging kijken en stond oog in oog met een groep militairen op volle oorlogsterkte. We stonden naast een militair oefenterrein en deze groep was duidelijk de weg kwijt en dwars over de camping, zowat door de voortent naar hun doel gegaan. Onnodig te zeggen dat ma zich te pletter was geschrokken.
Abcdefg, ik hoop dat de militairen nu geen weg kwijtraken, je zou zomaar denken dat de oorlog van Oekraïne is overgeslagen naar de kampeeromgeving!
Lezend over die militairen komt er bij mij ook nog een spannend verhaal bovendrijven.
In de zomer na de aanslagen in Parijs stonden wij op de camping aan de rivier in Chenonceau, op steenworp afstand van het kasteel. Op een ochtend zaten we loom onder de boom toen we met de buren aan de praat raakten. Zij hadden een sup en een kano mee en de buurman vroeg ons mee op een tochtje naar het kasteel.
Uiteindelijk ging mijn man met de pubers met de buurman mee en zijn vrouw en de baby en ik zouden met de kinderwagen lopen naar het kasteel. Bij de ingang van het park zouden we elkaar treffen en dan gezamenlijk het kasteel bezoeken.
De buurvrouw en ik stonden er al te wachten met de gekochte kaartjes toen de mannen en pubers de sup en de kano op de oever trokken kwamen er een stuk of 6 legervoertuigen aanrijden, die door het hek gingen en toen ging het hek dicht. Alle militairen en een stuk of 7 honden kwamen uit de voertuigen, sommigen liepen in tweetallen het park in en 4 bleven er achter bij de kaartverkoop.
Toen ging er in het grote statige hek een klein deurtje open waardoor we 1 voor 1 werden binnengelaten en iedereen werd gefouilleerd en alle tassen uitgebreid werden gecontroleerd. Zelfs de tas van de baby werd helemaal uitgepakt, alle luiers werden van binnen en van buiten bekeken, de kleertjes uitgeschud en zelfs de baby moest uit de wagen, zodat ze onder het matras konden kijken.
Het enige dat we als antwoord kregen op onze vraag wat er aan de hand was was een knorrig: Opschaling van het dreigingsniveau.
Toen alles in orde was mochten we het kasteel gaan bekijken en dat zijn we gaan doen, de kaartjes waren al gekocht en dat had best veel geld gekost.
Lopend door park en kasteel voelden we ons best vreemd, een soort veilig en onveilig tegelijkertijd. Veilig, omdat er zoveel militairen de boel stonden te bewaken kon er niet veel gebeuren. Aan de andere kant ook onveilig, omdat er al zoveel aanslagen waren geweest zou ik er niet van staan te kijken als er toch iemand zichzelf opblies met een vooraf op het terrein verborgen bomgordel die niet op tijd gevonden was.
Na het rondje met de gids door alle vertrekken die het mooist waren hebben we de wandeling door het park maar gelaten en zijn teruggegaan naar de camping. Die militairen overal maakten het geen ontspannen uitje.
Dat gevoel van veilig en onveilig had ik ook op vakantie in Ierland zo'n 35 jaar geleden, op fietsvakantie (met de tent, dus niet te off-topic!), waren we net geland met het vliegtuig en dan kan je gewoon wegfietsen van het vliegveld en dan zie je allemaal militairen met zwaar geschut en die zwaaien dan heel vrolijk naar je...!
In Ierland hebben we destijds veel vrij gekampeerd, dan kwamen we in een dorpje aan, zagen een geschikt veldje en vroegen we of we daar onze tent op mochten slaan. Soms moesten we verder fietsen omdat alle huizen in het dorpje niet meer bewoond waren, die dorpelingen waren dan geëmigreerd naar (meestal) Amerika. Maar meestal vonden wesnel de eigenaar, die het prima vond dat we er kampeerden.
Op een gegeven moment stonden we op het plaatselijke voetbalveldje en toen we de tent opendeden, stonden we oog in oog met een hele stoet kinderen, een stuk of 8. Bleken kinderen uit één gezin met 12 kinderen en die hadden de opdracht gekregen van moeders om ons op te halen voor een kop koffie! Daar hebben we nog gezellig zitten kletsen en ik kon er ook naar de wc, wat wel fijn is als je vrij kampeert.
Ik heb dus zitten kletsen met de kinderen van dat gezin. Eén dochter vond het grote gezin geweldig en wilde dat later ook, een andere dochter vond het niks en dacht aan snel emigreren en nooit kinderen. De zoons keken naar ons tot het nieuwtje eraf was en gingen toen voetballen (pas op de tent!).
Ik vraag me af hoe het nou met die dochters is, ze zullen een jaar of 10-15 jonger geweest zijn dan ik, dus ook al in de 40...