Paardrijden latere leeftijd
Hi allemaal,
Eindelijk is het zover! Na jarenlang te hebben getwijfeld ga ik starten met paardrijlessen. Wie is er ook op latere leeftijd begonnen zonder enige ervaring? Ik heb dus absoluut geen ritmegevoel, dus ben heel benieuwd hoe het gaat. Hebben meelezers tips?
Ik heb ooit gedraafd op een paard, wat niet succesvol liep, maar ik had ook geen ervaring. Is het iets wat lang duurt voor je het onder de knie hebt als je a-ritmisch bent?
Wat is latere leeftijd?
Leuk dat je dit gaat doen trouwens 👍🏻
Wat leuk. Ik ben op mijn 40-e begonnen met paardrijden.
Gewoon bij een manege in de buurt. Privélessen op een rustig en braaf paard aan de longe (aan lang touw). En langzamerhand "los". En langzamerhand (na een les of 6 geloof ik) in een beginners volwassen groepsles.
Mijn tip is dus, om bij een manege in de buurt te informeren naar een privéles / proefles.
Over geen ritme hebben. Je moet voelen wat er onder je gebeurt. Dat kost de een meer tijd dan de ander.
Het beste is om het gewoon te proberen.
Succes
Loulou39 schreef op 28-03-2024 om 21:06:
Wat is latere leeftijd?
Leuk dat je dit gaat doen trouwens 👍🏻
Wil niet te bekend zijn, want ik ben altijd een te open boek. Maar zeg tegen de 40 aan
! Zeker leuk, veel zin in!
Marie111 schreef op 28-03-2024 om 21:25:
Wat leuk. Ik ben op mijn 40-e begonnen met paardrijden.
Gewoon bij een manege in de buurt. Privélessen op een rustig en braaf paard aan de longe (aan lang touw). En langzamerhand "los". En langzamerhand (na een les of 6 geloof ik) in een beginners volwassen groepsles.
Mijn tip is dus, om bij een manege in de buurt te informeren naar een privéles / proefles.
Over geen ritme hebben. Je moet voelen wat er onder je gebeurt. Dat kost de een meer tijd dan de ander.
Het beste is om het gewoon te proberen.
Succes
Dit klinkt positief! Ik ga ook starten met privélessen. Ik voel vaak wel het ritme, maar mijn lijf doet gewoon niet mee. Heel apart. Klappen, dansen, etc. Alles is flink uit de maat. Maar dat mag mij niet weerhouden het een kans te geven. Ik wil dit al van kinds af aan. Het lijkt mij heerlijk! Gewoon op een paard zitten, etc. Door mijn vader wel angstig voor paarden (alleen borstelen in de bak). Maar daar kom ik vast overheen!
Leuk! Dat doen heel veel mensen hoor. Vaak moeders die zijn aangestoken door hun tiener dochters. Maak je geen zorgen, je komt vanzelf in het ritme, het lijkt helemaal niet op dansen of klappen.
Ik ben ongeveer net zo oud als jij en ook pas begonnen! Paar maandjes bezig nu. Valt niet mee, maar ik kan echt al veel meer dan in het begin! Het gaat een beetje op en af, maar over het algemeen best goed. Ik ben net klaar met het prive-traject en ga volgende week beginnen met groepslessen. Weer een spannende stap.
Veel plezier!
Ik heb vroeger een aantal jaren gereden en wil het graag weer oppakken. Helaas moet er eerst nog 10kg af voor ik weer mag beginnen en dat gaat toch lastiger dan ik dacht. Onze dochter rijdt inmiddels alweer 8 jaar, dus ik ben er wel vaak mee bezig qua borstelen, opzadelen etc. Ze is er alleen wel af gekukeld en heeft haar sleutelbeen gebroken, dus ik ben zelf toch ook nog wel wat angstig of ik het wel weer durf.
nog vergeten te melden. Ondertussen ben ik ook begonnen met mennen. Voordeel is o.a. dat je ook met een "maatje meer" met paarden bezig kunt zijn. En je kunt met meer mensen op de wagen ,dus het is nog gezellig ook.
Ik ben als kind begonnen en na 20jr opnieuw. Op mijn manege zijn wel veel mensen die als 30+er zijn begonnen. Dat gaat hartstikke goed!
Het enige wat ik soms zie is dat de mensen die als kind zijn begonnen bepaalde automatismen hebben die zij minder hebben (achterover zitten ipv voorover als een paard schrikt en er vandoor wil bijvoorbeeld).
Ik hoor alleen maar enthousiaste verhalen dus geniet er lekker van! (En bereid je voor op spierpijn de eerste paar keer! Je gebruikt spieren waarvan je niet wist dat je ze had 🤣 )
Ja, ik meld me! Ben bijna 40 en ben in 2011 begonnen met lessen op een manege. Als klein meisje had ik dolgraag willen paardrijden, maar het mocht niet van mijn ouders (te duur). Het is altijd ergens blijven sluimeren en toen ik al een paar jaar werkte, heb ik de knoop doorgehakt om te gaan lessen. Nooit spijt van gehad. Wat een verademing om helemaal los van de dag te komen en in het hier en nu met een paard bezig te zijn.
Zo confronterend ook, dat het helemaal aan jezelf ligt hoe het rijden en de omgang met het paard gaat. De spiegel die je voorgehouden krijgt...
Inmiddels heb ik sinds een jaar een verzorgpaard waar ik mooie ritten mee mag maken door het bos. Ooit zou ik graag een eigen paard willen, maar mijn verzorgpaard voelt inmiddels een beetje als eigen. Ik ben de eigenaar zo dankbaar voor de kansen die ik met haar krijg!
Ik hoop dat jij er net zo van zult gaan genieten als mijn voorgangers hier en ik 
Veel plezier en sterkte met de spierpijn idd
Wat een positieve reacties. Erg leuk om te lezen!
Fijn ook om te lezen dat het niet persé als hetzelfde gezien hoeft te worden zoals dansen en klappen. Dat geeft weer hoop.
Mennen is ook zo ontspannend. Mijn huisgenoot had vroeger een paard en wagen. We gingen er regelmatig op uit. Mooie herinneringen aan.
Verder de spierpijn, het weekend daarna moet ik werken dus dat zal ik wel even voelen.
Qua spiegelen, dat vind ik altijd zo mooi. Mijn spiegelen al in een lichte vorm en het is ook één van de redenen dat ik wil gaan paardrijden. Om echt terug in mijn gevoel te komen, want je moet wel bewust zijn van hoe je erop zit en hoe het contact is met het paard. Na jullie berichten nog meer zin in! Volgende week mijn eerste les.
Paardrijden heeft inderdaad niks met ritme gevoel te maken maar met meegaan in de beweging. Niet vechten tegen de golven maar erop meedrijven is de beste analogie die ik kan bedenken. Jij beweegt met het paard mee, het paard in beginsel niet met jou (kort door de bocht want deels wel, maar dat is gevorderde stof 
).
ik doe het nu 22 jaar en ben het nog lang niet zat. Op latere leeftijd leren kan vast prima met goeie instructie. Ik vind het spiegelen ook altijd leuk om te zien maar het is ook heel uitdagend want je moet dingen als angst goed de baas zijn wil je het niet op je paard overbrengen met alle gevolgen van dien. Ergens is het een geinige vorm van mindfulness.
ja ik vind het ook wel wat weg hebben van mindfullness. Je vergeet alle gedachten over de week en wat je nog moet doen en je bent alleen nog gefocust op jezelf en op het paard. Heerlijke manier om mijn weekend mee te beginnen 🤎
leuk, ik ben benieuwd hoe je het gaat vinden 
Ik heb jaren gereden. Na mijn studie heb ik mijn paarden verkocht en ben ik gestopt. Sindsdien op en af nog wel periodes gereden, op het moment niet. Maar ik kan er toch geen definitief afscheid van nemen 
Het paard heeft wél ritmegevoel, jij hoeft daar niet bij na te denken..