Niet A seksueel, maar wat dan wel?

Beertjelief schreef op 03-10-2021 om 23:05:

[..]

Wat goed dat je dit topic geopend hebt! Fijn te lezen dat je erkenning voelt!

Je bent zeker niet afwijkend hoor, m’n vriendin begrijpt je 100%

Bedoel je vriendin als in relatie? Dan is dat voor jou juist niet zo makkelijk denk ik.

NinjeTurtle schreef op 03-10-2021 om 21:07:

https://du.asexuality.org/forum/index.php#c3

Misschien heb je hier iets aan?

Ow. die was al soort van geplaatst geloof ik

toch bedankt

Beertjelief schreef op 04-10-2021 om 12:49:

[..]

Ja
Ze houdt ontzettend van knuffelen en liefkozen en ik ook

Maar seks vindt ze “geslachtsdelen gedoe” en ‘n orgasme is maar een orgasme, heuvel over en weer door met de dag
En dat laatste doet ze liever zelf
Word ze niet minder lief, leuk en aantrekkelijk van
Juist goed dat ze zo dichtbij haarzelf blijft!

Seks heb ik met m’n andere liefde, maar soms moet ik even afkoelen in een andere kamer als ik met haar ben ja
Is niet erg, vind zij ook niet erg en zo kabbelen we lekker voort

Oh dat is mooi, dat jullie elkaar in je waarde laten en een levenswijze hebben gevonden waar iedereen het mee eens is. 

In alle relaties die ik heb gehad heb ik altijd seks gehad omdat mijn partners dat zo graag wilden. Ook tegen mijn zin helaas, al liet ik dat nooit merken. Inmiddels ben ik zover dat ik eindelijk echt nee kan zeggen als het niet goed voelt. 

Mijn man (sinds 10 jaar) kiest er nu voor om de situatie te accepteren zoals die is. Hij weet dat seks voor mij niet hoeft en neemt daar genoegen mee. Iemand anders en/of de relatie verbreken wil hij niet.                                                                                                                                              Hij heeft  zelf ook al een lagere seks drive dan vroeger, is een 50+er. Maar hij is zeker niet zoals ik. Want vanuit mijn gedachtegang begrijp ik dus totaal niet waarom hij niet gewoon zichzelf even helpt als hij zin heeft en waarom dat dan niet voldoende is. Ik heb nooit begrepen waarom mensen seks met een ander nodig hebben. 

Eens in de zoveel maanden hebben we wel seks, waar ik dus niet opgewonden bij raak. Ik doe dat vanuit mijn genegenheid voor hem. Maar wel alleen op zijn initiatief. Vind het wel eens jammer dat we niet op hetzelfde niveau zitten, dat lijkt me toch wel heel mooi. Maar ik kan mezelf nou eenmaal niet veranderen. 

Goed dat je nu je grenzen kan aangeven, dat is belangrijk! 

Je man begint ‘t nu te accepteren
Je bent ook meer dan seks en jullie relatie is dat ook, maar ‘t is heel logisch dat hij even door een acceptatie proces moet
Ik wist voordat we samen kwamen van haar kijk op seks
Dan gaat ‘t allemaal wat makkelijker 
Jullie zijn nog wat zoekende denk ik? 
Zij raakt echt niet opgewonden van seks, als ik dat wel word van haar en ze wil niet dat ik opsta, dan help ik mezelf terwijl ze door knuffelt, maar de kleren blijven aan en ze raakt niks aan en er komt niks in
Want dat wilt ze niet, maar ze begrijpt dat ze af en toe flink op m’n hormonen kan zitten  

Ik vind jullie situatie lastiger, jullie zijn met seks begonnen
Je schrijft dat je soms seks hebt uit genegenheid naar hem, dat is lief
Maar nu je dit hokje weet van jezelf, is ‘t seks eens in de paar maanden nog haalbaar voor je? 
Er zijn zoveel meer gebaren om liefde en genegenheid te tonen

Jawel, het gaat wel goed.
Omdat er geen initiatief tot seks van mijn kant komt, probeert man af en toe als hij echt graag wil.  Als het voor mij dan goed voelt, ga ik erin mee, anders niet. En dat is voor ons allebei acceptabel. 
Buiten dat is er ook veel liefde en genegenheid Hij zegt: ik hou van jou, ook zonder seks. 

Maar zichzelf helpen doet hij niet zo gauw. Dat is zijn keuze, dat laat ik bij hem.

Wat fijn dat jij en je man er samen een weg in hebben kunnen vinden.

Ik moet eerlijk zijn dat ik het niet zou kunnen, maar gelukkig is het voor iedereen anders

Als het echt werkt voor jullie, dan prima.

Tja, toch vind ik het ook heel jammer voor hem. Helemaal sinds ik een jaar of 4 geleden heb ontdekt dat ik dus wel opgewonden kan worden, maar dan op een manier waar ik alleen mezelf voor nodig heb en ook niet iemand bij wil. Dat heeft voor mij echt wat toegevoegd aan mijn leven. Ik heb er een tijdje over gedaan om dat te kunnen vertellen. De frequentie van seks tussen ons samen is toen ook nog verder afgenomen. 

Ik was ook in de war, ik had zoiets tot dan toe nog nooit gevoeld en dacht dat ik er niet toe in staat was. Kom je dan na je 40e nog eens achter. Heb een tijdje gedacht dat ik dan misschien wel bi of lesbisch zou zijn (opgewonden van mijn eigen lichaam, dus van vrouwen?) maar dat is het toch ook niet echt. Nu snap ik dat het heel waarschijnlijk auto seksueel heet waar ik onder val. 

Maar goed, dit alles betekent dus dat ik er wat bij heb gekregen en hij niet. Hij kiest er dan wel zelf voor om dat te laten voor wat het is maar het voelt oneerlijk. Het voelt als mijn schuld dat ik hem op seksueel vlak niet kan geven wat hij eigenlijk zou wensen. Zelfs als hij zelf zegt dat dat dan maar zo is en dat hij de relatie belangrijk genoeg vindt.
Overigens heb ik hem nog niet verteld over wat ik nu net heb geleerd over het autoseksuele.