Zo verliefd dat ik er ziek van word (maar wel al in relatie)
Jonge veertiger. Van de tienerjaren samen met mijn echtgenote (eigenlijk enige liefde die ik ooit gehad heb, ik ben heel onzeker). 4 geweldige kids
Als tiener wel hopeloos verliefd geweest waarbij ik compleet zot werd van mijn eigen gedachtes. Ik heb het moeilijk om gevoelens te uiten en als de liefde dan niet beantwoord werd, was afstand nemen de enige oplossing om er in mijn hoofd niet (letterlijk) ziek van te worden.
Nooit problemen gehad. Gelukkig getrouwd. Wel eens lichtjes verliefd geworden, maar onmiddellijk afstand genomen en het was zo voorbij.
Een 2-tal jaren geleden binnen het bedrijf mijn droomjob gevonden. Jaren gewerkt voor die promotie en eindelijk gelukt. Moet veel met een collega samenwerken die ik vroeger al wel eens had opgemerkt (knappe vrouw), maar ik ben meestal iemand die veel meer op 'schattigheid' en karakter valt, dus nooit aandacht aan besteed. Maar eind vorig jaar, opeens, uit het niets, beginnen zien hoe geweldig ze eigenlijk wel is. Verliefd. Ondertussen hopeloos verliefd. Maar echt écht hopeloos verliefd.
Ik ben er vrij zeker van dat ze er niets van vermoed. We komen heel goed overeen, maar niet anders als met andere collega's. Ik maak allicht ook helemaal geen kans.
Maar ondertussen kan ik niet anders als aan haar denken. Op het werk, onderweg naar huis, 's avonds, ik kan er 's nachts niet van slapen, ik word er letterlijk ziek van. Het sloopt mij ...
Mijn vrouw het opbiechten durf ik niet, al merkt zij ook wel dat ik met iets zit, maar ze heeft geen idee (denk ik). Ook al is er helemaal niets gebeurd, het gaat haar heel onzeker maken en dan gaat zij er op haar beurt onder lijden.
Ontslag nemen is de enige oplossing die zou werken, maar ook dan moet ik het opbiechten waarom ik opeens ontslag neem + ben ik ook nog eens die geweldige job kwijt.
Ik twijfel om het gewoon aan mijn collega op te biechten om er als volwassenen over te praten (zodat ze het begrijpt en ook begrijpt dat ze niet te joviaal naar mij mag zijn), maar ik ben zo bang dat ze het verkeerd gaat opvatten en ik er achteraf spijt van krijg omdat de werkrelatie ook compleet om zeep is, of erger nog, ze het lekt naar collega's en ik een naam krijg. Maar ik denk dat het opbiechten mij wel gaat helpen om het sneller te verwerken. Alle mogelijke hoop gaat verdwijnen (ze weet het en doet er niets mee) en ik ga hopelijk ook stoppen met te fantaseren/piekeren over alles. Het lijkt me ook geen schande om het op te biechten aan de collega. Niet mijn fout dat zij zo geweldig is.
Wat zouden jullie doen? Opbiechten? Aan wie? Als een 'stille dief in de nacht' ontslag nemen en mijn carrière compleet vergooien. Mijn vrouw gaat dan mss wel beseffen dat ik bewust voor haar kies door mijn droomjob op te geven, maar het gaat littekens laten. En tussen ontslag nemen en effectief niet meer moeten gaan werken (opzegperiode) gaan voor haar heel onzekere maanden zitten ...
En in mijn sector waarin ik nu werk kom ik quasi zeker niet meer opnieuw aan de slag als ik zonder duidelijke reden opeens vertrek ...
Pekka123 schreef op 07-03-2024 om 06:55:
Het valt op dat je over je hele leven praat in superlatieven. Geweldige kinderen, een droombaan en een super knappe collega, daar tegen over staat ook een negatief plaatje van alles opbiechten, je carriere 100% vergooien....etc. Pieken en dalen, zwart/wit: er lijkt weinig tussen te zitten. Het klinkt allemaal nogal fataal en de bedachte oplossingen ook: alles opbiechten en je carriere vergooien.
Wanneer je echt geweldige kinderen hebt en een droom carriere dan ga je dat toch allemaal niet verpesten voor 1 collega waarvan je niet eens weet of het iets zou kunnen worden? Je kan een een andere baan zoeken en met die collega een minimale zakelijke relatie onderhouden tot dat je die gevonden hebt.
Waarom is het voor jou alles of niets? Of wil je het allemaal stuk maken?
Het begint al met de titel: ziek worden van verliefdheid. Daarna vallen de superlatieven inderdaad op. Daardoor heb ik even getwijfeld of reageren überhaupt zinnig is in dit topic.
Ik ga er van uit dat TO een wat dramatisch persoon is en zich ook zo uit. Of dat hij de boel een beetje aandikt voor het dramatisch effect. Maar als TO dit daadwerkelijk zo ervaart, als alles in het leven van TO zwart/wit is, dan is een gesprek met een professional misschien meer op z'n plaats.
JohnnyC. schreef op 07-03-2024 om 08:04:
[..]
Het begint al met de titel: ziek worden van verliefdheid. Daarna vallen de superlatieven inderdaad op. Daardoor heb ik even getwijfeld of reageren überhaupt zinnig is in dit topic.
Ik ga er van uit dat TO een wat dramatisch persoon is en zich ook zo uit. Of dat hij de boel een beetje aandikt voor het dramatisch effect. Maar als TO dit daadwerkelijk zo ervaart, als alles in het leven van TO zwart/wit is, dan is een gesprek met een professional misschien meer op z'n plaats.
En al zou het zo zijn dat to dramatisch ingesteld is, dan wil hij nog inzichten krijgen om met zijn probleem om te gaan. De ene is materialistisch, de andere negatief ingesteld en to neigt misschien naar drama. Of brengt zijn verha(a)l(en) met veel superlatieven. Da´s toch je persoonlijkheid!
To, wat vind je tot hiertoe van de antwoorden? Je gaat toch nog reageren?
letterkoekje schreef op 07-03-2024 om 09:40:
[..]
En al zou het zo zijn dat to dramatisch ingesteld is, dan wil hij nog inzichten krijgen om met zijn probleem om te gaan. De ene is materialistisch, de andere negatief ingesteld en to neigt misschien naar drama. Da´s toch je persoonlijkheid!
To, wat vind je tot hiertoe van de antwoorden? Je gaat toch nog reageren?
Dat zeg ik toch ook? Ik ga er maar van uit dat TO een beetje dramatisch is in zijn doen en laten, en daarom reageer ik ook in zijn topic.
Als TO écht ziek wordt van een verliefdheid, zoals hij aangeeft in de OP, dan hebben we te maken met een psychisch probleem dat we niet op een form op gaan kunnen lossen.
Wat vervelend, TO, dat je zo verliefd bent en goed dat je er niets mee wil doen.
Hoe jij het ervaart gaat heel diep, en ik zou gaan praten met een prof, om uit te zoeken waarom het zo ontzettend diep gaat. Daar moet iets onder zitten. En als je dat helder krijgt wat daar onder zit, zou het zomaar kunnen zijn dat de verliefdheid overwaait.
Ga niet je mooie baan opzeggen, maar ga met hulp met jezelf aan de slag. Ik denk dat je daar het meest aan hebt. Want al zou je een andere baan krijgen, voor hetzelfde wordt je dan weer verliefd. Dan schiet je er niets mee op.
JohnnyC. schreef op 07-03-2024 om 09:47:
[..]
Dat zeg ik toch ook? Ik ga er maar van uit dat TO een beetje dramatisch is in zijn doen en laten, en daarom reageer ik ook in zijn topic.
Als TO écht ziek wordt van een verliefdheid, zoals hij aangeeft in de OP, dan hebben we te maken met een psychisch probleem dat we niet op een form op gaan kunnen lossen.
Volgens de Onbehaarde Apen wetenschapspodcast van 14 februari is het niet vreemd om zo verliefd te zijn, dat je er ziek van wordt. Lichaam en geest zijn xo verweven dat paracetamol zelfs helpt tegen hartzeer:
Auwereel schreef op 07-03-2024 om 22:28:
[..]
Volgens de Onbehaarde Apen wetenschapspodcast van 14 februari is het niet vreemd om zo verliefd te zijn, dat je er ziek van wordt. Lichaam en geest zijn xo verweven dat paracetamol zelfs helpt tegen hartzeer:
Dat gaat over liefdesverdriet toch? Verbroken relaties en dergelijke.. Ik snap dat je dan een rouw-periode doorgaat en dat zal ook bij sommige mensen lichamelijke klachten opleveren.
Als een verliefdheid op een collega ook dit effect heeft, dan wordt het wel moeilijk. Vandaar mijn suggestie om er, in plaats van met de collega, met een professional over te praten.
in deze tijd van personeels tekort, zie ik het probleem van van baan veranderen, niet als onoverkomelijk.
JohnnyC. schreef op 08-03-2024 om 09:02:
[..]
Dat gaat over liefdesverdriet toch? Verbroken relaties en dergelijke.. Ik snap dat je dan een rouw-periode doorgaat en dat zal ook bij sommige mensen lichamelijke klachten opleveren.
Als een verliefdheid op een collega ook dit effect heeft, dan wordt het wel moeilijk. Vandaar mijn suggestie om er, in plaats van met de collega, met een professional over te praten.
Waarom zou verliefdheid niet die intense lichamelijke reactie opleveren? Ook aan onbeantwoorde liefde die niet problematisch is als dit geval kan je een gebroken hart overhouden.
Ik zeg niet dat het niet kan, maar als je zo heftig reageert op elke verliefdheid (lees de OP!), dan kan het misschien handig zijn om hiermee om te leren gaan. Het beïnvloedt namelijk je leven.
Je kunt niet telkens van baan verwisselen wanneer je verliefd wordt op een collega.