Wel of niet afspreken
hoi allemaal,
Enige weken geleden heb ik een bericht geplaatst over een ongelukkige situatie mbt een condoom, MAP en mijn vertwijfeling of ik zwanger kon zijn. Dit gebeurde in een prille relatie van 2 maanden. De persoon waarmee dit gebeurde stelde de vraag of het niet beter zou zijn om het weg te laten halen gezien de situatie (niet samenwonen, nog geen kennis gemaakt met alle familie). Ik schrok hiervan en ben opgestaan en naar huis gegaan. Niet echt volwassen ook van mij. In een telefoongesprek wat erna plaats vond, gaf hij aan het geen goede situatie te vinden, " dat ik dan wel een kinderwens mag hebben, maar niet over zijn rug heen", dat we eerst maar moesten afwachten en dan verder kijken. In mijn stress heb ik zo ongeveer gesmeekt om mij niet in mijn eentje te laten zitten met de situatie als het zover kwam, maar daarop weigerde hij antwoord te geven. Volgens hem waren de mensen met wie hij het had besproken het met hem eens. Dacht ik nou echt dat we samen een toekomst hadden en dat we de komende 30jr gelukkig zouden zijn?
Nu is de situatie met een sisser afgelopen. Na 2 dagen stilte biedt hij nu elke dag excuses aan. En wil afspreken om te praten. Wat vinden jullie?
Sb1234 schreef op 14-01-2022 om 22:09:
[..]
Weet je wat het is; ik blijf met zo'n wat-als vraag zitten. Wat als ik zwanger was, had hij dan ook excuses gemaakt en willen praten? Daarop zal ik nooit een antwoord weten. En ook; is dit zijn reactiepatroon wanneer het moeilijk wordt?
Anderzijds; als hij appt springt mijn hart op. We hadden het leuk, ook die dag en ineens stopt dat
Daar heb je wel een belangrijk punt. Ik wil niet klinken als dokter Phil, maar als iemand je zijn ware aard laat zien, geloof hem dan. De vraag is dus: wil je zijn met iemand die paniekerig wegrent als het tegen zit. En het antwoord op die vraag kan ook "ja, dat kan ik wel aan" zijn.
vooral dat het opeens stopt. Niet praten als het moeilijk wordt, maar meteen het contact verbreken vind ik wel een alarmbel. Natuurlijk was het nog pril, maar dat betekent niet dat het netjes is om je opeens te negeren.
Dat zou voor mij persoonlijk een redem zijn niet meer terug te willen, wat ik ook zou voelen. Want inderdaad als dit zijn initiele reactie bij moeilijkheden is, moet je dat dan willen?
niet_rechts schreef op 14-01-2022 om 22:14:
[..]
Daar heb je wel een belangrijk punt. Ik wil niet klinken als dokter Phil, maar als iemand je zijn ware aard laat zien, geloof hem dan. De vraag is dus: wil je zijn met iemand die paniekerig wegrent als het tegen zit. En het antwoord op die vraag kan ook "ja, dat kan ik wel aan" zijn.
Ja, precies. Ik denk ook dat hij zijn ware aard heeft laten zien. In de zin van; reageren in paniek. Het is niet dat ik totaal geen begrip heb. Begrijp mij niet verkeerd, maar hij liet me wel wat zitten ermee. En ik vond die uitspraak over " kinderwens over zijn rug heen" zo gemeen klinken. Net of ik dit wilde op deze manier
Lollypopje schreef op 14-01-2022 om 22:14:
vooral dat het opeens stopt. Niet praten als het moeilijk wordt, maar meteen het contact verbreken vind ik wel een alarmbel. Natuurlijk was het nog pril, maar dat betekent niet dat het netjes is om je opeens te negeren.
Dat zou voor mij persoonlijk een redem zijn niet meer terug te willen, wat ik ook zou voelen. Want inderdaad als dit zijn initiele reactie bij moeilijkheden is, moet je dat dan willen?
Ik ben zelf ook weggelopen😔 uit het gesprek..dat was niet helpend denk ik achteraf
Sb1234 schreef op 14-01-2022 om 22:18:
[..]
Ja, precies. Ik denk ook dat hij zijn ware aard heeft laten zien. In de zin van; reageren in paniek. Het is niet dat ik totaal geen begrip heb. Begrijp mij niet verkeerd, maar hij liet me wel wat zitten ermee. En ik vond die uitspraak over " kinderwens over zijn rug heen" zo gemeen klinken. Net of ik dit wilde op deze manier
Ik snap dat dat een kwetsende opmerking was. Mij zou dat in elk geval heel diep pijn doen. Je kunt met hem gaan praten natuurlijk. En stel dat hij in dat gesprek, uit zichzelf, zijn excuses maakt voor die kwetsende opmerking. Wat dan? Zou het dan voor jou vergeven en vergeten zijn, of blijft dat toch op de achtergrond spoken. Ik heb in mijn leven gemerkt dat ik narigheid soms oprecht kan vergeten. En dat is niet altijd handig, want soms krijg je later opnieuw de deksel op je neus. Maar jij kunt als beste inschatten hoe oprecht hij overkomt in zo'n gesprek. En misschien biedt hij niet eens zijn excuses aan, maar gaat hij juist excuses verzinnen om zijn gedrag mee goed te praten. Dan weet je in elk geval genoeg.
Uit praten kan geen kwaad. Wanneer je nog in de date fase bent dan zou ik ook een andere vorm van anticonceptie gaan gebruiken, dit wil je geen 2de keer meemaken en ik snap best dat de ander daarvan schrikt.
Je kent hem nog maar kort maar hij heeft al veel van zichzelf laten zien…
Schrikken is 1 ding, je in de steek laten is een andere.
Die opmerking over je kinderwens over zijn rug zou voor mij de deur naar verder daten definitief dichtgooien. Zo iemand hoef ik niet in m’n leven.
Maar ik snap dat je een emotionele rollercoaster achter de rug hebt en wie weet helpt uitpraten om het goed af te sluiten. En als je hem een kans wil geven om verder te daten, dan mag dat ook.
De meeste benoemen hier dat híj haar heeft laten zitten, hij negeerde haar, etc. Maar dat deed zij andersom toch net zo goed? Door meteen weg te lopen toen hij zijn gevoel ("misschien moeten we het er over hebben om het weg te laten halen") wilde bespreken, heeft ze hem net zo goed in de steek gelaten en zijn gevoel genegeerd. Beetje oneerlijk als emoties er alleen op háár moment en háár voorwaarden mogen zijn.
Zijn opmerkingen, die hij vanuit emotie heeft gemaakt, zijn inderdaad gemeen geweest. Daar zou ik het zeker met hem over willen hebben. TO, het klinkt alsof je nog graag contact met hem zou willen hebben maar jullie allebei in emotie dingen hebben gezegd/gedaan die jullie nu in de weg staan.
Gsleutel schreef op 15-01-2022 om 13:32:
De meeste benoemen hier dat híj haar heeft laten zitten, hij negeerde haar, etc. Maar dat deed zij andersom toch net zo goed? Door meteen weg te lopen toen hij zijn gevoel ("misschien moeten we het er over hebben om het weg te laten halen") wilde bespreken, heeft ze hem net zo goed in de steek gelaten en zijn gevoel genegeerd. Beetje oneerlijk als emoties er alleen op háár moment en háár voorwaarden mogen zijn.
Zijn opmerkingen, die hij vanuit emotie heeft gemaakt, zijn inderdaad gemeen geweest. Daar zou ik het zeker met hem over willen hebben. TO, het klinkt alsof je nog graag contact met hem zou willen hebben maar jullie allebei in emotie dingen hebben gezegd/gedaan die jullie nu in de weg staan.
Ja, ik snap wat je zegt. Je hebt daarin wel gelijk...ik heb hem ook geen fijn gevoel bezorgd door weg te gaan
Sb1234 schreef op 14-01-2022 om 22:09:
Weet je wat het is; ik blijf met zo'n wat-als vraag zitten. Wat als ik zwanger was, had hij dan ook excuses gemaakt en willen praten? Daarop zal ik nooit een antwoord weten. En ook; is dit zijn reactiepatroon wanneer het moeilijk wordt?
Anderzijds; als hij appt springt mijn hart op. We hadden het leuk, ook die dag en ineens stopt dat
Tijd voor een goed gesprek dus.
Mensen maken in paniek de meest rare beslissingen, waar je later totaal anders over denkt. En om iemand op 1 paniek-reactie af te serveren, vind ik persoonlijk erg ver gaan. Maar in zo'n gesprek wel alle kaarten op tafel, niet zwijmelen en het leuk proberen te hebben. Daarna kijken hoe het verder gaat cq of het verder gaat.
Ik probeer het even te beredeneren vanuit beide kanten:
Condoom gebruikt, zeer prille relatie van 2 maanden, dus geen intenties bewust samen een kind op de wereld te zetten.
Tijdens een gesprek over evt gevolgen bij niet werken anticonceptie en MAP, een mogelijke zwangerschap en hoe dan verder?
- Hij geeft aan (nog) geen kind te willen op basis van huidige situatie, mogelijke optie en voorkeur abortus te plegen.
- Zij loopt weg tijdens dit gesprek, dus blijkbaar denkt hij dat zij haar besluit al heeft genomen en hem zal ‘opzadelen’ met een niet-gewenst kind (door hem). Ik kan mij zijn paniekreactie, door geen contact op te nemen, echt wel begrijpen.
Is dat netjes van hem, absoluut niet, maar ik begrijp het wel. Je staat als man toch maar vanaf de zijlijn toe te kijken en bent volledig afhankelijk van wat die ander gaat beslissen. De reactie’s ‘je weet nu hoe hij reageert in moeilijke situaties’ vind ik dan ook zwaar overtrokken. Ga er maar aan staan, het gaat wel om een nieuw leven wat zonder jouw eigen keuze of beslissing op de wereld gezet gaat worden en dat na 2 maanden daten?! Wie zou daar wél relaxt mee omgaan?
vwb afspreken: ik denk dat het voor TO sowieso goed is om wel samen het gesprek aan te gaan, al is het alleen al om eea voor zichzelf te kunnen afsluiten. En je kent elkaar zo ontzettend kort om nu al te kunnen inschatten hoe hij in bepaalde situaties zal reageren.
Dit is er 1 van ja, maar meteen ook wel een hele heftige, zelfs langdurige huwelijken lopen soms stuk op iets als een ongewenste zwangerschap, laat staan als je elkaar amper kent. Deze man kan ook hetzelfde over TO zeggen, dat ze meteen wegloopt uit een gesprek als er van mening verschilt wordt, slaat toch ook nergens op?
Ik zou het gesprek dus zeker aangaan, losstaand of jullie wel of niet met elkaar verder willen. Zo ja, dan zou ik ook voor extra anticonceptie zorgen iig.
@kersje Tja, niet iedereen denkt zo makkelijk over abortus. Vanaf dat ik mijn diploma had, had ik het niet meer gedaan. Ook niet als ik er anders alleen voor zou staan. Dus in die zin snap ik opstaan en weglopen. Maar je hebt wel gelijk dat het geen volwassen reactie is. Ik was ook al bevooroordeeld door het vorige topic waar de extra details niet instonden.
Na dat weglopen heeft er wel een telefoongesprek plaatsgevonden en heeft TO hem gesmeekt haar niet alleen ervoor te laten staan maar wilde hij voorlopig geen contact meer. Dat vind ik alsnog wel een te heftige tegenreactie.
heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik heb het even iets laten bezinken en sta open voor een gesprek met hem. Zelf kan ik mij ook goed voorstellen dat mijn reactie niet helpend is geweest voor hem! En ook snap ik zeker wel dat hij in paniek schoot, net als ik. Nog steeds ervaar ik sommige opmerkingen als kwetsend, dat zal ik niet ontkennen.
Bedankt voor jullie input, ik ga iig het gesprek aan.
Sb1234 schreef op 18-01-2022 om 21:46:
heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik heb het even iets laten bezinken en sta open voor een gesprek met hem. Zelf kan ik mij ook goed voorstellen dat mijn reactie niet helpend is geweest voor hem! En ook snap ik zeker wel dat hij in paniek schoot, net als ik. Nog steeds ervaar ik sommige opmerkingen als kwetsend, dat zal ik niet ontkennen.
Bedankt voor jullie input, ik ga iig het gesprek aan.
Sterkte daarbij!
knap van je dat je even hebt nagedacht en niet gelijk bent teruggerend. Sterkte en succes 