Wat is het meest vervelendste wat je ooit heb meegemaakt in een vriendschap?
Wat is het meest vervelendste, verdrietigst, ergste, vertrouwen beschadigend wat je ook hebt meegemaakt met een vriend/vriendin?
MMcGonagall schreef op 22-03-2024 om 09:17:
[..]
Ik ook niet meer. Ik wens niemand slechte dingen toe maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om te voldoen aan de (altijd ongeschreven) verplichtingen die vriendschappen met zich meebrengen. Verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen, de energie die het kost. In ruil voor soms een gezellige dag/avond. Misschien als ik oud en grijs ben en niet meer werk of zo.
Je staat toch niet met je grammenweegschaaltje klaar om uit te meten hoeveel je net wel en net niet terug wil doen?
Als je alleen maar oppervlakkige relaties hebt waarbij je niets voor elkaar doet dan herinnert niemand zich jou.
Je klinkt of je vaak teleurgesteld bent overigens.
Er zijn meerdere momenten in mijn leven geweest waarin ik alleen op "standje overleven" stond en dan ben je erg in jezelf gekeerd en geen erg goede vriendin. In die tijden had ik een partner en daar richtte ik me dan volledig op. Misschien was dat toch niet zo'n goed idee, hoewel dat min of meer goed ging. Misschien was het beter geweest als ik meer vriendschapsrelaties had gehad; wie zal het zeggen.
Dolfje schreef op 24-03-2024 om 01:42:
[..]
Ik niet, ik heb veel meer aan vrienden dan aan (half) broers en zussen en ouders. Wat dat betreft zegt bloedband mij helemaal niks.
Ik ook niet. De vriendin waar in door giftig geroddel mee gebroken heb was aangetrouwde familie.(maar dat is natuurlijk eigenlijk geen bloedband)
rionyriony schreef op 24-03-2024 om 06:42:
[..]
Je staat toch niet met je grammenweegschaaltje klaar om uit te meten hoeveel je net wel en net niet terug wil doen?
Als je alleen maar oppervlakkige relaties hebt waarbij je niets voor elkaar doet dan herinnert niemand zich jou.
Je klinkt of je vaak teleurgesteld bent overigens.
Dit topic hangt aan elkaar van niet-uitgesproken en niet uitgekomen verwachtingen. En een enkele rattenstreek, maar die kun je altijd beter kwijt zijn dan rijk.
Moederkareltje schreef op 23-03-2024 om 21:58:
ik neem vriendschappen niet zo serieus, ze komen en gaan. Er zijn altijd wel enige vormen van jaloezie, afgunst, wedijveren etc bij vrouwen onderling, en de mannen willen dan weer de penis mee laten doen dus wordt hem op lange termijn ook niet. Geef mij maar bloedbanden. Met mijn broers en zussen weet ik dat ze mij het licht in de ogen gunnen en van mijn ouders ook zonder bijbedoelingen of dubbele agenda's en geroddel.
Wat een trieste visie op de mensheid. Ik vind het jammer voor je dat je geen loyale vriendinnen en geen niet op seks uit zijnde vrienden hebt gehad.
MMcGonagall schreef op 24-03-2024 om 08:02:
[..]
Dit topic hangt aan elkaar van niet-uitgesproken en niet uitgekomen verwachtingen. En een enkele rattenstreek, maar die kun je altijd beter kwijt zijn dan rijk.
Ja duh, omdat het onderwerp is "wat was het vervelendst' en niet "wat was het fijnste" wat je in een vriendschap heb meegemaakt. Jij had het over sneue omatjes die je dan wel zou opzoeken als je zelf oud en eenzaam was, maar die kunnen ook rattenstreken uithalen hoor. Bovendien klinkt het nou ook niet erg warm om op die basis op je 70e contacten aan te gaan.
rionyriony schreef op 24-03-2024 om 06:51:
Er zijn meerdere momenten in mijn leven geweest waarin ik alleen op "standje overleven" stond en dan ben je erg in jezelf gekeerd en geen erg goede vriendin. In die tijden had ik een partner en daar richtte ik me dan volledig op. Misschien was dat toch niet zo'n goed idee, hoewel dat min of meer goed ging. Misschien was het beter geweest als ik meer vriendschapsrelaties had gehad; wie zal het zeggen.
Ja persoonlijk vind ik dat geen vrienden hebben en je helemaal richten op een partner veel te veel druk op een relatie geven. Het leuke van vrienden hebben naast een relatie geeft nieuwe inzichten en vrolijkheid voor mij. Voor mijzelf is een relatie het meest gezond als beiden ook vrienden hebben waar ze dingen mee doen. Maar dat geldt voor mij.
MRI schreef op 24-03-2024 om 09:19:
[..]
Ja duh, omdat het onderwerp is "wat was het vervelendst' en niet "wat was het fijnste" wat je in een vriendschap heb meegemaakt. Jij had het over sneue omatjes die je dan wel zou opzoeken als je zelf oud en eenzaam was, maar die kunnen ook rattenstreken uithalen hoor. Bovendien klinkt het nou ook niet erg warm om op die basis op je 70e contacten aan te gaan.
De crux is juist dat de mensen die hier posten teleurgesteld zijn omdat hun vriend niet reageerde zoals ze hadden verwacht. Dat ligt dus (ook) aan jezelf. Ik kan niet aan die verwachtingen voldoen, blijkt uit ervaring. Mijn beste vriend heeft overigens het contact laten verwateren omdat zijn vrouw me niet vertrouwde (of hem) of zo. 15 jaar vriendschap, hij is bij de geboorte van mijn jongste geweest, en nu een berichtje per jaar op zijn verjaardag. Ik krijg die niet eens terug op de mijne.
MRI schreef op 24-03-2024 om 09:15:
[..]
Wat een trieste visie op de mensheid. Ik vind het jammer voor je dat je geen loyale vriendinnen en geen niet op seks uit zijnde vrienden hebt gehad.
Trieste visie op de mensheid vind ik wat overtrokken. Ik ga rustig met andere moeders oppervlakkig koffiedrinken kletsen over de kindjes en huishoud of schoonheidssnufjes maar ziel en zaligheid bewaar ik voor familie.
Naar hetgeen ik heb meegemaakt en wat ik veelal om mij heen zie en hoor vind ik wel dat mijn visie enige vorm van misschien stekende waarheid bevat. Ook vanuit de natuur gezien is dit best te verklaren. Hier dus juist rekening meehoudend kan ik wel genieten van vriendschappen omdat ik er niks te dieps van verwacht of er veel ziel instop. Bloedbanden vervullen voor mij die diepere behoeftes maar soms heeft een mens die helaas niet en dan snap ik dat er niet veel keus is dan het te investeren in vriendschappen om tot diepere connectie over te gaan met in mijn visie dus wat meer hobbels en obstakels.
Toen ik 18 was had ik een vriendin die heel speciaal voor mij was. Wij zaten samen in een grote vriendenkring maar wij deden wel veel samen zoal op vakantie gaan. Ik heb met haar de grootste lol gehad. Ons leven bestond vooral uit leve de lol en de leut, heel veel uit gaan tot in de ochtend en veel drinken. Haar moeder zei eens tegen mij van Watertoren, ik vind jou heel lief maar sinds mijn dochter met jou om gaat komt ze wel heel laat thuis en drinks ze veel. Toen heb ik gezegd van mijn ouders zeggen hetzelfde over jullie dochter. Ondanks dat we veel lol hadden samen was ze niet makkelijk. Ik heb veel gepikt van haar omdat het gezellig moest blijven. Ze was altijd jaloers op mij. Als wij uit gingen en dat deden we veel had ik altijd meer sjans dan zij en dan werd ze echt chagrijnig. Ik heb vaak gezegd tegen jongens van geef mijn vriendin ook wat aandacht want anders is de avond verpest. Toen ik 20 was kreeg ik verkering en dat was gelijk serieus en ik ben ook met deze man getrouwd. Toen heeft ze mij laten vallen en ik wilde de vriendschap behouden. Ik ging trouwen en andere vriendinnen die ik nog steeds heb organiseerden een vrijgezellenavond voor mij. Ze is toen niet gekomen en ze had een uitnodiging voor ons huwelijk voor de hele dag maar zij was de grote afwezige zonder een bericht of iets. Toen was ik er oke mee dat onze 'vriendschap' over was.
MMcGonagall schreef op 24-03-2024 om 09:53:
[..]
De crux is juist dat de mensen die hier posten teleurgesteld zijn omdat hun vriend niet reageerde zoals ze hadden verwacht. Dat ligt dus (ook) aan jezelf. Ik kan niet aan die verwachtingen voldoen, blijkt uit ervaring. Mijn beste vriend heeft overigens het contact laten verwateren omdat zijn vrouw me niet vertrouwde (of hem) of zo. 15 jaar vriendschap, hij is bij de geboorte van mijn jongste geweest, en nu een berichtje per jaar op zijn verjaardag. Ik krijg die niet eens terug op de mijne.
Tja, tegenover die ene nare ervaring waar ik hierboven kond van deed, heb ik tal van mooie ervaringen met vriendschappen, dus voor mij is dat weer heel anders en zeker niet een crux waardoor ik vriendschappen zou moeten mijden. Wel heel rot, dat die vriendschap van 15 jaar verwaterde trouwens. Ook weer pijnlijk.
Maar goed, het blijkt nou eenmaal een gegeven dat mensen verkeerde verwachtingen hebben, elkaar teleurstellen, afhaken etc. Maar om dan maar geen vriendschappen meer te hebben vind ik het kind met het badwater weggooien. Maar ja, ik heb hetzelfde met relaties hoor, dus ik begrijp het wel: zo vaak teleurgesteld zijn dat je er geen zin meer in hebt kan een factor zijn
Moederkareltje schreef op 24-03-2024 om 10:18:
[..]
Trieste visie op de mensheid vind ik wat overtrokken. Ik ga rustig met andere moeders oppervlakkig koffiedrinken kletsen over de kindjes en huishoud of schoonheidssnufjes maar ziel en zaligheid bewaar ik voor familie.
Naar hetgeen ik heb meegemaakt en wat ik veelal om mij heen zie en hoor vind ik wel dat mijn visie enige vorm van misschien stekende waarheid bevat. Ook vanuit de natuur gezien is dit best te verklaren. Hier dus juist rekening meehoudend kan ik wel genieten van vriendschappen omdat ik er niks te dieps van verwacht of er veel ziel instop. Bloedbanden vervullen voor mij die diepere behoeftes maar soms heeft een mens die helaas niet en dan snap ik dat er niet veel keus is dan het te investeren in vriendschappen om tot diepere connectie over te gaan met in mijn visie dus wat meer hobbels en obstakels.
Nou ja, je ervaart de wereld natuurlijk zoals je zelf bent en denkt.
Een vriendin had het zwaar, veel problemen op haar werk. Ik was haar schouder om op uit te huilen. Ik steunde haar, moedigde haar aan een andere baan te zoeken etc. Ineens hoorde ik niets meer van haar. Via een appje moest ik vernemen dat ze een fulltime baan had gevonden en geen tijd meer voor me had. Ik moest maar een andere vriendin zoeken.
En dan jaren later. Nooit meer contact gehad met haar. Ik ben 25 jaar getrouwd geweest met mijn man en daarna is hij overleden. Mijn schoonzus en zwager zaten op een terras en daar was zij ook. Zij ging naar hen toe en ja we zijn allemaal ouder geworden dus ze vroeg van jullie zijn toch de familie van Watertoren. Hoe gaat het eigenlijk met haar? Nou zei mijn familie van het gaat niet zo goed want haar man is overleden. Daar schrok ze erg van en heeft toen mijn nummer gevraagd. Ze is toen ook bij mij geweest na meer dan 25 jaar. Ik vroeg haar of ze de rouwkaart wilde zien. Dat wilde ze wel maar ik denk dat ze er geen erg in had dat de rouwkaart een foto was van mijn man op onze laatste vakantie. Haar reactie: O hij was nog steeds zo'n knappe vent! En toen wist ik het en heb het ook uitgesproken. Jij hebt mij laten vallen omdat jij ook verliefd op hem was. Daarna nooit meer iets van haar gehoord en dat hoeft ook niet meer van mij. Ik heb haar nog wel op Facebook.
Jaren geleden heeft een vriendin me laten vallen na een meningsverschil. Er kwamen argumenten waar ze nooit eerder een probleem van maakte. Ik ging toendertijd een vriendschap aan met een andere vriendin en ze had nooit geen goed woord over haar.
Ik vermoed dat ze de argumenten gebruikte om de echte reden te vermijden namelijk dat ze het niet kon hebben dat ze me moest delen.
Het stak me langere tijd dat ze nooit het lef had om te vertellen wat haar echte reden precies was. Ze gaf aan überhaupt de confrontatie niet aan te willen gaan.
Later besef je dat vriendschappen pas waardevol zijn als je altijd durft aan te geven wat er aan de hand is. Mensen die dit lastig vinden zullen ook niet in mijn friendzone komen.