Wat is het meest vervelendste wat je ooit heb meegemaakt in een vriendschap?
Wat is het meest vervelendste, verdrietigst, ergste, vertrouwen beschadigend wat je ook hebt meegemaakt met een vriend/vriendin?
Dat iemand die ik beschouwde als een hele goede vriendin mijn verjaardag vergat!
Mede door andere gebeurtenissen is die vriendschap ondertussen voorbij.
Beterlaat2021! schreef op 22-03-2024 om 08:42:
Dat iemand die ik beschouwde als een hele goede vriendin mijn verjaardag vergat!
Mede door andere gebeurtenissen is die vriendschap ondertussen voorbij.
Toen je 11 werd?
Beterlaat2021! schreef op 22-03-2024 om 08:42:
Dat iemand die ik beschouwde als een hele goede vriendin mijn verjaardag vergat!
Mede door andere gebeurtenissen is die vriendschap ondertussen voorbij.
Als dat echt het vervelendste was wat je hebt meegemaakt in een vriendschap, ben je een gezegend mens 
febag schreef op 22-03-2024 om 08:57:
[..]Toen je 11 werd?
Nee, 54 ofzo.
En ik ben inderdaad een gezegend mens hoor.
Moirmel schreef op 22-03-2024 om 07:55:
Ik doe niet aan vrienden.
Enkele vroegere vriendschappen zou ik zo met hun kop door een muur willen rammen.
Ik ook niet meer. Ik wens niemand slechte dingen toe maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om te voldoen aan de (altijd ongeschreven) verplichtingen die vriendschappen met zich meebrengen. Verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen, de energie die het kost. In ruil voor soms een gezellige dag/avond. Misschien als ik oud en grijs ben en niet meer werk of zo.
MMcGonagall schreef op 22-03-2024 om 09:17:
[..]
Ik ook niet meer. Ik wens niemand slechte dingen toe maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om te voldoen aan de (altijd ongeschreven) verplichtingen die vriendschappen met zich meebrengen. Verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen, de energie die het kost. In ruil voor soms een gezellige dag/avond. Misschien als ik oud en grijs ben en niet meer werk of zo.
Haha, hetzelfde hier. Ik voel me er soms schuldig over, ik word vaak genoeg erbij betrokken door collega's of buren maar ik heb er de energie niet meer voor over om te investeren in echte vriendschappen.
Niet dat ik minder sociaal ben geworden, ik vind een avondje uit op z'n tijd heerlijk. Alleen die verwachtingen en verplichtingen, dat hoeft voor mij niet meer...
Ik was zelf wel heel lulling als puber tegen 1 vriendin. Zij woonde in mijn straat en was jaar jonger dus ik ging jaar eerder naar middelbare school. In mijn onzekerheid kon omgaan met jongere leerlingen niet waardoor ik haar negeerde op school. Vriendschap verwaterde snel 🥲
Momenteel weinig vriendinnen en ik lijk vriendschappen meer waarde te geven dan de andere persoon in de vriendschap. Zo vind ik verjaardag vergeten dus wel erg. Want ik denk.er wel altijd aan.
Ik zou op vakantie gaan met vriendin, mijn zoon en vriendje van mijn zoon. Haar vriend zou ons brengen. Toen bleek hij ineens ook een paar dagen te blijven, waar van te voren dus niets over was gezegd. Samen gingen ze badinerend doen toen ik me een beetje zorgen maakte over een situatie (kids waren met motorbootje een vaarweg op en de motor viel ineens uit) Maar ik voelde me gewoon verantwoordelijk zeker omdat er ook nog een kind van iemand anders bij was en er grotere boten vaarden. Zelf hadden ze geen kinderen. Toen vriend weg was ging vriendin allerlei commentaar op mijn moederschap leveren. Ze had nl veel naar de nanny gekeken. Ik gaf wel weerwerk in de zin van joh, ik dacht met een vriendin op stap te gaan en nu zat ik ineens met een kinderloos stel dat met een glas wijn in de hand gezamenlijk commentaar zat te leveren op de alleenstaande moeder. Vond ik niet heel fijn.
Toen is ze stiekem s nachts er vandoor gegaan, heeft me alle socials geblokt en ik heb haar nooit meer gesproken. Ik weet dat dat haar manier van doen is want ik heb het haar met anderen ook zien doen als ze geen tekst meer had.
Vertrekken en geen communicatie meer kunnen vind ik zowel heel laf als heel agressief. Het was echt een trauma'tje voor me. Al leg je maar een briefje neer van 'dit ging even niet goed en laten we elkaar een tijdje met rust laten'. Maar dit, nee, heel lelijk.
Iets te herkenbaar om hier op te schrijven dus bij deze alleen de hoofdlijn. Een vriendin en ik wilden beiden graag iets, we stonden hier al jaren voor op een wachtlijst. Ik stond hoger op de lijst, sterker nog ik had haar ooit aangeraden zich ook op de lijst te laten zetten. Toen hetgene beschikbaar werd wat we wilden kregen we beiden een mailtje. Ik met dat ik nr1 was. En zij dat ze nr2 was en het zou krijgen als nr1 het niet wilde of niet binnen 24h zou reageren. Echter waren we samen op reis in een gebied met gebrekkig internet. Lang verhaal kort, zij las het mailtje eerder en zorgde er vervolgens met smoesjes voor dat ik mijn mail niet las en dus niet op tijd reageerde. Ik kwam er achter toen we nog op reis waren en vond het zo’n naaistreek. We hebben de reis wel afgemaakt maar de vriendschap was daarna een tijdje bekoeld. Overigens is dat later wel weer beter geworden maar ik blijf toch altijd achterdochtig.
Een vriendin Ghoste me zonder aanleiding. Ik ging tijdje naar buitenland en we hadden voor vertrek nog goed contact. Ineens geen enkele reactie meer als ik appte, mailde of wat dan ook. Toen ik na een paar maanden terug was ook geen enkele reactie meer. Gehost en ik heb dus na al die jaren geen enkel idee waarom. Het doet me soms nog steeds pijn. Ben daardoor in andere vriendschappen ook wantrouwiger geworden. En na enkele heftige gebeurtenissen in mn leven ben ik er eigenlijk achtergekomen dat vriendschap een illusie is en zwaar overrated. Enige onvoorwaardelijke vriendschap is die met mn hond.
Inderdaad. Het Goede Doel zong het al: "Eén keer trek je de conclusie: vriendschap is een illusie."
Ik begrijp mensen nogal eens niet.
Wat betreft verjaardagen: als je bevriend bent, laat je toch op z'n minst even wat horen? Houdt dat op bij 11+?
Zelf meerdere malen meegemaakt dat het stil bleef op mijn verjaardag en toen ik dat later eens aankaartte, zei diegene: "Ik vind verjaardagen gewoon niet zo belangrijk."
Kweetniet.
Ik blijf het bijzonder vinden.
Ik ga ook niet in de polonaise voor mezelf, maar een appje is toch zo gestuurd?
'Ik ook niet meer. Ik wens niemand slechte dingen toe maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om te voldoen aan de (altijd ongeschreven) verplichtingen die vriendschappen met zich meebrengen. Verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen, de energie die het kost. In ruil voor soms een gezellige dag/avond. Misschien als ik oud en grijs ben en niet meer werk of zo.'
Pfoe, dat klinkt triest. Hoe ga je aan vriendschappen komen als je later oud/grijs/niet meer werkend bent? Als je eerder geen contacten in stand houdt, wordt dat in die fase niet perse eenvoudiger.
Voor mij gaat vriendschap over meer dan een gezellige dag/avond. Het gaat ook om buiten je dagelijkse comfortzone te luisteren naar een ander, uitgedaagd worden over dingen na te denken, ervaringen te delen, samen dingen te doen/op te lossen.
Echte rotervaringen met vriendschappen heb ik niet. Iedere vriendschap is anders, eigen dynamiek. Met de één ga ik voornamelijk wandelen, met een ander naar een museum, een derde houdt vooral van koffievisites en over de familie praten en een vierde van anekdotes vertellen.
En helaas is mijn allerallerbeste vriendin die me goed tegen de haren in kon strijken en daarnaast ook veel lieve verrassingen verzon deze zomer al 10 jaar dood 
Heell kort ziekbed. Als ik dat geweten zou hebben...
Tjilp schreef op 22-03-2024 om 11:34:
'Ik ook niet meer. Ik wens niemand slechte dingen toe maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om te voldoen aan de (altijd ongeschreven) verplichtingen die vriendschappen met zich meebrengen. Verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen, de energie die het kost. In ruil voor soms een gezellige dag/avond. Misschien als ik oud en grijs ben en niet meer werk of zo.'
Pfoe, dat klinkt triest. Hoe ga je aan vriendschappen komen als je later oud/grijs/niet meer werkend bent? Als je eerder geen contacten in stand houdt, wordt dat in die fase niet perse eenvoudiger.
Voor mij gaat vriendschap over meer dan een gezellige dag/avond. Het gaat ook om buiten je dagelijkse comfortzone te luisteren naar een ander, uitgedaagd worden over dingen na te denken, ervaringen te delen, samen dingen te doen/op te lossen.
Echte rotervaringen met vriendschappen heb ik niet. Iedere vriendschap is anders, eigen dynamiek. Met de één ga ik voornamelijk wandelen, met een ander naar een museum, een derde houdt vooral van koffievisites en over de familie praten en een vierde van anekdotes vertellen.En helaas is mijn allerallerbeste vriendin die me goed tegen de haren in kon strijken en daarnaast ook veel lieve verrassingen verzon deze zomer al 10 jaar dood
Ik werk vijf dagen, heb een partner (LAT), ga regelmatig naar mijn zus en ouders (gescheiden). Ik heb wel een kennis met wie ik regelmatig afspreek (drie keer per jaar), maar het is heel lastig om die tijd vrij te maken zonder dat het ten koste gaat van iets anders.
Tjilp schreef op 22-03-2024 om 11:34:
'Ik ook niet meer. Ik wens niemand slechte dingen toe maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om te voldoen aan de (altijd ongeschreven) verplichtingen die vriendschappen met zich meebrengen. Verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen, de energie die het kost. In ruil voor soms een gezellige dag/avond. Misschien als ik oud en grijs ben en niet meer werk of zo.'
Pfoe, dat klinkt triest. Hoe ga je aan vriendschappen komen als je later oud/grijs/niet meer werkend bent? Als je eerder geen contacten in stand houdt, wordt dat in die fase niet perse eenvoudiger.
Voor mij gaat vriendschap over meer dan een gezellige dag/avond. Het gaat ook om buiten je dagelijkse comfortzone te luisteren naar een ander, uitgedaagd worden over dingen na te denken, ervaringen te delen, samen dingen te doen/op te lossen.
Echte rotervaringen met vriendschappen heb ik niet. Iedere vriendschap is anders, eigen dynamiek. Met de één ga ik voornamelijk wandelen, met een ander naar een museum, een derde houdt vooral van koffievisites en over de familie praten en een vierde van anekdotes vertellen.En helaas is mijn allerallerbeste vriendin die me goed tegen de haren in kon strijken en daarnaast ook veel lieve verrassingen verzon deze zomer al 10 jaar dood
Inderdaad, ik schrik best van de mensen die gewoon niet aan vriendschap doen omdat ze het te druk hebben. Begrijpelijk hoor, maar hoe moet dat later? Vraag ik (oud en grijs) me af.
Ik verloor de meeste vriendschappen toen ik ziek werd 🤷🏼♀️. Dat doet nog het meest pijn.