Vriendin vader
Mijn vader heeft een vriendin. Vriendin heeft vanaf het begin aangegeven dat ze onze gezinsdynamiek vreemd vindt. Ik ben tevreden...ik loop de deur niet plat, bel elke week en we zien elkaar zo'n 6x per jaar. Voldoende voor mij. Maar die vriendin zit nu te stoken...we komen te weinig, hebben geen interesse in haar (dat klopt🙄.....door haar bemoeienis haak ik echt af), ze vindt ons vreemd). Ze is 80+ en mijn vader eind 60. Haar kinderen vinden mijn vader geweldig. Hij neemt mantelzorg taken over en zij hoeven daardoor niet wekelijks een uur te rijden. Ik vind het lastig om mijn kwieke vader aan huis gekluisterd te zien omdat zij weinig meer kan. Daar zal ook een stukje acceptatie van mijn kant zitten... Nu is het onlangs geëscaleerd...ze heeft zich openlijk misdragen en nare opmerkingen zitten maken. Ik heb dit besproken met mijn vader maar hij heeft totaal geen weerwoord. Iedere keer waait hij mee...of met mij of met haar maar een eigen mening heeft hij niet.
Ik ben eerlijk....wij willen haar niet meer zien. Dat gezeur zijn we zo zat. Maar ja...kan ik dat maken... iedere keer zie ik weer op tegen haar bezoek. Daarnaast als we herinneringen ophalen komt zij met haar eigen herinneringen waardoor we nooit de diepte in kunnen.
Zouden jullie je ook zo hard opstellen?
Waarom spreek je niet met je vader alleen af? Neem 'm mee op dag uitstap en uit eten. Dan kun je lekker met z'n twee bijkletsen zonder dat vijfde wiel.
Is het een optie om je vader bij jou thuis uit te nodigen? Het klinkt namelijk niet alsof de nieuwe vriendin jullie graag ziet komen en dat je vader daar tegenin gaat (om welke reden dan ook).
Dat doen we al, maar daar is mijn vader dan weer verdrietig over. Hij probeert iedere keer contact af te dwingen. Voorstellen om bij haar af te spreken. Dat houden we nu echt af, maar hij kijkt iedere keer heel gekwetst. Hij houdt van haar en wij niet🙄
Plofje! schreef op 14-08-2021 om 19:13:
Dat doen we al, maar daar is mijn vader dan weer verdrietig over. Hij probeert iedere keer contact af te dwingen. Voorstellen om bij haar af te spreken. Dat houden we nu echt af, maar hij kijkt iedere keer heel gekwetst. Hij houdt van haar en wij niet🙄
Maar hij moet toch ook begrijpen dat jij qualitytime met hem wil? Je ziet hem al maar zo weinig en hij zit 24/7 met die vrouw. En dan wil hij haar ook nog aan jou opdringen? Het lijkt me voor jou al verdrietig genoeg dat hij met een ander dan je moeder samen is.
redbulletje schreef op 14-08-2021 om 19:17:
[..]
Maar hij moet toch ook begrijpen dat jij qualitytime met hem wil? Je ziet hem al maar zo weinig en hij zit 24/7 met die vrouw. En dan wil hij haar ook nog aan jou opdringen? Het lijkt me voor jou al verdrietig genoeg dat hij met een ander dan je moeder samen is.
Het ligt nogal gecompliceerd...hij doet nogal slachtofferig....hij is degene die van alles overkomt maar hij heeft het lef niet om het om te draaien. Echt geen lef....hij gaat er altijd onder zitten...dat is zo lastig. Ik weet niet waar dat aan ligt maar hij gaat met niemand discussie aan. Echt met niemand.
Wat rot deze situatie! Ik snap jullie en ergens ook je vader. Tenminste als het goed begrijp wil hij jullie betrokken houden. Wat jij zegt over herinneringen ophalen en dat ze er dan over heen gaat zou mij ook storen. Wat zou je het liefste zelf willen? Dat je geen contact meer wilt heeft gevolgen. Ben je bereid deze te accepteren? Of misschien nog een keer met je vader praten?
Ik denk dat ik haar gewoon niet meer wil zien. Maar mijn vader kennende accepteert hij dat. De discussie gaat hij niet aan. Het enige wat ik verwacht is: dat vind ik jammer.
Plofje! schreef op 14-08-2021 om 19:29:
Ik denk dat ik haar gewoon niet meer wil zien. Maar mijn vader kennende accepteert hij dat. De discussie gaat hij niet aan. Het enige wat ik verwacht is: dat vind ik jammer.
Als je vader het accepteert is 't toch goed? Dan kun je hem weer laten genieten van vader-dochtertijd en hem zelf laten ervaren dat dat veel gezelliger is dan met dat blok aan zijn been erbij. Ga wat actievers doen samen wat ie toch niet met zijn bejaarde partner zou kunnen.
redbulletje schreef op 14-08-2021 om 19:32:
[..]
Als je vader het accepteert is 't toch goed? Dan kun je hem weer laten genieten van vader-dochtertijd en hem zelf laten ervaren dat dat veel gezelliger is dan met dat blok aan zijn been erbij. Ga wat actievers doen samen wat ie toch niet met zijn bejaarde partner zou kunnen.
Dat hebben we het afgelopen jaar ook gedaan. Ook ivm covid gewandeld, geluncht etc. We hebben 1x gezegd we komen en dat was vol verwijten vanuit haar over ons heen. Maar hij neemt haar wel mee naar ons toe. Dat vindt hij gezelliger rijden. Maar ik voel me zo hard....
En hoe lang is die 'vriendschapsrelatie' al bezig?
Is die vrouw recent in the picture gekomen of leeft hij daar al 30 jaar mee?
Ze wonen samen?
Twee jaar... allebei eigen huis maar meestal zit hij daar.
En hoe reageert je vader als jij zegt dat je er heel verdrietig van wordt dat als 't aan hem ligt jullie nooit met z'n twee zijn?
Tja, ik sta er iets anders in. Je komt er 'maar' zes keer per jaar, kan je dan niet bepaalde zaken laten gaan, zo van ene oor in, andere uit? Het zijn maar een paar uurtjes per 2 maanden. Je kan goed met je vader, dus ik zou zeker niet zeggen dat je geen contact met haar wil, als je nu al weet dat hij dit zomaar gaat accepteren.
Ik zou haar een paar keer per jaar verdragen (uit liefde en respect voor hem) en voor de rest inzetten op uitstapjes zonder haar. Daar kan je hem dan expliciet alleen voor uitnodigen.
Plofje! schreef op 14-08-2021 om 19:37:
[..]
Dat hebben we het afgelopen jaar ook gedaan. Ook ivm covid gewandeld, geluncht etc. We hebben 1x gezegd we komen en dat was vol verwijten vanuit haar over ons heen. Maar hij neemt haar wel mee naar ons toe. Dat vindt hij gezelliger rijden. Maar ik voel me zo hard....
Dat je je hard voelt snap ik. Als iets niet goed voor je is en je er veel stress van ervaart zou ik het beëindigen. Het moet niet zo zijn dat zij alles kan zeggen en jullie moeten het accepteren. Dan zijn die "6 maar" uitstapjes naar hun toe energie vretend!