Verdriet om oordeel van familie
Lieve medeforummers,
Hoe moet ik beginnen, ik moet mijn verhaal een beetje kwijt.
Ik ben een volwassen vrouw, heb meerdere relaties gehad. Ik kan wel zeggen dat het zelden klikte met mijn familie. Achteraf gezien, soms hadden ze wellicht gelijk. Mijn familie kent mij heel goed, uiteraard, en we zijn ook hecht. Ik moet wel alvast zeggen: het is echt een hecht clubje, vaak hetzelfde denkend enz. Ze vinden het denk ik sowieso al moeilijk wanneer er dan ineens een buitenstaander bij komt.
Nou goed, ik heb nu na een aantal jaren een leuke nieuwe vent ontmoet. We klikken echt mega in alles, we zijn ontzettend verliefd en hij heeft werkelijk alles voor mij over. Ik voel me echt een prinsesje zeg maar. Wel merkte ik de eerste 1 a 2x dat hij iets verlegen is, ook weet ik dat hij best onzeker is. Hier kunnen wij ook goed over praten, want ik heb dit zelf ook echt erg. Ik heb alleen wel de laatste jaren echt aan mezelf gewerkt en kan het redelijk goed verbergen.
Goed, nu kwam dus het moment dat ik hem aan mijn familie introduceerde. Eigenlijk wilde ik hier nog even mee wachten, en hem niet in 1 klap bij mijn familie gooien, maar gewoon steeds even kort aan 1 of 2 personen voorstellen. Maarja, iedereen was nieuwsgierig en we zijn al zoveel bij elkaar en in overleg dus maar gewoon erbij gezet op 2e kerstdag. Achteraf gezien enorme spijt, want hij werd zo onzeker dat hij helemaal dichtsloeg. Zijn angst van wat hun van hem vonden, angst om mij kwijt te raken, hun leuk babbelend met elkaar en zichzelf een vreemde eend voelen dat zorgde helemaal voor een blackout. Niet leuk voor niemand niet natuurlijk. Hij deed zijn best en IK wist dat wel, al vroeg ik mij ook wel af of hij het wel naar zijn zin had hoor..
De volgende dag kwamen de reacties al; die gozer moet hulp zoeken, je verdiend beter, hij is een autist, hij heeft een stoornis, niet respectvol... weet ik het allemaal wat ik te horen kreeg. Mijn moeder was zelfs zwaar teleurgesteld dat ik zo'n iemand had nu en niet een normale vent.
Ik kon natuurlijk wel door de grond zakken. Dit is absoluut niet wat je wil horen. Ik heb er zelf ook met hem over gepraat en hij kreeg gewoon een totale blackout, had ook erge zweethandjes die avond en gaf bij mij al direct wel aan dat het zenuwen waren en hij zich echt een debiel voelde.
Ikzelf herken het ook, want ben ook geen haantje de voorste. Ik wil hem ook steunen hierin en bij mij is hij inmiddels echt totaal anders, helemaal zichzelf en voor mij is hij echt superlief.
Mijn familie geeft aan dat ze zich vooral zorgen maken, dus ze bedoelen het echt goed. Maar de reacties zijn gewoon zo kwetsend. Enerzijds snap ik hun en was dit ook extreem, hij stelde eigelijk geen vragen en gaf ook weinig/korte antwoorden als hem wat gevraagd werd. Anderzijds snap ik de spanning en zijn hunzelf ook in hun vertrouwde omgeving en erg druk met elkaar en zelf erg zelfverzekerd, ook wel erg snel met de mening klaar enz.
Hij gaf aan dat hij ze superleuk vond, maar echt gewoon veel te gespannen. Dat hij dit zelfs nog nooit zo gehad had. Hij vondt t heel belangrijk en heeft zichzelf helemaal klem gezet denk ik. Mijn verhalen over dat het nooit erg geklikt heeft met mijn exen, dat werkte ook niet mee. En de angst mij kwijt te raken..
Inmiddels heeft hij een berichtje gestuurd op de app, en heb ik deze naar hun doorgezet in de familieapp. Hierin gaf hij aan een leuke dag gehad te hebben en een welkom gevoel gekregen te hebben, dat hij erg stil is geweest maar dit echt onzekerheid is geweest. En dat hij hen wil bedanken voor de leuke dag en ze snel beter wil leren kennen.
Dit werd gelukkig erg gewaardeerd, want hun dachten dat hij totaal niet geinteresseerd was in hen.
Ik vind het allemaal erg lastig, er zijn enorm kwetsende dingen gezegd en dat doet zeer en is een smet op mijn geluk natuurlijk. Anderzijds vraag ik mij inderdaad af hoe groot dit probleem is bij hem. Hij geeft aan dit nooit in deze mate te hebben, ik hou ook niet minder van hem als dit wel zo is maar het is wel erg moeilijk. Ik heb mezelf zo erg daaroverheen gezet, en mijn familie heeft ook een punt natuurlijk als ik dan nu steeds mij om hem moet bekommeren dat dat dan niet fijn is voor mij. Anderzijds: ik begrijp hem wel. En verder zijn wij echt heel fijn samen ..
Dat hij ook snel zelf weer wil afspreken en dat hij ook zijn best doet dmv een appje te sturen en hij er echt mee zit dat geeft ook aan dat hij er aan wil werken. Zelf geeft hij aan dat het beter zal gaan omdat dit nu al is opgehelderd...
Ik heb alleen echt een knoop in mn maag sinds deze ontmoeting/introductie.En de mening van mijn familie is denk ik nog niet echt gewijzigd ofzo.
Wat vinden jullie van deze situatie?
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:35:
[..]
Heb het idee dat hun idd meteen denken dat ik hun afwijs ofzo.
Net nog een gesprek gehad met mijn moeder en daar kwam het wel op neer.
Beiden megahoog in emotie dus was niet echt normaal gesprek. Ik zei wel jullie wijzen hem ad gebaseerd op 1 dag, terwijl jullie blijkbaar niet zien hoe gelukkig ik ben. Alleen maar afwijzen op zijn gedrag met andere mensen(die hij nog niet kent). Echt belachelijk.
Ik ben zelf ook introvert en we hebben juist enorm veel raakvlakken, maar als ik dit uitleg haal ik mezelf naar beneden vindt ze. Als het aan hun lift blijf ik dan denk ik me hele leven single, want het type man wat hun voor mij zien dat past niet bij mij. Maar goed daar is niet normaal over te praten.
Als ik erover praat val ik hun aan vindt ze en mag ik me spullen pakken. Heel extreem dit. Ik gaf aan dat ik nu enorm veel stress heb hiervan en dan krijg ik alleen maar te horen dat zij ook enorm veel stress heeft en dat als zij morgen dood in bed ligt van de stress dat m'n broer en zus mij dat kwalijk nemen.
Ik vrees dat jullie wel gelijk hebben ja, dit vind ik echt niet normaal.
Jeetje wat heftig. Ze is gewoon aan het manipuleren. Bezig met emotionele chantage. Als jij hem niet dumpt gaat zij dood, echt heel bizar. En vooral ook heel erg naar voor jou.
Hoop voor je dat je de mogelijkheid hebt om snel een eigen plekje te vinden.
Doemijdieglazenbol schreef op 28-12-2021 om 15:28:
goede vrienden vinden het soms lastig als hun goede vriend een relatie krijgt. Omdat dat simpelweg betekent, dat ze aandacht moeten delen. Omdat je sommige plannen dan eerder of ook met een partner maakt en niet vanzelfsprekend met hen. Daardoor kunnen ze soms wat extra kritisch zijn, zonder dat het meteen evil bitches zijn. Is gewoon angst om je (een beetje) te verliezen.
Ik kan me zo voorstellen dat dat in jouw familie onderhuids/onbewust ook speelt, als ik zo je verhaal lees.
En dat is lastig. Want relaties veranderen gewoon. En dat is wennen, doet soms pijn. Maar maakt mensen niet meteen slecht of gemeen.
Dit doen ze bij elke relatie die TO gehad heeft.
Ik vind iemand die je volstrekt niet kent meteen het stempel autist en gestoord opplakken omdat hij niet direct aan de eisen die je van de partner van je dochter/zus verwacht voldoet wel degelijk gemeen en tegen je dochter zeggen dat je teleurgesteld in haar bent net zo en dat heeft niks met aandacht moeten delen te maken, maar alles met stuitend egoïsme en een zeer beperkt wereldbeeld.
Als je van lastige situaties en angst voor eventueel verlies zó gaat reageren ben je ofwel wel degelijk een bitch ofwel staat er in de DSM ook een passende diagnose voor jou.
Lollypopje schreef op 28-12-2021 om 15:41:
[..]
Jeetje wat heftig. Ze is gewoon aan het manipuleren. Bezig met emotionele chantage. Als jij hem niet dumpt gaat zij dood, echt heel bizar. En vooral ook heel erg naar voor jou.
Hoop voor je dat je de mogelijkheid hebt om snel een eigen plekje te vinden.
Ja vind ik ook echt niet normaal.
En als ik dan zijn gedrag uitleg, dat hij inderdaad moeite heeft misschien in groepen maar dat hij hartstikke lief voor mij is enz dan ben ik hem alleen maar aan het verdedigen en sla ik hun "adviezen" in de wind. En zet ik de familie achter ofzo.
Als ik dan 100x zeg dat dat niet zo is, dat ik alleen gewoon mijn eigen keuze maak en hem probeer te gaan helpen (voor hemzelf, niet voor mij omdat ik me zou schamen ofzo) dan kijkt ze me aan of ik gek ben. Zij zou zich enorm schamen voor zo'n partner enz.
Volgens hem toont hij geen emoties enz, nee gek he als je stijf staat van de spanning. Zucht.
TO, wat erg hoe jouw familie tegen jou doet.
Ik vrees dat je je altijd hebt aangepast, zij bepalen wat de norm is, druk en gezellig. Maar tevens ook erg beklemmend en bemoeierig. Natuurlijk wil je er als kind bij horen, je hebt je onbewust daarom je hele leven aangepast. Doordat je je altijd hebt aangepast hoor je je eigen stem niet meer. Je gaat gelijk twijfelen als ze iets roepen. Dat is niet gezond. Hoe liefdevol het misschien lijkt, zowel anderen hier en ik zien dit toch wat anders.
Het is nooit fijn om er achter te komen dat ze toch niet zo heel lief zijn. Dat is pijnlijk. Ik hoop dat dit je ogen opent en je leert durven vertrouwen op je eigen mening.
Je schrijft dat je zelf introvert bent. Dit heb je altijd onderdrukt, want druk is de norm.
Ik hoop van harte dat je jezelf gaat vinden en je leert dat je op jezelf mag vertrouwen.
De opmerking dat je moeder in jou teleurgesteld is, is kei- en keihard en zeker niet liefdevol. Eerder manipulerend. Ze zegt eigenlijk: doe wat ik wil, pas dan ben ik blij met jou.
Zoek je eigen weg, en bouw je eigen leven op. Tegen zo'n familie in gaan is heel moeilijk, soms is minder contact beter. Pas op jezelf en schakel desnoods hulp in voor jezelf.
Ik doe hier wat aannames, maar ik gok erop dat het aardig klopt.
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:51:
[..]
Ja vind ik ook echt niet normaal.
En als ik dan zijn gedrag uitleg, dat hij inderdaad moeite heeft misschien in groepen maar dat hij hartstikke lief voor mij is enz dan ben ik hem alleen maar aan het verdedigen en sla ik hun "adviezen" in de wind. En zet ik de familie achter ofzo.
Als ik dan 100x zeg dat dat niet zo is, dat ik alleen gewoon mijn eigen keuze maak en hem probeer te gaan helpen (voor hemzelf, niet voor mij omdat ik me zou schamen ofzo) dan kijkt ze me aan of ik gek ben. Zij zou zich enorm schamen voor zo'n partner enz.
Volgens hem toont hij geen emoties enz, nee gek he als je stijf staat van de spanning. Zucht.
Echt een hele nare situatie voor je 
Echt kies voor je zelf, kies voor je vriend. Ga lekker samen oud&nieuw vieren, want welke keuze je ook maakt zolang je hem niet dumpt is het voor hen toch nooit goed.
Zou maar snel op zoek gaan naar een eigen woning voor je met lege handen achter blijft. Nu is je vriend nog zo verliefd dat hij die toxische familie van jou op de koop toe neemt maar dat zal vast niet blijven duren als hij enig zelfrespect heeft.
ik zou nu niet zozeer een eigen plekje meer hoeven, ik kan nu zo me spullen pakken en bij hem intrekken. Maarja, ik wilde eigelijk gewoon even rustig opbouwen(we gaan al vrij snel) en dan over een x aantal maanden/een jaar ofzo samen iets kopen. Hij is bereid zijn huis te verkopen en samen een nieuw begin te maken dmv samen nieuwe woning enz. Ook superlief...
sjemig TO, wat doet je moeder nu echt vreselijk!
Niet normaal hoor, om zo te manipuleren en chanteren.
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:51:
[..]
Ja vind ik ook echt niet normaal.
En als ik dan zijn gedrag uitleg, dat hij inderdaad moeite heeft misschien in groepen maar dat hij hartstikke lief voor mij is enz dan ben ik hem alleen maar aan het verdedigen en sla ik hun "adviezen" in de wind. En zet ik de familie achter ofzo.
Als ik dan 100x zeg dat dat niet zo is, dat ik alleen gewoon mijn eigen keuze maak en hem probeer te gaan helpen (voor hemzelf, niet voor mij omdat ik me zou schamen ofzo) dan kijkt ze me aan of ik gek ben. Zij zou zich enorm schamen voor zo'n partner enz.
Volgens hem toont hij geen emoties enz, nee gek he als je stijf staat van de spanning. Zucht.
Kun je ergens anders heen dan bij je familie blijven zitten? Deze mensen zijn hartstikke toxisch
en ik zou geen minuut langer in de nabijheid van mensen willen zijn die zo over mij en mijn vriend praten. Doe toch normaal zeg.
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:54:
ik zou nu niet zozeer een eigen plekje meer hoeven, ik kan nu zo me spullen pakken en bij hem intrekken. Maarja, ik wilde eigelijk gewoon even rustig opbouwen(we gaan al vrij snel) en dan over een x aantal maanden/een jaar ofzo samen iets kopen. Hij is bereid zijn huis te verkopen en samen een nieuw begin te maken dmv samen nieuwe woning enz. Ook superlief...
Allebei zeer onverstandig. Jij dat je geen eigen huis zoekt (als je dat in je vorige relatie had gedaan had je nu niet terug naar je moeder gehoeven tenslotte) en hij dat hij zijn huis op geeft voor een relatie die nog maar net begint. Leer elkaar eerst kennen.
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:54:
ik zou nu niet zozeer een eigen plekje meer hoeven, ik kan nu zo me spullen pakken en bij hem intrekken. Maarja, ik wilde eigelijk gewoon even rustig opbouwen(we gaan al vrij snel) en dan over een x aantal maanden/een jaar ofzo samen iets kopen. Hij is bereid zijn huis te verkopen en samen een nieuw begin te maken dmv samen nieuwe woning enz. Ook superlief...
Nou, ik zou het wel weten....
Doeii mam, ik ben weg hier. (al was het maar nu voor even)
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:54:
ik zou nu niet zozeer een eigen plekje meer hoeven, ik kan nu zo me spullen pakken en bij hem intrekken. Maarja, ik wilde eigelijk gewoon even rustig opbouwen(we gaan al vrij snel) en dan over een x aantal maanden/een jaar ofzo samen iets kopen. Hij is bereid zijn huis te verkopen en samen een nieuw begin te maken dmv samen nieuwe woning enz. Ook superlief...
Ik zou het aannemen. Al is het maar tijdelijk.
dank jullie wel
Het is echt alleen maar uit eigen onzekerheid en uit angst denk ik, maar idd niet gezond.
Mijn moeder heeft bijvoorbeeld extreem veel meegemaakt. Zal niet teveel in details treden maar ze is wel echt getraumatiseerd. Ik heb net ook voorzichtig gezegd dat ze haar eigen ellende nu voor mij wilt voorkomen en daarom nooit iemand goed genoeg is...
Maarja dat mag ik niet zeggen he.
De druk is daarom voor mij inderdaad enorm.
Ik ben niet voor niets al in een burnout beland, altijd onzeker, altijd zelf ook problemen met contacten enz.
Ik heb heel erg aan mezelf gewerkt en ook nu weer een mooie nieuwe baan binnengehaald.
Ben echt trots daarop..
Maar idd ik voel ook enorme druk om maar een geschikte partner mee te nemen, die aan hun eisen voldoet.
nee klopt ik wil ook niet dat hij zijn huis nu verkoopt.. gewoon eerst even opbouwen verder.
Half hier/half bij hem leek mij prima voorlopig.
Ik zou idd graag een eigen plekje willen momenteel, maar ligt helaas ook niet voor het oprapen. Daarbij had ik financiële problemen, gaat nu beter, maar dus ook niet spaargeld ofzo 
zat/zit dus redelijk vast.
Ik praat nu maar niet meer over hem als ik thuis ben..
Morgen samen maar even praten over oud en nieuw.
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 15:58:
dank jullie wel
Het is echt alleen maar uit eigen onzekerheid en uit angst denk ik, maar idd niet gezond.
Mijn moeder heeft bijvoorbeeld extreem veel meegemaakt. Zal niet teveel in details treden maar ze is wel echt getraumatiseerd. Ik heb net ook voorzichtig gezegd dat ze haar eigen ellende nu voor mij wilt voorkomen en daarom nooit iemand goed genoeg is...
Maarja dat mag ik niet zeggen he.
De druk is daarom voor mij inderdaad enorm.
Ik ben niet voor niets al in een burnout beland, altijd onzeker, altijd zelf ook problemen met contacten enz.
Ik heb heel erg aan mezelf gewerkt en ook nu weer een mooie nieuwe baan binnengehaald.
Ben echt trots daarop..
Maar idd ik voel ook enorme druk om maar een geschikte partner mee te nemen, die aan hun eisen voldoet.
Je mag gewoon voor jezelf kiezen hoor. Sterker nog, dat moet je doen, zie wat je moeder blijven pleasen je opgeleverd heeft.