Van samenwonen naar in andere landen wonen voor 1 jaar?
Situatie: Partner en ik zijn samen naar een bepaalde plek verhuisd, en daar hebben we het erg naar onze zin. Goede relatie, goede communicatie. Geen kinderen.
Maar nu: ik heb een kans op mijn werk gekregen, die heel goed zou zijn voor mijn carrière. Maar die houdt wel in dat ik een jaar in Amerika zou werken en dus ook wonen. Mijn partner heeft nu een goede vaste baan en het is dus logisch dat zij zou blijven op de plek waar we nu samen wonen, en dat niet allemaal omgooien voor slechts een jaar. Dus de enige manier om het toch mogelijk te maken, zou zijn dat ik alleen naar Amerika verhuis, en zij hier blijft. Na dat jaar zou ik dan weer terugkomen en hier weer aan het werk gaan. Er zit ook een voordeel in voor mijn partner in de zin dat ik hier waarschijnlijk veel makkelijker een vaste baan vind na dat Amerika-avontuur, iets dat nog niet zo makkelijk is in mijn werkveld. Als ik niet naar Amerika zou gaan, zouden we misschien binnen een paar jaar weer moeten verhuizen.
Maar ja, ineens van 7 jaar samenwonend naar een jaar lang op flink lange afstand.. Dat is best heftig. Ik weet niet goed wat ik moet denken, wat wijsheid is, vanuit welke hoeken ik het moet bekijken. Wat zijn jullie gedachten hierover?
Ik zou het doen!
Want ik heb het ook gedaan, en ik heb er geen spijt van. Je mag me een persoonlijk berichtje sturen als je wil.
Ik zou het doen. Echt een mooie kans om te laten schieten en een jaar is zo voorbij. En je kunt vakantie nemen om elkaar op te zoeken.
Doen! Zij kan misschien een of twee keer die kant opkomen en verder creatief zijn met zoomen. Samen eten bijvoorbeeld, zij aan het avondeten, jij lunch.
Als je er allebei moeite voor doet moet het lukken en het is een mooie kans.
Gebaseerd op je informatie zou ik ook zeggen doen. Ik ben tijdens onze relatie twee keer een half jaar weggeweest toen we al samenwoonden, dat is natuurlijk wel een stuk behapbaarder, maar alsnog wel goed te doen als het jullie een beetje ligt.
Je moet er denk ik allebei wel echt achter staan om het te laten slagen. Wij hadden bijvoorbeeld niet zoveel tijdsverschil, dat gaat nog een extra factor zijn in het soepel houden van de communucatie. En erkennen en herkennen dat het voor de thuisblijver heel anders is dan degene die weggaat. De ene gaat vol op in het nieuwe avontuur, terwijl de achterblijver vaak wat meer behoefte heeft aan structureel contact etc.
Wat zijn jullie eensgezind tot nu toe! En positief ook, dat vind ik heel fijn om te lezen. Ik dacht dat het echt iets 'vreemds' zou zijn om dit te overwegen, maar dat valt mee dus 
Altijd doen. Jullie hebben geen gedeelde verantwoordelijkheden, dus ik zie geen reden waarom je het niet zou doen als je het graag wil.
Wat misschien nog goed is om te vermelden is dat we nu ook buiten Nederland wonen, sinds 2 jaar. Ik laat mijn partner dus wel achter zonder familie bijvoorbeeld dichtbij, dus ietsje eenzamer dan gemiddeld misschien (we komen allebei uit NL, wonen nu in elders in Europa). Waarschijnlijk dan nog belangrijker om goed te communiceren en het gevoel van de thuisblijver te erkennen, zoals patatje zegt.
Het belangrijkste is hoe jullie er instaan en wat jullie ideeën zijn over de toekomst.
Als je vriendin midden 30 is en jullie op korte termijn graag aan kinderen willen beginnen, dan is het een andere beslissing dan wanneer jullie midden 20 zijn, om maar iets te noemen.
Outdoorsy schreef op 24-08-2021 om 13:32:
Wat zijn jullie eensgezind tot nu toe! En positief ook, dat vind ik heel fijn om te lezen. Ik dacht dat het echt iets 'vreemds' zou zijn om dit te overwegen, maar dat valt mee dus
Dat is natuurlijk ook heel persoonlijk. Ik ben van mening dat je het gewoon moet doen. Mijn ex-partner kreeg ook zo'n kans en we zijn geweest. Als ik niet had gewild, was hij ook niet gegaan. Andersom was is dus wel gewoon gegaan.
Gewoon doen en je partner kan af en toe langs komen voor vakantie.
Outdoorsy schreef op 24-08-2021 om 13:35:
Wat misschien nog goed is om te vermelden is dat we nu ook buiten Nederland wonen, sinds 2 jaar. Ik laat mijn partner dus wel achter zonder familie bijvoorbeeld dichtbij, dus ietsje eenzamer dan gemiddeld misschien (we komen allebei uit NL, wonen nu in elders in Europa). Waarschijnlijk dan nog belangrijker om goed te communiceren en het gevoel van de thuisblijver te erkennen, zoals patatje zegt.
Waarom gaat je partner dan niet mee? Of willen jullie in dat andere land blijven wonen en niet terug naar NL?
redbulletje schreef op 24-08-2021 om 14:00:
[..]
Waarom gaat je partner dan niet mee? Of willen jullie in dat andere land blijven wonen en niet terug naar NL?
Partner heeft daar zelf een goede baan. Snap wel dat je die niet voor een jaar op gaat geven.
Is je partner ver van Nederland of is het mits een treinreis van een halve dag mogelijk haar familie te bezoeken?
Op 2 jaar hebben jullie, neem ik aan, toch al wel enkele vrienden gemaakt waar jullie nu wonen en ze heeft haar collega's met wie het misschien ook heel goed klikt?
Deze kans krijg je misschien maar één keer in je leven en het zal je waarschijnlijk je ganse carrière ten goede komen. Afgezien van het feit dat het je als mens ook rijker maakt om zoiets mee te maken.
Zit er in jouw achterhoofd ook een duiveltje te roepen dat er ofwel bij jou ofwel bij haar wat fout kan lopen?
Ik zeg ook volmondig ja en wens je veel succes met de uitdaging.
Ik zou het niet doen. Samen uit samen thuis, zeker als ze al voor jou verhuisd is.
Je zou om en om naar elkaar toe kunnen reizen, elke twee maanden o.i.d. Mijn vriend heeft het bijna een jaar gedaan, zes weken weg en dan een week thuis. Ging prima.