Toxic relatie help

Zo'n slechte partner hebben lijkt mij vreselijk. Wat zijn de praktische hinderpalen om daar weg te gaan? Want niets lijkt erger dan daar te blijven dus ik zou stap voor stap toewerken naar het verlaten van dit huis. In tussentijd denk je "wat ben jij een idioot" als je naar hem kijkt en denkt met vreugde aan je geheime plan.

Allereerst, wat ontzettend verdrietig dat je in deze situatie zit. Zoals ik het lees, moeten jij en je kinderen (zijn het ook zijn kinderen?) zo snel mogelijk weg uit deze situatie.

Heb je een familielid dat je in vertrouwen kunt nemen en die je kan helpen? 

Of kun je een afspraak maken met je huisarts en dan dit verhaal delen? Als het lastig is het te vertellen, dan kun je hem/haar ook deze post laten lezen.

Ik zou sowieso gaan zorgen voor kopieën van belangrijke papieren (naar jezelf mailen; misschien kun je daar een nieuw -voor hem onbekend- mailadressen voor maken) en zorgen dat jij de beschikking hebt over de ID's van jou en je kinderen. 

Ik denk dat je moet los laten hoe hij er voor de buitenwereld uit komt als je bij hem weg gaat. Dat herhaal je meerdere keren, blijkbaar is dat belangrijk voor je. Maar dat is niet belangrijk. Het maakt niet uit hoe anderen hem zien. Als jij bij hem weg bent, heb jij gewonnen. Je bent dan vrij en je kan jouw leven en dat van je kinderen, opnieuw gaan opbouwen. En als 'de buitenwereld' jou niet gelooft dan maakt dat niet uit. Dan maak je nieuwe vrienden die hem niet kennen. En misschien verbazen ze je, en geloven ze je wel als je jouw verhaal vertelt. 

Zijn het ook zijn kinderen? Of alleen van jou?

Misschien ga ik nu iets heel erg vreemds zeggen maar ik heb een sterk gevoel dat je de politie in moet schakelen... (Geen 112, wel uiteraard bij acute bedreiging maar geen spoed wel politie 0900-8844)
Je moet daar echt wel zo snel mogelijk wel TO want deze man gaat echt niet veranderen. Mocht politie je te ver gaan, heb je een familielid of vriend of buurman die je kan helpen?
Ik heb heel lang geleden ook zo iemand gehad. (Was nog vrij jong dus niet samengewoond)

Ik wens je heel erg veel sterkte en ajb ga daar weg met de kinderen! En idd wat de buitenwereld vindt dat is niet van belang, die zien maar een gedeelte. Jij moet NU voor je zelf op gaan komen!

Ik kan me wel voorstellen dat het feit dat hij zo populair en geliefd bij anderen is, haar doet twijfelen aan zichzelf. Want misschien lokt ze dit gedrag uit en ligt het aan haar. vraagt ze zich dan soms af.

Maar het is gewoon een bekend verschijnsel dat iemand twee gezichten kan hebben: met het ene gezicht maakt hij zich populair en verzekert hij zich van sympathie en liefde van de buitenwereld en met het andere gezicht leeft hij de duistere kant van zichzelf thuis uit. Aan beide kanten heeft hij behoefte: aan acceptatie en respect van de buitenwereld en aan onderworpen gedrag en volstrekte controle thuis. Dus dit is gewoon zijn leefwereld waar hij zich fijn bij voelt. Hoewel hij zich af en toe best schuldig zal voelen is het gevoel voor waarheid wat hem soms zal overvallen niet zó sterk dat hij het mishandelende gedrag gaat opgeven. Daar zijn heel andere krachten voor nodig. Wat jouw pakkie-an niet is.

Dit kan je niet veranderen. Dus ik zou weggaan. In ieder geval plannen maken zodat je gereed bent mocht je dat willen. Dat alleen al geeft je rust en vrijheid.

Heel goed dat je je verhaal op dit forum hebt gezet, dat is de eerste stap om uit je situatie te komen. Het is geen onsamenhangend verhaal, maar een herkenbaar patroon wat past bij intieme terreur, een ernstige vorm van partnergeweld dat zich kenmerkt door controle en dwang. Zie hier meer informatie:

Factsheet intieme terreur

Ik zou maandag gelijk naar je huisarts gaan en je verhaal vertellen, of je post laten lezen. Hieronder lees je wat je nog meer kunt doen. En zorg ervoor dat hij niet weet dat je bezig bent om hulp te zoeken. Veel sterkte en hou vol!

Vind de juiste hulp bij huiselijk geweld | Slachtofferwijzer

ik heb een familie lid die in eenzelfde situatie zat. Toen ze het eindelijk durfde te vertellen vielen er veel kwartjes op hun plek. Ze is nu weg maar het is zo moeilijk voor haar. 
ze is in eerste instantie naar de huisarts gegaan voor hulp voor zichzelf. misschien is dat een eerste stap voor je, zodat je kleine stapjes neemt om sterker te worden, uit te zoeken wat je wilt en kunt en dan tzt de kracht hebt om weg te gaan. 

Start met weggaan en daarmee bedoel ik, verzamel belangrijke papieren en prop een tas/koffer vol, met het hoognodige voor jou en je kinderen. Probeer wat geld opzij te leggen voor je reis naar de opvang.
Daarna zoek je in de opvangatlas(link) naar opvang in jou buurt of verder weg, als je bang bent dat hij je ook daar niet met rust laat... misschien is het beter om naar een geheim adres op zoek te gaan? Je kunt ook veilig thuis bellen als je hulp nodig hebt bij een keuze.
Daarnaast kan je naar de dichtstbij mogelijke opvangplek gaan, en van daaruit naar een geheim adres. 

In een opvangcentrum komt u tot rust. En u krijgt er hulp. Professionele hulpverleners helpen u bij het opbouwen van een nieuwe toekomst. Ze bespreken uw problemen. En vertellen niets verder over wat u zegt (geheimhoudingsplicht).

Een hulpverlener in de opvang helpt u bijvoorbeeld bij:

• het regelen van (medische) zorg in de opvang
• het vinden van een geheim adres, als dat nodig is
• het regelen van een scheiding
• het krijgen van een inkomen of het vinden van werk
• het vinden van een nieuwe woonplek na de opvang
• hulp bij het omgaan met uw familie of (ex-)partner

Vrouwen- en mannenopvang | Opvang en begeleiding | Regelhulp - Ministerie van VWS

Vind zorg / hulp - OpvangAtlas.nl

Veilig Thuis

Wat ontzettend rot voor je. Het kan zo geniepig gaan dat je het eigenlijk niet merkt, totdat je vast zit en totaal geïsoleerd bent  Ik ken het, maar kon nog redelijk op tijd weg.

Op het viva forum zijn een aantal topics van vrouwen die ook in jouw situatie hebben gezeten en veelal de uitweg hebben gevonden. Open daar een topic en lees vooral de berichten van Doreia*.

*disclaimer* gewoonlijk verwijs ik niet naar de buren, maar in dit geval denk ik dat TO daar het meeste mee geholpen is.

Nickske schreef op 04-01-2025 om 09:07:

Allereerst, wat ontzettend verdrietig dat je in deze situatie zit. Zoals ik het lees, moeten jij en je kinderen (zijn het ook zijn kinderen?) zo snel mogelijk weg uit deze situatie.

Heb je een familielid dat je in vertrouwen kunt nemen en die je kan helpen?

Of kun je een afspraak maken met je huisarts en dan dit verhaal delen? Als het lastig is het te vertellen, dan kun je hem/haar ook deze post laten lezen.

Ik zou sowieso gaan zorgen voor kopieën van belangrijke papieren (naar jezelf mailen; misschien kun je daar een nieuw -voor hem onbekend- mailadressen voor maken) en zorgen dat jij de beschikking hebt over de ID's van jou en je kinderen.

Dan wel de verzonden mail grondig verwijderen.