Single en mijn omgeving vindt het erg
Hallo iedereen,
Ik ben ondertussen niet de jongste meer en …. Single. Zelf vind ik het op dit moment wel prima. Natuurlijk zou ik het leuk vinden weer eens iemand te vinden, maar ik voel me niet ongelukkig erbij. Maar ik merk dat mijn omgeving er steeds moeilijker over doet. Familie vraagt met regelmaat naar relaties. Als ik vakanties heb vragen mensen zich af met wie ik dan wel niet ga. En met de kerst lijkt iedereen bezorgd dat ik alleen zit. Lief bedoeld zullen we maar zeggen maar ik ben het toch ook wel een beetje zat. Bij mensen met een relatie is het antwoord toch makkelijker; oh ik ben met Keesje. Zijn er mensen die dit herkennen en hoe gaan jullie er mee om?
Ik zeg eerlijk dat ik zoiets niet begrijp.
Ik zal dat nooit aan iemand vragen, net zoals ik ook nooit zal vragen of ze nog niet aan kinderen denken.
De reden waarom ik dat niet vraag is tweeërlei:
Ten eerste zijn het mijn zaken niet.
En ten tweede kun je daar ook mensen mee kwetsen: iemand kan heftig op zoek zijn naar een relatie en om diverse redenen er niet toe komen, koppels kunnen al lang 'aan het proberen zijn' zonder dat het lukt.
Het spijt me, het is misschien kort door de bocht maar hoe goed bedoeld het kan zijn als mensen vragen naar je relatie (of kinderwens), ik vind ze een beetje dom.
(Iemand met de feestdagen vragen mee te komen tafelen, vind ik een andere categorie, da's in geval de persoon met die dagen niet graag alleen is, attent)
nlies schreef op 01-09-2022 om 20:26:
Ja hoor ken het, op iedere bruiloft van een zus was er wel een oom die vroeg wanneer ik aan de beurt was.
Ik mag hopen dat je veel zussen hebt, want anders zou het betekenen dat die zus een flink aantal huwelijken achter de rug had.
Zo had ik het eerst gelezen: op iedere bruiloft van mijn zus. 
letterkoekje schreef op 01-09-2022 om 22:02:
[..]
Ik mag hopen dat je veel zussen hebt, want anders zou het betekenen dat die zus een flink aantal huwelijken achter de rug had.
Zo had ik het eerst gelezen: op iedere bruiloft van mijn zus.
6 en allemaal getrouwd , maar goed er waren er een stel ouder, dus toen speelde het bij mij nog niet echt, dus die tellen eigenlijk niet mee.
En dat gedoe van niet alleen mogen zijn met kerst, dat is de schuld van Robert want die kon daar een mooi programma van maken, mensen een schuldgevoel aanpraten als ze het geen probleem vinden om dan alleen te zijn, of omdat ze eigenlijk geen zin hebben die oude tante te vragen
Misschien is het voor mannen anders, maar ik heb er zelden vragen of opmerkingen over gehad.
Een keer een aangetrouwde nicht. Die vroeg of ik het niet veel leuker zou vinden als ik mijn huis met iemand zou delen (brrrr, de horror..).
Want vond ik dat nou niet eenzaam en saai, alleen zijn? Nooit eens iemand waar je thuis tegenaan kon praten, altijd alleen eten…
Toen heb ik gevraagd of dat niet ontzettend vervelend was, zo’n relatie. Elke dag dezelfde vent naast je, nooit eens lekker alleen, schoonfamilie bezoeken, rekening houden met een ander… Toen viel het kwartje.
Ik heb nou eenmaal geen enkele behoefte aan een relatie.
Ik herken het bij mensen die ik niet vaak zie, zoals familieleden die ik 1x per jaar ontmoet. Maar die zien niet dat ik juist het gelukkigst ben als single. Relaties? Been there, done that, maar is het niet voor mij. Ik ben gewoon gemaakt om single te zijn, voel me daar volledig comfortabel bij en heb mijn leven daar ook op ingericht.
Als mensen me vragen of ik (eindelijk) een vriend heb zeg ik meestal: "Nee, ik vind het veel fijner om single te zijn". Als je dat vol overtuiging kan zeggen, dan kijken ze je misschien even raar aan, maar vragen de meesten niet verder. Of ze zijn juist oprecht geïnteresseerd en dan wil ik best meer vertellen. En de meesten weten intussen wel dat ik er totaal geen problemen mee heb alleen op vakantie of op reis te gaan, dat scheelt ook.
Auditor schreef op 01-09-2022 om 22:27:
Misschien is het voor mannen anders, maar ik heb er zelden vragen of opmerkingen over gehad.
Een keer een aangetrouwde nicht. Die vroeg of ik het niet veel leuker zou vinden als ik mijn huis met iemand zou delen (brrrr, de horror..).
Want vond ik dat nou niet eenzaam en saai, alleen zijn? Nooit eens iemand waar je thuis tegenaan kon praten, altijd alleen eten…
Toen heb ik gevraagd of dat niet ontzettend vervelend was, zo’n relatie. Elke dag dezelfde vent naast je, nooit eens lekker alleen, schoonfamilie bezoeken, rekening houden met een ander… Toen viel het kwartje.
Ik heb nou eenmaal geen enkele behoefte aan een relatie.
Een hele goeie dit, gewoon de vraag omdraaien naar hun situatie (ik heb een single dochter die ook dit soort vragen krijgt soms, tot haar ergernis).
Letterkoekje, wat verwoord jij het mooi. ( dat vind ik vaker als ik lees wat jij schrijft) Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel. Als vrienden en familie informeren of me mee vragen omdat ik anders alleen ben vind ik dat natuurlijk alleen maar lief en fijn. Maar de laatste die er iets van zei was een kennis die ik niet zo goed ken. Het kwam op mij dus een beetje nieuwsgierig/ik vind het stiekem leuk dat jij niemand hebt over. En dan kan het best kwetsend zijn ja toch?
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, en dank voor de tips tot nu toe. Ik ga er zeker wat uitproberen als het weer voorkomt.
Ik kreeg deze vraag zeer regelmatig na mijn laatste relatiebreuk, na 5 jaar hield dit gelukkig op, omdat ik steevast met het antwoord kwam: “nee, mijn schoonouders konden helaas geen kinderen krijgen!”
Inmiddels zo’n 20 jaar zeer happy single 😎
Rosabloem schreef op 02-09-2022 om 08:23:
Letterkoekje, wat verwoord jij het mooi. ( dat vind ik vaker als ik lees wat jij schrijft)
Oooh, waauw! Bedankt voor het compliment. Ik aanvaard het in nederigheid maar het maakt me wel blij!