Sexproblemen en ruzies
Ik heb een issue. Mijn vriend en ik hebben al jaren (2) slechte sex. Er is ook totaal geen intimiteit van zijn kant. En het frustreerd mij mateloos. Al vaak menig discussie over gehad, maar geen verbetering. Zo doen we ff snel een quickie. En dan zegt ie we gaan straks verder ( net alsof je dan als vrouw maar klaar zit te wachten op een stoel, zodat we weer verder kunnen) want elkaar dan een beetje warm houden gebeurd dan ook niet. Om dan vervolgens maar niet verder te gaan. Dus hij heeft ze ding kunnen doen. En ik heb me ogen kunnen knipperen. Daarna gebeurd er weer maanden niks omdat het niet wilt steigeren etc. Ik probeer daarover te praten en soms raak ik gefrustreerd ervan. En vraag ik hem of hij mij nog wel leuk genoeg vind.
Hij begrijpt dat niet dat ik zo ga denken waarop hij weer pissig wordt.
Nu het volgende 2 wkn geledwn heeft hij last gekregen van een hoge bloeddruk en cholesterol en van wat hij zegt een inspanningsverbod. Heeft betablokkers ontvangen en mag volgende week terugkomen. Nu dacht ik altijd hartproblemen inspanningsverbod? Meestal willen juist dat je nog wat beweegt geen marathon maar wel wat beweging. Dus ik dacht al even gebruikt hij het misschien als excuus. Maar ok.
Maar ff geschrokken natuurlijk van alles maar ok de draad proberen op te pakken en dingen aanpassen.
Ik zag in de bijsluiter staan erectieproblemen bij gebruik. En ik dacht ohoh!.
Dus ik vroeg nog een paar dgn later aan me vriendinnen. Wat zouden jullue doen als nu blijkt dat er geen sex meer in zitomdat hij het niet meer doet? Wat zouden jullie doen dan. Nou we kwamen erop uit sex is belangrijk maar als er dan nog affectie is en genegenheid zou het niet het grootste probleem zijn en wel wat aan te passen zijn. Een paar dgn later vroeg ik het aan me vriend. Van goh heb jij dat gelezen en wat zou je doen als dat ding van jou het niet meer zou doen.
Nou meneer werd gelijk pislink, waar ik me wel niet druk over maak. En zijn gezondheid is veel belangrijker dan mijn gedachte. En het interesseert hem geen reet en als hij geen sex meer heeft en als mij dat niet bevalt dan rot ik maar op.
Dus zo he, dacht ik, fijn antwoord en gaf ook aan nou wat een fel antwoord en een ziekte heb je nooit alleen en treft ook je partner. En dat je dit soort dingen ook bespreekbaar moet kunnen maken. En dat ik moet oprotten klinkt ook niet echt liefdevol.
Vervolgens een week later liggen we samen op bed. Dus hij praat wat over zijn bloeddruk etc. Slaat zijn arm om me heen en zegt dat hij van me houdt. En ik dacht laten we het even luchtig houden, dus ik spring half tegen hem aan en zeg een beetje met een gekke toon. Omdat jij nu niks mag doen qua sex, wil niet zeggen dat je mij niet kan plezieren hihi.
Wordt hij boos en zegt gelijk geirriteerd meen je dat nou serieus? Waarop ik nog even moest nadenken, en dacht nou ik bedoelde het nu grappig, maar ja ergens meen ik dat wel. Want als jij meer niks kan wil niet zeggen dat je niks met mij kan doen. Dus ik zeg tegen hem. Uhhh ja ik meen dat wel. Dus hij zegt wil je nu sex dan. Dus ik zeg nou nu niet nee maar wil niet zeggen dat je niks met mij kan doen. Dus ik vertel je kan elkaar toch wat strelen, beetje kussen. Ik zeg das toch andere soort inspanning dan dat je de daad doet zeg maar. Nou of ik nu echt zo dom ben? Ik zeg uh nou alsof je nou je tandenpoetst, je toetsenbord aanraakt je brood smeert ben je toch ook met je handen bezig. ? Dus ik vraag nou stel dan voor als je een dildo erbij neemt, zou je dat wel doen dan. Krijg ik na 2 min nadenken een antwoord. Nou dat ligt eraan hoe groot die is en wat de inspanning en kracht erbij is. ??? Dus ik zeg NOU ECHTTTT??. wordt ie boos staat hij op begint me verrot te schelden. Slaat me met volle vuist 3x op me hoofd( gelukkig kon ik me dekbed er tussen doen)dus heb alleen een tand door me lip. Kleed zich aan en zegt dat hij naar huis gaat. Ondertussen roept hij dat ik hem dood wil hebben. Belt 112 ? En zegt dat hij naar huis wilt want hij heeft een hartkwaal en dat ik gestoord ben. De dame aan de lijn zegt nou meneer u kan toch naar huis. En hij zegt ja maar zij is gestoord en weet niet of ik de deur uit kan. Dus ik roep ondertussen vanuit de stoel. Ja hoor ik doe de deur zelfs voor hem open. Hij is toen naar huis gegaan en heeft gezegd dat het uit is? Nou ik ben helemaal van me ei? En heb hem ff rust gegeven en dacht ik bel hem vandaag. Krijg ik te horen dat ik zijn dood wordt. En ik moet nadenken wat ik savonds om 12 uur zeg/discussie voer. En dat ik mijn excuus moet aanbieden?
Dus nu vraag ik me af, was het nu zo ontactisch van mij om dit op het moment als grapje te zeggen. En was hem nu zo dusdanig erg dan dat ik antwoord gaf op zijn ben je serieus? Ik snap er geen reet van. Ik snap dat sex ff op een laag pitje staat, maar heb ook het idee dat hij zich r nu een beetje achter schuilt. En ik vind wel dat het bespreekbaar moet zijn wat als. ? Wat vinden jullie moet ik mijn excuus aanbieden?
Verzonden vanaf mijn Galaxy
koop een satisfier, is goedkoper en veiliger voor je.
men, ik zit hier nu 4 pagina's met steeds groter wordende verbazing te lezen.
Je wilt jezelf toch niet als boksbal laten gebruiken.
Dat je dit 13 jaar hebt laten gebeuren is al veel te veel.
Kijk dat je bij elkaar blijft na een lange relatie en er gaat er 1 vreemd, dat snap ik nog, maar als er fysiek en mentaal geweld bij komt kijken zou ik toch verwachten dat je heel snel weg bent.
ja zeg ook niet dat ik het zo maar over me heen laat gebeuren. Maar ja dan krijg je een sorry en denk ik. Oke nu gaan we er echt voor. Hij leert ervan. Mij fout. Niet dus
Jane13 schreef op 07-11-2023 om 15:06:
ja zeg ook niet dat ik het zo maar over me heen laat gebeuren. Maar ja dan krijg je een sorry en denk ik. Oke nu gaan we er echt voor. Hij leert ervan. Mij fout. Niet dus
Mensen leren eenmaal in hun leven sorry zeggen. Mensen leren ook dat het gedaan is met een sorry.
Je hebt al zoveel bewijzen mogen ontvangen dat die sorry geen oprechte sorry betekent. Wat heb je meer nodig? Wanneer kan jij accepteren dat dit nergens naar gaat leiden? Waar ben je echt bang voor? Wat houdt jou tegen om weg te gaan? Je weet zelf ook wel dat jullie elkaar voor de gek houden. En ook weet je dat hij totaal niet leuk is. Maar...er is ook een gedachte die jou niet weg laat gaan bij hem. Onderzoek wat dat is. En buig deze om, pak je tassen en ga een goed leven tegemoet.
dus jij zit in een gewelddadige relatie waar je man je regelmatig slaat en uitscheld en jij vraagt je nu af of je misschien iets verkeerd heb gezegd en schuldig ben
echt onvoorstelbaar dat je dit zelf niet ziet.
Jane13 schreef op 07-11-2023 om 12:00:
@mri. Goeie tip de site ook.
Het inlezen hielp mij onwijs. Verlatingsangt, hechtingsproblematiek, relatiepatronen. Vaak ook de oudervoorbeelden die je kopieert, er zit namelijk heel vaak iets achter waarom je zo doet, denkt of voelt. Als je weggaat kan je bv heel naar gaan voelen, maar als je daaraan werkt dan kan je een fijne partner aantrekken.
@hija2. Ja ik ken het verhaal van het kleine meisje in jezelf die liefde zoekt bij een vader en dan afgewezen voekt. En dan vaak op zoek gaat naar een liefde die net zo is om te proberen dat patroon te doorbreken. Ik weet soms ook niet waarom ik me zo tot hem aangetrokken blijf voelen. Misschien het onbereikbare. De enige persoon die je nog een veetje vast in je leven hebt. Dd leuke dingen die we wel hebben of hebben gehad. Het ondertussen van jezelf minderwaardig voelen. En denken dat er niks leuks meer voor je weg gelegt is. Of ik die idd een draak van een wijf is, wat niemand mijn gedrag pikt. Omdat ik bijwijze echt gestoord ben. Ik durf er geen zinnig antwoord op te geven. Wat mij zo afhankelijk maakt.
net ook op me werk waar ik al 2.5 jaar als extern. Vorige week voor de 3e keer gesolliciteerd, stonden 4 vacatures voor me eigen functie open. Van het weekend nog over gesproken met me vriend. Hij dacht dat ik nu wel een keer aangenomen zou worden. Maar helaas kreeg ik vandaag weer de afwijzing. Niks op me aan te merken. Prima werk, betrouwbaar etc maar net nog niet voor nu.
Dat voelt voor mij ondertussen als dat hij altijd gelijk heeft, dat ik een nietsnut ben, kansloos en dat ik weinig voorstel. Die afwijzing op me werk voelt alsof hij gelijk heeft daarin.
Ik had hem daarna nog een sms gestuurd dat ik afgewezen ben. Maar hij heeft erniet op gereageerd. Gewoon ook noppes. Dus zoals altijd weinig empathie van zijn kant. Dus dan voel ik me nu dubbel klote.
Ja weet je, je hebt drie opties:
1- of je blijft bij hem en pikt de leuke dingen er uit (als die er zijn) en hebt het verder nergens meer over
2- of je blijft er over zeuren dat hij niet-empathisch is en een slechte minnaar en een fysieke en emotionele mishandelaar maar je houdt blijkbaar van het drama (en noemt dat misschien wel liefde?) dus je blijft bij hem
3- of je ziet in dat hij nooit zal veranderen dat de toxische dynamiek tussen jullie alleen maar erger kan worden, dat hij nergens voor open staat en dat je zelf relatieverslaafd bent en je besluit je leven in eigen hand te nemen en hem er uit te gooien. Uit je systeem, uit je app, uit je huis. En je gaat vervolgens kijken naar waarom je dit pikt en je eigenwaarde opbouwen
Aangezien je blijkbaar voor optie twee kiest, is het je raad geven en op je in praten hier door iedereen eigenlijk alleen maar het ondersteunen van een giftige relatie. Ik snap dat je niet 1 2 3 zomaar zo'n stap zet hoor maar voor mijzelf ben dan weg. Ik wil je veel sterkte wensen in je zoektocht naar wijsheid en eigenheid.
onee ik zeg niet dat ik voor optie 2 kies. Maar geef alleen aan dat ik wel moeite heb ermee. En me gekwetst voel.
Jane13 schreef op 07-11-2023 om 22:11:
onee ik zeg niet dat ik voor optie 2 kies. Maar geef alleen aan dat ik wel moeite heb ermee. En me gekwetst voel.
ja natuurlijk mag je je gekwetst voelen, je bent ook gekwetst en onheus behandeld. Maar zo lang je niet kiest voor optie drie of een, kies voor optie twee: er heel veel over willen praten zonder stappen te zetten.
Jane13 schreef op 07-11-2023 om 22:11:
onee ik zeg niet dat ik voor optie 2 kies. Maar geef alleen aan dat ik wel moeite heb ermee. En me gekwetst voel.
Waar heb je precies moeite mee?
Om vaarwel te zeggen tegen een relatie van 13 jaar?
Of moeite met de gedachte dat je er straks volledig alleen voor staat?
Moeite met het erkennen dat je al zo lang in een toxische relatie zit (en het hebt laten gebeuren) ?
Of nog anders?
Ik lees ook het hele verhaal met uiterste verbazing.
[als in: en dan dacht ik dat IK af en toe over me heen heb laten lopen in mijn vorige relatie... maar het kan dus 100x erger]
Jane13 schreef op 07-11-2023 om 22:11:
onee ik zeg niet dat ik voor optie 2 kies. Maar geef alleen aan dat ik wel moeite heb ermee. En me gekwetst voel.
Heb je mensen om je heen met wie je kunt praten over de situatie waarin je zit met je hopelijk ex-partner? Weten mensen ervan hoe hij met jou omgaat en hoe jij twijfelt aan jezelf? Ik denk dat erover praten voor jou heel belangrijk is, om de erkenning te krijgen dat het helemaal niet oké is hoe hij met jou omgaat. En dat jij, hoe moeilijk misschien ook, het stuur over je leven weer in handen kunt nemen. Is er iemand die je dit draadje kunt laten lezen? Je zou ook eens naar de huisarts kunnen gaan en kunnen vragen of je wat gesprekken mag voeren met de praktijkondersteuner GGZ. Je mag hulp vragen! Sterker nog: je ‘moet’ hulp vragen, omdat jij dat waard bent. Zorg dat je het niet helemaal alleen hoeft te doen.
Ik heb je topic mee gelezen en nog geen tijd gehad om te reageren.
Je zit in een hele nare situatie. Het is bekend en heel normaal dat je twijfelt. Als je in een situatie zit van huiselijk geweld, zoals jij, dan werkt het heel vreemd. Een buitenstaander zou per direct opstappen (tenminste dat denkt hij) als je er eenmaal in zit is het zoveel ingewikkelder.
Het zijn patronen, waardoor je afgelopen jaren je jezelf kwijt geraakt bent. Je bent kwijtgeraakt wat je nou precies voelt, wat normaal is en wat je grenzen zijn. Juist dingen die je zo nodig hebt om hier een eind aan te kunnen maken.
Dat je dit topic hebt geopend en je afvraagt of dit normaal is, is een eerste stap. Ik hoop dat je hiermee verder kan en kan realiseren dat dit niet normaal is enzovoorts... Alles wat iedereen hier in dit topic roept.
Heb je hulp? Een poh ggz bij de huisarts bijvoorbeeld? Iemand die jou kan helpen om jezelf weer terug te vinden.
En voor nu, laat die ex het maar lekker bekijken. Eerst maar eens een rustperiode. Geen contact voor een periode en dan kan jij bedenken dat je in een hele rare situatie terecht gekomen bent en veel beter verdient. Hopelijk zie je dan in dat deze man het niet is voor jou.
Echt, dit valt onder huiselijk geweld en mishandeling en is niet oke. Nooit.
Google anders eens op slachtoffers huiselijk geweld, je vind er vast herkenning in.
Jullie halen nou niet bepaald het beste in elkaar naar boven.
MRI schreef op 07-11-2023 om 20:51:
Ja weet je, je hebt drie opties:
1- of je blijft bij hem en pikt de leuke dingen er uit (als die er zijn) en hebt het verder nergens meer over
2- of je blijft er over zeuren dat hij niet-empathisch is en een slechte minnaar en een fysieke en emotionele mishandelaar maar je houdt blijkbaar van het drama (en noemt dat misschien wel liefde?) dus je blijft bij hem
3- of je ziet in dat hij nooit zal veranderen dat de toxische dynamiek tussen jullie alleen maar erger kan worden, dat hij nergens voor open staat en dat je zelf relatieverslaafd bent en je besluit je leven in eigen hand te nemen en hem er uit te gooien. Uit je systeem, uit je app, uit je huis. En je gaat vervolgens kijken naar waarom je dit pikt en je eigenwaarde opbouwen
Aangezien je blijkbaar voor optie twee kiest, is het je raad geven en op je in praten hier door iedereen eigenlijk alleen maar het ondersteunen van een giftige relatie. Ik snap dat je niet 1 2 3 zomaar zo'n stap zet hoor maar voor mijzelf ben dan weg. Ik wil je veel sterkte wensen in je zoektocht naar wijsheid en eigenheid.
DIT! Lees deze, en alle andere posts van MRI, nog vele malen door, want deze zijn SPOT ON! Niets meer aan toe te voegen….