Relatieproblemen dochter
Dochter zit in een relatie die niet goed is voor haar.
Ze heeft geprobeerd de relatie te beëindigen maar ze hebben het toch nog een kans gegeven.
Helaas werkt het niet en er is geen verbetering gekomen, eerder slechter dan wat het was.
Partner woont gelukkig niet bij haar.
Ik wil niet teveel hier neerzetten maar het komt erop neer dat beiden fouten hebben gemaakt maar haar partner kan het niet loslaten en maakt haar psychisch in de war.
Dochter geeft aan niet te weten hoe ze met de relatie moet stoppen maar ik mag er met niemand over praten.
Het liefst ga ik vanavond naar haar toe en neem haar mee naar huis.
Hoe kan ik deze situatie het beste aanpakken?
Ik ga straks werken en kan waarschijnlijk eind van middag pas weer reageren hier.
Een luisterend oor bieden en er voor haar zijn.
Uiteindelijk zal ze zelf de stap moeten zetten om de relatie te verbreken.
Het leven is een leerschool. Liefde en relaties kan je niet helemaal door goede en slechte voorbeelden leren maar moet je zelf ervaren en daaruit leren. En gelukkig maar! Anders deed je totaal niets anders meer dan theorie leren om vervolgens in je perfecte relatie "voor altijd" te stappen durend tot aan je graf. Laat die mensen tenminste nog iets spannends beleven. (Moet er niet aan denken dat ik destijds naar mijn ouders had geluisterd, hoewel ze het alleen maar goed bedoelden.)
Luister, denk mee en laat weten dat je er voor haar bent. Maar forceer geen beslissingen. Dit soort knopen doorhakken, moet ze zelf doen.
Advies dat je zou kunnen geven: ga je gedachten op een rijtje zetten. Dat kan bijvoorbeeld mbv de POH, door een time-out, door te gaan sporten, door vaker af te spreken met vriendinnen en/of door er een weekend of weekje tussenuit te gaan - alleen of met een of meer vrienden.
Vaak is de (onbekende) pijn die komt na het verbreken van een relatie "enger" dan de pijn waar ze in de relatie mee dealt. Het is een moeilijk en pijnlijk proces waar ze dan doorheen moet. Praat met haar en misschien kun je haar ook tijdelijk onder je hoede nemen als het echt lastig wordt voor haar.
Hoe kan ik deze situatie het beste aanpakken?
Door niet aan te pakken. Jij hoeft, behalve te luisteren en er voor haar te zijn, niets te doen. Zij zal zelf de kracht moeten vinden om het uit te maken. En dat is moeilijk om te zien, maar dit is haar leven en zij maakt zelf haar keuzes. Daar moet je op vertrouwen.
Geef haar dat vertrouwen ook. Je kunt zelfs zeggen: lieve dochter, ik zie je worsteling, ik vind het heel moeilijk, maar ik vertrouw erop dat je zelf de beslissing maakt als je er aan toe bent. Wat tussen ons is, blijft tussen ons. Dat laatste is ook heel belangrijk.
Ieder mens mag en moet zelfs, zijn eigen dingen leren, hoe moeilijk het ook is voor de omgeving.
Als dochter wil dat je haar ophaalt .
Gelijk doen.
Vooral wel je dochter opzoeken en steun geven. Maar uiteindelijk is het haar keus of ze uit de situatie wil of niet.
Steun haar in haar keuzes en toon begrip. Ga niet teveel proberen haar om te praten. Je hebt dan de kans dat ze zich niet begrepen voelt/ zich schaamt als het haar toch niet lukt om door te zetten, waardoor ze contact met je gaat vermijden.
Allemaal heel erg bedankt voor de adviezen en het meedenken.
Tot nu toe heb ik ook naar haar geluisterd maar het is zo moeilijk erbij te staan en ernaar te kijken hoe je kind geestelijk kapot zit of gaat.
Hoever moet dat gaan? Zo lastig.....
Krokodilletje schreef op 30-05-2024 om 16:23:
Allemaal heel erg bedankt voor de adviezen en het meedenken.
Tot nu toe heb ik ook naar haar geluisterd maar het is zo moeilijk erbij te staan en ernaar te kijken hoe je kind geestelijk kapot zit of gaat.
Hoever moet dat gaan? Zo lastig.....
Mijn moeder zei altijd dat ik mijn eigen keuzes/fouten moest maken maar dat ik ervoor moest waken dat het buigen geen barsten werd.