Overspel door vriendin

Het begon eigenlijk allemaal in januari. Mijn vriendin vertelde me dat ze wilde stoppen met de relatie omdat ze geen gevoelens meer had. Wat ik opeens heel raar vond. We hebben vorig jaar nog samen haar borstkanker doorstaan in juni is ze geopereerd en daarna 2 maanden hersteld. Toen heb ik haar verzorgd en 1 of 2x het niet goed aangepakt en toen vroeg ze of ik ff boven wou komen helpen met uitkleden. Ik zeg ik kom zo ff onder mijn potje afmaken. Idd niet zo handig van mij achteraf. Zij is belangrijker op dat moment. Die andere keren heb ik dit allemaal wel gedaan. Ook haar wond nieuw pleister geplakt etc. 1 of 2x niet goed aangepakt. Maar goed. We hebben 4 gezonde kinderen samen. Ik weet van mezelf dat ik toen ze allemaal jong waren ik nooit echt goed voor ze heb gezorgd. Ik was er wel maar ook weer niet. Toen ze een keer naweeën had moest ik haar helpen maar in mijn slaap zei ik dan van ik moet morgen werken. Uiteraard niet goed te praten. Allemaal slechte eigenschappen van mij. Ik was altijd teveel met mezelf bezig. Ik was er ook vaak genoeg voor haar in moeilijke momenten. Maar eigenlijk dacht ik te vaak alleen maar aan mezelf en dat heb ik me nu allemaal beseft. Ook heb ik wel eens sex met haar gehad pas na de operatie van de borstkanker omdat we samen onder de douche stonden en ik haar moest helpen met haren wassen. Zij heeft eigenlijk nooit een ruggengraat gehad en nooit eens gezegd nee nu niet. Ze deed altijd alles goed voor mij. Ze is ook geweldig voor de kinderen. Elke dag boterhammetjes smeren voor naar school etc. In februari kwam ik erachter dat ze een affaire had met iemand. We hebben erover gepraat en in 1e instantie wilde ze mij niet meer. Uiteindelijk ben ik naar mijn ouders gegaan en kreeg ik op een gegeven moment een berichtje van wil je met mij naar het ziekenhuis gaan. Ik heb het liefste dat jij meegaat. Dit was dan in februari. Dan kunnen we ook eens goed praten. Hebben we toen ook gedaan. Paar dagen erna wilde ze me een kans geven en een nieuwe start maken. Ik helemaal blij en me voorgenomen lief te zijn en proberen te veranderen. Toen ik thuiskwam heb ik haar heel lief behandeld en ben altijd met haar op tijd naar bed gaan slapen samen. Deed ik voorheens ook nooit. Thee gezet dat soort dingen. Tot op een dag ze weer zei dat ze weg wilde gaan en toch niet verder wou. Logisch want ze had die nieuwe partner wel gezegd ik ga voor mijn relatie maar die accepteer dat uiteraard niet en zo is ze toch weer met hem verder gegaan. In april had ze er weer een punt achter gezet en wou opnieuw beginnen. Maar die gedachte veranderde weer heel gauw. Ik heb haar tussendoor ook nog heel veel proberen te geven. Ontbijt brengen. Financieel wat bijgesteund zodat ze wat met de kinderen extra dingen kon doen. Uiteindelijk ben ik de grootverdiener dat op heden nog steeds doorloopt op onze gezamenlijke rekening. Er is na februari toen zij met hem verder ging nog heel veel gebeurd. Ze loog over bioscoopbezoeken met vriendinnen waar ik uiteindelijk (controlfreak, ben ik geworden omdat ze 10 jaar geleden ook al eens een misstap heeft gemaakt) naar de bioscoop ben gereden waar ze waren. Ze was in een heel andere bioscoop dan ze zei, toen wist ik al genoeg. Heb ook haar vriendin gebeld. Mijn schoonouders gevraagd en die hebben haar gebeld ga aub nu weg uit die bioscoop het loopt uit de hand. Ik had gewoon mezelf op dat moment niet meer onder controle, maar goed uiteindelijk haar uitgescholden dat ze in onze geleasde, hardverdiende auto met een minnaar naar een bioscoop rijdt. Op dat moment zat mijn zoontje op de trap. Die hoorde alles. Uiteraard niet goed dat ik dan niet rustig kan blijven. Ik heb daarna nog vaak gesmeekt voor een kans en telkens zei ze nee. Ik kon het niet van me afzetten, we zijn immers 23 jaar samen, eigen huis, familiebedrijf etc. Ik bleef idd alleen maar aan mezelf denken door haar niet met rust te laten, maar das ook best lastig als je iemand niet kwijt wilt en zij maar doorging met de nieuwe relatie. Tot op een dag mijn dochter haar pols brak ik haar ophaalde en mijn (ex)niet bereikbaar was, maar 10 min later thuis stond, waarnaar ik haar verrot schelde waar iedereen bij was waarom ze niet opneemt, uiteraard zat mijn dochter er in shock bij. Onderweg naar het ziekenhuis ging ik nog ff door. Mijn dochter klampte zich aan haar vast, toen besefte ik ik moet stoppen nu. Mijn vriendin was ook in shock. Ze zei uiteindelijk dat ze wandelen was, maar dat terzijde. Daarna weer naar mijn ouders, zij ging weer door met alles. Ze informeerde wel al naar de hypotheek maar regelde nooit een afspraak voor ons. Ik kwam nog vaak bij haar en mijn gedrag veranderde niet, waardoor ze dat ook zei. Je verandert toch niet. Had je me eens met rust gelaten had ik je misschien nog gewild. Ondertussen liet ze wel soms haar emoties lopen als het over haar moeder ging. Want die is eigenlijk niet goed voor haar. Die verplichte haar 4 weken na de borstkanker te komen werken. Als we het daar over hadden brak ze meestal in tranen uit. Ik knuffelde haar dan en dan liet ze dit toe en pakte me voorzichtig vast. Ook riep ze vaker op het einde van onze gesprekken ik weet het niet meer, je maakt me gek. Ondertussen was ik ook haar ouders het overtuigen wat ook niet goed is. Die gingen ook tekeer op haar waardoor ze zei dat ik haar ouders tegen haar opzette. Haar moeder is recht voor zijn raap die roep dan gewoon stop je energie in je relatie in plaats van een verliefdheid. Ik heb ook die keren dat ik bij haar was en ik weer vroeg voor een kans haar geholpen met de was, strijken etc. Ze zei altijd hoef je niet te doen. Maar ik deed het voor haar en om mezelf te bewijzen. Het geld dat ik haar altijd gaf nam ze altijd aan. Ik zei dan voor de kids. Eerste instantie wou ze niet maar uiteindelijk nam ze het aan. Ze merkte op een gegeven moment dat ik haar ook wel eens controleerde met de deurbel. Ik was radeloos en verviel weer in een controlfreak. Zij hield dan de camera met haar hand dicht en liep dan zo weg. Ik haalde uit alles hoop want ik dacht als ze het stiekem doet heeft ze misschien schuldgevoel. Maar heb nooit een sorry van haar kant gehoord. Ze loog vaker tegen me, terwijl ze een hekel had aan mensen die liegen. Toen op een dag ze de zoon van haar minnaar naar binnen liet en ik haar hiermee confronteerde. Ik zeg dat is ongepast in een huis waar nog niks omgezet is, is ook nog steeds van mij. Ja ze zaten dan samen op school en wou met mijn zoontje spelen. Ik zeg hij heeft nog nooit iemand thuis gehad om te spelen en nu opeens uitgerekend hem zijn zoon. Ik zei volgens mij ben je geforceerd die kinderen met elkaar proberen om te laten gaan. Hij heeft er ook 2. Nee zei ze is niet zo. Ze is nog vaker met hem weggeweest en op een gegeven moment appte ze dat ik gezien was met een andere griet. Ik zeg serieus denk je nou echt dat ik naar iemand anders loop op dit moment? Ik wil nog steeds alleen maar jou. Dit was achteraf uiteraard een verhaal van iemand die mij gezien zou hebben, maar had zich vergist. Ze zei toen van moet ik dan nou ook dom tegen jou gaan doen als je met iemand anders gaat? Uiteindelijk geloofde ze mij en weet ze ook wel dat ik nu geen behoefte heb aan een ander persoon. Toen ik haar een keer zei ik ga stappen zaterdagavond vroeg ze meteen met wie? Ik zeg dat gaat jou niks aan maar goed met mijn collega. Zegt ze met mij wou je nooit op stap. Ik zeg ja dat klopt. Sorry. Uiteindelijk heb ik dit ook niet gedaan. Omdat ik niet zo ben. Tussendoor uiteraard nog veel met mijn schoonouders gepraat en die praten dan weer op haar in waardoor ze zich ergert aan mij. Mijn kinderen kwamen ook steeds minder bij mij. Alleen de jongste trok helemaal naar mij toe. Die anderen kenden me alleen als scheldende pappa. Maar ik was nooit zo. Ik dacht een jaar geleden wel vaak alleen maar aan mezelf. Toen de kids en mijn vriendin vroeg zullen we naar de camping gaan in italie zei ik meteen nee ik hou daar niet van. Maar dacht nooit eens aan wat hun wilden. Dacht altijd alleen aan mezelf. We hebben eind afgelopen jaar en begin dit jaar ook een heel traject gevolgd voor haar endometriose. Ze heeft overal verklevingen. Baarmoeder en eierstokken moesten verwijderd worden. Die afspraken heeft ze allemaal met mij gedaan tot februari dan die ene. Ze had het hier best moeilijk mee en wou het niet maar het uiteindelijk toch geaccepteerd en we hebben het er vaak over gehad. Zelfs nu nog soms. Sinds 2 weken eigenlijk ben ik rustiger geworden en laat haar meer met rust. Ze heeft ook heel veel last van migraine al jaren, en als ik dan ben geweest is dat een trigger. Ze vraagt me ook steeds wat ik nog met haar moet want ik ben je gewoon aan het bezeiken op dit moment en ik heb iemand anders. Ik zei ik hou van je en wil je nog steeds niet kwijt. Ik heb nu pas gezien wat ik kwijt ben en wat ik moet veranderen.Ze zegt dan altijd te laat en je vervalt na een tijdje toch weer in het ouwe. Afgelopen zondag vroeg ik haar of ik met de kinderen kon praten omdat die steeds meer afstand hielden en ik ze meer wou zien. Uiteindelijk ook redelijk gepraat met ze. Totdat mijn zoontje iets zei dat hij eigenlijk niet mocht weten over mij. Ik liep naar buiten naar haar toe en vroeg waarom ze dit had gezegd. Achteraf bleek dat hij iets meegekregen had. Die dag hebben we redelijk goed gepraat en samen het zwembad op gezet. Uiteraard vroeg ik haar eerst of ze dit wou. Toen we daarna nog ff hebben gezeten begon ze over dat ze hoopt dat ze het niet redt in de operatie. Ze had geen zin meer in het leven. Borstkanker, alleen maar migraine, die verklevingen etc. Ik zeg je moet positief blijven dit is het laatste en dalijk is je migraine misschien minder doordat je niet meer menstrueert. Ze begon te huilen wou haar troosten maar dat wou ze ff niet. Omdat ze weet dat ik hier dan weer hoop uit haal dat geknuffel dat ze eerder ook al eens deed. Ik had haar dit namelijk aangegeven, ook dat altijd ik weet het niet meer geroep haalde ik hoop uit. Wat ik nog vergat te vermelden is dat ze met moederdag ook brak. Toen kocht ik haar kados van de kids en die gaven haar dat. De dag erna kwam ik bij haar om verhaal te halen over dat zoontje dat was komen spelen. Ik heb dit redelijk rustig gevraagd maar vroeg wel waar ze mee bezig was. Toen brak ze weer en zei ik vond die kados geweldig en ik weet dat dat van jou kwam. Ik twijfelde weer door die kado’s zei ze, maar nu je weer hier zo naar binnen komt gelopen hoef ik niet te twijfelen. En misschien kom het wel door mijn menstruatie nu dat ik emotioneel ben. Week erna was ze jarig en heb ik haar leuke dingen gekocht, terwijl ze nog met die gast bezig was. Ze brak weer door het geluksarmband dat ik voor haar gekocht had voor de operatie. Hij had intussen ook bloemen gekocht voor moederdag en haar gegeven die stonden mooi buiten. Eerst had ze ze weggegooid omdat ze het ongepast vond maar daarna stonden ze weer in onze tuin. Paar dagen erna kwam ze met een gouden hartje om haar nek. Toen ik bij haar was en ik zag dat vroeg ik haar of dit van hem was. Uiteraard was dat zo. Ik zei je bent echt niet goed wijs dat aan te trekken waar ik bij ben. Ze zegt wij hebben geen relatie meer. Maar goed sinds 2 weken ben ik rustiger en als ik er ben praten we een beetje. Ik heb haar vorige week de hele week met rust gelaten. Nu deze week ook weer. We hadden as zaterdag afgesproken om samen iets te schilderen in de tuin. Ze vroeg eerst kun je me materiaal geven ?( ik ben schilder) Ik zei ik wil je best op weg helpen en dat vond ze goed. Ik haal natuurlijk overal hoop uit en blijf voor haar vechten. Weet alleen niet of het zo verstandig is en wat ik dan precies moet doen. Gewoon schilderen en weg. Wil eigenlijk niet weer praten over steeds hetzelfde. Vroeg haar ook nog of ze misschien daarna iets wou gaan eten samen. Toen zei ze meteen nu wil je weer veel te veel. Of helemaal niet gaan. Over 2 weken heeft ze die operatie en uiteraard ben ik daar niet bij omdat ze dit niet wilt. En dan doe ik dit ook niet. Tijdens haar herstel thuis haar helpen wilt ze ook niet. Hoop dat als het zover is ze misschien toch mij mist omdat we dat hele traject samen hebben gedaan, maar das weer mijn hoop. Ik heb vaak genoeg geprobeerd te denken aan haar slechte kanten en wat ze allemaal doet maar ik snap waarom ze het doet. Maar loslaten lukt me niet. We zijn afgelopen weken tussendoor ook nog eens samen gaan eten waar we uiteraard ook weer uitkwamen op gepraat. Misschien hoopte ze dat ik dat niet zou doen. Als ik bij haar ben help ik haar ook en gaan we meestal samen eten halen etc. Ik weet me gewoon geen raad meer. Geeft ze me mixed feelings? Waarom zet ze dan niet die definitieve stap? Waarom is ze ongelukkig als ze een nieuwe vriend heeft?waarom alles zo stiekem? Heb haar al vanaf het begin gezegd dat ze het huis mag houden. Uiteraard als financieel van mijn kant ook klopt. Omdat het beter is voor de kids etc. Is ze bang dat ik haar dat allemaal afneem? Omdat ik dat wel eens geroepen heb in een boze bui. Uiteindelijk zal ik dat nooit doen. Ik had ook een nieuwe rekening geopend voor mezelf om iets van mijn loon te sparen. Daar was ze ook in shock over. Ik had in eerste instantie mijn schoonouders gezegd dat mijn volledige loon erop moest en daar was ze niet blij mee. Uiteindelijk heb ik dit niet gedaan want zo ben ik niet. Gebruikt ze me als backup? Waarom liegen en stiekem doen etc?