Opvoeden: schelden tegen kind
Ik vraag mij af of ik overdrijf en wat ik eventueel zou kunnen doen. Gister was ik met familie op stap. Meisje in de kleuterleeftijd was ook mee. Lief kind, erg pleasend naar haar ouders.
Haar moeder noemt haar uit het niets een drol. Er was geen aanleiding. Ik heb hier iets van gezegd. Kind ging met haar hoofd bonken. Er kwam geen sorry of zal niet meer gebeuren. Moeder komt zelf uit een gezin waar tegen haar gescholden werd.
Eerst was het de hond (kutbeest, dikke drol). Het lijkt afreageren, automatisme. We doen als familie veel met het meisje, vangen haar vaak op en gaan naar een speeltuin of het zwembad.
Zouden jullie hier nog iets mis doen?
De relatie met de moeder is wankel?
wat zou je kunnen doen? Sommige mensen zijn nou eenmaal zo.
Jullie vangen dat kind vaak op, bij jullie zal ze het goede voorbeeld zien dat t ook anders kan en dat er niet op haar gescholden wordt. Dat alleen al zal haar goed doen.
en de vader van het kind, is hij ook in beeld? Anders kon je misschien eens met hem praten aangezien moeder niet echt reageert, zat ik te denken.
Ik vind het lastig. Je wil de relatie ook niet laten bekoelen met het risico dat je dan meisje niet meer mag zien. Nu heeft ze het dan tenminste bij jullie nog goed.
Joanjett schreef op 22-07-2021 om 09:36:
Jullie vangen dat kind vaak op, bij jullie zal ze het goede voorbeeld zien dat t ook anders kan en dat er niet op haar gescholden wordt. Dat alleen al zal haar goed doen.
Dit!
En misschien kun je op het moment zelf als zoiets gebeurt iets zeggen als "Goh, waarom zeg je dat tegen x?"
Een wankele relatie met de moeder van een kind dat je graag wilt blijven zien zou ik niet op het spel zetten om je (terechte!) punt te maken. Hoogstens zou je op het moment zelf iets kunnen zeggen van ‘een drol, dat is gek! Ik vind je een lieverd hoor’
Schelden is echt heel erg schadelijk he, dat moet je niet onderschatten. Nou weet ik niet hoe vaak en hoe erg het in deze situatie is, maar ik zou me er toch ook zorgen over maken.
Nee, je overdrijft niet. Schelden komt keihard binnen bij een kind. Waar is de vader op zo'n moment, hoe stelt hij zich op? Scheldt hij ook?
Hij was niet mee. Hij is altijd de rust zelve. Ik weet niet of het gebeurd waar hij bij is. Ik had al tijd geen contact met moeder.
Ik vind ook dat je niet overdrijft. Uitschelden is echt niet oké, ook niet als je (terecht of onterecht) boos op elkaar bent.
Wellicht kun je inderdaad vragen waarom ze dat zegt op zo'n moment. Verder het niet op het spits drijven, zodat het meisje bij jullie in elk geval kan zien dat het niet normaal is dat er gescholden wordt.
Viva-amber schreef op 22-07-2021 om 11:07:
Hij was niet mee. Hij is altijd de rust zelve. Ik weet niet of het gebeurd waar hij bij is. Ik had al tijd geen contact met moeder.
Misschien kun je eens het gesprek met hem aangaan? Als hij altijd de rust zelve is, dan heeft hij er misschien ook moeite mee en kun je via hem iets bereiken.
'Ik vind het ook akelig als mensen zo tegen of over hun kind praten. Goed dat je je ontfermt over het meisje. Ik zou moeder voorzichtig aanspreken of inderdaad zo'n opmerking maken van 'nou, wat zegt mama nou? Je bent zo'n .. meisje!'
Je hebt er direct iets van gezegd, dat zou ik ook doen in zo'n situatie. Dat ze er dan niet op reageert is eigenlijk best vreemd. Ik zou, als het me echt hoog zou zitten, een keer proberen rustig met haar te praten dat schelden op je kind gewoon niet oke is.
En proberen te achterhalen waarom ze dat doet.
Is het een gewoonte? Opgekropte boosheid ergens om?
Nou ja, vandaag post zij op facebook dat zij een kortlontje heeft en geen geduld. Zij volgt ook therapie. Ik wil ook niet meteen op alle slakken zout leggen. Ik heb weleens het gevoel dat alles binnen de actieradius blootgesteld kan worden aan afreageren, alleen vanuit huisdieren en kinderen zijn er op korte termijn geen consequenties.
Ik zou er ook gelijk wat van hebben gezegd. Schelden vind ik echt een no go. Tegen niemand trouwens, dus niet alleen tegen kinderen.
Blijf contact houden met dit kind zodat ze gaat beseffen dat dit gedrag niet hoort. Kinderen in dit soort situaties zijn vaak geïsoleerd en ontdekken pas op late leeftijd dat wat ze meegemaakt hebben niet normaal is.