Onze huisdieren en samenwonen
Een moeilijk maar onvermijdelijk onderwerp kwam vandaag ter sprake zoals de titel al aangeeft.
We zijn 30plus, wonen op behoorlijke afstand van elkaar en willen op ten duur natuurlijk gaan samenwonen. We hebben beide een koophuis, beide de wens nog een keer om te scholen en er is een kinderwens ter sprake gekomen.
Zucht. Wat wil een mens toch veel en hoe de hel gaan we dit vormgeven. Even wat inzichten van buitenaf nodig dus.
Ik heb 2 honden van 9 en 11 jaar oud, hij heeft een binnenkat van nog geen 2.5 jaar oud.
Zijn kat is heel erg op hem gericht, wat logisch is want ze heeft alleen hem. Ik zelf ben geen kattenmens. Heb als kind een hele nare ervaring gehad, en het dier zelf trekt me gewoon niet. Vrienden van me hebben allen katten en ook al heb ik daar ook niets mee, die komen wel naar me toe, ik aai ze, komen soms op schoot.. Kortom die maken contact en ik vind ze lief natuurlijk. Maar de kat van mijn vriend is zo niet.. Lief beestje maar gewoon geen leuke kat vergeleken met de katten die ik verder ken.
Verder heeft ze helaas gedrag aangeleerd wat moeilijk af te leren is; naast de krabpaal krabt ze ook aan de hoeken van zijn (hele oude) bank. Bloemen in huis is een no go want die eet ze. Ze heeft een angstig karakter en is schrikkerig. Voor kinderen is ze heel bang. Ze mag overal in huis komen en slaapt op bed, en zelfs in de kledingkast. Heel onhygiënisch.
Mijn honden zijn zo ontzettend gek met hem. Vooral na mijn ex die met name verbaal heel agressief was waardoor de sfeer in huis vreselijk was. De honden kropen al in de hoek als ze hem boven uit bed hoorden komen op een gegeven moment. Uiteraard was zijn gedrag de reden dat ik het uit heb gemaakt, vandaar hoe fijn en bijzonder ik het ook vind dat ze zo gek met mijn huidige vriend zijn.
Met m'n oudste hond kan ik lezen en schrijven. Ontzettend makkelijk dier en ondanks dat ze uit het asiel komt, amper op hoeven te voeden. Mijn andere hond is wel vaak een lastige en zijn gedrag doet me steeds meer afvragen of ik hem tekort doe (vraagt negatieve aandacht). Ze kunnen absoluut niet samen met katten, hebben een enorm jachtinstinct.
We zullen elkaar nooit vragen (1 van) de dieren weg te doen, maar we weten dat dit een heel zwaar onderwerp is waar over gecommuniceerd moet blijven worden. Latten bijvoorbeeld tot mijn honden ooit overlijden is geen optie; gezien de kinderwens, studies, maar voornamelijk omdat we heel graag willen samenzijn natuurlijk. Het is al een enorm gepuzzel met die afstand om elkaar te zien en we hebben altijd oppas/uitlaat nodig wanneer dat is.
Je beschrijft zelf al prima jullie opties:
Een van jullie doet zijn of haar huisdier(en) weg.
Jullie wachten met samenwonen tot de honden of de kat dood zijn.
Je schrijft heel negatief over zijn kat. Als je wil dat hij die wegdoet zul je dat toch moeten zeggen.
Ik zou wachten tot de honden dood zijn, als ze al 11 en 9 zijn duurt dat vast niet heel lang meer
Ik vind dat je beiden evenveel moet bijdragen aan jullie wens om samen te wonen. Aangezien je niet wil wachten, kan je twee dingen doen: elkaars huisdieren accepteren en een oplossing vinden voor hoe die dieren onderling met elkaar omgaan òf beiden al jullie huisdieren weg doen.
Wollstonecraft schreef op 03-09-2022 om 04:21:
Je beschrijft zelf al prima jullie opties:
Een van jullie doet zijn of haar huisdier(en) weg.
Jullie wachten met samenwonen tot de honden of de kat dood zijn.
Je schrijft heel negatief over zijn kat. Als je wil dat hij die wegdoet zul je dat toch moeten zeggen.
Ja klopt, maar hoe maak je samen zo'n keuze.
Het zit me gewoon enorm dwars. Ik ben me bewust dat ik negatief schrijf, maar meer kan ik er niet van maken. Ik baal dat zijn kat niks met mij heeft, en gedrag aangeleerd heeft wat je er bijna niet uit gaat krijgen. Ik zou het liefst geen kat willen inderdaad, maar omdat ik weet hoe gek hij op dat beestje is doet het me veel en zou ik het uit respect en principe nooit vragen.
Hij weet dat ik niet gelukkig word van een kat, anderzijds vindt hij zowel katten als honden geweldig. Mijn gevoel neigt naar de kat wegdoen en wanneer de honden er niet meer zijn, voorlopig even helemaal geen huisdieren. Pas als we er dan weer genoeg tijd en energie voor hebben.
Als we het over konden doen hadden we het vast anders gedaan, maar ook de omstandigheden zijn verandert. Hij heeft gekozen voor een kat omdat het huis te klein was voor een hond en daarnaast teveel tijd kostte. Ook was zijn ex veel bij huis maar toen de relatie vrij kort daarna over ging, was dat ook afgelopen. Nu vaker dan normaal iemand regelen die oppast.
Mijn eerste hond was destijds toen ik ook samenwoonde, de relatie over ging en ik ivm werk besloot een tweede hond te nemen als maatje voor de eerste.
Pas nu in deze omstandigheden merk ik hoe beperkt je dan bent, vanwege het uitlaten vooral. Maar ook omdat het er twee zijn; 1 hond breng je toch makkelijker even naar iemand bijvoorbeeld.
Het is meer van me afschrijven merk ik. Het is gewoon een lastige situatie waarin emoties de overhand hebben. Ik ken een ouder stel die sinds een paar jaar getrouwd zijn en waar hetzelfde speelde; alleen in hun geval 1 kat en 1 hond. Hij had besloten de kat weg te doen wat geen makkelijk keus was, maar hij is daar wel relax onder. En dan twijfel ik of mijn vriend en ik ons misschien te druk maken maken. Misschien van een andere kant belichten ofzo?
Battle-Royale schreef op 03-09-2022 om 04:28:
Ik zou wachten tot de honden dood zijn, als ze al 11 en 9 zijn duurt dat vast niet heel lang meer
Honden kunnen wel 15 worden
yette schreef op 03-09-2022 om 04:59:
Ik vind dat je beiden evenveel moet bijdragen aan jullie wens om samen te wonen. Aangezien je niet wil wachten, kan je twee dingen doen: elkaars huisdieren accepteren en een oplossing vinden voor hoe die dieren onderling met elkaar omgaan òf beiden al jullie huisdieren weg doen.
Deels eens. Zij het niet dat ik het toch wel een groot verschil tussen een bijna bejaarde hond en een jonge kat. Zeker het verschil in band en hechting wat toch anders is bij honden en katten.
Had ik net zulke jonge honden gehad als de kat, was het wellicht anders (wat ik nu wel heel makkelijk zeg). Maar zo'n band wordt met de jaren alleen maar sterker natuurlijk.
yette schreef op 03-09-2022 om 04:59:
Ik vind dat je beiden evenveel moet bijdragen aan jullie wens om samen te wonen. Aangezien je niet wil wachten, kan je twee dingen doen: elkaars huisdieren accepteren en een oplossing vinden voor hoe die dieren onderling met elkaar omgaan òf beiden al jullie huisdieren weg doen.
Overigens ben ik geen voorstander van alles bij elkaar in een huis. Hoe dan? Altijd je zintuigen op scherp dat er geen deuren opengelaten worden, zeker als we van huis zouden zijn. Ik weet namelijk oprecht niet wat de honden zouden doen als ze een kat te pakken krijgen. Altijd voorkomen natuurlijk maar ze worden echt wild als ze er 1 zien buiten. Zowel mijn honden als zijn kat ondervinden alleen maar stress. Ze voelen en ruiken elkaars aanwezigheid, en wij zullen ongetwijfeld ook stress krijgen van het continu op moeten letten dat er niks gebeurd en zo.
Lijkt me geen fijne gedachte in het kader van hun welzijn vooral.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 05:36:
[..]
Overigens ben ik geen voorstander van alles bij elkaar in een huis. Hoe dan? Altijd je zintuigen op scherp dat er geen deuren opengelaten worden, zeker als we van huis zouden zijn. Ik weet namelijk oprecht niet wat de honden zouden doen als ze een kat te pakken krijgen. Altijd voorkomen natuurlijk maar ze worden echt wild als ze er 1 zien buiten. Zowel mijn honden als zijn kat ondervinden alleen maar stress. Ze voelen en ruiken elkaars aanwezigheid, en wij zullen ongetwijfeld ook stress krijgen van het continu op moeten letten dat er niks gebeurd en zo.
Lijkt me geen fijne gedachte in het kader van hun welzijn vooral.
Dan heb je dus steken laten vallen in de opvoeding van die honden
Meestal wennen honden en katten wel redelijk aan elkaar. Misschien dat je ze een poos apart moet houden, zodat je met de honden kan trainen totdat het steeds beter gaat.
Als je je kasten en slaapkamer dicht houdt gaat de kat daar niet liggen. Al heeft hij natuurlijk wel ergens ruimte nodig, als het beneden niet heel relaxed is voor hem.
Ik heb in de puppy tijd een puppyren gekocht. Die kan ik ook open klappen en een deel van de kamer mee afzetten.
Er zijn echt wel mogelijkheden, een kat kan ook wel wat hebben.
Als je dat hebt uitgeprobeerd kan je altijd nog kijken naar wegdoen. En kinderen.
Samenwonen in deze situatie kan dus niet. Jij wil duidelijk graag dat je vriend zijn kat wegdoet. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je vriend dit niet wil. Wat voor soort ras zijn je honden, denk je dat ze nog jaren blijven leven?
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 05:26:
[..]
Ja klopt, maar hoe maak je samen zo'n keuze.
Het zit me gewoon enorm dwars. Ik ben me bewust dat ik negatief schrijf, maar meer kan ik er niet van maken. Ik baal dat zijn kat niks met mij heeft, en gedrag aangeleerd heeft wat je er bijna niet uit gaat krijgen. Ik zou het liefst geen kat willen inderdaad, maar omdat ik weet hoe gek hij op dat beestje is doet het me veel en zou ik het uit respect en principe nooit vragen.
Hij weet dat ik niet gelukkig word van een kat, anderzijds vindt hij zowel katten als honden geweldig. Mijn gevoel neigt naar de kat wegdoen en wanneer de honden er niet meer zijn, voorlopig even helemaal geen huisdieren. Pas als we er dan weer genoeg tijd en energie voor hebben.
Jouw gevoel neigt naar kat weg, omdat je niks met katten hebt en jíj het liefst geen kat hebt. Dat is een gevoel op oneerlijke gronden.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 05:32:
[..]
Deels eens. Zij het niet dat ik het toch wel een groot verschil tussen een bijna bejaarde hond en een jonge kat. Zeker het verschil in band en hechting wat toch anders is bij honden en katten.
Had ik net zulke jonge honden gehad als de kat, was het wellicht anders (wat ik nu wel heel makkelijk zeg). Maar zo'n band wordt met de jaren alleen maar sterker natuurlijk.
Nee, bij jóu is er verschil in band en hechting ‘wat toch anders is bij honden en katten’.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 05:36:
[..]
Overigens ben ik geen voorstander van alles bij elkaar in een huis. Hoe dan? Altijd je zintuigen op scherp dat er geen deuren opengelaten worden, zeker als we van huis zouden zijn. Ik weet namelijk oprecht niet wat de honden zouden doen als ze een kat te pakken krijgen. Altijd voorkomen natuurlijk maar ze worden echt wild als ze er 1 zien buiten. Zowel mijn honden als zijn kat ondervinden alleen maar stress. Ze voelen en ruiken elkaars aanwezigheid, en wij zullen ongetwijfeld ook stress krijgen van het continu op moeten letten dat er niks gebeurd en zo.
Lijkt me geen fijne gedachte in het kader van hun welzijn vooral.
Latten tot je honden overlijden is natuurlijk wel een optie want je kunt ook dichtbij elkaar gaan wonen.
Een andere optie is iets doen aan de opvoeding van de huisdieren zodat jouw honden in één huis kunnen met katten. De kat is ook al even onopgevoed met het krabben aan de bank. Sta jij ervoor open om de honden (opnieuw?) op te voeden over hoe ze op katten mogen reageren?
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 05:32:
[..]
Deels eens. Zij het niet dat ik het toch wel een groot verschil tussen een bijna bejaarde hond en een jonge kat. Zeker het verschil in band en hechting wat toch anders is bij honden en katten.
Had ik net zulke jonge honden gehad als de kat, was het wellicht anders (wat ik nu wel heel makkelijk zeg). Maar zo'n band wordt met de jaren alleen maar sterker natuurlijk.
Dit klinkt alsof je wél snapt dat jouw band met je honden heel hecht is, maar niet dat zijn band met zijn kat dat evenzeer kan zijn. Daar is geen rationeel argument op los te laten hè, op gevoel; “ja maar ik ken mijn honden al zo lang”. Weet je eigenlijk hoe de band is met zijn kat of doe je allemaal aannames (omdat je zegt dat je nooit zou vragen de kat weg te doen) stel je dan wel andere vragen? Zoals: wat vindt hij van in de kledingkast slapen, aan de bank krabben, misschien staat hij er wel voor open om er iets aan te doen.
Koalabeer schreef op 03-09-2022 om 05:36:
[..]
Overigens ben ik geen voorstander van alles bij elkaar in een huis. Hoe dan? Altijd je zintuigen op scherp dat er geen deuren opengelaten worden, zeker als we van huis zouden zijn. Ik weet namelijk oprecht niet wat de honden zouden doen als ze een kat te pakken krijgen. Altijd voorkomen natuurlijk maar ze worden echt wild als ze er 1 zien buiten. Zowel mijn honden als zijn kat ondervinden alleen maar stress. Ze voelen en ruiken elkaars aanwezigheid, en wij zullen ongetwijfeld ook stress krijgen van het continu op moeten letten dat er niks gebeurd en zo.
Lijkt me geen fijne gedachte in het kader van hun welzijn vooral.
In feite bestaat dit dilemma dus omdat jouw honden niet te vertrouwen zijn?
Hoe doe je het nu trouwens met de honden als je bij hem langs gaat?
Mijn man en ik hebben trouwens nog best even gelat, tot ons kind 2 was. Dat kan ook.