Onvoldoende persoonlijke hygiëne voldoende om relatie stop te zetten?
Dag allemaal,
Het heeft me veel moeite gekost om onderstaande te schrijven, maar ik ben op een punt gekomen dat het mij bijna echt doet (drastische) beslissingen nemen, en moest het daarom even kwijt. Ik heb dit nog nooit met iemand anders (dan mijn partner) besproken. Het gaat om het volgende:
Ik vind dat de persoonlijke hygiëne van mijn partner (voor alle duidelijkheid, ik ben een man, en mijn partner is een vrouw) ver onder de lat ligt die ikzelf ‘normaal’ vind. Dit klinkt heel grof, maar ik vind dat je als persoon op dat vlak wel wat mag ‘verwachten’ van je partner. Op dit moment is het zover gekomen dat ik haar eigenlijk niet meer aanraak. Ik heb het dan niet alleen over seks maar zelfs over doodgewone aanrakingen in het dagelijks leven. Een afscheidskus geven we al héél lang niet meer. En het is niet dat ik niet ‘wil’, maar ik kan me er zelf niet meer toe brengen.
Voorbeelden? Zij wast zich volledig gemiddeld om de 2 à 3 dagen (bad), maar soms zou het ook al eens 4 dagen zijn. Op de dagen dat ze niet in bad gaat, poetst ze enkel haar tanden. Ze gaat dus regelmatig werken met slaap in haar ogen. Haar haren zijn heel regelmatig vettig. Ze heeft regelmatig een lijfgeur/zweetgeur. Ze draagt soms twee dagen op rij hetzelfde ondergoed (heb het dan over de slip, niet de bh). Ook qua andere verzorging (kleren, sieraden, enz…) is er geen creativiteit of gedane moeite. Nieuwe kleren koopt ze misschien 1 keer per jaar. Een keer iets ‘leuks’ aandoen, is het nu voor mij of zichzelf, doet ze nooit. Deze nacht nog heb ik een kussen tussen ons in gelegd omdat haar adem in mijn richting mij letterlijk uit mijn slaap hield.
Ik weet dat ik heel grof overkom, maar het is zo dat alle fysieke aantrekkingskracht van mij naar haar toe volledig verdwenen is. Heb ik het hier al met haar over gehad? Al talloze keren. Onze relatie is nu 8 jaar oud en ik heb het gemiddeld 1 à 2 x per jaar al opgebracht (uitgezonderd de eerste jaren, want toen was het geen probleem). Dan reageert ze meestal niet of heel koel, is er een kleine verbetering te merken de weken daarop, en daarna verglijdt het weer. Ik snap het niet, moest mijn partner dit zeggen tegen mij, ik zou alles op alles zetten om dit recht te zetten. Je wil toch niet dat je eigen partner met een boog om je heen loopt?
Ik verwacht helemaal niet dat ze elke ochtend een uur in de badkamer zit om zich helemaal op te maken alsof ze naar een trouwfeest gaat. Het enige wat ik verwacht zijn de “basiszaken inzake persoonlijke hygiëne”. Ik persoonlijk neem elke dag een douche, poets mijn tanden, zorg dat de slaap uit mijn ogen is, doe een klein geurtje op, en trek vers ondergoed aan. Meer verwacht ik niet. En ik ga naar de kapper zodra het nodig is (zij wacht altijd tot op het allerlaatste moment tot het echt niet meer om aan te zien is).
Dit alles begint echt een probleem te worden, het stoort mij dat wij elkaar letterlijk niet meer aanraken en ik begin me ook echt te ergeren aan het feit dat ze zich niet verzorgt. Vroeger had ik er enkel ‘verdriet’ over maar nu word ik inwendig ook boos. Het gaat zo ver dat ik ook niet meer echt praat met haar omdat ik zoiets heb van ‘als jij je al niet simpelweg kan verzorgen voor mij, dan heb ik geen zin meer om te vertellen hoe mijn dag was’. Het begint dus ook impact te hebben op andere aspecten van ons leven.
Het feit dat ik er al meermaals met haar over gepraat heb, maar er niets verandert, drijft mij tot wanhoop. Zij vindt oprecht dat er geen probleem is, een andere verklaring heb ik niet.
Het gaat zo ver dat ik effectief overweeg om de relatie stop te zetten. Eigenlijk is de enige reden dat ik dat nog niet gedaan heb, ons zoontje van een dikke twee jaar oud. Het is trouwens ook zo dat ik vind dat zij onze zoon niet goed genoeg verzorgt als het gaat om fysieke verzorging. Zo was ik zijn gezicht en vooral zijn ogen elke ochtend met een washandje, maar zij doet dit niet als zij de 'ochtendshift' op zich neemt. Ook wassen in bad is voor haar hem gewoon in een sopje steken, terwijl ik overal wil overgegaan zijn met een washandje.
Overdrijf ik nu of hoe moet ik dit zien? Wat is nog het verschil tussen een goede vriend en een partner als je elkaar niet meer aanraakt? En wie kan er samenleven met iemand die je soms letterlijk ontwijkt omdat je zijn/haar lichaamsgeur wil omzeilen? Dat kan toch niet?
Bedankt om dit even te willen lezen.
Beste groeten
Ik vind het wel apart om dit 1 a 2 keer per jaar ter sprake te brengen, meerdere jaren lang.
Ik zou denken dat als dit een deal breaker is of dermate nadelig voor de relatie dat je er eens echt een goede discussie over moet hebben. Waarom is dit, waarom was het voorheen niet zo, hoe kijkt zij er echt tegenaan, wat doet dit met jou etc. En van daaruit kun je kijken wat jij, zij of beide kunnen veranderen.
Of dat je besluit dat het nou eenmaal zo is en je accepteert het en gaat niet 2 keer per jaar dezelfde discussie aanzwengelen. Daar wordt geen een relatie beter van.
FantasticFox schreef op 13-07-2023 om 00:21:
[..]
Wat een onprettige manier van posten.
Ik denk dat Maya zichzelf bedoelde.
FantasticFox schreef op 13-07-2023 om 00:27:
Ik vind het wel apart om dit 1 a 2 keer per jaar ter sprake te brengen, meerdere jaren lang.
Ik zou denken dat als dit een deal breaker is of dermate nadelig voor de relatie dat je er eens echt een goede discussie over moet hebben. Waarom is dit, waarom was het voorheen niet zo, hoe kijkt zij er echt tegenaan, wat doet dit met jou etc. En van daaruit kun je kijken wat jij, zij of beide kunnen veranderen.
Of dat je besluit dat het nou eenmaal zo is en je accepteert het en gaat niet 2 keer per jaar dezelfde discussie aanzwengelen. Daar wordt geen een relatie beter van.
Eens. Doorpakken of accepteren.
Wat betekent voor jou het ter sprake brengen? Is dat een terloopse opmerking, of een serieus gesprek, of iets er tussenin?
Dag allemaal,
Waarom ik 'maar' gemiddeld 2 x per jaar hierover begin? Wel vroeger was het vaker, maar telkens als ik erover begin heb ik eerst 3 weken mijn moed moeten bijeen rapen omdat het nu eenmaal geen gemakkelijk onderwerp is om op te brengen en omdat ik weet dat zoiets kwetst. We zijn nu 8 jaar samen en eerlijk gezegd weet ik niet of het al vanaf dag 1 zo was of niet. Wat ik wel nog weet is dat ze dan veel meer moeite deed naar kledij, kapsel, ondergoed, enz...Misschien bekeek ik toen nog alles door de befaamde roze bril. Wel is het zo dat het toch al een aantal jaar is dat de gebrekkige (vind ik, ik besef maar al te goed dat zoiets persoonlijk is) hygiëne mij stoort. Laat ons zeggen een 4à5 jaar. Ik herinner me de eerste keer dat ik het opbracht, dat was zo moeilijk! Wat ze dan meestal doet is luisteren, heel stil zijn, en gewoon niet reageren. Of heel kort zeggen dat ze het begrijpt. Om dan 1 à 2 weken een verandering te zien, en daarna is het weer zoals vroeger.
Voor alle duidelijkheid: als ik hierover begin is het echt een gesprek. Samen in de zetel zitten, haar zeggen dat ik iets te melden heb, en er dan rustig, met alle respect, over communiceren. Het feit dat dit nu al een 8-tal keer ofzo gebeurd is, en er niets veranderd, zorgt ervoor dat ik een gelaten houding gekregen heb. En er dus niet nog een 9de keer over wil beginnen, want het heeft geen zin lijkt me.
Het is inderdaad zo dat alle intimiteit tussen ons weg is. Alles. Er zijn 0,0 fysieke aanrakingen nog. We zijn inderdaad huisgenoten. We zijn managers van ons gezin en onze zoon. We zijn niet getrouwd trouwens.
Waarom ik dan niet gewoon weg ga? Zo simpel is dat toch niet? Voor de rest is zij een heel 'goede' persoon. Niets op aan te merken. En we hebben een zoontje...ik blijf het zo zuur vinden als ik dit alles zou moeten weggooien omwille van dit feit die in principe zo gemakkelijk op te lossen is. Want als ze zich wast, haar haar eens mooi in een staart steekt, en iets leuks aandoet, is ze gewoon een topvrouw.
Maar vanochtend is ze gewoon terug vertrokken naar het werk zonder ook maar één iets te doen aan haar lichaam, uitgezonderd tanden poetsen.
In één van onze vorige gesprekken heb ik ook al eens voorzichtig, en heel respectvol, gezegd dat niet enkel ik dit merk, maar dat ook andere mensen in haar omgeving, bijvoorbeeld collega's, dit moeten merken. Ze knikte toen, alsof ze me begreep en gelijk gaf. En toch verandert er niets. Ik dacht echt dat dit argument ging helpen.
Of ze depressief is? Dat denk ik niet. Daar zijn toch geen tekenen van. Er is ook niet echt iets ergs gebeurd ofzo.
Enfin, we zullen nog maar wat aanmodderen zeker.
clubje schreef op 13-07-2023 om 09:23:
Dag allemaal,
Waarom ik 'maar' gemiddeld 2 x per jaar hierover begin? Wel vroeger was het vaker, maar telkens als ik erover begin heb ik eerst 3 weken mijn moed moeten bijeen rapen omdat het nu eenmaal geen gemakkelijk onderwerp is om op te brengen en omdat ik weet dat zoiets kwetst. We zijn nu 8 jaar samen en eerlijk gezegd weet ik niet of het al vanaf dag 1 zo was of niet. Wat ik wel nog weet is dat ze dan veel meer moeite deed naar kledij, kapsel, ondergoed, enz...Misschien bekeek ik toen nog alles door de befaamde roze bril. Wel is het zo dat het toch al een aantal jaar is dat de gebrekkige (vind ik, ik besef maar al te goed dat zoiets persoonlijk is) hygiëne mij stoort. Laat ons zeggen een 4à5 jaar. Ik herinner me de eerste keer dat ik het opbracht, dat was zo moeilijk! Wat ze dan meestal doet is luisteren, heel stil zijn, en gewoon niet reageren. Of heel kort zeggen dat ze het begrijpt. Om dan 1 à 2 weken een verandering te zien, en daarna is het weer zoals vroeger.
Voor alle duidelijkheid: als ik hierover begin is het echt een gesprek. Samen in de zetel zitten, haar zeggen dat ik iets te melden heb, en er dan rustig, met alle respect, over communiceren. Het feit dat dit nu al een 8-tal keer ofzo gebeurd is, en er niets veranderd, zorgt ervoor dat ik een gelaten houding gekregen heb. En er dus niet nog een 9de keer over wil beginnen, want het heeft geen zin lijkt me.
Het is inderdaad zo dat alle intimiteit tussen ons weg is. Alles. Er zijn 0,0 fysieke aanrakingen nog. We zijn inderdaad huisgenoten. We zijn managers van ons gezin en onze zoon. We zijn niet getrouwd trouwens.
Waarom ik dan niet gewoon weg ga? Zo simpel is dat toch niet? Voor de rest is zij een heel 'goede' persoon. Niets op aan te merken. En we hebben een zoontje...ik blijf het zo zuur vinden als ik dit alles zou moeten weggooien omwille van dit feit die in principe zo gemakkelijk op te lossen is. Want als ze zich wast, haar haar eens mooi in een staart steekt, en iets leuks aandoet, is ze gewoon een topvrouw.
Maar vanochtend is ze gewoon terug vertrokken naar het werk zonder ook maar één iets te doen aan haar lichaam, uitgezonderd tanden poetsen.
In één van onze vorige gesprekken heb ik ook al eens voorzichtig, en heel respectvol, gezegd dat niet enkel ik dit merk, maar dat ook andere mensen in haar omgeving, bijvoorbeeld collega's, dit moeten merken. Ze knikte toen, alsof ze me begreep en gelijk gaf. En toch verandert er niets. Ik dacht echt dat dit argument ging helpen.
Of ze depressief is? Dat denk ik niet. Daar zijn toch geen tekenen van. Er is ook niet echt iets ergs gebeurd ofzo.
Enfin, we zullen nog maar wat aanmodderen zeker.
Je zou ook kunnen denken dat het makkelijk op te lossen is als jij accepteert dat zij zich niet gaat aanpassen aan jou. Het dikgedrukte maakt duidelijk dat je houdt van een beeld dat je zelf geschapen hebt van je vriendin.
En als je het eens over een hele andere boeg gooit? Neem haar eens een dag mee naar de sauna. Boek eens een kappersafspraak voor haar. Ga samen winkelen en geef haar complimenten over hoe de kleding haar staat. Koop een lekker geurtje voor haar. Ga eens samen douchen en zeep elkaar in.
Wandelvrouwtje schreef op 13-07-2023 om 09:27:
[..]
Je zou ook kunnen denken dat het makkelijk op te lossen is als jij accepteert dat zij zich niet gaat aanpassen aan jou. Het dikgedrukte maakt duidelijk dat je houdt van een beeld dat je zelf geschapen hebt van je vriendin.
wel dat is wat ik op dit moment eigenlijk doe. Ik doe er niet (meer) moeilijk over. Maar dat heeft als gevolg dat ik me niet aangetrokken meer voel (daar kan ik echt niets aan doen, of dat kan ik echt niet faken) en dus we nu een relatie hebben zonder aanrakingen, laat staan seks.
Ik wil helemaal niet onrespectvol klinken naar mijn partner toe hier. Nogmaals, het is een 'probleem' (legitiem of niet) dat ik al verschillende keren besproken heb. Ik ben een beetje ten einde raad, daarvoor dient een forum toch?
clubje schreef op 13-07-2023 om 09:37:
[..]
wel dat is wat ik op dit moment eigenlijk doe. Ik doe er niet (meer) moeilijk over. Maar dat heeft als gevolg dat ik me niet aangetrokken meer voel (daar kan ik echt niets aan doen, of dat kan ik echt niet faken) en dus we nu een relatie hebben zonder aanrakingen, laat staan seks.
Ik wil helemaal niet onrespectvol klinken naar mijn partner toe hier. Nogmaals, het is een 'probleem' (legitiem of niet) dat ik al verschillende keren besproken heb. Ik ben een beetje ten einde raad, daarvoor dient een forum toch?
Ja daar dient een forum voor, en andere mensen kunnen dan advies geven en reageren op wat je zegt.
Ik denk dat wat jij wilt niet kan. Je wilt een relatie met déze vrouw, mét seks en aantrekkingskracht. Maar dat gaat niet met deze vrouw. Jij vindt dit namelijk een probleem, maar zij niet. En als ze na jarenlang praten nog niet vindt dat het een probleem is, dan ga je dat niet veranderen.
Moirmel schreef op 13-07-2023 om 00:14:
[..]
Denk wat je wilt. Ontwaak maar eens naast een persoon die dagelijks doucht en deo gebruikt; ze stinken gewoon. Ik ontwaak nog liever naast mijn hond die om de zes maanden gewassen wordt.
Jahoor. Je ruikt je eigen muffe huidgeur denk ik. Bah, wat zijn mensen toch smerig dat ze zichzelf dit soort dingen wijs maken om hun eigen onverzorgdheid goed te praten.
Je zou toch denken dat vrouw ook wel een relatie wil met intimiteit en seks, en daar wat moeite voor wil doen.
elke dag douchen hoeft niet. Maar elke dag wassen wel en twee maal daags je tandenpoetsen
ik snap dat het heel veel moed kost om dit te bespreken maar hierom scheiden en het niet eerlijk zeggen dat dit de reden is dat is nog laffer.
ik zou het wel nog een keer bespreken maar dan erbij zeggen dat het een breekpunt voor de relatie is als het niet veranderd EN erbij een plan maken hoe je het blijvend veranderd. (Als zij er voor openstaat). Alleen lukt het haar blijkbaar niet.
Zou na een gesprek op het moment dat het je stoort daar iets van zeggen iets opleveren? Iets als; schat, ik ruik je, zou je je willen wassen? Kom, kam je haar even dan kunnen we vertrekken. Trek je even iets anders aan, dit moet in de was. Enz. enz. enz.
Dat is wat ik mijn moeder vroeger tegen mijn vader hoorde zeggen. Die had het gewoonweg van huis uit niet meegekregen en verviel ook steeds in oud gedrag. Uiteindelijk lijkt hij inmiddels in de gaten te hebben wat minstens nodig is. Op die manier is het ook niet een regel 'jij moet iedere dag douchen, net zoals ik' maar meer een logische noodzakelijke handeling op dat moment. En dan slijt mss op den duur er in hoe vaak wassen nodig is. Dus niet hoe vaak/wat nodig is omdat dat de/jouw 'regel' is, maar omdat het anders nadelige gevolgen heeft (stank, afkeer van partner en collegae ed).
Verder vind ik het lastig in te schatten in hoeverre zij nu echt vies is en in hoeverre jouw ideeën over wat 'verzorgd' is hier spelen. Dat lijkt een beetje door elkaar te lopen. Geen make-up dragen is natuurlijk niet vies. En zijn haar kleren vies of zijn ze wel schoon, maar niet mooi genoeg? Enz. Dat zou ik wel scheiden als je haar aanspreekt en bedenken wat je nu het belangrijkst vindt. Over kledingkeuze, kapsel, wel/geen make-up kun je natuurlijk een mening hebben, maar je hebt er niet echt iets over te zeggen. En het lijkt me ook niet het belangrijkste probleem als iemand daarnaast gewoon smerig is. Dan liever eerst schoon.
Over wat leuke kleding is en wanneer je haar leuk zit etc kun je van mening verschillen. Maar ik mag toch aannemen dat de meeste mensen vies zijn van lijfgeur, vette haren en meerdere dagen dezelfde onderbroek aanhouden.
Als dat het geval is en blijft dan zou ik daar niet twee keer per jaar maar vaker een punt van maken, en dan ook duidelijker zijn: dit is een breekpunt. Hier gaat de relatie op stuklopen.
"Een keer" naar de sauna of samen onder de douche gaat dat niet oplossen. Dit is een gewoonte van jarenlang, elke dag. Iemand die leeft op junkfood verander je ook niet door een keer samen een salade te eten.
Ik zou proberen niet alles tegelijk te veranderen en aan de orde te stellen. Ten eerste werkt dat nogal verlammend, zoveel dingen tegelijk, ten tweede kan iemand dan het minst belangrijke punt aangrijpen om te bewijzen dat je een zeur bent ("dus je wil de relatie verbreken omdat ik geen oorbellen draag").
Focus op het vieze, datgene waar je echt afkerig van bent, datgene wat je relatie ondraaglijk maakt. Dát is wat moet veranderen om bij elkaar te kunnen blijven.
Moirmel schreef op 13-07-2023 om 00:14:
[..]
Denk wat je wilt. Ontwaak maar eens naast een persoon die dagelijks doucht en deo gebruikt; ze stinken gewoon. Ik ontwaak nog liever naast mijn hond die om de zes maanden gewassen wordt.
Dat is heel persoonlijk, wat je vindt stinken en wat niet, dus dat kan je zo niet zeggen. Eigenlijk zeg je hiermee dat je het verhaal van to niet serieus neemt. To‘s posting past niet in het vakje waar of niet waar maar in het vakje eigen mening (die met alle kleuren van de regenboog).
Trouwens, in de tijd van het hoogte punt van Versailles, waste men zich nauwelijks én vond men zichzelf/elkaar stinken want er werd veel parfum gebruikt. Dus niet wassen en niet stinken gaat lang niet voor iedereen op.