Mantelzorg, de do's en dont's (van beide kanten)
Sinds kort moet er door mij bij mijn ouders wat mantelzorg verleend worden. Mijn man zorgt al wat langer voor zijn ouders en als ik mee ben pak ik ook altijd wel even een klusje aan om schoonvader te ontlasten. Bij beide ouderparen is het vooral de moeder die wat zelfstandigheid/zelfredzaamheid verloren is.
Als ik bij mijn ouders vandaan kom als ik iets heb gedaan dan voelt het altijd goed, zij zijn blij dat ik wat heb gedaan, zijn daar dankbaar voor en als ik dan naar huis ga heb ik een voldaan gevoel.
Als we weggaan bij schoonouders hebben we altijd een rotgevoel, veel was niet goed, er is geen enkele uiting van dankbaarheid. Beide partijen zijn "ontevreden" als dat het juiste woord is.
Afgelopen weekend kwam ik een nicht van mijn man tegen en we maakten een praatje. Zij vertelde toen dat tante Truus (mijn schoonmoeder) tijdens de verjaardag van oom Piet zo had zitten klagen dat Bakblik zo lui was. Als ze bij ons is dan doet ze nooit eens wat, dingen die ik niet meer kan zoals een knoopje aanzetten, Dirk zijn overhemd strijken, het blijft allemaal maar liggen. Nicht zei tegen mij, dat vind ik niks voor jou, je pakt altijd best wel aan aan als we met zijn allen bij elkaar zijn tijdens een feestje. Dan zie ik je koffie halen voor tante Jo (zit in een rolstoel) je bent best hulpvaardig. Ik vertelde nicht dat schoonmoeder/vader nooit vragen of ik een knoopje aan wil zetten of een overhemd wil strijken. Als het niet gevraagd wordt dan weet ik niet dat er zulke klusjes liggen. 💡 Een mand handdoeken die gevouwen moest worden en wat schoonvader niet af heeft gekregen voordat wij kwamen verander ik altijd in een nette stapel die zo de kast in kan. Als mijn man met zijn vader iets technisch doet/de mail van het ziekenhuis leest en probeert te begrijpen maak ik vaak koffie/thee en kijk even in de koelkast of daar alles nog fris en fruitig is (vis een rottende appel uit de la en doe het pak sap weg dat bij ons vorige bezoek is open gegaan en er nu nog staat)
Dit even als inleiding. Nu mijn vragen:
Wat doe je als mantelzorger: alleen de dingetjes die aan je gevraagd worden, of ook dingen die je zelf ziet en vraag je ook actief wat er nog gedaan moet worden? Als ontvanger van de "zorg" hoef je echt niet elk klusje te belonen met bossen bloemen en dozen chocolade maar even dankjewel zeggen is toch niet teveel moeite?
Naar mijn idee kun je als zorg-gever vragen wat je kunt/zal doen en ook als ontvanger kun je vragen wat je graag gedaan wilt hebben. Om de relatie prettig en open te houden is hier en daar een alsjeblieft en dankjewel gewoon nodig.
Dat verhaal van mijn schoonmoeder op de verjaardag van oom Piet is een absolute don't. Daar komen alleen maar irritaties van. Ben overigens wel blij dat nicht het gezegd heeft, nu kan ik actief vragen naar dat soort klusjes.
Wonderlijk wel, dat schoondochter lui is omdat ze geen knoopje aan gezet heeft en niet gestreken heeft maar zoon blijkbaar niet, maar dat terzijde.
Wat is het doel van je bezoek? Als je gezellig voor een kletspraatje en een kop koffie komt, is zo'n wasmand wegvouwen meer dan hulp genoeg. Als je als huishoudelijke hulp komt, moeten ze even een lijstje voor je maken.
Mijn schoonouders zijn ook hulpbehoevend, en als ze hulp behoeven, geven ze dat aan. Ze zijn (gelukkig) niet te verlegen om te vragen wat ze nodig hebben. Het zou handig zijn als jouw schoonouders dat ook deden, want je kunt niet ruiken dat er ergens een knoop aan moet.
Ik zou niet actief vragen naar klusjes maar een gesprek aangaan over de kern: praat met ze over wat ze nodig hebben en verwachten vs wat jij kan bieden.
Een absolute Do wat mij betreft in mantelzorg is op je grenzen letten, eerlijk zijn over je belastbaarheid en wat dat voor consequenties kan hebben (externe hulp). Tijdens mijn werk in de thuiszorg heb ik veel oude mensen gezien die eigenlijk niet meer voor zichzelf konden zorgen, maar die te trots waren om het toe te geven, of bang waren te veel in te moeten leveren, hun zelfstandigheid niet op wilde geven, etc. Ze wilden niet inzien dat ze hun zelfstandigheid al lang kwijt waren en wat een belasting dat was op hun naasten, die naast hun eigen leven ook nog dat van een ander moesten bestieren.
Schakel dus op tijd WMO/thuiszorg/verzorgingshuis in. Het zijn zelden fijne gesprekken om te moeten voeren, maar ze zijn wel nodig
Eerlijk gezegd vind ik dat je behoorlijk geschoffeerd bent Bakblik! Dat hoef je niet te accepteren. Ik zou je schoonmoe laten weten dat je hier niet van gediend bent, dat je de werkster niet bent en dat je komt voor de gezelligheid. Als ze dat niet kunnen waarderen, dan niet. Als de verhoudingen (weer) goed zijn kun je weer eens een klusje oppakken, gewoon uit aardigheid.
Duiveninhetnieuws schreef op 19-10-2021 om 09:36:
Eerlijk gezegd vind ik dat je behoorlijk geschoffeerd bent Bakblik! Dat hoef je niet te accepteren. Ik zou je schoonmoe laten weten dat je hier niet van gediend bent, dat je de werkster niet bent en dat je komt voor de gezelligheid. Als ze dat niet kunnen waarderen, dan niet. Als de verhoudingen (weer) goed zijn kun je weer eens een klusje oppakken, gewoon uit aardigheid.
Hier ben ik het mee eens. Echt heel onaangenaam en naar gedrag.
Je schoonouders zijn kennelijk veel gewend en hebben hoge standaarden, die ze niet willen opgeven.
Ze willen hetzelfde leven leiden dat ze hadden toen ze nog gezond waren. Misschien dat ze een ander kunnen vinden die deze taken op zich wil nemen, en anders moeten ze maar wat dieper in de buidel tasten.
Als mijn schoonmoeder achter mijn rug zo onaardig en onjuist over me zou kletsen, ging ik er voorlopig even niet naartoe.
In antwoord op je vraag: wat ik doe als mantelzorger is vooral zorgen dat voor een structurele hulpbehoefte iemand wordt geregeld. Schoonmaken, tuinonderhoud, boodschappen.
Ik ben er alleen voor de leuke dingen (meenemen op uitstapje) en kleine klusjes. Kattennagels knippen enzo. Maar alleen op aanvraag. Ik ga geen nagels knippen als ik in mijn nette outfit zit in ‘bezoekmodus’.
Ik stel mezelf meestal een uur of twee beschikbaar in actie-outfit en dan kunnen ze alles vragen. Dan hebben ze vaak een lijstje klaarliggen.
De vraag is waarom ze zo reageert. Het is te makkelijk om het zomaar als onaardig of verwend weg te zetten. Als mensen gaan dementeren dan kan er een gedragsverandering ontstaan. Ook kan het zijn dat schoonmoeder het zo moeilijk vindt dat ze daardoor zo reageer.
Is schoonmoeder nog goed bij dan kun je toch met haar in gesprek...wat verwacht zij en wat kun jij leveren.
Siobhan schreef op 19-10-2021 om 10:03:
De vraag is waarom ze zo reageert. Het is te makkelijk om het zomaar als onaardig of verwend weg te zetten. Als mensen gaan dementeren dan kan er een gedragsverandering ontstaan. Ook kan het zijn dat schoonmoeder het zo moeilijk vindt dat ze daardoor zo reageer.
Is schoonmoeder nog goed bij dan kun je toch met haar in gesprek...wat verwacht zij en wat kun jij leveren.
Maar het is toch geen zakelijke relatie? Ze hóeft bovendien helemaal niet te mantelzorgen, want dat doet haar man al. Als schoonmoe iets geleverd wil krijgen moet ze gewoon professionele, betaalde hulp inschakelen. Vind het echt best bijzonder om te verwachten dat je kinderen alles wel oplossen, en dan op zo’n manier ook nog.
Op zichzelf bezien is het een buitengewoon onaardige naaistreek van schoonma om achter je rug om op feestjes te gaan klagen over jouw luiheid, terwijl ze niks vraagt en ook geen dankjewel zegt. Dus dan kan ik me best voorstellen als iemand zegt bekijk het maar, ik kom voorlopig niet meer.
Maar mogelijk geeft dat je uiteindelijk ook geen prettig gevoel. Dan blijft het een spanningsding en weet schoonma ook niet eens wat er nou fout is gegaan. Dan lopen jullie elkáár te straffen voor dingen die niet uitgesproken zijn.
Dus in die zin lijkt het me nuttig toch maar open kaart te spelen en een gesprek aan te gaan over de verwachtingen. Zij kunnen een lijstje maken met dingen waar ze hulp bij willen, jij mag ook nee zeggen, en er wordt niet tegen anderen geklaagd.
Je moet heel veel stapjes terugdoen als je ouder wordt; steeds meer totdat je die ene, grootste, finale stap doet.
Ze zullen het verlies zelf moeten gaan verwerken. Verwijten is geen goede manier om je te uiten. Dat moeten ze nog leren. Met azijn vang je geen vliegen. Komt nog wel.
Vind het gedrag van je schoonmoeder helemaal niet netjes..
Ik zou een gesprek met ze aangaan. Wat verwachten zij van jullie? Wat kunnen jullie voor hen doen? Hoe kan dit met elkaar matchen en wat kan je doen om het gat tussen verwachtingen van hen aan de ene kant en jullie vermogen om daaraan te voldoen aan de andere kant op te vullen? (Huishoudster?) Ga jezelf niet wegcijferen en probeer duidelijk je eigen grenzen te bewaken. Maak afspraken zodat het voor iedereen duidelijk is en zodat je daarop kan wijzen als iemand ontevreden is.
ik zou tegen schoonmoeder zeggen wat je hebt gehoord
en zelf vooral niet nu nog harder gaan lopen Zijn ze heel arm of kunnen ze gewoon een hulp betalen? Alles wat ze ook betaald kunnen laten doen ga jij niet doen natuurlijk
Als mantelzorger regel ik vooral hulp. Dus wmo-aanmelding voor huishoudelijk werk. Zelf doe ik boodschappen en kook ik momenteel omdat m'n moeder haar schouder heeft gebroken. En ik doe de afspraken in ziekenhuis. Voor alle huishoudelijke klusjes zijn er externe opties. Voor mij is wat ik doe eigenlijk al meer mentale belasting dan goed voor me is. Gelukkig is mijn moeder lief en dankbaar.
Bij schoonmoeder zou ik wegblijven. Regel daar ook WMO voor en laat je man alleen gaan.