Leeftijdsverschil van 24jaar

Ik denk dat je jezelf voor de gek houdt met dat je heel matuur bent en dat jullie liefde zo puur is. 

Een relatie geheim houden uit angst voor het oordeel van anderen, doe je namelijk niet als je beiden zeker van elkaar bent en kiest voor een gezamenlijke toekomst. 

Mijn antwoord op wat je moet doen: deel jullie blijdschap nog deze week met elkaars familie òf trek de conclusie dat wat jullie samen hebben daarvoor eigenlijk helemaal niet sterk genoeg is. 

Dit moet je echt niet willen. Hij gaat jou belemmeren door zijn leeftijd. Hij straks 75 en jij 50. Dat is écht een andere levensfase. Je kunt je leven niet overdoen.  Met 50 sta je nog midden in het leven, met 75 zijn de gebreken zichtbaar en voelbaar. 
Zet je roze bril af en denk eens goed na over je toekomst.

Ik dacht dat de gemiddelde relatie maar tien jaar duurde dus ik zie het niet zozeer als een probleem dat jullie enige jaren met elkaar omgaan, op zich. Als hij zestig is, nergens zin meer in heeft behalve in slapen, oude series kijken en zich voleten en jij liever met je vriendinnen onbezorgd jong wil zijn dan zien jullie wel weer. 

Alleen als jullie tijd samen erg beheerst wordt door een adolescent die papa nog steeds altijd beschikbaar wil hebben als ze er zin in heeft om hem daarna wekenlang niet meer te hoeven zien en alles daarvoor moet wijken, zou ik dat wel een probleem vinden, tenminste als pa daaraan mee wil werken.

Hier een ervaringsdeskundige! 
Nog iets meer verschil zelfs. Is al een kwart eeuw geweldig, de liefde van mijn leven. We hebben wel kinderen gekregen.
Alle oordelen zoals in dit draadje in de beginfase ook gehoord. En het ís ook een verschil waar je extra over na moet denken. 
Het is helemaal niet vaak gebeurd dat men dacht dat ik zijn dochter was (wel heel soms) en nog minder vaak dat ze dachten dat hij de opa van onze kinderen was (blijkbaar kon je dat zien aan de manier waarop hij met ze omging). Maar je weet van tevoren dat het af en toe zal gebeuren en het is begrijpelijk. Dat leg je dan even uit, is geen reden om van de relatie af te zien.

Gebreken? Wie weet ja, maar dat wist ik dus ook toen ik eraan begon. Anders gebeurt het als je zelf ook 75 bent. Nu kan ik tenminste van betekenis zijn, hoop ik.
Andere levensfase? Ik werd altijd een beetje moe van iedereen die dat zei. Als hij niet nog meer kinderen wil, en jij wel, dan is dat wel een probleem ja. Maar verder is dit een punt waar ik volstrekt nooit last van heb gehad. 

Zijn eigen kinderen is wel een groot punt van aandacht. Ik zou je vriend even laten, in het geheel niet onder druk zetten. Als hij twijfelt of niet meer wil om die reden, dan beter niet verder gaan. Hij moet dit echt zelf uitvinden. 
Als hij ervoor wil gaan, dan zou ik ook niet lang wachten met iets vertellen. Maar noem het a.u.b. geen plusmamma. Dan ben je 'de vriendin (of partner zo je wil) van hun vader'.

Tegen de tijd dat jij met pensioen kan is hij 93...
Ik vind het leeftijdsverschil erg groot.

Wil je zelf nog kinderen?

ben je mature voor je leeftijd, of gewoon een beetje degelijk, behouden en uberverstandig? Of heb je wel een fase gehad waarin je de bloemetjes buiten hebt gezet?
Want ik zie ook veel jonge mensen al te snel te serieus zijn omdat ze graag groot willen zijn, om later toch nog even te gaan 'puberen'. Dan lijkt het me namelijk niet zo'n goed idee. 

alhambra schreef op 05-02-2024 om 12:28:

Dit moet je echt niet willen. Hij gaat jou belemmeren door zijn leeftijd. Hij straks 75 en jij 50. Dat is écht een andere levensfase. Je kunt je leven niet overdoen. Met 50 sta je nog midden in het leven, met 75 zijn de gebreken zichtbaar en voelbaar.
Zet je roze bril af en denk eens goed na over je toekomst.

Dit. Denk dat het leeftijdsverschil je op langere tijd op gaat breken.

Hoe lang zijn jullie samen?
Hoe komt het dat jullie de boel geheim willen houden, maar zijn dochter toch iets aanvoelt?

En waarom geheim blijven houden en liegen als er dus al iets wordt aangevoeld?

Kritiek komt er toch sowieso. Of jullie het nu vertellen of bijvoorbeeld over 2 jaar. Dan kan je wat mij betreft maar beter ineens door de bittere pil gaan. Zie je gelijk waar je staat en of je relatie hier stevig genoeg voor is en de liefde groot genoeg. Anders ben je nog eeuwen tijd aan 't verliezen.

En tuurlijk wordt jij niet die pubers hun stiefmoeder of plusmoeder. Hoogstens "de vriendin van hun vader". 

Misschien verbeeldde je het je maar dat je vriend in elkaar klapte na zijn dochters opmerking?

en TO? Heb je zinvolle reacties gekregen?

Onze fantastische buren hadden een verschil van 22 jaar. Zij is nu 70 en heel energiek. Hij is 2 jaar geleden overleden toen hij 90 is geworden. 

Zij zijn samen sinds haar 19e jaar en ik heb met haar meerdere gesprekken gehad over het leeftijdsverschil. Heel bewust hebben zij gekozen voor geen kinderen. Zij hebben een heerlijk leven samen gehad en hadden echte liefde. Het heeft haar wel veel gekost wat de buitenwereld niet altijd begreep. Van zijn 75 tot 90 jaar heeft hij veel zorg nodig gehad waardoor zij 15 jaar van haar relatief jonge leeftijd weinig heeft kunnen ondernemen. Geen mensen op bezoek want dat was te druk, niet te vaak weg want dat kon niet. Zoals ze het zelf zegt, een andere levensfase waar je rekening mee moet houden.

Sinds zijn overlijden is ze ontzettend actief, past eens per week op onze kinderen op, bezoekt gemiddeld vier concerten per week en nodigt nu ook thuis regelmatig mensen uit. Ze vond het zorgen zwaar en vind het jammer dat er nooit kinderen zijn geweest. Echter was de liefde zo sterk dat ze het er allemaal voor over heeft gehad. 

Ik denk dat je het leeftijdsverschil niet moet onderschatten maar als de liefde echt sterk genoeg is, is alles mogelijk.

Wat een ontroerend verhaal Envelop