Lat-relatie
hallo allemaal,
ik heb sinds enige tijd een lat-relatie. Aan beide kanten zijn er kinderen met co-ouderschap dus we hebben geen intentie om de eerste zoveel jaar te gaan samenwonen.
Nu hebben we de laatste tijd wat moeilijkheden. En dan zit het hem vooral in de tijd die we elkaar kunnen zien.
Het is zo dat ik (als mijn kinderen er niet zijn) altijd bij mijn partner ga. Mijn partner ziet het niet zitten om bij mij te komen in die week omdat de afstand naar zijn werk dan te groot is. Bij mij blijven dan de huishoudelijke klusjes enzo liggen en af en toe stoor ik mij daar aan.
In de week dat de kinderen bij ons zijn, zien we elkaar niet. De weekends lopen ook niet gelijk. Ofwel zijn zijn kinderen bij hem ofwel die van mij. Dus eigenlijk zijn de momenten die we samen hebben vrij schaars.
edit: de weekends schuiven is niet mogelijk ivm een bijbaan van partner.
Hoe doen andere koppels dit?
wat maakt het moeilijk km er over te praten? Wat gebeurt er als een van jullie dat probeert?
letterkoekje schreef op 12-10-2023 om 14:47:
Wat mij erg opviel in de OP en waarop niemand reageert: waarom schrijf jij:
Mijn partner ziet het niet zitten om bij mij te komen in die week omdat de afstand naar zijn werk dan te groot is. Bij mij blijven dan de huishoudelijke klusjes enzo liggen en af en toe stoor ik mij daar aan.
Is het dat jullie mekaar in jouw ogen te weinig zien, of is het dat jij op 1 week het werk van twee weken in jouw huis moet doen.
Het is duidelijk on-balans. Jullie zijn aan het LATten, maar jij bent alleen bij hem en hij niet of nauwelijks bij jou. Jij helpt hem waarschijnlijk in zijn huis, maar hij niet in jouw huis. Jij bent veel reistijd kwijt, hij niet of nauwelijks.
De onderliggende vraag is dus inderdaad: wat verwacht je van hem? Hij zegt zijn vrienden af, maar kennelijk voelt dat als -niet-genoeg- ?? Zou het helpen als hij jouw huishoudster betaald... zodat jij vaker bij HEM kan zijn? Kan hij in de vakanties niet bij jou zijn? Zijn het de huishoudelijke klusjes die blijven liggen... die jou stoort... of is het een onderliggend probleem dat jij je aanpast aan hem, maar hij niet aan jou?
Waarom kan jij wel bij hem zijn, maar hij niet bij jou? Ik heb daar nog geen duidelijk beeld bij. Te ver voor z'n werk, maar kennelijk heeft hij dat er niet voor over... Support hij je op andere manieren (zoals financiele ondersteuning) ?
Je kunt minder bij hem komen... maar dat is gelijk 'straf' voor jou, omdat jij hem wel graag zoveel mogelijk wil blijven zien. Wat je wilt is dat hij ook meer moeite doet om JOU te zien. Op welke manier dan ook.
[Herkenbaar hoor, ik ben zelf ook zo. Op termijn is dit moeilijk vol te houden]
Hollebollemeis schreef op 12-10-2023 om 15:10:
Mijn vriend investeert op een andere manier. Hij spreekt veel minder af met zijn vrienden sinds we samen zijn. Hij heeft een grote vriendengroep en ik niet waardoor ik dit niet altijd begrijp en zie als moeite doen voor elkaar en waardoor er dan wrijvingen ontstaan.
Voor hem zou het ook ok zijn als ik minder bij hem kom in de week als de kinderen er zijn als ik dit te zwaar vind. Jammer genoeg lukt het niet goed om hierover te praten met elkaar.
Vet 1: dit begrijp ik niet. Omdat jij minder vrienden hebt dan hij, snap je niet dat voor hem, zijn vrienden zien op een lager pitje zetten, ook investeren is. Is het zo? Dus ondanks dat hij minder naar zijn vrienden gaat, zijn er nog wrijvingen? Bedoel je dat?
Vet 2: ik denk niet dat hij veel behoefte heeft aan jou; sorry. In de week dat jouw kinderen bij jou zijn, zien jullie mekaar niet. Een weekend op de twee heeft hij zijn kinderen, jullie zien mekaar niet. Ander weekend, bijbaantje: jullie zien mekaar niet. En hij zegt dat de week dat je naar hem gaat (want kinderen dan bij hem) dat je even goed minder mag komen. Is het zo?
Tot slot, jullie zien mekaar veel te weinig en hebben dan ook nog moeite om hierover te spreken. Wat is het leuke van deze relatie?
Als ik erover probeer te praten dan krijgen we gewoon ruzie. Hij wil er liever niet over praten en gewoon kunnen genieten. En ergens snap ik dat ook en vind het dan van mezelf zo stom dat ik weer over zoiets banaals heb zitten zeuren ipv er gewoon een fijne avond van te maken.
We werken allebei een deel van thuis uit. Hij iets minder dan mij. Maar hij ziet het niet zitten om naar mij toe te komen omdat er van bij mij een minder goede verbinding is met het openbaar vervoer. Hij zou het te stresserend vinden om ook nog die verplaatsing te moeten doen. We werken wel in dezelfde stad en ik ben dus ook iets minder lang onderweg als ik bij hem slaap op de dagen dat ik fysiek op kantoor moet zijn.
Maar ergens voelt het niet eerlijk ofzo dat ik eigenlijk diegene ben die dan nu de relatie in stand aan het houden is want als ik morgen zeg dat ik niet meer kom dan zien we elkaar nooit meer.
Hollebollemeis schreef op 12-10-2023 om 17:00:
Maar ergens voelt het niet eerlijk ofzo dat ik eigenlijk diegene ben die dan nu de relatie in stand aan het houden is want als ik morgen zeg dat ik niet meer kom dan zien we elkaar nooit meer.
Zo klinkt het wel een beetje ja. Aan jou of dat genoeg voor je is. Klinkt alsof jullie wensen tav jullie relatie erg ver uiteen liggen. Dat is niemands schuld, maar wel lastig. Misschien zelfs onverenigbaar.
Meesje schreef op 12-10-2023 om 14:16:
[..]
Alleen de werkdagen, zoals ik het lees. Dus niet de weekenden. Dat is dus 5 dagen per week. Op die dagen werkt partner (weet niet of TO werkt). Dus best vrij schaars. 4 avonden/nachten per 2 weken oid?
Nou dat zou ik meer dan genoeg vinden, maar het gaat niet om mij 
In de tijd dat ik nog werkte en een lat relatie had, zagen we elkaar alleen in het weekend, dus 2 avonden/nachten per week... Vrij normaal denk ik, samen met werk en kinderen?
Hollebollemeis, klopt het dat jullie elkaar 5 dagen per 2 weken zien?
waarom heeft jouw partner een bijbaantje in het weekend? Verdiend hij zo weinig met zijn "gewone" baan dat hij er bij moet werken of doet hij het omdat jij het leuk vind?
In dat laatste geval vind ik hem erg egoïstisch, maar dat lijkt hij sowieso wel als ik jouw verhaal zo lees. Hij wil zich niet echt voor de relatie inspannen en als je in die week dat je er normaal bent niet of minder komt, vind. Hij ook prima. Deze man gaat niet echt voor jou, dat is wel duidelijk.
Ik zou dit zeker nogmaals aankaarten en na gaan denken over wat jij wilt van deze relatie. Blijf niet zitten in een relatie waarin je alleen maar geeft, dat verdient niemand
Ik denk dat het probleem is dat jij meer investeert in de relatie en het ook belangrijker vindt om samen te zijn dan hij. De relatie lijkt daarmee in onbalans. De vraag is dan denk ik ook of jullie hetzelfde verwachten van de relatie. Voor jou is het heel belangrijk, voor hem lijkt het meer 'wel de lusten niet de lasten'. Het lijkt me toch goed om daar het gesprek over te voeren, ik denk dat je voelt dat hij minder gecommitteerd is dan jij en bang bent voor de bevestiging daarvan. Maar onzekerheid is uiteindelijk erger dan duidelijkheid, dus ik zou het gesprek toch maar aangaan. Sterkte daarmee, want dit is geen fijne situatie voor jou.
Ik herken een klein deel: dat alles in je eigen huis blijft liggen 😅.
Wij latten zo’n jaar of 8. Mijn vriend heeft zijn kinderen alleen 1 weekend in de twee weken niet en ik heb co-ouderschap.
Wij hebben het dus wel zo weten te regelen dat we iig 1 weekend per twee weken samen hebben. We zijn dan afwisselend hier of bij hem en meestal ben ik dan door de weeks, als mijn kids bij hun vader zijn, bij hem. Door de week is hij er dus nooit bij mij. Dat is jammer maar het is niet anders. We doen soms wat samen met de kinderen of soms slapen we hier met ons allen. (Vriend is net verhuisd dus nu kan het ook daar).
Ik denk dat je als gescheiden ouders soms gewoon in een soort spagaat zit. Als je minder kan werken in de weken dat ze er wel zijn zal dat misschien wel gecompenseerd moeten worden in het weekend. Ik zou dat niet per se egoïstisch noemen want anders gaat die tijd ten koste van de kinderen.
Ik ga dus wel af en toe in de week dat ik daar ben overdag naar mijn eigen huis om dingen te doen. Of ik ga een dag eerder weg.
To, ik kan alleen maar meegeven dat ik het herken. Door omstandigheden ging ik de afgelopen 6 weken alleen naar hem en hij niet naar mij. En ik merkte ook dat het frustratie gaf dat bij mij thuis van alles bleef liggen. Vooral in de tuin, waar je toch afhankelijk bent van droog weer.
Ik heb het aangekaart en vriendlief heeft direct de agenda gepakt en we hebben wat data aangepast, waardoor hij juist de komende tijd meer bij mij is. Als jouw vriend niet met jou kan overleggen, zijn jullie misschien geen goede match.
Dat je vriend het er niet voor over heeft naar jou toe te komen omdat zijn reistijd dan langer is, vind ik niet zo'n goed teken. Als je elkaar erg graag wil zien, is dat in mijn ervaringen wel een vroege wekker waard.
Ik denk eerlijk gezegd dat hij het leuk vindt, zolang het hem maar niet te veel moeite kost. Kun je genoegen nemen met een partner met die instelling?
Hollebollemeis schreef op 12-10-2023 om 17:00:
Als ik erover probeer te praten dan krijgen we gewoon ruzie. Hij wil er liever niet over praten en gewoon kunnen genieten. En ergens snap ik dat ook en vind het dan van mezelf zo stom dat ik weer over zoiets banaals heb zitten zeuren ipv er gewoon een fijne avond van te maken.
We werken allebei een deel van thuis uit. Hij iets minder dan mij. Maar hij ziet het niet zitten om naar mij toe te komen omdat er van bij mij een minder goede verbinding is met het openbaar vervoer. Hij zou het te stresserend vinden om ook nog die verplaatsing te moeten doen. We werken wel in dezelfde stad en ik ben dus ook iets minder lang onderweg als ik bij hem slaap op de dagen dat ik fysiek op kantoor moet zijn.
Maar ergens voelt het niet eerlijk ofzo dat ik eigenlijk diegene ben die dan nu de relatie in stand aan het houden is want als ik morgen zeg dat ik niet meer kom dan zien we elkaar nooit meer.
Eigenlijk kapt hij je gesprek af...behoorlijk denigrerend naar jou toe. Want je merkt dat iedereen op zich jou 'probleem' best snappen...en hij ook als eerlijk is. Hij vindt het wel best zo schijnbaar.
Ik vind het l*llig voor je
Martje80 schreef op 12-10-2023 om 18:26:
Als jouw vriend niet met jou kan overleggen, zijn jullie misschien geen goede match.
Eigenlijk is zo'n type man met niemand een match, want niet in staat tot een volwassen manier te overleggen.
ik heb er geen echte ervaringen mee, maar ik neem aan dat er toch een gulden middenweg moet zijn!!! Ik zelf heb ook een soort LAT relatie. Maar dit is wat gecompliceerder. Mijn komt en woont in Yogjakarta, Indonesia en we hebben een zoon die momenteel met zijn vriendin in Soest woont. Ze studeren aĺlebei en hij zit nu op de universiteit in Amsterdam. En ik woon nu op kamers in Boxmeer. Maar terug te komen op deze man zijn situatie. Ik zou toch voorstellen dat een van de twee zijn/haar woning verhuurt/verkoopt en dus veel dichterbij elkaar gaan wonen. En neem de tijd ervoor.
futureruud2021 schreef op 13-10-2023 om 03:23:
ik heb er geen echte ervaringen mee, maar ik neem aan dat er toch een gulden middenweg moet zijn!!! Ik zelf heb ook een soort LAT relatie. Maar dit is wat gecompliceerder. Mijn komt en woont in Yogjakarta, Indonesia en we hebben een zoon die momenteel met zijn vriendin in Soest woont. Ze studeren aĺlebei en hij zit nu op de universiteit in Amsterdam. En ik woon nu op kamers in Boxmeer. Maar terug te komen op deze man zijn situatie. Ik zou toch voorstellen dat een van de twee zijn/haar woning verhuurt/verkoopt en dus veel dichterbij elkaar gaan wonen. En neem de tijd ervoor.
Als je in een relatie zit waarin o.a. de communicatie een probleem is, dan los je dat niet op door dichterbij elkaar te wonen.