Lastige kraamvisite
Mijn man en ik verwachten binnenkort ons eerste kind. We hebben hele fijne mensen om ons heen, maar juist met een paar naaste familieleden liggen de relaties moeilijk. Wel willen we deze mensen (op één partner van na die we daarvoor helaas ook te accepteren hebben) graag in ons leven houden.
Mijn zwangerschap heeft de prettige balans die we hierin hadden gevonden helaas wat op scherp gezet. Waar we het vertrouwen eerder op ons eigen tempo opnieuw aan het opbouwen waren, komt alles nu in een stroomversnelling. Mensen hebben behoefte aan meer en intiemer contact. Ze willen langskomen om de babykamer te zien, steeds mijn buik aanraken, een primeur op de door ons gekozen naam en noem maar op. Ik wil daarin niet te afwijzend zijn, maar soms voelt het niet zo comfortabel.
Het spannendste vind ik nu het kraambezoek. Onze naaste familie verwacht natuurlijk direct welkom te zijn en van enkele familieleden schat ik in dat zij bovendien graag in de kamer zouden willen blijven tijdens het voeden, de baby uitgebreid zouden willen knuffelen en dergelijke. Dat geeft mij veel stress want zo veilig voel ik mij nog niet bij ze.
Wat zouden jullie doen? Wat kan je begrenzen en wat moet je accepteren om de banden niet te schaden? Zijn er mensen die al kraambezoek hebben gehad van mensen met wie de relaties lastig lagen en hoe was dat?
beetje flauw om te roepen, doe een assertiviteitscursus maar echt; eerlijk duurt het langst. Je kan prima rustig en duidelijk je grenzen aangeven (bijv. Niet mijn buik aanraken ) en als mensen dan gepikeerd zijn hoef jij je dat niet aan te trekken hoor. Emoties van anderen kan je bij anderen laten
het klinkt makkelijker dan het is, maar bedenk maar; goed voorbeeld doet goed volgen en wat voor voorbeeld wil je voor je kind zijn?
Het is eigenlijk best handig dat je nu zo concreet wilt nadenken hierover en jezelf goed wilt voorbereiden.
Want enerzijds is het spannend en nieuw voor jou (zwangerschap, kraamtijd, alles) maar anderzijds kun je vast veel steun putten uit reacties van anderen die óók hun grenzen aangaven (en niet eens bij 'moeilijke' relaties, gewoon omdat het iets heel intiems/nieuws is en daar hoeft echt niemand bij, hoe goed de relaties ook zijn).
Dus als je deze vraagstukken goed voorbereid en je houdt samen met je partner vol, dan heb je vast ook een beetje de toon gezet hoe je je op andere vlakken naar hen toe ook wilt blijven opstellen.
De kunst is om volmondig voor jullie zelf te kiezen zónder je te ergeren aan hun wensen/eisen/reacties . . . Als je die balans telkens kunt vinden straal je geen 'boosheid' uit maar zelfvertrouwen (en kom je vast tot een compromis over 'vasthouden van de baby' over een tijdje, etc).
gr Angela
Jillz schreef op 10-03-2023 om 12:12:
[..]
Tja sterker nog er zijn zelfs mensen die menen recht te hebben om een kleinkind naar zichzelf te vernoemen..
Zelf overigens ook helemaal niet die behoefte om als eerste boven de wieg te hangen. Ik hoor wel wanneer de kraamvrouw zin heeft om een kop thee te drinken. Die baby dat geloof ik wel die leeft als het goed is nog lang genoeg om uitgebreid kennis te maken.
Dan voel ik me blij en tevreden dat ik zulk gedrag niet herken .
Ik ken namelijk wel veel zwangerella's die denken/wensen/opdringen dat hun ongeboren prinsje of prinsesje het middelpunt wordt van ieders leven, in plaats van alleen dat van hen zelf. Die niet lijken te snappen dat het me eigenlijk geen reet boeit of ze een jongen of meisje krijgen, hun baby Destiny, Jainero, Truus of Cornelis noemen, de babykamer groen/ grijs/ paars met stippen hebben geverfd. Ik toon wel enige interesse hoor, maar elk antwoord is 'fine by me'.
Maar andersom, heel apart.
zoals al gezegd, vraag hierbij in de eerste week hulp aan de kraamhulp. Zij kan mensen die onverwacht en ongewenst aan de deur staan gewoon weg sturen. Je kunt ook juist mensen laten komen als zij er is zodat ze mee kan bewaken dat ze de baby oppakken of bij het voeden erbij blijven. Daar hebben ze ervaring mee.
En over die buik aanraken. Ik zou dat nu al meteen gaan afkappen. Goede oefening ook voor als de baby er straks is. En als mensen zich achtergesteld voelen of boos zijn hebben ze gewoon pech. Daar moet je echt boven staan. Misschien heeft de verloskundige nog tips (waar je hiermee hulp kunt krijgen, om assertiever te zijn)? Ook zij hebben ervaring hiermee en als dit je nu al stress oplevert is dat niet goed voor je.
Spreek een codewoord af met je partner en kraamverzorgende. Bijvoorbeeld "mag ik een glas appelsap?" = het word me teveel wil jij de visite eruit werken?
Als iemand ongevraagd aan je buik zit: ook aan hun buik zitten.
KillerQueen schreef op 10-03-2023 om 14:04:
Spreek een codewoord af met je partner en kraamverzorgende. Bijvoorbeeld "mag ik een glas appelsap?" = het word me teveel wil jij de visite eruit werken?
Als iemand ongevraagd aan je buik zit: ook aan hun buik zitten.
Hahahaha 
Ik had op het kaartje staan dat mensen moesten appen als ze langs wilden komen. Ik vind het makkelijker om dan te bedenken of iets me wel/niet uitkomt dan wanneer ik 'overvallen' wordt aan de telefoon.
Uiteindelijk bleek moeder het meest grensoverschrijdend. En die appt natuurlijk niet. Maar maakte wel afspraken met anderen; "ik heb met tante Truus afgesproken dat ze donderdag op kraamvisite kan komen, komen wij gezellig mee". En; "ik heb oom Piet wat leuke suggesties gedaan voor kadootjes", zonder zich daarbij te laten hinderen door mijn wensen. Uiteindelijk ruzie over gehad.
Voeden: ontvang bezoek dat nog niet veilig voelt niet de eerste 2 weken. Daarna ontvang je bezoek in de woonkamer en ga je zelf even weg naar de slaapkamer om te voeden. Dat voelt wrs minder lastig dan mensen de deur uit sturen. Sommige mensen vertrekken dan ook niet; "ik wil even rustig voeden, kun je me even alleen laten?" "Ohhh, ik zal wel stil zijn hoor". Terwijl als jij zegt dat je je even terugtrekt om te voeden het ook voor die ander wrs te ver gaat om dan nog te zeggen dat ie mee wil.
Mijn oudste had twee weken bedrust voorgeschreven gekregen en mocht alleen vastgehouden worden door haar ouders. Dat vertelde ik de kraamvisite, in werkelijkheid gold dat voor de eerste twee dagen.
Aan mijn buik mocht niemand zitten. Wie dat probeerde kreeg dat goed te horen en deed dat nooit meer.
Bedankt voor alle reacties, ik ben blij dat ik dit topic heb geopend! Ik zat een beetje vast in schuldgevoelens, maar ik lees hier fijne tips en wat bevestiging.
De kraamzorg inzetten vind ik een goed idee en in een andere kamer gaan voeden ook. Meerdere mensen schrijven dat mijn man onze grenzen kan aangeven. Hij zal mij hier zeker in steunen en wij zitten samen ook op één lijn, maar helaas vindt hij het net zo moeilijk als ik. Normaliter hebben we allebei niet zoveel moeite met grenzen aangeven (ik wel iets meer dan hij), maar met naaste familie is het toch anders.
Het lastigste vind ik zelf dat ik mijn man graag wil steunen in zijn omgang met lastige familieleden van zijn kant en familieleden aan mijn kant niet wil kwetsen. Daardoor voel ik me minder vrij om te begrenzen dan normaal. Al helemaal omdat het allemaal zo gevoelig ligt! Als ik aangeef dat ik het niet zo fijn vind als mensen aan mijn buik zitten, wordt dat bijvoorbeeld geïnterpreteerd als een enorme persoonlijk afwijzing. Want zo hecht zijn we toch wel?
Normaal zou ik denken, ik doorsta dit wel even. Zo kwaad bedoeld is het niet en straks kan ik bijkomen. Alleen met het oog op de borstvoeding en het welzijn van ons kindje straks wil ik me toch wel zo prettig mogelijk voelen. Dat is best even zoeken.
Eleanor schreef op 10-03-2023 om 15:21:
Als ik aangeef dat ik het niet zo fijn vind als mensen aan mijn buik zitten, wordt dat bijvoorbeeld geïnterpreteerd als een enorme persoonlijk afwijzing. Want zo hecht zijn we toch wel?
In andere omstandigheden zit je toch ook niet aan iemands buik, borsten, billen of wat dan ook. Waarom dan nu wel?
Omdat 'je hecht bent', moet je dan de privacy van die andere niet respecteren?
TO, probeer eventueel nu nog voor de geboorte een beetje te oefenen. Want - zoals iemand schreef - na de bevalling sta je nog bol (goeie woordspeling vind ik van mezelf 
) van de hormonen, heb je geen tijd om het nog allemaal te leren en loopt men over je heen terwijl je erop staat te kijken. Heeft die ander dan het recht om gekwetst te zijn, maar jij niet het recht om bepaalde dingen in je eigen huis niet te willen? Echt doen, je gaat er je ganse leven plezier van hebben.
Eleanor schreef op 10-03-2023 om 15:21:
Bedankt voor alle reacties, ik ben blij dat ik dit topic heb geopend! Ik zat een beetje vast in schuldgevoelens, maar ik lees hier fijne tips en wat bevestiging.
De kraamzorg inzetten vind ik een goed idee en in een andere kamer gaan voeden ook. Meerdere mensen schrijven dat mijn man onze grenzen kan aangeven. Hij zal mij hier zeker in steunen en wij zitten samen ook op één lijn, maar helaas vindt hij het net zo moeilijk als ik. Normaliter hebben we allebei niet zoveel moeite met grenzen aangeven (ik wel iets meer dan hij), maar met naaste familie is het toch anders.
Het lastigste vind ik zelf dat ik mijn man graag wil steunen in zijn omgang met lastige familieleden van zijn kant en familieleden aan mijn kant niet wil kwetsen. Daardoor voel ik me minder vrij om te begrenzen dan normaal. Al helemaal omdat het allemaal zo gevoelig ligt! Als ik aangeef dat ik het niet zo fijn vind als mensen aan mijn buik zitten, wordt dat bijvoorbeeld geïnterpreteerd als een enorme persoonlijk afwijzing. Want zo hecht zijn we toch wel?
Normaal zou ik denken, ik doorsta dit wel even. Zo kwaad bedoeld is het niet en straks kan ik bijkomen. Alleen met het oog op de borstvoeding en het welzijn van ons kindje straks wil ik me toch wel zo prettig mogelijk voelen. Dat is best even zoeken.
Absurd zeg. Ik heb ook niet aan de buik van mijn zus of schoonzus gezeten toen ze zwanger waren. Dat heeft niks met hecht te maken, maar met respect voor de zwangere.
Kun je bij zo'n opmerking niet zeggen dat dat enkel voor jou en je man is?
letterkoekje schreef op 10-03-2023 om 15:43:
[..]
In andere omstandigheden zit je toch ook niet aan iemands buik, borsten, billen of wat dan ook. Waarom dan nu wel?
Omdat 'je hecht bent', moet je dan de privacy van die andere niet respecteren?
Ik vind dat ook best gek en zou het zelf nooit doen, maar heb zelfs al meegemaakt dat collega's en willekeurige mensen ongevraagd aan mijn buik zaten! Die spreek ik daar trouwens wel op aan.
Van de familie snap ik het wel iets beter want ze willen de baby graag voelen bewegen, maar ik vind het gewoon niet fijn.
Grenzen aangeven heb ik trouwens al best veel geoefend en dat gaat normaal ook heel prima nu, maar dit voelt als zo'n nieuwe dimensie. 10 stappen terug.
Zouden jullie dat bijvoorbeeld makkelijk tegen je moeder, oma of zus durven zeggen, dat jullie liever niet willen dat ze jullie buik aanraken?
Wij hadden de eerste 2 weken alleen ouders en broers/zussen op bezoek. Hebben geboortekaartjes ook vrij laat verstuurd (na 2 weken pas).
Opa en oma van vriend gaven aan dat ze het aan ons overlieten wanneer ze konden komen, wij zeiden toen de 2e week is prima. Maar die bleven maar drammen en zijn toen nog de 1e week gekomen. Verloskundige was net weg, had nog niet eens ontbeten en ze stonden te vroeg voor de deur. Het kwam ook helemaal niet meer uit die eerste week maar ze bleven maar pushen. Heb dat toen wel als heel vervelend ervaren.
Verder hadden wij een hele lange aanloop van maanden lang van bezoek, dat zou ik ook niet per se aanraden.
Kennissen van vriend die we af en toe zien trekken baby gelijk uit de kinderwagen, daar kan ik vanbinnen ook echt pissig om worden. Met directe familieleden maakt me dat niet zo uit.
Hebben ook kraambezoek gehad die uren bleef plakken die we echt subtiel de deur moesten wijzen.
Ik zou van te voren wel met je vriend afspreken, want je zit vol hormonen en kan je ook anders uit de hoek komen dan bedoeld. Ook vanwege slaaptekort. Daarnaast als je een afspraak hebt gemaakt en het komt niet uit, wees niet bang om af te zeggen.
Wat een rare familie, die vindt dat er aan jouw buik gezeten mag worden, ook al heb je een goede band. Het is toch JOUW buik. Ik vind het grensoverschrijdend, JIJ bepaalt wie er aan je buik zit en verder niemand!
Ik vraag me ook af, waarom er aan je buik gezeten moet worden. Alsof er nu al contact met jullie kindje kan worden gemaakt. Als je er nu geen paal en perk aan stelt, heb je kans dat de familie ook wel zal gaan vertellen hoe je dingen met je kind moet doen en daarbij even snel het kind uit je armen, kinderwagen of wieg grist.