Lastige kraamvisite
Mijn man en ik verwachten binnenkort ons eerste kind. We hebben hele fijne mensen om ons heen, maar juist met een paar naaste familieleden liggen de relaties moeilijk. Wel willen we deze mensen (op één partner van na die we daarvoor helaas ook te accepteren hebben) graag in ons leven houden.
Mijn zwangerschap heeft de prettige balans die we hierin hadden gevonden helaas wat op scherp gezet. Waar we het vertrouwen eerder op ons eigen tempo opnieuw aan het opbouwen waren, komt alles nu in een stroomversnelling. Mensen hebben behoefte aan meer en intiemer contact. Ze willen langskomen om de babykamer te zien, steeds mijn buik aanraken, een primeur op de door ons gekozen naam en noem maar op. Ik wil daarin niet te afwijzend zijn, maar soms voelt het niet zo comfortabel.
Het spannendste vind ik nu het kraambezoek. Onze naaste familie verwacht natuurlijk direct welkom te zijn en van enkele familieleden schat ik in dat zij bovendien graag in de kamer zouden willen blijven tijdens het voeden, de baby uitgebreid zouden willen knuffelen en dergelijke. Dat geeft mij veel stress want zo veilig voel ik mij nog niet bij ze.
Wat zouden jullie doen? Wat kan je begrenzen en wat moet je accepteren om de banden niet te schaden? Zijn er mensen die al kraambezoek hebben gehad van mensen met wie de relaties lastig lagen en hoe was dat?
Ohh Eleanor wat vervelend dat je daar mee bezig moet .
Ik heb geen ervaring maar zou de kraamzorg daar wat in kunnen betekenen.
Of dat je een briefje bij de kaart in doet wanneer iemand welkom is . Voor de moeilijke familieleden.
En kan je man duidelijkheid geven ??
Ze willen langskomen om de babykamer te zien, steeds mijn buik aanraken, een primeur op de door ons gekozen naam
Babykamer zien vond ik geen probleem, van mijn buik bleef iedereen af en de naam kregen ze al helemaal niet te horen van tevoren.
'Nee' is ook een antwoord 
zij bovendien graag in de kamer zouden willen blijven tijdens het voeden, de baby uitgebreid zouden willen knuffele
'Zij graag in de kamer willen blijven', jammer, het is jullie kindje, ik blijf erbij, jullie moeten echt zelf bepalen wat je wil, als jij het zelf niet kunt/durft/wil zeggen, dan van tevoren afspreken dat je partner dat doet
Oh en wat Roos55 hierboven zegt: schakel de kraamhulp hierin in
Laat je man goed jullie grenzen bewaken in de eerste paar maanden van de bevalling. Bespreek goed wat je wel/niet wilt van tevoren en tijdens de kraamtijd zodat hij goed de grens kan aangeven. Jij zult waarschijnlijk emotioneel wat wiebelig zijn en dan is het fijn als deze "strijd" voor je geleverd wordt.
Spreek met de familieleden die wel na aan je hart liggen af dat (zogezegd) niemand aan de baby komt. Als diegenen waarvan je niet wil dat ze aan jouw baby zitten, weg zijn, kan je de anderen nog wel de baby laten vasthouden.
Wat het voeden betreft: zeker in het begin is het nog wat zoeken, dus laat niemand anders dan je partner erbij als je kindje drinkt. Met de tijd zal alles beter gaan en dan kan je ook je 'geliefde' familieleden erbij laten. En dan zal het kraambezoek van die anderen toch al wel voorbij zijn, tenzij het grootouders betreft, die gaan natuurlijk meer komen. Maar ook dan heb jij het recht - zelfs al valt dat niet in goede aarde - om jouw regels te stellen. En daar hoort iedereen die respect heeft voor jou, zich zonder tegenpruttelen aan te houden.
Nog twee dingen:
Ik begrijp niet dat familie met wie de band opnieuw wordt opgebouwd, in die opbouwperiode weer 'eisen gaat stellen'. Dat is geen teken van goede wil.
And last but not least: gefeliciteerd, ik wens je een prettige verderzetting van je zwangerschap, een probleemloze bevalling, een wolk van een baby, familie die zich schikt en banden die in de toekomst beter worden.
De hele familie + partners zijn allemaal 'in verwachting' ?
Tijd om je grenzen te gaan stellen.
Ze willen je buik aanraken? Ze willen er bij zijn tijdens het voeden? Tjonge... straks willen ze er allemaal bij zijn tijdens de bevalling en dat nog filmen ook!
Je vraagt: wat kun je begrenzen => alles waar jij je niet comfortabel bij voelt.
En als dat je familieleden afschrikt, dan moet je achteraf blij zijn dat ze minder vaak (of nooit meer) komen.
Roos55 schreef op 10-03-2023 om 11:25:
Of dat je een briefje bij de kaart in doet wanneer iemand welkom is . Voor de moeilijke familieleden.
Ja, of op de geboortekaart (en 'life' aangeven) dat ze voor geboortebezoek even een afspraak moeten maken... dan kun je beter doseren.
De naam heb ik met niemand gedeeld hoor, niemand die daar naar vroeg. Behalve een Duitse vriend, daar schijnt dat normaal te zijn. Lekker geheim houden.
En je buik? Nee, liever niet.. is ook een antwoord.
Wat betreft bezoek laat mensen inderdaad een afspraak maken, blijf boven in bed zitten en stuur de mensen lekker naar beneden als je borstvoeding gaat geven. Bij borstvoeding is ontspannen belangrijk, anders drinkt de baby zeker niet. Niets zo vervelend als een verse moeder zien tobben met borstvoeding en anderen die maar eroverheen tuten.
Mijn zus heeft heel laat kaartjes verstuurd en wilde onder het mom van corona de eerste periode helemaal geen bezoek. Zelf ik mocht niet langskomen. Kwam zus heel prima uit, en er is een stroming die dat bewust doet.
Ik heb best wel verdriet gehad van een eenzame kraamperiode, dus zou daar niet voor kiezen, want het is ook leuk als mensen geïnteresseerd zijn en de moeite doen om langs te komen.
Vriendin is maand geleden bevallen, heeft de kaarten 2 weken na de geboorte verzonden. Daarop de vermelding moeder en kind rusten van xx tot xx, om een file bij de wieg te voorkomen kun je ons bellen om een afspraak te maken of id.
Eerst in alle rust samen genieten van de baby en daarna het kraambezoek.
Veel geluk en plezier alvast met jullie eerste kindje!
Normaal gesproken zou ik al zeggen: als de keuze is om jezelf of een ander tevreden te stellen dat je dan voor jezelf moet kiezen want zoveel anderen, zoveel meningen, dan kun je beter die van jezelf volgen. In het geval van een baby geldt dat extra. Als jij je oncomfortabel voelt, gaat dat over op je baby. Die maken nog geen onderscheid tussen zichzelf en jou, heel in het begin zijn jullie nog steeds één geheel. Ben jij gestrest, is de baby het ook. Dus doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor de baby.
Ik zal nooit vergeten wat er gebeurde tijdens familiebezoek. Ik was dubbelzijdig aan het kolven voor mijn te vroeg geboren tweeling, die daarnaast lagen te slapen in een campingbedje. Niet heel charmant, zeg maar. Naast mij zat een ander familielid met pasgeboren baby, ook rustig te voeden. Even rust. Apart kamertje boven in het huis. Rukt iemand die deur open, stevent af op mijn babies en begint ze wakker te kirren en te blaten. We hebben haar samen uit de kamer gegooid. Niet al te subtiel hoor. Mijn borstvoeding kwam daarna niet meer op gang want ik voelde me niet op mijn gemak en toen moesten we uiteindelijk eerder naar huis, waar nog melk in de vriezer zat. Tsja eigen schuld, oma. Het was schoonoma, dus, die binnenstormde.
Ik heb helaas ook ervaring met dwingende familie leden, die constant over grenzen heen gaan en op basis van een bloedband allerlei rechten menen te hebben. Ik ben bij mijn eerste daar veel te ver en veel te lang in mee gegaan. Er is zo vaak over mijn grenzen heen gegaan en onder het mom het is toch zijn familie veel te veel laten gebeuren.
Mijn advies zou zijn om je grenzen wel aan te geven. Zorg dat jij en partner daarin op één lijn zitten zodat het niet tussen jullie in komt te staan. Je kunt bijvoorbeeld ook prima kiezen dat jij wat meer op afstand blijft als het gaat om zijn familie.
De naam zou ik onder geen beding delen dat is iets tussen jou en partner. Voor je het weet willen ze dat kind vernoemd wordt of vinden ze het een vreselijke naam en eisen ze verandering.
Een kinderkamer laten zien zou ik niet te veel aan hangen, maar ook daar het is verder jullie keuze. Ze hoeven daar niet over mee te beslissen verder. Aan JOUW buik wordt niet gezeten als jij je daar niet goed bij voelt. En jij bepaald of er iemand aanwezig mag zijn bij de borstvoeding. Echt je krijgt er spijt van als je daarin over je heen laat lopen.
Het probleem is als kind er eenmaal is worden de verwachtingen niet minder. En voor je het weet heb je iedereen over je grenzen heen laten lopen en krijg je na drie maanden alsnog ruzie omdat ze baby (3mnd) geen stuk taart mochten voeren. Been there done that. Ik had echt net zo goed vanaf dag 1 mijn grenzen kunnen bewaken uiteindelijk is het contact toch verslechterd.
Zijn er mensen bij elke zwanger familielid langskomen om de babykamer te zien, aan de buik te zitten en een primeur op de naam hebben? Echt hebben mensen soms geen eigen leven?
Heb zelf werkelijk waar nog nooit 1 van bovenstaande verlangens gehad en ik ken eigenlijk ook niemand die wel zo is.
Tuurlijk wil ik de naam uiteindelijk weten en als ik er toevallig ben en ik krijg de babykamer te zien, hartstikke leuk. Maar zo boeiend is dat toch allemaal niet...
Saga schreef op 10-03-2023 om 12:06:
Zijn er mensen bij elke zwanger familielid langskomen om de babykamer te zien, aan de buik te zitten en een primeur op de naam hebben? Echt hebben mensen soms geen eigen leven?
Heb zelf werkelijk waar nog nooit 1 van bovenstaande verlangens gehad en ik ken eigenlijk ook niemand die wel zo is.
Tuurlijk wil ik de naam uiteindelijk weten en als ik er toevallig ben en ik krijg de babykamer te zien, hartstikke leuk. Maar zo boeiend is dat toch allemaal niet...
Tja sterker nog er zijn zelfs mensen die menen recht te hebben om een kleinkind naar zichzelf te vernoemen..
Zelf overigens ook helemaal niet die behoefte om als eerste boven de wieg te hangen. Ik hoor wel wanneer de kraamvrouw zin heeft om een kop thee te drinken. Die baby dat geloof ik wel die leeft als het goed is nog lang genoeg om uitgebreid kennis te maken.
Oh wat vervelend voor je dat je nu al gespannen bent voor het kraambezoek.
Ik was zwanger in de coronaperiode tijdens de anderhalve meter maatregel. Welgeteld 1 onbekende kwam in een winkel met gestrekte armen richting mijn buik lopen. Toen riep ik heel hard 'nee want corona!' Het was blijkbaar zo hard dat de halve winkel opkeek. Mevrouw werd direct gecorrigeerd door haar man en mijn buik bleef onaangeraakt.
Direct na de bevalling had ik mensen op bezoek van wie ik wilde dat ze er waren.
Kaartjes pas een week later verstuurd en per dag was er voor 1 persoon of gezin plek. (Op oma's en opa's daargelaten). Stond duidelijk op de kaart dat onaangekondigd langskomen geen zin had! (Maar dan stond het er op een lieve manier) Tijdens het kolven ging ik gewoon naar een andere kamer en zei dan van te voren dat ik alleen met de kleine dit ging doen. Het klinkt misschien hard, maar het is wel duidelijk.
Het is mijn kind, mijn kraamtijd en ik bepaal wat er wel of niet gebeurd.
Je moet voor jezelf opkomen! Dit is JOUW kraamtijd en zwangerschap en NIEMAND kan jou dwingen iets te doen. Nee is ook een antwoord! Voor jezelf opkomen en goed luisteren naar jouw gevoel.
Heel veel succes met de zwangerschap en bevalling en geniet zover het kan.
Tijd om heel duidelijk je grenzen te bepalen èn te bedenken van welke dingen je wèl en van welke je geen probleem gaat maken.
Want je zwangerschap is natuurlijk nog maar het begin. Straks willen ze vanalles met je kind en hebben ze ook zo hun mening over hoe je met een kind omgaat.
In ons geval werkt het het beste om hier thuis op onze strepen te staan maar bij familie thuis af en toe de teugels te laten vieren. Bij oma is er bijvoorbeeld prik en ze geeft idioot grote cadeau's.