Hoe verkeerde verwachtingen voorkomen?
Ik had het al een ander topic geplaatst maar misschien is een eigen topic beter en ook nog wat aanvullingen.
Ik ben man, geen behoefte aan een relatie of vluchtige contacten (of de juiste nog niet tegengekomen). In het afgelopen jaar hebben minstens 15 vrouwen nerveus om mij heen gedraaid , onzinnige appjes gestuurd enz terwijl ik nergens op uit ben. Omdat zij niet duidelijk zijn zijn het natuurlijk alleen vermoedens dat zij ergens op uit zijn en ondanks hints van mij dat er niets is tussen hen en mij bleven ze steeds een tijd doorgaan en een paar hebben mij uiteindelijk fysiek uitgedaagd. Uiteindelijk verdwenen ze volledig of is er een ongemakkelijke sfeer als we elkaar tegen blijven komen. 2 hebben zich "beklaagd" dat mijn gedrag, zorgzaamheid enz hen in verlegenheid heeft gebracht en dat ik mij meer bewust moet zijn wat ik veroorzaak. Dit gedrag is gewoon wie ik ben en ga ik zo om met iedereen die ervoor open staat, van een bejaarde voorbijganger tot het buurkind. Ik merk dat ik mij nu onbewust aan het aanpassen ben en zelfs plekken vermijd waar ik vermoed dat er iemand problemen krijgt.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan, momenteel zijn er weer 2 die mij al weken "lastigvallen"? De keren dat ik het nagevraagd heb werd het ontkend en stond ik zelf voor gek.
ToetieToover schreef op 12-04-2023 om 14:27:
[..]
Ik ben inderdaad indirect geweest in mijn communicatie. Dat kan verwarrend zijn. Toch weet ik misschien iets dat jou kan helpen: ik zou je aanraden om intenties te checken met een open vraag. Dus niet alvast vragen ‘was dit een sneer’ maar een open vraag ‘wat bedoel je hiermee’. Daarmee voorkom je dat er ontkennend gereageerd wordt, terwijl jij dat al in je hoofd hebt zitten als waarheid. Dus in die zin is het misschien vergelijkbaar met situties waaraan je refereert. Het ontkennende antwoord kun je dus vrij eenvoudig voorkomen en daarmee ook veel ongemakkelijk situaties.
Dit vind ik eigenlijk wel een hele goede. + niet invullen voor de ander.
Gewoon vragen wat de ander bedoelt, en inderdaad op een open manier 'wat bedoel je?' 'waarom zeg je dat?' 'waarom vraag je dat?' enz. Niet: zeg je dat omdat je me aantrekkelijk vindt? Bedoel je dat als een sneer? Vraag je dat omdat je iets van me wil?
Wil niet in herhaling vallen, komt misschien anders over dan de bedoeling is....
"Hoe kan ik hier het beste mee omgaan"
Je hoeft er niks mee. Laat het gewoon zijn, waait vanzelf weer over.
Ik vind je taalgebruik ook echt rete onduidelijk. Dat doet mij vermoeden dat het probleem ook zeker deels bij jou ligt.
Ben je misschien heel aantrekkelijk? Dan is er niet zoveel aan te doen vrees ik.
Ik ben niet bovengemiddeld maar blijkbaar te emphatisch en zorgzaam. Nu ik de reacties hier teruglees en uitspraken van de vrouwen herinner ben ik onbewust misschien wel een beetje een player. Misschien werd er met mij geflirt maar dat ik dat zag als gewoon plagerig vriendschappelijk gedrag waarop ik zonder bijbedoelingen terug ging plagen. Ik heb een lange relatie gehad waarin ik achteraf gezien flink vernederd ben en toen ik besloot te scheiden heb ik helemaal veel te verduren gehad, ik kan mij niet voorstellen dat een vrouw wat in mij ziet. De paar vrouwen die zich uitgesproken hebben of wat duidelijker aan het flirten waren waren allemaal niet heel stabiel en zodoende geen boost voor mijn zelfbeeld en mijn vertrouwen in vrouwen. Helaas worden mijn vermoedens nu alleen maar sterker en natuurlijk hoef ik er niets mee maar ik heb er soms wel last van. Als ze wegblijven van een gezamenlijke vereniging of een vriendschap stuk gaat doordat de vrouw van een vriend verliefd wordt is dat niet leuk.
Ik heb geen autisme maar wel wat anders en samen met mijn slechte zelfbeeld veroorzaakt dat inderdaad communicatie problemen.
Na jouw laatste post hierboven is het voor mij allemaal wel wat duidelijker geworden van wat je bedoelde in je openingspost.
Ik ben bijv al 20 jaar bewust single en nogal extravert. Tijdens uitgaan ga ik een potje flirten dan ook echt niet uit de weg en heb ook altijd wel aanspraak enzo, levert soms best hilarische avondjes op vinden mijn vrienden 
Als die ander dit dan verkeerd interpreteert of ziet als een kans maken, dan zie ik dat toch echt wel als hun probleem. Waarom zou ik mijn persoonlijkheid daarop moeten aanpassen door minder extravert of spraakzaam te zijn bijv? Vraagt iemand mij op dat moment of eind avond bijv om mijn telefoonnummer, dan ben ik altijd vrij duidelijk dat ik verder geen interesse heb voor een date ofzo. Ik geef mijn nummer dan ook niet, duidelijkheid genoeg toch? En nee, ik zeg ook nooit dat ik een vriend heb terwijl dit niet het geval is, zie daar echt het nut niet van in.
Enige verschil met jou is dat ik geen negatief zelfbeeld heb en ook geen onzekerheid, dat maakt misschien wel het grote verschil?!
Toch zou ik me, als ik jou was, niet proberen te veranderen, wat zou je daarmee winnen?
Ik vind het wel bijzonder dat je schrijft dat je 'onbewust misschien wel een beetje een player' bent, maar ook dat je 'te empathisch' bent. Dat lijken me nou juist twee tegenovergestelden van elkaar. 
Iemand die empathisch is, kan zich goed inkleven in een ander, dat lees ik niet terug in je reacties. Eerder dat je niet doorhebt hoe je overkomt.