Hebben jullie dat ook wel eens?
op vakantie in Zuid Europa. Vriendlief was ziek en lag in bed. Ik ging naar het strand. Boek mee, handdoekje mee, helemaal prima.
En nu wil ik wel hem absoluut niet kwijt en ben ik heel blij met het leven wat we samen hebben. Maar ik dacht even met weemoed terug aan mijn vrijgezellenleven, nu alweer bijna 5 jaar terug. Bijna 10 jaar was ik single. En wat deed ik veel alleen en dan vooral veel vakanties en tripjes. Vaak heb ik hele weken alleen gespendeerd. Lekker hangend aan de middellandse zee of in een ver oord. En ineens miste ik die tijd, zo alleen aan het strand zittend. Dat zelfstandige leventje. Doen waar ik zin in had. En even was ik blij om alleen te zijn.
Nogmaals, wil vriend niet kwijt en vind ons leven samen fantastisch. maar had even dit gevoel.
Hebben jullie dat ook wel eens ?
Ik ga twee/drie keer jaar een weekend weg zonder vriend. Lekker de natuur in, wandelen en rustig aan doen. Heerlijk
Koko67 schreef op 09-09-2023 om 20:30:
Nee, herken ik niet.
Ik vind het best lekker om een dagje alleen te zijn, maar daar houdt het wel mee op. Ik vind het het allerleukst met mijn man. Dat is de enige persoon op de wereld waar ik volledig mijzelf ben.
Dit.
Vorig jaar voor een bruiloft wel Alleen naar buitenland geweest maar daar hadden we druk programma en weinig ruimte om iemand te missen. Toen bruiloft was geweest wilde ik alleen nog maar naar huis. Man is ook de enige met wie ik op vakantie kan (en ons gezin). Met vriendinnen vind ik 1 nacht al genoeg.
Eigenlijk durf ik het bijna niet op te biechten, omdat ik het van mezelf een beetje een zwaktebod vind: ik ben nooit single geweest, vanaf zo ongeveer mijn puberteit. Ik was er niet actief naar op zoek, toch zei ik ook nooit nee. Achteraf gezien was er ook een relatie bij die ik had omdat ik uit mijn ouderlijk huis wilde en dacht dat ik niet zelfstandig kon wonen. Na mijn scheiding had ik kinderen, wat nou niet echt een ‘vrij’ single leven is en heb ik wel een tijdje gefladderd maar daar vind ik niks aan. Het was eigenlijk heel fysiek gericht en het waren ook jongere mannen waar ik niet serieus mee was en geen tijd voor had behalve een weekend per 14 dagen. Plus, al snel kwam ik mijn huidige vriend tegen. Die was al 8 jaar single omdat hij minder impulsief is, (hij zegt er zelf over dat hij hoge eisen stelt) en ik was bezorgd dat het weer zo’n impulsieve actie van mij was dus we zijn een jaar vrienden geweest. 
Bij hem kan ik goed mezelf zijn. En dat komt doordat ik ouder ben en vooral wijzer en mijn eigen behoeften beter leer kennen.
Poezenmeisje schreef op 09-09-2023 om 20:25:
Yep, solo.
Man en zoon redden zich wel. Lekker de tijd aan mezelf.
De eerste keer was zoon tweeëneenhalf jaar. Man stuurde me weg omdat alles me over de schoenen leek te lopen.
Twee weekjes Mallorca gedaan.
Zelf ging hij toen een weekje met zoon naar de Sprookjescamping.
Heerlijk zeg dat dit kan en dat je het doet.
ik besef me de laatste tijd steeds beter dat ik dit ook een keer nodig heb. Een weekend weg. Naaimachine en boeken mee en gewoon lekker in een huisje ergens in de natuur.
Gatekeeper schreef op 09-09-2023 om 23:45:
Alweer 5 jaar een relatie joh? Ik herinner me je verhalen nog dat je in de kroeg de frikadellen uit de muur stond te trekken en op de bar stond te dansen 😂
Hahahaha. Oh dat waren nog eens tijden.
Mijn man gaat vaak alleen op fietsvakantie, fietsvakanties dat is niets voor mij, ik ga regelmatig alleen op stedentrips, daar houd hij weer niet van. Het is leuk om elkaar ook wat te vertellen te hebben en ik vind het heerlijk om alleen op stap te gaan. We doen ook wel eens wat samen.
Op zonvakantie gaan was het liefste wat mijn man en ik samen deden. Helaas is hij 7,5 jaar geleden overleden en sindsdien ga ik nog wel regelmatig op vakantie maar echt nooit in mijn eentje. Dat is echt niks voor mij. Van de week was ik aan het winkelen en ik moest plassen. Dan ga ik naar huis. Ik ga dan echt niet in mijn eentje ergens koffie drinken zodat ik gebruik kan maken van de wc.
Poezenmeisje schreef op 09-09-2023 om 23:06:
Als je net zes maandjes verliefd bent, klinkt apart op vakantie misschien vreemd.
Na >35 jaar in een relatie weet ik dat mijn man absoluut geen zin heeft in meerdaags stedenbezoek, dus waarom zou ik hem dan meeslepen?
Een middagje Deventer als we op een camping in de buurt staan is meer dan genoeg voor hem.
Dit ja.
Bijna 30 jaar samen een dat is mooi, goed en fijn maar af en toe even alleen iets doen of met andere mensen dan mijn gezin is ook fijn/nodig soms.
Ik ben nu op een camping met mijn man en hij is vanochtend bijtijds gaan fietsen op het sportieve tempo dat ik niet kan bijbenen. Ik bewaak met liefde "het fort".
Vorig jaar ben ik alleen maar het theater geweest tijdens ons weekje samen op vakantie. Shakespeare van meer dan 3 uur. Niks voor hem. Hij kwam me wel, heel lief, halen bij het theater. Ik was weggegaan van de camping zonder zaklantaarn maar had de tent nooit terug gevonden zonder hem. 
Koko67 schreef op 09-09-2023 om 20:30:
Nee, herken ik niet.
Ik vind het best lekker om een dagje alleen te zijn, maar daar houdt het wel mee op. Ik vind het het allerleukst met mijn man. Dat is de enige persoon op de wereld waar ik volledig mijzelf ben.
Maar dat is dan de vergelijking met je man-met anderen?
Ik ga ook het liefst met gezin op vakantie, ipv met anderen op reis, maar ik kan me die ene eerste dag hé-le-maal alleen thuis, zonder man, zonder kind, sinds een paar jaar nog goed heugen.
watertoren schreef op 10-09-2023 om 10:27:
Op zonvakantie gaan was het liefste wat mijn man en ik samen deden. Helaas is hij 7,5 jaar geleden overleden en sindsdien ga ik nog wel regelmatig op vakantie maar echt nooit in mijn eentje. Dat is echt niks voor mij. Van de week was ik aan het winkelen en ik moest plassen. Dan ga ik naar huis. Ik ga dan echt niet in mijn eentje ergens koffie drinken zodat ik gebruik kan maken van de wc.
Jeetje, voelt dat niet heel afhankelijk van het feit of anderen meegaan? Toen ik lang geleden weduwe werd besloot ik meteen dat ik me niet kon laten beperken door dingen niet alleen te durven. Dus ik heb veel vakanties alleen gedaan maar ik ga ook naar het theater, tentoonstellingen en muziekoptredens alleen. Ik drink ook wel een kopje koffie alleen ergens. Eten dan weer niet, tenzij ik in het buitenland ben. Geeft me zoveel vrijheid. Ik zie het ook bij vriendinnen: durven niet ergens alleen naartoe. Waarom is dat?
MRI schreef op 10-09-2023 om 11:38:
[..]
Jeetje, voelt dat niet heel afhankelijk van het feit of anderen meegaan? Toen ik lang geleden weduwe werd besloot ik meteen dat ik me niet kon laten beperken door dingen niet alleen te durven. Dus ik heb veel vakanties alleen gedaan maar ik ga ook naar het theater, tentoonstellingen en muziekoptredens alleen. Ik drink ook wel een kopje koffie alleen ergens. Eten dan weer niet, tenzij ik in het buitenland ben. Geeft me zoveel vrijheid. Ik zie het ook bij vriendinnen: durven niet ergens alleen naartoe. Waarom is dat?
Het heeft niks met durven te maken maar ik vind het niet leuk om in mijn eentje dingen te ondernemen. Ik heb wel een grote vriendenkring en ik onderneem ook veel met familie en vrienden. Ik ben niet eenzaam maar wel iemand die onder de mensen moet zijn om me goed te voelen bij dingen die ik graag doe. Vanmiddag ga ik met vrienden wat eten en drinken en kletsen op een terras. In mijn eentje zou ik daar niks aan vinden.
Ik hou van mijn man om wie hij is een wat hij kan een respecteer zijn onvermogen om te genieten van klassieke muziek of klassiek toneel. We gaan samen naar de kathedraal van Puy en Velay, hij geniet van de architectuur en ik van de mooie beelden en klanken uit het mooie orgel. We gaan samen naar het Rijk van Nijmegen hij gaat op de MTB een rondje off-road en samen gaan we een stukje fietsen op normale wegen.
Deze vakantie was een impuls, omdat het nog even mooi weer zou worden. We gaan wel donderdag op tijd naar huis, omdat ik vrijdag kaarten heb voor een klassiek concert.
Van echt altijd alles samen moeten doen zou ik de kriebels krijgen. Ik wil ook ruimte om dingen te doen (met anderen) zonder hem.
watertoren schreef op 10-09-2023 om 11:52:
[..]
Het heeft niks met durven te maken maar ik vind het niet leuk om in mijn eentje dingen te ondernemen. Ik heb wel een grote vriendenkring en ik onderneem ook veel met familie en vrienden. Ik ben niet eenzaam maar wel iemand die onder de mensen moet zijn om me goed te voelen bij dingen die ik graag doe. Vanmiddag ga ik met vrienden wat eten en drinken en kletsen op een terras. In mijn eentje zou ik daar niks aan vinden.
In je eentje uit eten daar is natuurlik weinig aan. Als je niet kan praten met anderen is het eten opeten en weer door.
Alleen naar een museum of concert vindt ik persoonlijk vele malen beter dan dat ik met partner ga die zich zichtbaar loopt/zit te vervelen. Als ik met partner naar het Rijksmuseum in Amsterdam zou gaan heeft hij het binnen een uur "gezien". Als we dan samen zijn krijg ik niet de tijd om een schilderij van diverse afstanden te bekijken. Naar klassieke concerten ga ik alleen of met gelijkgestemden.
Als je alleen in het theater bent kom je altijd wel mensen tegen in de pauze die ook alleen zijn en een praatje maken over de schitterende solo van de violist of zo. Ik voel mij nooit alleen tussen al die mensen die klassiek ook waarderen. Met man erbij zou ik mij eerder alleen voelen, omdat hij mijn passie niet deelt en in de pauze dan vraagt of ik morgen bij de boodschappen shampoo kan meenemen bij wijze van spreken.
Het is ook niet zo dat mijn man en ik alles samen deden. Wij deden ook dingen los van elkaar. Ik ging nooit mee naar voetbalwedstrijden of naar een concert waar ik niks aan vond. Als ik naar een concert wilde waar hij niks aan vond dan ging ik samen met vriendinnen. Ik zou dat dus nooit in mijn eentje doen.