Gepensioneerde echtgenoot zit altijd thuis
Mijn man is al een aantal jaren gepensioneerd. Hij had buiten zijn werk geen hobbies of vrienden en nu zit hij geheel tevreden alle dagen thuis te twitteren of oude series te kijken. Dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten maar ik raak ondanks dat ik veel vrienden, hobbies en clubjes heb gewoon gedeprimeerd van zijn levenswijze. Ik doe 3 dagen per week vrijwilligerswerk.
Ik ben ook nooit alleen thuis hoogstens als hij een rondje gaat fietsen, dat begint wel aan mij te vreten maar ik kan hem moeilijk ons huis uit sturen om wat buitenshuis te gaan doen.
Ik trek dit geen 20 jaar, hoe lossen anderen zoiets op?
Ik herken dit ook van mijn ouders. Ik denk dat mijn vader zou opleven van een hond. Die moet je ook uitlaten dus dan ben je sowieso meerdere keren per dag weg van huis. Maar dat wil mijn moeder dan weer niet. Misschien wel iets voor jullie?
Kun je hem niet warm maken voor b.v. golf of tennis?
Waarom moet hij veranderen als jij je ergert?
Waarom zou je niet hard de radio aan kunnen zetten? Met een masker door het huis lopen en een gek dansje doen? Heeft dat dan echt te maken met dat je man hele dag thuis zit of dat jij je niet prettig voelt om dat te doen in zijn bijzijn. Ik snap heel goed dat je moet wennen aan een man die veel thuis zit en vroeger vaker van huis was.
Mijn schoonvader doet ook gewoon de hele dag waar hij zin in heeft. Bankhangen, af en toe boodschapje, boek/ tijdschrift lezen, tv kijken. Hij vindt heeerlijk na 50 jaar werken. Ik denk ga wat doen met je leven. Hij is dolblij. helaas is schoonmoeder overleden dus hij is alleen thuis.
Hij staat altijd klaar voor (klein)kinderen. Als je hem iets vraagt, dan doet hij dat, maar zelf vind hij het heerlijk om niets te moeten. Tja, daar kan ik wat van vinden. Maar hij is er gelukkig mee.
Dolfje schreef op 12-02-2023 om 17:29:
[..]
Eens. Ons huis is van ons samen en de ene keer zit hij in de woonkamer iets te kijken en ik in de slaapkamer ( zoals vandaag) en de volgende keer andersom. Geen aparte kamer voor de man nodig dus. Heb dat altijd al iets raars gevonden.
Ik heb altijd behoefte gehad aan mijn eigen kamer. Daar kan ik mijn dingen doen, alles laten liggen waar ik mee bezig ben, inrichten zoals ik het wil, met minder concessies dan de rest van het huis. Ik ben ook blij dat mijn verzamelman zijn eigen kamer heeft. Het gaat dan ook niet om de ene keer het ene kijken, de andere keer het andere.
En beide een eigen kamer is hartstikke luxe, maar als het kan: graag!
Ik zou enorm benauwd worden van zo’n passieve man om me heen de hele dag, en heb ook mijn eigen plek en tijd nodig. Daarom zou ik ook nooit samen willen wonen. Lekker op jezelf gaan wonen TO, en evt latten (als dat er nog in zit).
Mevrouw75 schreef op 13-02-2023 om 06:51:
[..]
Ik heb altijd behoefte gehad aan mijn eigen kamer. Daar kan ik mijn dingen doen, alles laten liggen waar ik mee bezig ben, inrichten zoals ik het wil, met minder concessies dan de rest van het huis. Ik ben ook blij dat mijn verzamelman zijn eigen kamer heeft. Het gaat dan ook niet om de ene keer het ene kijken, de andere keer het andere.
En beide een eigen kamer is hartstikke luxe, maar als het kan: graag!
Beide een eigen kamer is natuurlijk ideaal, ik bedoelde dat ik het stom vind dat een man een mancave zou moeten hebben en een vrouw niks.
Dolfje schreef op 13-02-2023 om 07:37:
[..]
Beide een eigen kamer is natuurlijk ideaal, ik bedoelde dat ik het stom vind dat een man een mancave zou moeten hebben en een vrouw niks.
Oh, haha, ja, het staat er iig heel anders dan je bedoelt.
Metallover schreef op 13-02-2023 om 07:31:
Ik zou enorm benauwd worden van zo’n passieve man om me heen de hele dag, en heb ook mijn eigen plek en tijd nodig. Daarom zou ik ook nooit samen willen wonen. Lekker op jezelf gaan wonen TO, en evt latten (als dat er nog in zit).
Ja ik ben ook zo. Maar dat komt ook omdat ik altijd een soort van 'aan' sta terwijl de ander gewoon lekker achter zijn krant verdwijnt en in zijn eigen wereld kan leven, terwijl ik een soort van oplettend blijf op wat die ander wil. Onzin en ik wil dat niet en ik heb dat ook proberen te veranderen maar het zit er zo diep ingestanst dat niet-samenwonen voor mij ook de enige oplossing is.
Overigens denk ik dat als TS gaat latten dat de relatie gewoon voorbij is want hij zal er geen energie in stoppen.
@TS Als je iets wilt moet je het hem vertellen want ik ga er vanuit dat hij van je houdt en niet weet wat je probleem is.
Dus maak het niet zijn probleem dat jij het niet durft te zeggen. Zoek hulp voor jezelf en leer daar hoe je voor jezelf kunt opkomen en bedenk een actieplan.
ik zou hem niet meenemen naar een psycholoog zolang het erom gaat dat jij niet voldoende zelfvertrouwen hebt om hem een aantal praktische voorstellen te doen die het samen-leven prettiger maken. Je hoeft hem ook niet iets te verwijten, het is iets wat jij graag wil.
Ik weet natuurlijk niet of hij een super hork is en jou al jaren negeert maar dat schrijf je niet dus ik ga ervanuit dat jij degene bent die de verandering kan laten starten.
Hoe hij dan reageert doet mogelijk een extra beroep op je, omdat hij misschien schrikt en het zelf niet goed kan handelen. Maar hé voor 20 jaar winst boeken lijkt me wel een goede investering waard!
gr Angela
Joszy schreef op 12-02-2023 om 20:42:
Toen jouw man nog werkte, werkte jij toen ook? Of was jouw leven toen eigenlijk hetzelfde als nu en is hij daar nu ineens als een soort indringer binnen geslopen?
We hebben altijd allebei gewerkt. Heel lang heb ik 's avonds en in het weekend gewerkt via uitzendbureaus vanwege de kinderen als hij dan naar het buitenland moest voor werk nam ik geen werk aan. Later heb ik wel meer vastigheid en regelmaat in banen gehad. We werkten in heel verschillende branches en ons opleidingsniveau verschilt heel erg.
Dutchgirly schreef op 12-02-2023 om 22:00:
Ik herken dit ook van mijn ouders. Ik denk dat mijn vader zou opleven van een hond. Die moet je ook uitlaten dus dan ben je sowieso meerdere keren per dag weg van huis. Maar dat wil mijn moeder dan weer niet. Misschien wel iets voor jullie?
Ik ben wat angstig voor honden maar daar zou ik mij wel over heen kunnen zetten als hij van honden zou houden maar dat is niet het geval.
Beerlover schreef op 13-02-2023 om 06:24:
Kun je hem niet warm maken voor b.v. golf of tennis?
Hij wil niet iets met andere mensen maar golf is te proberen, dat doen mensen tamelijk solo geloof ik.
Loezzie schreef op 13-02-2023 om 06:32:
Waarom moet hij veranderen als jij je ergert?
Waarom zou je niet hard de radio aan kunnen zetten? Met een masker door het huis lopen en een gek dansje doen? Heeft dat dan echt te maken met dat je man hele dag thuis zit of dat jij je niet prettig voelt om dat te doen in zijn bijzijn. Ik snap heel goed dat je moet wennen aan een man die veel thuis zit en vroeger vaker van huis was.
Mijn schoonvader doet ook gewoon de hele dag waar hij zin in heeft. Bankhangen, af en toe boodschapje, boek/ tijdschrift lezen, tv kijken. Hij vindt heeerlijk na 50 jaar werken. Ik denk ga wat doen met je leven. Hij is dolblij. helaas is schoonmoeder overleden dus hij is alleen thuis.
Hij staat altijd klaar voor (klein)kinderen. Als je hem iets vraagt, dan doet hij dat, maar zelf vind hij het heerlijk om niets te moeten. Tja, daar kan ik wat van vinden. Maar hij is er gelukkig mee.
Dat is iets in mij, ik voel mij nooit 100% op mn gemak in huis met anderen erbij. Met de kinderen geen last van maar met anderen wel. Vroeger speelde dat dus niet omdat we weinig samen tegelijk in huis waren.
MRI schreef op 13-02-2023 om 10:04:
[..]
Ja ik ben ook zo. Maar dat komt ook omdat ik altijd een soort van 'aan' sta terwijl de ander gewoon lekker achter zijn krant verdwijnt en in zijn eigen wereld kan leven, terwijl ik een soort van oplettend blijf op wat die ander wil. Onzin en ik wil dat niet en ik heb dat ook proberen te veranderen maar het zit er zo diep ingestanst dat niet-samenwonen voor mij ook de enige oplossing is.
Overigens denk ik dat als TS gaat latten dat de relatie gewoon voorbij is want hij zal er geen energie in stoppen.
Oh helemaal herkenbaar, ik sta dus ook altijd aan als er een ander aanwezig is.
Bolmieke schreef op 13-02-2023 om 11:42:
[..]
Dat is iets in mij, ik voel mij nooit 100% op mn gemak in huis met anderen erbij. Met de kinderen geen last van maar met anderen wel. Vroeger speelde dat dus niet omdat we weinig samen tegelijk in huis waren.
Had je dat bij je man ook al voordat er kinderen kwamen? Want juist bij je eigen man zou je je op je gemak moeten kunnen voelen lijkt mij.
Wat overigens niet betekent dat ik niet ook knettergek zou worden als ik iemand 24/7 om mij heen zou hebben, maar echt nooit op mijn gemak bij je geliefde, waar je mee getrouwd bent, daar kan ik me weinig van voorstellen.