Gepensioneerde echtgenoot zit altijd thuis
Mijn man is al een aantal jaren gepensioneerd. Hij had buiten zijn werk geen hobbies of vrienden en nu zit hij geheel tevreden alle dagen thuis te twitteren of oude series te kijken. Dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten maar ik raak ondanks dat ik veel vrienden, hobbies en clubjes heb gewoon gedeprimeerd van zijn levenswijze. Ik doe 3 dagen per week vrijwilligerswerk.
Ik ben ook nooit alleen thuis hoogstens als hij een rondje gaat fietsen, dat begint wel aan mij te vreten maar ik kan hem moeilijk ons huis uit sturen om wat buitenshuis te gaan doen.
Ik trek dit geen 20 jaar, hoe lossen anderen zoiets op?
MRI schreef op 15-02-2023 om 10:49:
Mijn God gaan we nu een wedstrijdje 'ik leef het beste leven' doen?
Alsof je dan ook nog kunt weten wat ‘het beste leven’ is.
We lezen hier alleen maar wat er niet is, wat Bolmieke dwars zit. Ze doen niet veel dingen samen en zijn continue aanwezigheid zit haar wat in de weg om zichzelf vrij te uiten. Wat er wel waardevol tussen hen is, daar gaat het niet over. En daar heeft Bolmieke ook geen aandacht voor gevraagd.
Al die verstrekkende conclusies dat er geen liefde tussen hen zou zijn of dat dit een karig leven is, zijn op zijn minst erg voorbarig. Er leven ook veel vooronderstellingen, dat leven alleen vervullend kan zijn als er veel activiteiten zijn. Ik denk dat dat voor iedereen anders is. Sommige mensen zijn gewoon tevreden met uit het raam naar de vogeltjes kijken of hele dagen lezen. Daar kun je zelf geen trek in hebben en onrustig van worden maar voor een ander ga je er nou eenmaal niet over hoe die zijn/haar leven bevredigend doorbrengt.
mooie oplossing! Het geeft je denk ik war lucht waardoor samen met he man op de bank ook weer leuker wordt.
Mija schreef op 15-02-2023 om 12:08:
[..]
Alsof je dan ook nog kunt weten wat ‘het beste leven’ is.
We lezen hier alleen maar wat er niet is, wat Bolmieke dwars zit. Ze doen niet veel dingen samen en zijn continue aanwezigheid zit haar wat in de weg om zichzelf vrij te uiten. Wat er wel waardevol tussen hen is, daar gaat het niet over. En daar heeft Bolmieke ook geen aandacht voor gevraagd.
Al die verstrekkende conclusies dat er geen liefde tussen hen zou zijn of dat dit een karig leven is, zijn op zijn minst erg voorbarig. Er leven ook veel vooronderstellingen, dat leven alleen vervullend kan zijn als er veel activiteiten zijn. Ik denk dat dat voor iedereen anders is. Sommige mensen zijn gewoon tevreden met uit het raam naar de vogeltjes kijken of hele dagen lezen. Daar kun je zelf geen trek in hebben en onrustig van worden maar voor een ander ga je er nou eenmaal niet over hoe die zijn/haar leven bevredigend doorbrengt.
Ik snap wat je bedoeld. Echter gaf ze ook aan dat ze zich echt nooit op haar gemak voelt als ze samen in huis zijn. Dat is dus niet enkel sinds hij met pensioen is, het is daardoor vooral erger geworden omdat het nu continu is.
Dan kan zo'n terugtrekhuisje dat gevoel wel wat verlichten, omdat ze af en toe een pauze heeft van dat ongemak, maar mij persoonlijk lijkt het echt niet fijn om zo'n relatie te hebben. Als zij er verder compleet gelukkig mee is, zal ik zeker niet oordelen, maar dat gevoel krijg ik niet echt.
Ik hoop echter oprecht dat dit huisje toch de ultieme oplossing blijkt, want dat gun ik haar zeker.
Lollypopje schreef op 15-02-2023 om 12:39:
[..]
Ik snap wat je bedoeld. Echter gaf ze ook aan dat ze zich echt nooit op haar gemak voelt als ze samen in huis zijn. Dat is dus niet enkel sinds hij met pensioen is, het is daardoor vooral erger geworden omdat het nu continu is.
Dan kan zo'n terugtrekhuisje dat gevoel wel wat verlichten, omdat ze af en toe een pauze heeft van dat ongemak, maar mij persoonlijk lijkt het echt niet fijn om zo'n relatie te hebben. Als zij er verder compleet gelukkig mee is, zal ik zeker niet oordelen, maar dat gevoel krijg ik niet echt.
Ik hoop echter oprecht dat dit huisje toch de ultieme oplossing blijkt, want dat gun ik haar zeker.
Dit dus. Het gaat er niet om wat beter is, dat bepaalt ieder voor zich. Ik vind het alleen triest hoe ze over haar man praat en het geeft mij een naar gevoel dat 2 mensen op die manier hun oude dag tegemoet gaan. Dat heeft verder niks te maken met een wedstrijdje goed/beter/best leven.
Ik wens TO verder het allerbeste, ik hoop dat het voor haar (maar ook voor haar man) een betere situatie oplevert.
Lollypopje schreef op 15-02-2023 om 12:39:
[..]
Ik snap wat je bedoeld. Echter gaf ze ook aan dat ze zich echt nooit op haar gemak voelt als ze samen in huis zijn. Dat is dus niet enkel sinds hij met pensioen is, het is daardoor vooral erger geworden omdat het nu continu is.
Dan kan zo'n terugtrekhuisje dat gevoel wel wat verlichten, omdat ze af en toe een pauze heeft van dat ongemak, maar mij persoonlijk lijkt het echt niet fijn om zo'n relatie te hebben. Als zij er verder compleet gelukkig mee is, zal ik zeker niet oordelen, maar dat gevoel krijg ik niet echt.
Ik hoop echter oprecht dat dit huisje toch de ultieme oplossing blijkt, want dat gun ik haar zeker.
Dat ongemak zit vermoedelijk in haar aard: namelijk altijd ‘aanstaan’ in aanwezigheid van anderen. Dat is in ieder geval hoe ze het zelf heeft geduid nav reacties van anderen. Dat is dus niet persoonlijk naar haar man gericht of karakteristiek voor deze specifieke relatie maar een basisbehoefte van haarzelf. Daarvoor werd al latten als oplossing aangedragen. Dit huisje is een soort part time latten!
Mija schreef op 15-02-2023 om 12:49:
[..]
Dat ongemak zit vermoedelijk in haar aard: namelijk altijd ‘aanstaan’ in aanwezigheid van anderen. Dat is in ieder geval hoe ze het zelf heeft geduid nav reacties van anderen. Dat is dus niet persoonlijk naar haar man gericht of karakteristiek voor deze specifieke relatie maar een basisbehoefte van haarzelf. Daarvoor werd al latten als oplossing aangedragen. Dit huisje is een soort part time latten!
Maar vroeger had ze dat niet bij hem en dat vind ik wel opvallend. Ze voelt zich ook niet eens vrij haar eigen ding te doen in zijn aanwezigheid uit angst voor vragen of opmerkingen. Daarnaast lijkt ze de vraag of ze nog van hem houdt niet te kunnen beantwoorden.
En zelfs al is het je aard, ik zou daar dus serieus ongelukkig van worden. Samenleven, al is het maar partime, met iemand waar ik me niet fijn bij voel.
Mija schreef op 15-02-2023 om 12:49:
[..]
Dat ongemak zit vermoedelijk in haar aard: namelijk altijd ‘aanstaan’ in aanwezigheid van anderen. Dat is in ieder geval hoe ze het zelf heeft geduid nav reacties van anderen. Dat is dus niet persoonlijk naar haar man gericht of karakteristiek voor deze specifieke relatie maar een basisbehoefte van haarzelf. Daarvoor werd al latten als oplossing aangedragen. Dit huisje is een soort part time latten!
Ik lees dat ze bang is "dat haar man met een vraagtekengezicht rondwaart" als ze een maskertje op haar gezicht doet of harde muziek draait. Dan ben je dus niet op je gemak bij elkaar. Dat heeft niets te maken met altijd aanstaan.
Herfstappeltaart schreef op 15-02-2023 om 12:56:
[..]
Ik lees dat ze bang is "dat haar man met een vraagtekengezicht rondwaart" als ze een maskertje op haar gezicht doet of harde muziek draait. Dan ben je dus niet op je gemak bij elkaar. Dat heeft niets te maken met altijd aanstaan.
Wel als je dat bij iedereen hebt. Ik herken het wel, teveel bezig zijn met wat anderen vinden, voelen, ervaren. Alleen al de mogelijkheid dat ze er iets van zouden kunnen vinden, steeds maar bezig blijven in die verbinding. Ik vind het frappant dat ze vertelde dat ze het bij de kinderen vroeger niet had, dat herken ik namelijk ook. Die vrijheid is met het ouder worden van de kinderen duidelijk minder geworden. Als ik nu zing in huis, ben ik me er jammer genoeg ook van bewust dat ze me horen en dat remt mij. Dat heeft niks te maken met of ik van mijn kinderen hou. Ik vind eigenlijk ook dat ik dat niet zou moeten hebben maar het is niet zo gemakkelijk weg te krijgen. Ik moet ook echt tijd alleen doorbrengen anders ga ik me heel onrustig voelen.
Maar goed, het gaat er mij ook om dat Bolmieke de kwaliteit van haar huwelijk op geen enkel moment fundamenteel ter discussie heeft gesteld, ook niet nadat er stevig op ‘gehint’ is. Het probleem dat ze ons voorlegde ligt op een heel ander niveau, namelijk hoe vind ik mijn eigen ruimte terug. Bolmieke zegt niet: Inderdaad, nu jullie het zeggen heb ik inderdaad wel een zeer onbevredigend huwelijk, wat nu? Ik ga er dus maar vanuit dat ze haar huwelijk in de basis wel waardeert. Dat ik er zelf niks aan zou vinden op die manier is dan niet zo relevant want ik ben niet met die man getrouwd.
Mija schreef op 15-02-2023 om 13:43:
[..]
Wel als je dat bij iedereen hebt. Ik herken het wel, teveel bezig zijn met wat anderen vinden, voelen, ervaren. Alleen al de mogelijkheid dat ze er iets van zouden kunnen vinden, steeds maar bezig blijven in die verbinding. Ik vind het frappant dat ze vertelde dat ze het bij de kinderen vroeger niet had, dat herken ik namelijk ook. Die vrijheid is met het ouder worden van de kinderen duidelijk minder geworden. Als ik nu zing in huis, ben ik me er jammer genoeg ook van bewust dat ze me horen en dat remt mij. Dat heeft niks te maken met of ik van mijn kinderen hou. Ik vind eigenlijk ook dat ik dat niet zou moeten hebben maar het is niet zo gemakkelijk weg te krijgen. Ik moet ook echt tijd alleen doorbrengen anders ga ik me heel onrustig voelen.
Maar goed, het gaat er mij ook om dat Bolmieke de kwaliteit van haar huwelijk op geen enkel moment fundamenteel ter discussie heeft gesteld, ook niet nadat er stevig op ‘gehint’ is. Het probleem dat ze ons voorlegde ligt op een heel ander niveau, namelijk hoe vind ik mijn eigen ruimte terug. Bolmieke zegt niet: Inderdaad, nu jullie het zeggen heb ik inderdaad wel een zeer onbevredigend huwelijk, wat nu? Ik ga er dus maar vanuit dat ze haar huwelijk in de basis wel waardeert. Dat ik er zelf niks aan zou vinden op die manier is dan niet zo relevant want ik ben niet met die man getrouwd.
Naja, het blijft voor ons allemaal wat abstract hoe het echt in elkaar zit allemaal.
Nogmaals: ik hoop oprecht dat dit plekje voor haar iets positiefs voor beiden oplevert.
Dus in plaats van het 'probleem' met je man op te lossen door met hem het gesprek aan te gaan over jullie gezamelijke toekomst vlucht je nu zelfs het huis uit.
Is hij zo bedreigend dat je niet eens een gesprek met hem durft te voeren? Een huwelijk is toch iets van 2 personen?
Herfstappeltaart schreef op 15-02-2023 om 12:56:
[..]
Ik lees dat ze bang is "dat haar man met een vraagtekengezicht rondwaart" als ze een maskertje op haar gezicht doet of harde muziek draait. Dan ben je dus niet op je gemak bij elkaar. Dat heeft niets te maken met altijd aanstaan.
Altijd aanstaan, interpreteerde ik in dit geval als 'altijd bewust zijn van anderen en rekening houden met anderen'. Ik vraag me af of TO daar niet in doorschiet. Of ze de neiging heeft zichzelf weg te cijferen?
Jeweetwel, zoals je wel eens iemand hoort zeggen dat ze helaas nooit sushi of erwtensoep eet omdat de rest van haar gezin dat niet lust. Terwijl die gezinsleden het helemaal prima vinden als zij een keer sushi of erwtensoep eet, zolang ze het zelf maar niet hoeven te eten! Ze zullen hooguit een vies gezicht trekken. Maar da's geen reden om het te laten.
De heftigste reactie van TO's man lijkt te zijn dat hij een wenkbrauw optrekt als zij een maskertje op doet.
Ik weet niet of het voor TO geldt, maar als zo'n opgetrokken wenkbrauw of vies gezicht reden is om jezelf te beperken, wordt het tijd om daar wat aan te doen. Vertel je huisgenoten dat je vanwege je overgevoelige voelsprieten niet tegen opgetrokken wenkbrauwen kan en dat je wil leren om jezelf wat minder weg te cijferen. En dat los je niet op door te vertrekken. Dat los je op door in je eigen huis, met een maskertje op en je favoriete muziek hard aan, al dansend een portie sushi te eten. Wedden dat dat gewoon kan?
Jeetje, het probleem is voor Bolmieke opgelost, en nog is het niet goed, want ze doet niet wat wij met z’n allen voor haar promoten.
Als zij blij is met deze oplossing is het gewoon prima hoor.
Mevrouw75 schreef op 15-02-2023 om 15:12:
Jeetje, het probleem is voor Bolmieke opgelost, en nog is het niet goed, want ze doet niet wat wij met z’n allen voor haar promoten.
Als zij blij is met deze oplossing is het gewoon prima hoor.
nou inderdaad
Jeetje ik ben jaloers gewoon! Heerlijk een tiny house voor jezelf!
Het is allemaal leuk en aardig, uit elkaar gaan en je eigen geluk nastreven, maar ik heb echt de indruk dat veel mensen vroeg of laat ervaren dat het gras bij de buren echt niet groener is.
Bovendien met de huidige woningmarkt is het gemakkelijk gezegd maar moeilijk gedaan.
Dit lijkt me om te beginnen een prima oplossing. Uit elkaar gaan kan altijd nog.
Elaine68 schreef op 15-02-2023 om 16:24:
Jeetje ik ben jaloers gewoon! Heerlijk een tiny house voor jezelf!
Het is allemaal leuk en aardig, uit elkaar gaan en je eigen geluk nastreven, maar ik heb echt de indruk dat veel mensen vroeg of laat ervaren dat het gras bij de buren echt niet groener is.
Bovendien met de huidige woningmarkt is het gemakkelijk gezegd maar moeilijk gedaan.
Dit lijkt me om te beginnen een prima oplossing. Uit elkaar gaan kan altijd nog.
Uit elkaar hoeft niet maar op zijn minst praat je er toch over met je partner ipv weg te vluchten.