Geen contact ouders. Wat als ze overlijden?
Ik lees zo nu en dan mee. Momenteel zijn er weer wat topics over contacten met ouders/familie, over overlijden en regelzaken die daarbij komen kijken, etc.
Ik heb sinds enkele jaren geen contact meer met mijn ouders. Dat contact is vanuit mijn kant beëindigd. Mijn jeugd was allesbehalve fijn. Er was voortdurend sprake van behoorlijke problematiek tussen mijn ouders, verslaving, verbaal geweld en vechten waar ik als kind middenin stond en waar ik bij werd betrokken. Er zijn geen broers of zussen waarmee contact is. (Wel een half broer en een half zus, welke eveneens geen contact hebben met hun ouder of met mij).
Na jaren in gevecht te zijn geweest met mezelf heb ik uiteindelijk de moeilijke beslissing gemaakt dat contact voor mij te belastend is. Eenmaal deze beslissing gemaakt en gewend aan een leven waaraan zij geen aandeel meer hebben voelt het als bevrijding en opluchting.
Nu worden beide ouders ouder. Niemand heeft het eeuwige leven. En niemand heeft een glazen bol waarmee voorspelbaar is wanneer het zo ver is.
Ik gun beiden een gezonde oudedag, ver van mij vandaan, echter ik maak mij serieus zorgen…..wat als ze iets overkomt? Wat zal men van mij verwachten? Welke rol zal van mij verwacht worden? Moet ik dan opdraven? Moet ik zaken regelen? Ik weet helemaal niets over hun huidige financiële situatie. Ik vermoed dat er weinig geregeld is. Welke confrontatie moet ik dan aangaan?
Al met al ben ik dus bezorgd om hetgeen er aan verwachtingen zal zijn en wat dat met mij zal doen.
Deze gedachten benemen mij mijn adem. Ik word erg naar bij het idee. Het idee dat ik dan alsnog die kant op wordt gezogen.
Zijn er hier mensen die hiermee ervaring hebben?
Ik zit hier ook wel eens over na te denken. Twee kanten op eigenlijk.
Sinds een jaar of 8 heb ik geen contact meer met ouders, daarvoor alleen sporadisch. Ook naar aanleiding van een erg nare jeugd.
@Gigly Iets in mij vind dat ik die verantwoordelijkheid heb, omdat het mijn ouders zijn en ik die keuze maakt het contact te verbreken, niet zij.
Maar vroeger hadden zij de keus om normaal voor je te zorgen en als ze dat te ingewikkeld vonden, om hulp te zoeken. Dat hebben ze niet gedaan. Daarom heb ik dit gevoel zelf totaal niet. Als kind heb je recht op een veilige jeugd.
Mijn ouders, en met name mijn moeder, vond dat je niet de vuile was buiten hing en inderdaad, de psych was voor gekken.
Ik vind het wel lastig omdat mijn broer nog wel contact heeft met ouders en ik het ook heel naar zou vinden als hij alles alleen zou moeten doen. Broer en ik hebben heel sporadisch en oppervlakkig contact.
Maar tegelijk denk ik ook dat hij ook hierin een keus heeft. Ik heb geen idee hoe ik zou reageren als ik telefoon zou krijgen dat er een ouder heel slecht ligt.
Dit is de ene kant.
De andere kant is dat ik het vreselijk zou vinden als er met mij iets zou gebeuren en mijn ouders worden gebeld en mogen beslissen over mijn leven. Ik heb op papier wel gezegd dat mijn ouders geen beslissingsrecht hebben maar vraag me tegelijk af in hoeverre dat juridisch stand houdt. Ik heb in een wilsverklaring 3 vriendinnen aangewezen die precies weten wanneer ze de stekker eruit moeten trekken. Het telefoonnummer van ouders staat wel ergens in mijn telefoon maar je moet weten dat het mijn ouders zijn en heb nergens een binding met ze. Die vriendinnen zijn wel te vinden in mijn noodnummers van de telefoon en agenda.
Bedankt iedereen voor de reacties. Het zet me aan het denken. En de links ga ik zeker bekijken.
Stokstaart, we zitten in soortgelijke situatie.
Het werkt inderdaad twee kanten op.
Hier geen broer of zus die een oog in het zijl zal houden. Wel heb ik ooit geroepen…..ik zal ooit in de krant lezen dat zich er een gezinsdrama heeft afgespeeld waarbij beide partners elkaar iets hebben aangedaan. En zo zal ik op de hoogte blijven. Enigszins aangedikt, maar dit is wel hoe ze met elkaar (samen) leven. Ik denk niet dat dit ooit zal veranderen. Ze kunnen niet zonder elkaar, maar ook niet met elkaar.
Ik heb in mijn telefoon partner en schoonmoeder als SOSpersonen gezet. Ik schrok laatst en realiseerde mij dat ik er geen SOSpersonen in had staan en ineens overviel me de paniek dat men dan hen zou benaderen.
Nou ben ik er van overtuigd dat ze het goed met mij voor zouden hebben, de liefde van hun kant mijn kant op is groot. Maar ze kennen mij helemaal niet meer. Een aantal jaar geen contact, ik ben dmv intensieve therapie veranderd. Ze hebben uiteraard geen idee wat ik belangrijk vind of wat ik niet wil. Daarnaast wil ik ze geen inkijk geven in mijn leven.
Ik vind het zo verschrikkelijk lastig. Alsof er nooit rust zal zijn omdat mijn geschiedenis mij achtervolgt.
stokstaart schreef op 16-04-2022 om 11:11:
Ik heb op papier wel gezegd dat mijn ouders geen beslissingsrecht hebben maar vraag me tegelijk af in hoeverre dat juridisch stand houdt. Ik heb in een wilsverklaring 3 vriendinnen aangewezen die precies weten wanneer ze de stekker eruit moeten trekken.
Een levenstestament (via de notaris) is daarvoor rechtsgeldig.
Meander schreef op 16-04-2022 om 09:04:
ik heb met een ouder geen contact meer. Oo mijn initiatief. Iedereen die hier aan de deur klopt voor mijn zorg voor die ouder, krijgt een vriendelijk 'nee' te horen. Ik voel me echt hélemaal nérgens toe verplicht.
Behalve eventuele wettelijke verplichtingen, dat van die uitvaartkosten, daar heb ik wel eens van gehoord. Maar ik verwacht niet dat er daar geen geld zal zijn. En anders zie.ik dat dan wel.
Dit dus. Hier hetzelfde. Geen contact met 1 ouder (die de titel ouder niet eens waardig is). Hulpbehoevend? Je zoekt het maar ergens anders.
Die uitvaartkosten zijn nieuw voor mij. Schrik ik ook wel van. Ik zit niet in de bijstand ofzo en zou het kunnen betalen, maar in theorie kun je dus opdraaien voor de uitvaartkosten van een ouder die je al 20 jaar niet meer hebt gezien terwijl je zelf niet eens rond kan komen. Lekker dan.
Erfenis heb ik wel eens over nagedacht. Mijn ouder kennende (want diens narcistisch inslag kan het niet verkroppen dat ik het contact verbrak) zal ik voor niet meer dan de legitieme portie in aanmerking komen. Eerst dacht ik te verwerpen. Maar hoe langer hoe meer lijkt het me een zeer aardige schadevergoeding.
Helena71 schreef op 16-04-2022 om 17:24:
[..]
Dit dus. Hier hetzelfde. Geen contact met 1 ouder (die de titel ouder niet eens waardig is). Hulpbehoevend? Je zoekt het maar ergens anders.
Die uitvaartkosten zijn nieuw voor mij. Schrik ik ook wel van. Ik zit niet in de bijstand ofzo en zou het kunnen betalen, maar in theorie kun je dus opdraaien voor de uitvaartkosten van een ouder die je al 20 jaar niet meer hebt gezien terwijl je zelf niet eens rond kan komen. Lekker dan.
Erfenis heb ik wel eens over nagedacht. Mijn ouder kennende (want diens narcistisch inslag kan het niet verkroppen dat ik het contact verbrak) zal ik voor niet meer dan de legitieme portie in aanmerking komen. Eerst dacht ik te verwerpen. Maar hoe langer hoe meer lijkt het me een zeer aardige schadevergoeding.
Dit wilde ik hier net vragen, wat als iemand dat niet kan betalen?
Brabeau schreef op 16-04-2022 om 18:57:
[..]
Dit wilde ik hier net vragen, wat als iemand dat niet kan betalen?
Geen idee. Dat is geheel afhankelijk van de gemeente. Ze hebben het recht de kosten te verhalen op nabestaanden, maar of en hoe ze dat doen is per gemeente verschillend.
Ik kan me overigens voorstellen dat als je op bijstandsniveau leeft, ze het laten zitten.
Ik begrijp online ook dat de gemeenteuitvaart kosten op de bloed en naverwanten kunnen verhaald. Dan kan je beter zelf de boel organiseren. Geen kist en zelf regelen ben je het goedkoopst klaar
absor schreef op 16-04-2022 om 19:03:
Ik begrijp online ook dat de gemeenteuitvaart kosten op de bloed en naverwanten kunnen verhaald. Dan kan je beter zelf de boel organiseren. Geen kist en zelf regelen ben je het goedkoopst klaar
In vloerkleed rollen en gat graven 
ToetieToover schreef op 16-04-2022 om 19:21:
[..]
In vloerkleed rollen en gat graven
Kan maar mag geloof ik officieel niet
absor schreef op 16-04-2022 om 21:20:
[..]
Kan maar mag geloof ik officieel niet
Paar planken en zelf een kist ineen timmeren.
Verbranden en uitstrooien.
Ik snap uberhaupt niet waarom een deel mensen een dure kist willen. Of die nu onder de grond of in de oven gaat, nadien zie je er niets meer van.
Ik zeg, aan de varkens voeren. 
De laatste reacties vind ik eerlijk gezegd niet grappig. Ik opende dit topic vanuit een serieuze angst gepaard met paniek bij de gedachte alleen al.
Sorry Giggly.
absor schreef op 16-04-2022 om 19:03:
Ik begrijp online ook dat de gemeenteuitvaart kosten op de bloed en naverwanten kunnen verhaald. Dan kan je beter zelf de boel organiseren. Geen kist en zelf regelen ben je het goedkoopst klaar
De gemeente zoekt doorgaans ook de goedkoopste optie hoor, want de kans bestaat dat er geen nabestaanden zijn of dat die niet kunnen/willen betalen.
Van wat ik van toen nog weet is dat een gemeentelijke uitvaart zo'n 2500 euro kost en als je het zelf regelt 5000 (prijzen zullen nu hoger liggen). Maar goed, de kosten zijn nogal variabel en per gemeente verschillend. De uitvaartondernemer vertelde in ieder geval dat de grootste kostenpost het bewaren in het mortuarium is. Snel begraven of cremeren dus. Maar ja, soms duurt het even.
Opmerkingen over 'in de kliko', in de tuin begraven etc vind ik smakeloos en dom. Niet alleen is het verboden; ik vind het nogal respectloos.
Ik ben ermee begonnen en het was zeker niet mijn bedoeling om respectloos te zijn of TO niet te erkennen in haar angst en paniek hierover. Misschien kunnen de mods het weghalen? Jammer genoeg heeft ze het al gelezen en daarom heb ik al sorry gezegd.