Dilemma

Maar ik ben ook bang dat hij wel de ware voor mij is. Dat ook ik die vrouw ben waar hij lang op gewacht heeft.

Totdat je samenwoont/op vakantie gaat en blijkt dat die man ook zo z'n onhebbelijkheden heeft in privésfeer. 

Meid, gooi je haar los en ga er gewoon voor. Hij is je Ware, die kans krijg je nooit meer 

(Ik dacht: ik zeg wat anders, iedereen is het al zo eens met elkaar....) 

Ester Perel zegt “De ware bestaat niet. Je kiest gewoon iemand die dan de ware wordt”. En dat klopt. Er lopen wel meer kandidaten rond die je ware kunnen worden.
Wat me een beetje stoort in je bericht … Hoe weet jij dat hij een ongelukkig huwelijk heeft?  Misschien is dat helemaal niet zo. Ook mannen in een goede relatie gaan vreemd als de kans voor het grijpen ligt. Zelfs als ze daar innerlijke redenen voor hebben, krijgen ze daar meestal dikke spijt van.
Wil jij zo’n man? Die zich niet kan beheersen als de eerste spanning weg is uit de relatie? Want stel dat jullie toch een leven beginnen samen, dan weet je dat nu al … eens het nieuwe eraf laat hij zich verleiden door een ander. 
Bezint eer ge begint. Als hij ongelukkig zou zijn, dan lost hij dat zelf wel op. Op een eerlijke manier.  
mijn bescheiden mening.
Verliefdheid gaat over als je die niet voedt. Verliefdheid laat ons door een roze bril kijken en vervormt de werkelijkheid. Allemaal heel plezant als je er geen anderen pijn mee doet en geen levens verwoest. Die partner van hem moet niet bedrogen en belogen worden. Niet door hem. Niet door jou. Of hij moet eerlijk zijn en meteen een keuze maken. 

Ik ben het eens met alle adviezen hierboven - en toch kan ik me ook wel in jou verplaatsen. Ik ben ook een keer zo’n man tegenkomen (we zaten toen overigens beide in een relatie) waarvan ik dacht: volgens mij zouden wij écht een heel fijn setje vormen. Soms heb je dat met iemand: dat het contact zo gemakkelijk loopt, je elkaar goed aanvoelt en het gewoon heel makkelijk gezellig hebt met elkaar. We hebben destijds overigens dat gevoel wel naar elkaar uitgesproken, maar er (uiteraard) uiteindelijk niets mee gedaan. Ik geloof dan ook niet in één ware.

Lieve TO, hier gaat verder alleen ellende van komen. Stel je voor, hij voelt hetzelfde. Dan zit je de eerstkomende jaren in allerlei gedoe rondom een scheiding, gedoe over co-ouderschap, etc. Voordat je met deze man daadwerkelijk een fijn leven kunt gaan opbouwen, ben je jaren verder. Mocht je echt denken dat het de man van je dromen is: neem afstand en kijk over een paar jaar eens of ‘ie daadwerkelijk gescheiden is. Dan is er alle ruimte om hem de liefde te verklaren en te kijken of er meer is tussen jullie. 

Wat je ook kunt doen is NIET met hem naar bed gaan zo lang hij nog getrouwd is.  Wacht met seks totdat hij een echte keuze maakt en zijn vrouw heeft ingelicht over zijn gevoel. Stel dat als voorwaarde. Je zult dan zien hoe echt zijn liefde voor jou is… Altijd een goede test 😄👍

Goed dat je nog niet gehandeld hebt TO. Er is niks mis met zo'n onderwerp op een forum gooien, dus wees niet te bang voor veroordelingen. Ik hoop dat de reacties je vooral inzicht geven.

Dat ook ik die vrouw ben waar hij lang op gewacht heeft. -> Hij heeft de laatste jaren niet zitten wachten... Hij is getrouwd en heeft met zijn vrouw 2 kinderen gekregen.


Hij vertelt mij dat hij de laatste jaren heel erg veranderd is en misschien past zijn huidige vrouw niet meer bij hem en is hij niet gelukkig in zijn huwelijk. -> Hij vind het waarschijnlijk fijn dat hij dit bij jou kwijt kan, maar het is niet gepast. Het is ook niet netjes naar zijn vrouw toe dat hij dit met een leuke vrouwelijke collega deelt. Ik zou daar de grens trekken en hem terug naar zijn vrouw of vrienden (in privé sferen) verwijzen.

Ik vraag mij af of ik hem toch iets moet zeggen. Het is dan de keus aan hem was hij ermee doet. Of moet ik gewoon mijn mond houden en misschien de ware mislopen. -> Je loopt ook het risico dat hij jou als het nieuwe paar schoenen ziet, waarna hij pas zijn oude schoenen weg durft te gooien. Wil je dat? Of wil je een man die een slecht huwelijk sowieso beëindigd, aan zichzelf gaat werken en daarna zich aan jou committeert?

Ik ben niet per definitie tegen iets zeggen. Ik denk wel dat het daarna veel moeilijker wordt om respectvol met de situatie om te gaan, grenzen te bewaken en niet te handelen naar verlangens (ervan uitgaande dat het wederzijds is). En daar zou ik wel tegen zijn.

Als je niet van plan bent om zijn minnares te worden en hem dus niet de kans geeft om met zijn vrouw te spreken over een open relatie, zet dan die romantische ideetjes uit je hoofd. 

Ja, de meeste mannen blijven in een huwelijk ook als het wat slechter gaat, het is meestal de vrouw die een scheiding in gang zet. Mocht je toch stappen zetten, weet dan dat je effectief in de positie van bijvrouw terechtkomt, je constant zult horen dat hij zijn vrouw zal verlaten, maar dat een effectieve scheiding er pas komt als zijn partner te weten komt van jou bestaan. 

Echt, blijf het niet voeden, genoeg vrijgezelle mannen in deze wereld. 

Verliefdheid is nogal vern**keratief. Ik heb echt enorm heftige gevoelens gehad ‘dit is absoluut de man van mijn leven’ waar ik met de kennis en ervaring achteraf totaal niet van begrijp hoe ik er in hemelsnaam bij kwam. Ga daar dus niet op af. Het laat vooral zien waar jouw verlangen zit en wat je zou willen geven en ontvangen. 

Ze zeggen wel eens: Zoals je eraan komt, kom je er ook weer af. Ik denk nooit: hij zal mij anders behandelen dan zijn huidige vriendin. Met hoeveel respect hij haar behandelt, is voor mij ook belangrijk. Dat betekent niet dat ik nooit met een gescheiden man zou gaan. Ik ben zelf ook gescheiden. Maar jouw collega zou jou niet moeten ‘opwarmen’ door je te vertellen hoe ongelukkig hij is in zijn huwelijk. Hij moet jou hier buiten houden en zelf zijn beslissingen nemen en de consequenties dragen. En als dat dan betekent dat hij een scheiding ingaat, kan hij over een tijdje, als het stof is neergedaald, jou weer eens uitnodigen voor een date. Dat zou respectvol naar jou en zijn vrouw zijn. Nu belast hij jou al met zijn problemen nog voordat je überhaupt meer bent dan een collega. 

Zorg vooral goed voor jezelf! Neem jezelf in bescherming tegen verwikkelingen in het huwelijk van een ander. Daar word jij niet gelukkiger van.

Overigens: been there, done that, I got the t-shirt.
Mooie vrouw in een huwelijk met twee kinderen. Eerst vriendschappelijk, later flirterig. De knuffel was erg warm, bijna met elkaar gezoend.

Naar elkaar uitgesproken dat het meer werd dan alleen vriendschappelijk. Gevoelens waren nog wederzijds ook. Maar ook duidelijk naar elkaar dat 'verder gaan' echt de kat op het spek binden is... en haar huwelijk in gevaar zou brengen.

Dus gestopt. Nog even nagenoten van de endorphines, adrenalines en andere verliefde drugs... en weer door.

Tsja...ik ben zelf groot liefhebber en voorstander van de vrije liefde, maar zelfs ik vind dit geen goed idee. Want je weet een heel aantal dingen niet; of hij ongelukkig is, of hij hetzelfde voor jou voelt etc Het is je eigen verliefde invulling. Ik zou m laten gaan, hij is nog je collega ook! Recept voor drama, echt waar. 

Diana79 schreef op 18-07-2023 om 14:02:

Ik ben niet van plan om iets met mijn gevoelens te doen. Zoals ik al eerder schreef heb ik het recht niet om zijn huwelijk in de war te gooien. Maar mijn gevoelens zijn er nu eenmaal en geloof mij ik heb mijn best gedaan om ze tegen te houden.

Misschien een gekke vraag, maar zou je dit ook om kunnen draaien? Dus gewoon lekker genieten van dit verliefde gevoel, jezelf dat gunnen in de wetenschap dat je er niets mee gaat doen? Waait t vanzelf over!