Biseksualiteit: op zoek naar een community/forum voor volwassen
Hoi! Sinds het begin dat ik een relatie had met mijn ex-vriendin merkte ik op dat ik bi gevoelens had. Achteraf realiseerde ik mij dat ik gevoelens voor een man (iemand die al een aantal jaren kon) had vlak voor de relatie met mijn ex, en dat ik daarvoor weg liep. Mijn ex was een leuke meid, maar er miste toch wat en deze gevoelens knaagde aan mij. Uiteindelijk heb ik haar wel alles verteld. Het was een stoplicht relatie omdat we beiden niet alleen wilden zijn.
Hoe dan ook, ik heb nu de relatie uit is toch weer zin om de mannen kant te ontdekken. Voelt wel heel erg angstaanjagend aan. Ik weet hoe mannen kunnen zijn, en vrouwen des te meer. Je zou kunnen zeggen, dat ik als man aanvoel hoe de vrouwen zich zorgen maken over het daten van mannen. Ik vertrouw ze ook niet eigenlijk.
Ik heb nog wel eens de neiging om terug te gaan naar die man waarvoor ik gevoelens had, maar goed hij heeft mij destijds dusdanig bedreigt en geïntimideerd dat het geen verstandige keuze is. Blijkbaar was ik ook niet de enige die een dergelijke behandeling kreeg van hem.
Ik was eigenlijk op zoek naar een bi forum. Zoals ik het zie, heb ik voornamelijk meer affiniteit met mannen dan met vrouwen. Dus ik denk romantisch meer met mannen dan met vrouwen. Gek genoeg is dat niet altijd zo geweest. Toen ik een stuk jonger was, was ik enkel verliefd op vrouwen. Er heeft ergens een verandering plaatsgevonden maar ik weet niet goed waarom.
Ik moet ook zeggen dat de relatie met mijn ex de enige relatie was die ik ooit heb gehad. Ik wilde maar wat graag daten en een relatie. Maar het kwam in de puberteit nooit in mij op om haar mee uit te vragen of iets van actie te ondernemen. Ik wachtte almaar af tot er iets gebeurde. Veel gemiste kansen dus. Laten we stellen dat mijn familie niet bepaalde gewoontjes was. Hoe het met je gaat? Wat is dat voor gekke vraag!
Terug naar mijn zoektocht. Ik heb wat zitten Googlen maar ik kan geen enkel bi forum vinden in het Nederlands dat níet gericht is op jongeren, ouders of enkel vrouwen. Ik heb nog geen simpel bi forum gevonden.
Een forum is lekker rustig te lezen en te bekijken, en dan kan ik eens rustig converseren en praten over dit onderwerp. Uiteindelijk zou ik natuurlijk ook daadwerkelijke actie ondernemen, maar hoe doe je dat op een veilige manier? Ik ben op zoek naar een groep waar je steun en advies kunt vinden. Hoe je iets veilig aan kan pakken.
Bijvoorbeeld Tinder, dat kan prima maar hoe weet ik nou dat die man geen clubje homo haters is, of enkel op zoek naar seks, of een of andere freak. Vanuit die optiek, begin je toch eindelijk te begrijpen hoe vrouwen zich voelen.
Ik heb inderdaad eens anoniem een kijkje genomen naar de mannen op Tinder, en ik zie dat het gros nou niet bepaald aantrekkelijk is, en ik krijg er toch een beetje akelig en vies gevoel bij krijg om mannen te zien. Maar misschien dat dat nog interne weerstand is, maar ik weet niet, het is niet zo smakelijk.
Zoals ik mij nu bedenk ben ik wellicht zelf gewoon op zoek naar seks, want ik fantaseer daar zeker over, maar ik wil wel dat het met vertrouwen gebeurd. Ik hoef geen akeligheid of trauma's in mijn slaapkamer. Ik wil iemand eerst goed kennen.
Ik maak het mijzelf misschien een beetje moeilijk maar laat ik voorop stellen dat enerzijds mijn verlangens willen vervullen maar dat ik dit zeker wil kunnen doen met vertrouwen.
Vandaar dat ik op zoek ben naar een community, waar we elkaar kunnen ondersteunen, opvangen en advies kunnen geven.
Vrouwen zijn hartstikke leuk hoor, en fysiek veel lekkerder dan mannen, maar ik voel en vind ook een beetje dat ik deze kant van mij moet ontdekken, althans 'gehoor' aan moet geven want het blijft aan mij knagen. Het voelt aan als dat zij fiets padje waar je altijd gewoon langs fietst, maar elke keer als je er langs fietst toch naar kijkt en denkt 'wat is daar nou eigenlijk' en je denkt 'volgende keer moet ik er echt ff kijken' maar het komt er niet van omdat je niet weet wat daar is.
Oeps beetje lange post. Bedankt voor het lezen. Het voelt bevrijdend om ook de andere kant te accepteren. Had het liever anders gezien, maar ik heb er alleen mijzelf mee als ik mijzelf niet uitnodig om deze weg in te slaan. Zijn er meer biseksuelen op dit forum?
Hai TO. Ik ben zelf biseksueel, maar ik ben een vrouw, en in mijn ervaring bestaat er niet echt zoiets als eenechte community voor biseksuele mannen en vrouwen. Dit heeft denk ik vooral te maken met het feit dat een biseksuele 'exploratie' voor mannen en vrouwen vaak een erg andere vorm krijgt, doordat de vrouwenliefde en de mannenliefde op veel fundamentele punten nog elkaar van haar verschillen.(qua scene, codes, etc).
Als je veilig wil verkennen zou ik het meer zoeken in een van de meer vriendelijke gay cafés die ons land rijk is dan in internetdating. Dan kun je gewoon eerst eens gezellig kletsen en vertrouwd raken voor je een stap verder gaat. Ik vond de Trut in Amsterdam leuk voor laagdrempelig flirten. Je bent dan wel biseksueel, maar op dit moment wil je je aantrekkingkracht tot mannen onderzoeken, dus volg die paden. Veilige, fijne seks zonder drama is bij casual seks zeker niet gegarandeerd, dus ik zou gewoon rustig de tijd nemen om connecties te onderzoeken. Bekijk ook de diverse homoplatforms op internet eens, er zijn ongetwijfeld VEEL meer mensen die deze zoektocht ondernemen en tips uitwisselen over wat fijne plekken zijn.
Je klinkt als iemand die veel nadenkt en ook nog best een beetje worstelt met dit hele gebeuren. Fijn dat je begonnen bent met dit proces. Heb je vrienden die je in vertrouwen kunt nemen hierover?
De vergelijking met het fietspaadje vind ik heel beeldend en sterk.
Ik heb dat nooit met leden van mijn eigen geslacht, hoewel ik weleens het gevoel heb gehad dat we van een verschillend geslacht waren. Vooral als puber had ik dat. Nu niet meer zo. De anderen waren echt oestrogeenvrouwen, en ik was wel een vrouw maar toch niet helemaal. Als ik make-up op mijn toet smeerde, ging ik er niet op vooruit.
Als jij voelt dat je een seksuele relatie wil met een man dan zou ik daar gehoor aan geven, want dan meen je het. De gedachte dat ik iets met een vrouw zou willen, is nooit bij me omhoog gekomen, zelfs niet bij wijze van vage fantasie.
Dank voor jullie reacties.
Ik merk dat ik elke dag aan het vechten ben met mijzelf. Ik loop tegen de 40 aan en ik heb nog geen kinderen. Simpelweg gezegd gooit deze 'ontdekking' wat dat betreft roet in het eten.
Natuurlijk zijn er opties zoals een draagmoeder etc. maar mijn god, wat een gedoe en een genante situatie, ik vind het al vreselijk genoeg dat ik met het bi zijn op deze leeftijd nog moet dealen. Het voelt allemaal alsof het in haast moet gezien mijn leeftijd.
Mijn simpele gedachte; ik wordt ouder, de vrouwen die in mijn leeftijd geïnteresseerd zijn ook, en zo ook stijgt de leeftijd waarop zij nog (gezond) een kind kunnen krijgen. Sommigen vertellen mij wel eens dat er 'genoeg tijd' is maar is dat ook zo?
Wat zal ik zeggen, alleen zijn is al een vreselijk gevoel op zich. Ik heb niet veel familie leden waar ik op kan vertrouwen, goede vrienden zijn schaars en beiden zijn vaak druk druk druk. Het voelt écht alsof je er alleen voor staat, en dat voelt heel zwaar.
Ik zal je eerlijk zeggen, ik was liever gewoon hetero geweest. Het doet mij echt pijn dat ik dat niet ben. Het geeft mij een zwak gevoel om in de bi categorie te vallen en in de 'minderheid' te zijn. Daarbij komt ook nog eens dat het allemaal zo geheim moet, mocht ik iets met die andere kant doen.
Het voelt allemaal zo gevangen en gelimiteerd, en als er iets is dat ik waarder is het wel vrijheid.
Ik denk dat wat mij voornamelijk dwars zit is mijn gedachte (of feit?) dat ik met alles 'te laat' ben. Te laat om te ontdekken wie ik ben, met het oog op het kunnen krijgen van kinderen. Ik zou niet graag willen dat ik op mijn 'sterfbed' alleen lig, zonder een eigen gezin en eventueel kleinkinderen. Daar moet ik gewoon niet aan denken.
Het is dus lastig om al die emoties te moeten beteugelen, als je die gezinnetjes overal ziet op straat, in de speeltuin, in de winkels, en dan crossen ze weg met een moderne auto terug naar huis. Het zal zeker niet bij iedereen een feest zijn thuis, maar ik zal je eerlijk zeggen; ik zou dat ook allemaal willen.
Maar ik ben nog maar pas begonnen te ontdekken wie ik ben en wat ik wil, hoe ik dat moet aanpakken, waar wie wat hoe. Maar tijd is niet oneindig voor een mens, en daar ben ik eigenlijk zowat elke dag over in paniek.
Ik zal niet zeggen dat het 'te laat' is. Integendeel, men schat mij vaak genoeg een stuk jonger in, en ik voel me eigenlijk nog best behoorlijk fit, wat mogelijk ook vertaald naar een goede gezondheid. Ik beweeg voldoende, geen overgewicht, leef zo gezond mogelijk, ik probeerde de dingen te doen die goed voor mij zijn. Maar om te ontdekken wat ik wil, wat en wie ik leuk vind, dat kost zeker tijd.
Het omgaan met de tijdsdruk is misschien wel de grootste uitdaging. Wat is nog mogelijk? Enerzijds wil je het rustig aan doen, maar anderzijds weet je ook dat ik best wat later 'begonnen' ben met daten en verkennen etc.
Grappig is ook wel dat ik weet dat ik langer bi gevoelens heb, zeker al 20 jaar terug. Alleen toen maakte ik mij daar niet druk om. Het was gewoon wat het was. Ik stond er niet eens bij stil. Ik merk dat naarmate ik ouder wordt, ik mij steeds drukker maak om dingen, de frustraties toenemen, en misschien wel van te veel muggen olifanten maak.
Ik denk dat het belangrijk is voor mij om dat concept 'tijdsdruk' te laten gaan, maar ik weet ook wel dat ik het niet moet negeren. Hoe gaan jullie hier mee om of hebben jullie daar geen last van, of maken jullie je daar niet druk over?