Balans in vriendschappen
ik heb een conflict met een vriendin en kom er niet zo goed uit.
Als volgt: goede vriendin, al jaren. 1 op 1 maar we zitten ook samen in een vriendengroep. Met die groep is ze wat minder goed bevriend maar ze gaat soms mee als ze kan. Ze is zzp-er geworden en daardoor de laatste jaren ook nog eens extra druk.
Voor mijn gevoel investeer ik vrij veel in tijd aan het onderhouden van onze vriendschap en zij een stuk minder. Niet 1 op 1 maar ook niet in de vriendengroep. Ik heb de afgelopen jaren vakanties, kerstdiners, Sinterklaas, festivals, etentjes en concerten geïnitieerd/geregeld en help haar af en toe (voor niks) met haar bedrijf. Ze reageert eigenlijk niet op (groeps)appjes, en initieert zelf weinig tot niets. Ze haakt aan als haar dat uitkomt.
Voor mij is balans in relaties belangrijk. Dat beiden ongeveer hetzelfde geven en nemen. En dat mag best eens uit de pas lopen natuurlijk, en daar heb je het dan samen over lijkt me. En dan gaat het natuurlijk niet enkel over momenten organiseren om tijd met elkaar door te brengen maar ook over interesse in elkaars leven. Haar leven draait vooral om haar werk en daar gaat het dan ook vaak over. Ik heb haar onlangs laten weten dat ik last heb van disbalans in onze vriendschap (niet voor het eerst trouwens), waarop ze heel boos werd en aangeeft dat ze het niet herkend.
Hoe ervaren jullie dat in goede vriendschappen. Is balans belangrijk of maakt het jullie niet uit?
ik gok dat jullie rond de 30 zijn. Klopt dat?
hoe dan ook, mijn advies zou zijn; laat het los. Jij bent niet de hoeder van de groep en de een op een vriendschap hoeft voor jou kennelijk ook niet meer toch? Klinkt alsof zij het prima vindt, voor zolang het duurt. En of je nu iets regelt voor 10 of 11 mensen, dat maakt feitelijk niet zoveel uit. Als je haar zat bent en je hebt het aangekaart, stop je gewoon met er energie insteken. Zonder verwachtingen. Niet meer achteraan jagen, niet meer aan ergeren, niet over roddelen.
Misschien komt ze in beweging, misschien niet. Maar voor jou hoeft dit niet uit te maken. Behalve dat je best verdrietig mag zijn dat het zo gelopen is. Soms groeien mensen gewoon uit elkaar.
Poms schreef op 02-01-2024 om 17:42:
[..]
Daar bagatelliseer je het wel een beetje mee. Want niemand heeft het over het tellen van appjes toch?
Voor mij is balans van waarde in al m’n relaties. Met mn partner, maar ook met m’n vrienden. Zelfs van zakelijke relaties hoop ik op een vorm van balans. Gelijkwaardigheid in geven en nemen (maar hoeft zeker niet gelijktijdig te lopen). Eigenlijk geldt het alleen niet voor m’n kinderen. Daar is het vanzelfsprekend dat ik meer geef
maar goed. Misschien is m’n vraag wellicht: hoe neem ik afstand van een vriendin met wie ik ook in een groepsvriendschap verkeer?
Ik heb het ook niet over tellen van appjes
Misschien is er wel wat aan de hand? Zit ze tegen overspannenheid aan. Toen ik op dat punt was, had ik nergens energie voor. En normaal ben ik super actief.
Maar goed, aangezien je de vriendschap al wilt verbreken, denk ik dat je je keuze al gemaakt hebt.
Ik zelf houd mijn verwachtingen laag. Expectations is the mother of all fuck ups immers. Van mij hoeft alles ook niet op de weegschaal.
Poms schreef op 02-01-2024 om 18:19:
[..]
In deze groep is trouwens niet iedereen even actief maar vrijwel iedereen vindt het wel belangrijk ergens een bijdrage te leveren. Óf ondertitelt het als het even niet uitkomt.
Duidelijk zijn . Verwachting uitspreken. Naar haar .
En anders past ze niet in deze groep.
Broodjebrie schreef op 02-01-2024 om 17:39:
[..]
Nee tuurlijk doe ik dat niet, zo erg leg ik het nu ook weer niet in een weegschaal hoor. Maar ik ben vroeger best veel teleurgesteld in vriendschappen en ik vind balans gewoon fijn. En dat geldt ook voor mijn vrienden. Ik heb liever 2 of 3 goede vrienden waar ik van op aan kan (en andersom ook uiteraard) dan vrienden waarvan ik steeds het initiatief moet nemen. Dat vind ik vermoeiend.
Wat je eigenlijk zegt, als ik het mag vertalen, dat jij, doordat je initiatief neemt voor een afspraak met je vriendin, dat je daarmee 'uitdraagt', dat je aan haar denkt, dat ze belangrijk voor jou is en haar graag ziet. En het is niet zozeer de disbalans waar jij last van hebt, maar het gevoel (en angst), dat je voor lief wordt genomen, niet gezien en dus niet op waarde wordt geschat en dat jij je onbelangrijk voelt voor haar, klopt dit?
En snapt jou vriendin, dat je dit gevoel krijgt? Hoe zou ze het zelf ervaren als ze door niemand uitgenodigd zou worden?
BritgetJones007 schreef op 02-01-2024 om 19:04:
[..]
Wat je eigenlijk zegt, als ik het mag vertalen, dat jij, doordat je initiatief neemt voor een afspraak met je vriendin, dat je daarmee 'uitdraagt', dat je aan haar denkt, dat ze belangrijk voor jou is en haar graag ziet. En het is niet zozeer de disbalans waar jij last van hebt, maar het gevoel (en angst), dat je voor lief wordt genomen, niet gezien en dus niet op waarde wordt geschat en dat jij je onbelangrijk voelt voor haar, klopt dit?
En snapt jou vriendin, dat je dit gevoel krijgt? Hoe zou ze het zelf ervaren als ze door niemand uitgenodigd zou worden?
Zou kunnen, dat je daar wel een punt in hebt hoor. Vriendin en ik lijken erg op elkaar en doordat we allebei het eea meegemaakt hebben qua vriendschappen vinden we die balans gewoon prettig. En soms hebben we wat minder contact maar dan komt er vanzelf weer een berichtje met de vraag hoe het gaat. We spreken elkaar niet dagelijks en dat hoeft ook niet.
Doemijdieglazenbol schreef op 02-01-2024 om 18:32:
ik gok dat jullie rond de 30 zijn. Klopt dat?
We zijn tussen de 40 en 50. De meeste hetero, sommige gay, de meeste wit, maar ook van kleur, een actieve christen en actieve atheïsten, met kinderen tussen de 3 en 23 maar ook bewust kinderloze, de meeste hoogopgeleid en fulltime werkend, allemaal in een relatie, vegans en carnivoren. Verbonden doordat we bijna allemaal bij hetzelfde bedrijf hebben gewerkt, of nog werken. Vriendschap van het kaliber dat we elkaars getuigen op bruiloften zijn en elkaars ouders goed kennen, geen hobbyclubje waar Poezenmeisje aan refereert.
Geen chocolade van te maken qua samenstelling. Maar ben wel benieuwd waar je inschatting qua leeftijd vandaan komt.
BritgetJones007 schreef op 02-01-2024 om 19:04:
[..]
Wat je eigenlijk zegt, als ik het mag vertalen, dat jij, doordat je initiatief neemt voor een afspraak met je vriendin, dat je daarmee 'uitdraagt', dat je aan haar denkt, dat ze belangrijk voor jou is en haar graag ziet. En het is niet zozeer de disbalans waar jij last van hebt, maar het gevoel (en angst), dat je voor lief wordt genomen, niet gezien en dus niet op waarde wordt geschat en dat jij je onbelangrijk voelt voor haar, klopt dit?
En snapt jou vriendin, dat je dit gevoel krijgt? Hoe zou ze het zelf ervaren als ze door niemand uitgenodigd zou worden?
En Poms, herken jij dit ook?
BritgetJones007 schreef op 02-01-2024 om 19:35:
[..]
En Poms, herken jij dit ook?
Ja wellicht wel! Balans is meer het resultaat maar er zit natuurlijk wel Iets achter. Het voor lief genomen worden, de door mij vermeende gemakzucht waarmee ze onze vriendschap consumeert zeg maar. Zoiets zal het wel zijn, scherp van je! En ik wil de vriendschap niet perse verbreken maar ook niet zo door.
ik heb verschillende soorten vriendschappen, waarbij het contact met de een meer intensief is dan met de ander. Daarin kijk ik wel naar balans. Maar ik verwacht dus al bij voorbaat niet van iedereen hetzelfde.
Het klinkt alsof er in jullie groepje een soort van ongeschreven 'regels' zijn. Ten minste voor jou, maar wellicht is jouw vriendin zich daar niet bewust van, en anders past ze wellicht niet zo in deze club?
Poms schreef op 02-01-2024 om 19:33:
[..]
We zijn tussen de 40 en 50. De meeste hetero, sommige gay, de meeste wit, maar ook van kleur, een actieve christen en actieve atheïsten, met kinderen tussen de 3 en 23 maar ook bewust kinderloze, de meeste hoogopgeleid en fulltime werkend, allemaal in een relatie, vegans en carnivoren. Verbonden doordat we bijna allemaal bij hetzelfde bedrijf hebben gewerkt, of nog werken. Vriendschap van het kaliber dat we elkaars getuigen op bruiloften zijn, geen hobbyclubje waar Poezenmeisje aan refereert.
Geen chocolade van te maken qua samenstelling. Maar ben wel benieuwd waar je inschatting qua leeftijd vandaan komt.
het was een duidelijke aanname, maar het kwam door een combinatie van zaken (met de trein naar Berlijn, als ZZP-er begonnen, vriendengroep en verandering in dynamiek, je handelingsverlegenheid daarmee), die heel erg bij die levensfase past. Dat betekent niet dat die voorbehouden is aan die levensfase. 
en aangezien jullie elkaar van werk kennen, zie ik ook wel parallellen. Bij sommigen slijt dat gewoon weg, als je je dagelijks leven niet meer samen deelt (zoals bij studie of jeugdvrienden of buren).
wat zou je er mee willen? Dat ze ook geen deel meer uitmaakt van de groep?
Ik ben zelf totaal niet initiatiefrijk en niet attent. Dat resulteert er in dat ik verjaardagen vergeet, belangrijke momenten (eerste werkdag, etc) van iemand ook gerust vergeet, en dat ik niet snel zelf denk 'laat ik die persoon weer eens een berichtje sturen'. Voor mensen die dat heel vervelend vinden of bij gebeurtenissen waarvan ik vind dat ik die niet mág vergeten, zet ik een reminder in mijn telefoon. Maar uit mijzelf komt het bar weinig.
Als een vriendin daar wat van zou vinden, dan zou ik niet weten hoe ik dat deel van mezelf moet veranderen, behalve nog meer reminders in mijn telefoon zetten. Maar het betekent op geen enkele manier dat ik de vriendschap niet waardeer. Ik vind de termen 'gemakzucht waarmee ze onze vriendschap consumeert' en 'voor lief genomen worden' dan ook vrij lelijk geschetst, want dan kijk je alleen oppervlakkig naar de hoeveelheid 'eerste' appjes of belletjes en laat je volledig links liggen wat de vriendschap inhoudelijk betekent. De kwaliteit van de vriendschap zit hem naar mijn idee totaal niet in hoe vaak ik aan iemand denk en of ik initiatiefrijker ben dan de ander, maar in hoe ons contact is als ik er ben. En hoe je voor elkaar klaar staat als het er echt toe doet.
Naar mijn weten stoort geen enkel van mijn vrienden zich hier aan.
Doemijdieglazenbol schreef op 02-01-2024 om 18:32:
ik gok dat jullie rond de 30 zijn. Klopt dat?
hoe dan ook, mijn advies zou zijn; laat het los. Jij bent niet de hoeder van de groep en de een op een vriendschap hoeft voor jou kennelijk ook niet meer toch? Klinkt alsof zij het prima vindt, voor zolang het duurt. En of je nu iets regelt voor 10 of 11 mensen, dat maakt feitelijk niet zoveel uit. Als je haar zat bent en je hebt het aangekaart, stop je gewoon met er energie insteken. Zonder verwachtingen. Niet meer achteraan jagen, niet meer aan ergeren, niet over roddelen.
Misschien komt ze in beweging, misschien niet. Maar voor jou hoeft dit niet uit te maken. Behalve dat je best verdrietig mag zijn dat het zo gelopen is. Soms groeien mensen gewoon uit elkaar.
Ik ben begin 30 inderdaad. Ik sluit me aan bij je post trouwens.
Doemijdieglazenbol schreef op 02-01-2024 om 19:48:
[..]
het was een duidelijke aanname, maar het kwam door een combinatie van zaken (met de trein naar Berlijn, als ZZP-er begonnen, vriendengroep en verandering in dynamiek, je handelingsverlegenheid daarmee), die heel erg bij die levensfase past. Dat betekent niet dat die voorbehouden is aan die levensfase.
en aangezien jullie elkaar van werk kennen, zie ik ook wel parallellen. Bij sommigen slijt dat gewoon weg, als je je dagelijks leven niet meer samen deelt (zoals bij studie of jeugdvrienden of buren).
wat zou je er mee willen? Dat ze ook geen deel meer uitmaakt van de groep?
Misschien past ze niet zo in de groep? Hm, wellicht is dat het. Zij is de enige die niet bij het bedrijf heeft gewerkt, de enige zzp’er, en werkt als enige in een andere branche. Ik heb misschien last van het feit dat ik het kennelijk als mijn taak voel haar er bij te houden en dus ook een bijdrage te leveren. Met de andere in de groep is de dynamiek veel soepeler en gelijkwaardiger.
Wat ik er mee wil weet ik niet zo goed. Ik voel geen opening het er met haar over te hebben dus laat het maar even los maar dat is geen duurzame oplossing vermoed ik.
PhilDunphy schreef op 02-01-2024 om 19:57:
Ik ben zelf totaal niet initiatiefrijk en niet attent. Dat resulteert er in dat ik verjaardagen vergeet, belangrijke momenten (eerste werkdag, etc) van iemand ook gerust vergeet, en dat ik niet snel zelf denk 'laat ik die persoon weer eens een berichtje sturen'. Voor mensen die dat heel vervelend vinden of bij gebeurtenissen waarvan ik vind dat ik die niet mág vergeten, zet ik een reminder in mijn telefoon. Maar uit mijzelf komt het bar weinig.
Als een vriendin daar wat van zou vinden, dan zou ik niet weten hoe ik dat deel van mezelf moet veranderen, behalve nog meer reminders in mijn telefoon zetten. Maar het betekent op geen enkele manier dat ik de vriendschap niet waardeer. Ik vind de termen 'gemakzucht waarmee ze onze vriendschap consumeert' en 'voor lief genomen worden' dan ook vrij lelijk geschetst, want dan kijk je alleen oppervlakkig naar de hoeveelheid 'eerste' appjes of belletjes en laat je volledig links liggen wat de vriendschap inhoudelijk betekent. De kwaliteit van de vriendschap zit hem naar mijn idee totaal niet in hoe vaak ik aan iemand denk en of ik initiatiefrijker ben dan de ander, maar in hoe ons contact is als ik er ben. En hoe je voor elkaar klaar staat als het er echt toe doet.
Naar mijn weten stoort geen enkel van mijn vrienden zich hier aan.
Wij worden geen vrienden Phil 😏