Balans in vriendschappen
ik heb een conflict met een vriendin en kom er niet zo goed uit.
Als volgt: goede vriendin, al jaren. 1 op 1 maar we zitten ook samen in een vriendengroep. Met die groep is ze wat minder goed bevriend maar ze gaat soms mee als ze kan. Ze is zzp-er geworden en daardoor de laatste jaren ook nog eens extra druk.
Voor mijn gevoel investeer ik vrij veel in tijd aan het onderhouden van onze vriendschap en zij een stuk minder. Niet 1 op 1 maar ook niet in de vriendengroep. Ik heb de afgelopen jaren vakanties, kerstdiners, Sinterklaas, festivals, etentjes en concerten geïnitieerd/geregeld en help haar af en toe (voor niks) met haar bedrijf. Ze reageert eigenlijk niet op (groeps)appjes, en initieert zelf weinig tot niets. Ze haakt aan als haar dat uitkomt.
Voor mij is balans in relaties belangrijk. Dat beiden ongeveer hetzelfde geven en nemen. En dat mag best eens uit de pas lopen natuurlijk, en daar heb je het dan samen over lijkt me. En dan gaat het natuurlijk niet enkel over momenten organiseren om tijd met elkaar door te brengen maar ook over interesse in elkaars leven. Haar leven draait vooral om haar werk en daar gaat het dan ook vaak over. Ik heb haar onlangs laten weten dat ik last heb van disbalans in onze vriendschap (niet voor het eerst trouwens), waarop ze heel boos werd en aangeeft dat ze het niet herkend.
Hoe ervaren jullie dat in goede vriendschappen. Is balans belangrijk of maakt het jullie niet uit?
Poms schreef op 02-01-2024 om 20:03:
[..]
Ik heb misschien last van het feit dat ik het kennelijk als mijn taak voel haar er bij te houden en dus ook een bijdrage te leveren.
Enig idee waarom? Heb/neem je die rol vaker? Lijkt me een frustrerende uitdaging, omdat mensen doorgaans niet zo heel stuurbaar zijn. En wat maakt het uit als zij langzaam wegglijdt? Als ze dat al doet? De rest van de groep bestaat dan toch gewoon nog? En die vind je veel leuker/makkelijker?
Is zij door jou bij de groep gekomen en heb je eigenlijk last van plaatsvervangende schaamte naar de groep toe?
Doemijdieglazenbol schreef op 02-01-2024 om 20:13:
[..]
Enig idee waarom? Heb/neem je die rol vaker? Lijkt me een frustrerende uitdaging, omdat mensen doorgaans niet zo heel stuurbaar zijn. En wat maakt het uit als zij langzaam wegglijdt? Als ze dat al doet? De rest van de groep bestaat dan toch gewoon nog? En die vind je veel leuker/makkelijker?
In vriendschappen eigenlijk niet. In m’n werk wel maar daar ben ik voor aangenomen.
Misschien moet ik me er bij neerleggen dat ze in de groep “snackt” (sorry Phil, vast ook lelijk) en aanhaakt als er iets voorbijkomt waar ze bij wil/kan aanhaken. Vooralsnog is dat me niet gelukt 
Wegglijden gebeurt denk ik niet.
Schemerlampje schreef op 02-01-2024 om 20:16:
Is zij door jou bij de groep gekomen en heb je eigenlijk last van plaatsvervangende schaamte naar de groep toe?
Ze is wel door mij bij de vriendengroep gekomen maar ik heb geen last van schaamte. Ze is een beetje deviant in gedrag en dat voelt niet als mijn verantwoordelijkheid maar het ergert me wel wat. Iets in de zin van: als je onderdeel wil zijn van iets laat dat dan ook af en toe merken.
Poms schreef op 02-01-2024 om 20:03:
[..]
Misschien past ze niet zo in de groep? Hm, wellicht is dat het. Zij is de enige die niet bij het bedrijf heeft gewerkt, de enige zzp’er, en werkt als enige in een andere branche. Ik heb misschien last van het feit dat ik het kennelijk als mijn taak voel haar er bij te houden en dus ook een bijdrage te leveren. Met de andere in de groep is de dynamiek veel soepeler en gelijkwaardiger.
Wat ik er mee wil weet ik niet zo goed. Ik voel geen opening het er met haar over te hebben dus laat het maar even los maar dat is geen duurzame oplossing vermoed ik.
Maar waarom voelt dat als jouw taak? Dat is iets wat je jezelf opgelegd hebt lijkt me.
En als jij stopt met aan haar trekken, dan is er grote kans dat het ophoudt. Is het dan niet opgelost voor jou?
Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen, en in de voorbeelden die je eerder schreef snap ik goed dat het irritant is dat ze niet reageert op vragen of ze komt. Maar ik merk bij jou dat je er erg ver in gaat om haar erbij te houden. Ik denk dat je met jezelf aan de slag moet en moet achterhalen wat nu precies het irritatiepunt van jou is. Daar moet je iets mee.
Poms schreef op 02-01-2024 om 20:38:
[..]
Ze is wel door mij bij de vriendengroep gekomen maar ik heb geen last van schaamte. Ze is een beetje deviant in gedrag en dat voelt niet als mijn verantwoordelijkheid maar het ergert me wel wat. Iets in de zin van: als je onderdeel wil zijn van iets laat dat dan ook af en toe merken.
Wil zij onderdeel zijn? Ik vraag het me af. Ik merk bij jou veel ongeschreven regels en verwachtingen. Sommige zijn volstrekt normaal en begrijpelijk, maar het is mij niet duidelijk waarom het je precies zo ergert. Ik denk dat het meer iets van jezelf is dan van haar. Want van buitenaf hier tegenaan kijkend zou ik zeggen: stop met trekken en je ziet vanzelf waar het schip strand.
Is ze altijd zo geweest? Of is er ook een tijd geweest dat ze wel meer initiatief had? Is ze er wel voor je in bijvoorbeeld moeilijke periodes, of haal je zelf nog wel iets uit de vriendschap?
Ik heb recent eenzelfde soort situatie gehad maar diegene was altijd al zo en brengt mij en de vriendengroep ook wel iets. Deze onderhoudt ik dus wel omdat het te waardevol is ondanks de ergenis over het passieve gedrag.
Bij een andere vriendin (geen deel van de vriendengroep) was ikzelf een tijd passief en dat had ik zelf op dat moment niet zo door. Maar toen zat er bij mijzelf wel veel drukte en wat dingen die veel impact hadden achter. Zij weet dat nu nog steeds niet omdat ze nooit echt ergens naar vroeg. Ik vond het in die tijd wel fijn om aan te haken bij dingen die al geregeld waren, ik had daar zelf geen puf voor. Heb je haar gevraagd wat er echt speelt in haar leven?
Poms schreef op 02-01-2024 om 20:07:
[..]
Wij worden geen vrienden Phil 😏
Dat lijkt me ook, maar ik had gehoopt dat je meer uit mijn post zou halen. Wat haal je (kwalitatief dus) uit de vriendschap? Wat is er wél, wat de vriendschap sterk maakt? Of ontbreekt er op dat vlak ook vanalles, en is dat de reden dat je nu ook naar kwantiteit kijkt en daar uiteindelijk op afknapt?
Als jullie elkaar treffen, is het dan een fijn wederzien? Is de wederzijdse interesse op die momenten wél in balans? Is er plezier, humor, of een andere vorm van een prettige connectie die de band sterk maakt? En als een van beide in nood is, ben je er dan voor elkaar? Dat soort vragen.
Vrijevlinder schreef op 02-01-2024 om 21:14:
[..]
Wil zij onderdeel zijn? Ik vraag het me af. Ik merk bij jou veel ongeschreven regels en verwachtingen. Sommige zijn volstrekt normaal en begrijpelijk, maar het is mij niet duidelijk waarom het je precies zo ergert. Ik denk dat het meer iets van jezelf is dan van haar. Want van buitenaf hier tegenaan kijkend zou ik zeggen: stop met trekken en je ziet vanzelf waar het schip strand.
Misschien wel hoor, zou je best gelijk in kunnen hebben! maar dat zijn wel gedeelde ongeschreven regels met de anderen en zorgt bij mij voor herkenning, waardering, gelijkwaardigheid en, daar is ie weer, balans.
En waarom zou ze onderdeel blijven als ze dat zelf niet zou willen? Probeert zij het dood te laten bloeden? Zoiets?
Waarom het me ergert. Ik denk omdat er niets terugkomt? De eenzijdigheid. Geen interesse in mij, geen vragen, geen initiatief. Ik vermoed dat ik met 2 benen in deze vriendschap zit en zij met één. Ik zal een been proberen terug te trekken!
PhilDunphy schreef op 02-01-2024 om 21:31:
[..]
Dat lijkt me ook, maar ik had gehoopt dat je meer uit mijn post zou halen. Wat haal je (kwalitatief dus) uit de vriendschap? Wat is er wél, wat de vriendschap sterk maakt? Of ontbreekt er op dat vlak ook vanalles, en is dat de reden dat je nu ook naar kwantiteit kijkt en daar uiteindelijk op afknapt?
Als jullie elkaar treffen, is het dan een fijn wederzien? Is de wederzijdse interesse op die momenten wél in balans? Is er plezier, humor, of een andere vorm van een prettige connectie die de band sterk maakt? En als een van beide in nood is, ben je er dan voor elkaar? Dat soort vragen.
Ik vond je bericht wat aanvallend dus had niet direct behoefte te reageren. En ik snap vanuit jouw positie en wijze waarop jij vriendschappen vormgeeft dat jij mijn verwachtingen irreël vind. Maar iedereen heeft andere behoeftes in relaties. Voor mij is ook de context belangrijk, niet alleen de momenten dat we elkaar zien. Dus ja, ik stel een attente vriendschap zeer op prijs en kan geen diepe hechte vriendschap met iemand ontwikkelen die daar heel anders in staat dan ik. Dan blijft het oppervlakkig en daar heb ik geen ruimte meer voor.
En ja, vroeger hadden we enorme pret en stonden we voor elkaar klaar. Maar dat is sinds ze haar eigen bedrijf heeft (al bijna 6 jaar inmiddels) is dat niet meer zo. Haar werk is haar prioriteit. Ook als ze elkaar zien gaat het vooral daarover.
Ik zou stoppen met actief stimuleren maar niet nogmaals het aankaarten bij haar. Zij ervaart geen probleem
Als ze komt, komt ze en zo niet dan is dat jammer. Als ze komt dan heb je een leukere tijd met haar omdat je geen verwachtingen hebt die niet uitkomen.
Als ze na afloop klaagt over iets dan is wel het moment om te zeggen dat het kiezen of delen is. Oftewel mee organiseren als je invloed wilt hebben of accepteren.
Bij een activiteit zou ik in de app groep vragen wie aanhaakt en daar rekening mee houden en niet haar apart contacteren met de vraag of ze komt.
Ik denk dat ze niet zo'n planner is. Zolang je het an sich leuk vindt om met haar om te gaan dan zou ik kiezen voor go with the flow.
er is denk ik gewoon een verschil aan behoefte in intensiteit in de relatie. Degene die minder behoefte heeft zal niet gauw initiatief tonen omdat degene met meer behoefte dat al steeds op een eerder punt doet. Dan komt degene die minder behoefte heeft eigenlijk vrijwel zelden op dat punt dat te doen omdat het steeds al gedaan wordt. De behoefte aan intensiteit van je vriendin is steeds al bevredigd. Jij hebt niet genoeg en zit ook te wachten op haar initiatief. Vervelend voor jou maar neem het niet persoonlijk. Als je een tijdje niks doet maakt ze vanzelf een stap naar jou. Niet iedereen heeft dezelfde intensiteitsniveaubehoefte.
Poms schreef op 02-01-2024 om 21:52:
[..]
En ja, vroeger hadden we enorme pret en stonden we voor elkaar klaar. Maar dat is sinds ze haar eigen bedrijf heeft (al bijna 6 jaar inmiddels) is dat niet meer zo. Haar werk is haar prioriteit. Ook als ze elkaar zien gaat het vooral daarover.
Voor mij leest dit als de kern. Als je je meer deel van haar leven had gevoeld, had het je waarschijnlijk veel minder uitgemaakt of ze een treinreis had geboekt. En of dat nu komt door stress die ze niet meer met je deelt of omdat ze wat interesse is verloren; beiden zijn pijnlijk. Jullie lijken gewoon uit elkaar gegroeid. En dat kan pijn doen en verdrietig zijn. Irritatie of boosheid over iets dat ze anderen (de vriendengroep) aandoet, is misschien makkelijker te voelen. Maar ik denk dat je hier veel meer je kern raakt. En dat iets wegmanagen met taakjes en handelingen jouw go to coping stijl is, maar dat werkt hier niet. En dat geeft allemaal errors.
Heb je haar wel eens gezegd dat je haar mist? In plaats van dat ze iets verkeerd doet? Is het nu te laat? Kan ook voor jou zijn hè, dat het gewoon geknakt is. En ook dat hoort er soms bij.
Oei, met een vriendin zoals jij, heb je geen vijanden meer nodig. Het klinkt echt onsympathiek.
Doemijdieglazenbol schreef op 02-01-2024 om 22:04:
[..]
Voor mij leest dit als de kern. Als je je meer deel van haar leven had gevoeld, had het je waarschijnlijk veel minder uitgemaakt of ze een treinreis had geboekt. En of dat nu komt door stress die ze niet meer met je deelt of omdat ze wat interesse is verloren; beiden zijn pijnlijk. Jullie lijken gewoon uit elkaar gegroeid. En dat kan pijn doen en verdrietig zijn. Irritatie of boosheid over iets dat ze anderen (de vriendengroep) aandoet, is misschien makkelijker te voelen. Maar ik denk dat je hier veel meer je kern raakt. En dat iets wegmanagen met taakjes en handelingen jouw go to coping stijl is, maar dat werkt hier niet. En dat geeft allemaal errors.
Heb je haar wel eens gezegd dat je haar mist? In plaats van dat ze iets verkeerd doet? Is het nu te laat? Kan ook voor jou zijn hè, dat het gewoon geknakt is. En ook dat hoort er soms bij.
Ik denk dat je gelijk hebt. Dank voor het inzicht! Eerder heb ik aangegeven dat ik mis zoals het eerder was. Het heeft niet veel verschil gemaakt. Ik ga het even laten rusten en dan nog een keer proberen.