BabaYaga's verhuisde hut op pootjes
Gelukkig heeft de hut van BabaYaga pootjes, zodat ze eenvoudig te verplaatsten was naar dit nieuwe forum.
Voor de nieuwkomers: Ben je gedumpt door je man (of vrouw) met een midlife en een zoolmeet? Of ben je zelf vertrokken?
Wees welkom voor steun en goede (en ongetwijfeld ook minder goede) raad. Hier gaan we verder met ons leven.
@bloembakje
Knap dat je het zelf beseft, dat maakt het omgaan met de situatie net wat makkelijker ook al is het erg pijnlijk. Hoe oud zijn je kinderen?
Hier een soon-to-be ex-man die in mijn telefoon snuffelt. Liet hem wat zien, kantelt hij vervolgens het scherm wat opzij en opent WhatsApp. Dat kantelen vond ik raar dus trok ik mijn telefoon uit zijn handen, hij drukte snel op de Home knop maar ik kon het nog terughalen.
Zoiets met: zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten.
Noopes schreef op 24-07-2021 om 20:04:
@bloembakje
Knap dat je het zelf beseft, dat maakt het omgaan met de situatie net wat makkelijker ook al is het erg pijnlijk. Hoe oud zijn je kinderen?
Hier een soon-to-be ex-man die in mijn telefoon snuffelt. Liet hem wat zien, kantelt hij vervolgens het scherm wat opzij en opent WhatsApp. Dat kantelen vond ik raar dus trok ik mijn telefoon uit zijn handen, hij drukte snel op de Home knop maar ik kon het nog terughalen.
Zoiets met: zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten.
Whut?? Hoe haalt-ie het in zijn hoofd zeg.
he wat verdrietig Bloembakje. Dat is nooit de uitkomst die je wenst. Het voelt misschien als de handdoek in de ring gooien. Maar probeer in je achterhoofd te houden dat dit voor jou en je kind mogelijk weer nieuwe deuren opent, als het stof is neergedaald. Misschien geeft het jullie beiden de broodnodige ademruimte.
Kan je bij vriendinnen terecht? Belangrijk om je te uiten 
CaroMamaVan schreef op 24-07-2021 om 19:04:
[..]
Och arm Bloembakje. Dat is ook naar als kinderen dan zo’n keus maken. Aan de andere kant is het goed dat te accepteren en een andere manier van contact te zoeken. Dikke
Kind kwam van de week wat spullen halen maar het was erg kil. Op mijn app (ergens succes mee wensen) reageert hij niet, het is jammer en het doet zeer. Ik vind het lastig te accepteren, hier wordt je geen moeder voor.
Noopes schreef op 24-07-2021 om 20:04:
@bloembakje
Knap dat je het zelf beseft, dat maakt het omgaan met de situatie net wat makkelijker ook al is het erg pijnlijk. Hoe oud zijn je kinderen?
Kind is 18, een leeftijd waarop hij van vader zelf mag bepalen wat hij doet. En dat heeft hij dus gedaan.
Hier een soon-to-be ex-man die in mijn telefoon snuffelt. Liet hem wat zien, kantelt hij vervolgens het scherm wat opzij en opent WhatsApp. Dat kantelen vond ik raar dus trok ik mijn telefoon uit zijn handen, hij drukte snel op de Home knop maar ik kon het nog terughalen.
Zoiets met: zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten.Ik zou daar zo woest over worden, hier ging gelijk alles op slot, ik weet dat hij geprobeerd heeft te gluren want hij verkletste zich dat ik een andere code had. Ik had niets te verbergen maar hij had er ook niets meer te zoeken. Fijn dat je hem op tijd uit zijn handen hebt kunnen trekken.
Diyer schreef op 24-07-2021 om 21:16:
he wat verdrietig Bloembakje. Dat is nooit de uitkomst die je wenst. Het voelt misschien als de handdoek in de ring gooien. Maar probeer in je achterhoofd te houden dat dit voor jou en je kind mogelijk weer nieuwe deuren opent, als het stof is neergedaald. Misschien geeft het jullie beiden de broodnodige ademruimte.
Kan je bij vriendinnen terecht? Belangrijk om je te uiten
Het voelt niet als handdoek in de ring gooien maar meer als falen. Gezien zijn kille houding verwacht ik niet dat het op korte termijn “goed” komt. Ademruimte geeft het wel, maar ook verdriet. Ik vind het lastig om dit te delen met anderen.
moeilijk hoor!
Heb je enig idee hoe het komt dat hij deze beslissing gemaakt heeft? Kan me voorstellen dat dit lastig is om te delen.
Ik weet waarom hij deze keuze heeft gemaakt en waar het uit voortkomt. Ik wil het wel delen maar ook later verwijderen omdat het persoonlijk en herkenbaar is. Je kunt hier maar een half uur wijzigen en daarna staat het er voor altijd. Dus dat doe ik liever niet.
Bloembakje schreef op 25-07-2021 om 10:04:
Ik weet waarom hij deze keuze heeft gemaakt en waar het uit voortkomt. Ik wil het wel delen maar ook later verwijderen omdat het persoonlijk en herkenbaar is. Je kunt hier maar een half uur wijzigen en daarna staat het er voor altijd. Dus dat doe ik liever niet.
Je kunt mij gewoon een pb sturen, dan haal ik het alsnog voor je weg! Of je post rapporteren door op het uitroepteken te klikken en daarbij het verzoek wat je aangepast zou willen zien 
Het is inderdaad goed nadenken wat je wel en niet plaatst, fijn U2fan dat er meegedacht wordt!
Bloembakje wel 'fijn' dat je weet waar het vandaan komt. Maakt het niet minder makkelijk maar misschien net iets beter te accepteren. Ik heb er (nog) geen ervaring mee.
Enige ervaring die ik heb is die van mijzelf. Ik ben met veel strijd en een slechte relatie met mijn moeder op mijn 16e het huis uit gegaan. Mijn moeder heeft niet lang meer geleefd, nl. tot mijn 19e. Maar ik kan wel delen dat het voor onze relatie beter bleek. Niet meteen. Maar na een tijd rust en afstand, konden we ons beter focussen op een stukje gezelligheid. Blijven eten bijv. Ik hoop dat dit jullie ook gegeven is.
Zit je zoon in therapie? Of is er op een andere manier begeleiding?
@Dyer: Mijn zoon krijgt individuele begeleiding maar het is een nogal mooi-weer speler. Hij heeft nu vakantie dus had hij geen begeleiding meer nodig vond hij, dit start dan weer in september. Bedankt dat je jouw verhaal wilde delen, ik hoop dat het hier nog goed komt. Maar ik schrok van de week van de kilheid waarmee hij voor mij stond. We gaan het zien hoe het afloopt, ik hoop dat hij voor zichzelf de juiste keuze heeft gemaakt, dat is voor nu het belangrijkst.
@Noopes, accepteren vind ik nog lastig. Maar feit is wel dat wij niet het beste in elkaar naar boven haalden. Ook toen ik hem dan maar zijn gang liet gaan en niets meer zei, bleef hij de grens opzoeken. Ik kon er niet meer tegenop. Hij gaat nu zijn eigen weg, maar mijn navigatie is even de weg kwijt.
Denk je dat je zoon het deksel op zijn neus gevoel nog zal gaan ervaren bij zijn vader? Vaak blijkt toch ook dat de andere ouder dan ook ineens tegen grenzen aanloopt en dat de vlucht van je zoon ook daar tegen een muur botst.
Ik hoop iig voor je dat je wat afleiding kunt vinden. Dit heeft echt tijd nodig om z'n weg te vinden, hoe moeilijk ook
Het is nu natuurlijk allemaal leuk bij zijn vader, de hele dag gamen is voor hem het doel en dat krijgt hij nu ook. Hij mag daar zo lang opblijven als hij wil, vader is aan het werk dus ziet niet dat hij pas om16 uur zijn bed uitkomt enz. Hij heeft geen schoolverplichtingen en verder wordt er op dit moment weinig van hem verlangd. Hij is voorzien van natje en droogje en zijn vader vindt het vast wel fijn zijn kind altijd thuis. Die heeft weinig sociale contacten dus dit zal hij prima vinden, immers ik ben dat rotmens die hem (ex) er ook uit gegooid heeft. Dus ze hebben een band. Maar ik verwacht wel dat hij daar ook problemen zal krijgen op termijn maar dat blijft afwachten. Vader laat het allemaal meer gaan. Ik was hier altijd de aanjager en verzorger, dus wie weet vinden zij elkaar helemaal zo. Ik ben meer van structuur, regels en nakomen van afspraken. Maar kind vind het ingewikkeld worden als hij afspraken moet nakomen (waarvoor hij achter zijn laptop vandaan moet komen) dat zal daar niet anders zijn. En wie weet zit hij daar gewoon beter op zijn plek, beiden uit hetzelfde hout gesneden en heeft het bij mij tijd nodig om dat te accepteren.
Bloembakje wat verdrietig.