BabaYaga's verhuisde hut op pootjes

Heel herkenbaar Diyer. Ik ben van nature heel sterk maar de boosheid/teleurstelling zit mij zo in de weg dat ik niet vooruit kom. En dan ben ik ondertussen 2,5 jaar verder maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet boos ben of dat hij door mijn gedachten gaat. Beetje van ik sta ermee op en ik ga er weer mee naar bed. Ik merk dat ik er geen leuker mens van wordt. Dus voor een eventuele verbinding is geen ruimte terwijl mijn omgeving het wel weer eens tijd vinden worden. Alsof een nieuwe relatie een doel op zich is. Ze zullen het vast goed bedoelen maar ook daar word ik dan weer boos om. Daarom ben ik gestart met therapie, eerste inzicht is dat ik boosheid "gebruik" om mijzelf staande te houden en niet hoef te voelen (pijn/verdriet). Nu nog even ontdekken hoe ik het dan anders moet doen. Rottig is het wel, ik voel met je mee. 

jeetje, toch best heftig he om te concluderen dat je 'al'  2,5 jaar verder bent en toe zou moeten zijn aan de volgende fase, terwijl je voor je eigen gevoel nog geen stap verder bent. Of iig maar minimaal.
Idd, ontdekken hoe het anders moet. Dat is lastig. Ik merk ook dat ik het erg vervelend vind als ik zo overvallen wordt door verdriet (wat groot voelt en heel bepalend is voor hoe ik de dag beleef en doorkom), maar dat ik daarmee niet naar mijn vrienden wil gaan. Omdat ik me ervoor schaam en ik denk dat ze niet begrijpen waarom ik dan zo blijf 'hangen'. Ik zeg niet dat ze dat denken hoor, maar daar ben ik dan een beetje bang voor dat er een oordeel over is en ik niet wil dat ze dat hebben. Is ook mijn eigen schuld hoor. Ik blijk zelf iig niet onschuldig te zijn, want ik begreep het zelf eigenlijk ook niet goed bij anderen. Dacht dat liefdesverdriet wel sneller over zou gaan en anders had je een schop onder je hol nodig 
Terwijl ik nog zo ontzettend aan het verwerken ben. Dingen plaatsen, wie ben ik, waarom ging het zoals het ging, hadden we onder andere omstandigheden wel een kans gehad en wat is dan mijn aandeel. Ik wissel van boos en hem een lul vinden naar boos op mezelf en mezelf een trut vinden etc.

Ik ben iig net als jij gelukkig onder de pannen bij een hulpverlener en hopelijk gaat dit inzichten geven waar ik iets mee kan. Ik hoop dat dit voor jou ook stukjes bij beetjes wat oplevert.

Even een vraag voor mezelf: maar is bloembakje dezelfde als bloem?

Diyer en Bloembakje, hier ook de herkenning. Bij mij is het weliswaar allang geen liefdesverdriet meer, maar wel een continue (negatieve) invloed op mijn leven. Hoewel er genoeg dingen zijn om van te genieten (en ik dat heus ook doe) sleep ik toch dagelijks die rugzak mee en gaat er geen dag voorbij zonder dat een deel van mijn tijd opgaat aan ex en zijn invloeden. Ook na zes jaar nog (en ja, ex houdt dat ook wel levend met al zijn acties rondom de kinderen, maar dan nog). Zo zonde van alle energie! voor jullie!

Wat fijn dat ik jullie niet helemaal ben ‘kwijtgeraakt’ aan een app-groep, fijn ook dit forum! Ik heb mijn nick gewisseld want ik was té herkenbaar. Ik ga weer meeschrijven als ik wat bij te dragen heb. 

Sandy, hoe is het nu bij jou? 
Als je bent mee verhuisd 

ToetieToover schreef op 14-07-2021 om 08:34:

Wat fijn dat ik jullie niet helemaal ben ‘kwijtgeraakt’ aan een app-groep, fijn ook dit forum! Ik heb mijn nick gewisseld want ik was té herkenbaar. Ik ga weer meeschrijven als ik wat bij te dragen heb.

Welkom, al heb ik geen idee tegen wie ik het heb haha

@caro, het is geen kattenpis als ik je verhalen zo heb gehoord. Ook jouw ex is een flinke blok aan je been. En al ben je dan qua liefde van hem verlost, dan wil dat niet zeggen dat hij je emotioneel kan frustreren, omdat hij simpelweg een stuk volwassenheid mist. 
Dat gebrek aan volwassenheid en rijpheid is wel een opvallend thema. 

Ik "hoor" mijn ex nu trouwens heel anders. Vandaag hadden we afgesproken voor koffie zo vlak voor mijn vakantie en hij heeft me nog geholpen wat dingen te pakken die nog bij hem lagen. Sinds ik die diagnose heb gehoord, kan ik bijna niet anders meer dan bepaalde opmerkingen in een bepaald licht zien, die ik eerder als grapje opvatte. Hij heeft binnen het uur wel 3 x gerefereerd naar hoe geweldig hij wel niet is. Vroeger vond ik dat een beetje dommig bedoelt grapje. Vandaag had ik zoiets 'verdomd, volgens mij meent hij het ook nog  '

hallo allemaal,

Ik kom ook over van viva. Ik schreef daar af en toe mee maar ik vond dat ik daar al te veel persoonlijke info had gedeeld waardoor ik zo te traceren was. Dus daarom een nieuwe naam.

Ik herken heel erg wat jullie schrijven over de trage verwerking. Bij mij is het 1,5 jaar geleden dat mijn ex de deur achter zich dichtsloeg en vertrok.
De eerste paar maanden heb ik voornamelijk huilend doorgebracht.

En nu, heb ik nog heel veel nachtmerries over mijn ex. Het diepe diepe verdriet is wel gesleten. Maar ik moet er bvb niet aan denken om ooit nog een relatie te krijgen. Mijn ex zijn stunts heeft ervoor gezorgd dat ik enorm wantrouwend in de wereld ben gaan staan.

Alvast een hele fijne vakantie toegewenst Diyer!! 

@Hollebollemeis, ik ben er ook niet leuker op geworden qua mening over/naar mannen. Ik voel me een stuk negatiever over de andere helft dan 5 jaar geleden helaas. Komt ook voor een klein stukje door de vele verhalen die ik door deze ervaring ben gaan lezen of heb gehoord en de mannen die ik erna ben tegengekomen op single reizen/clubs en met uitgaan. Ik was nooit gericht op mannen, want ik had immers een relatie. Dus ik bekeek ze ook niet. En nu ik het aanbod zie, vraag ik me soms af wat er gebeurd is. Niet fair natuurlijk,  want in mijn achterhoofd weet ik heus wel dat er leuke mannen moeten zijn. Alleen waar die zitten??

@Diyer, ja inderdaad. Ik heb ook te veel gezien en het naïeve dat ik soms wel had, is compleet weg. Destijds ben ik heel wanhopig die relatie in gegaan waardoor ik heel veel rode vlaggen heb gemist. Op het viva forum bvb werden regelmatig topics geopend waarvan ik dacht, wauw dit zou gewoon over x-jaar door mij geschreven kunnen zijn.
Alleen was het zo dat ik mij heel weinig vragen stelde bij zijn gedrag. Hij zei wel dat hij bij mij wou zijn maar achteraf gezien wilde hij gewoon niet alleen zijn, denk ik.
En zal hij dus wel continue rond gekeken hebben of er niet iets "beters" te vinden was.

De laatste tijd vraag ik me vooral af wat ik ooit in hém heb gezien.
Op viva zelf las ik overlaatst een topic dat zo herkenbaar was en ik kon alleen maar denken: "Gelukkig ben ik van hem verlost en zit er nu iemand anders mee opgescheept"