Relaties Relaties

Relaties

Activiteit schoonfamilie


Watmoetik schreef op 21-06-2023 om 19:36:

Nee hij is niet narcistisch, ik denk eerder dat hij altijd een bepaalde extreem ontwijkende eigenschap heeft ontwikkeld door zijn opvoeding en altijd achter iemand willen schuilen/gewend dat iemand anders voor hem nadenkt. En ik heb dat weer met mijn schoonvader dus eigenlijk heb ik nooit steun aan hem gehad dat hij zei van kom we gaan even langs of iets dergelijks. Hij heeft me altijd met man en macht bij hun weg gehouden door uitnodigingen niet door te geven waardoor ik niet wist dat ik ergens voor gevraagd was en vervolgens wel ineens een boze schoonvader voor mijn neus heb dat ik er niet bij was. In het begin was ik niet bang namelijk ik dacht zelfs dat we een goede band hadden. Maar dat bleek dus niet zo te zijn want ik had blijkbaar al allerlei dingen gemist waar ik niks van wist. Vandaag was er ineens toch een soort omslag momentje leek het wel. Hij had de badkamer echt schoon gemaakt en hij kwam naar me toe met excuses en dat hij toen hij aan het schoonmaken was wel zag dat het echt niet door de beugel kon. We hebben ook een lekkage gevonden dus waarschijnlijk was dat een medeveroorzaker van de schimmel lucht en waarom de vloer altijd nat is. De reden dat ik het niet doe is dat we 4 jaar een badkamer hebben gedeeld maar er altijd ruzie over kregen dus toen hebben we besloten geen badkamer meer te delen (we hebben er 2). Ik dacht dat hij wel zou gaan inzien wat mijn probleem was als hij zelf de verantwoordelijkheid had maar dst was niet zo.

Dat weet je niet. Het is opvallend dat jij steeds een boze schoonvader hebt, terwijl jij je van geen kwaad bewust bent en dat de aanleiding toch je man lijkt te zijn elke keer. Dat hij jou naam noemt in zijn reden dat hij niet kan of uitnodigingen vergeet door te geven elke keer en jij degene bent die daar op aangekeken wordt. En hij degene is die buiten shot blijft....bijzonder en toevallig elke keer.

Lees je toch maar eens in. 

BritgetJones007 schreef op 21-06-2023 om 20:06:

[..]

Dat weet je niet. Het is opvallend dat jij steeds een boze schoonvader hebt, terwijl jij je van geen kwaad bewust bent en dat de aanleiding toch je man lijkt te zijn elke keer. Dat hij jou naam noemt in zijn reden dat hij niet kan of uitnodigingen vergeet door te geven elke keer en jij degene bent die daar op aangekeken wordt. En hij degene is die buiten shot blijft....bijzonder en toevallig elke keer.

Lees je toch maar eens in.

De man kan ook gewoon een klote karakter hebben. Niet iedereen die anderen de schuld "geeft" is een narcist.

Ik weet niet of to daar al antwoord op heeft gegeven. Kan je relativeren waar schoonvader nou precies boos om is. Dat je bij veel ontmoetingen niet aanwezig bent is duidelijk. Maar wat zit er nog meer achter? Misschien helpt het jou om amders naar zijn uitbarstingen te kijken waardoor je hopelijk minder angst voor hem hebt. 

Verder is alles al gezegd. Het is een hele stressvolle situatie waar je zo snel mogelijl wat aan moet doen.

Watmoetik

Watmoetik

21-06-2023 om 22:29 Topicstarter

Ik zag ze de eerste maanden/jaren 3 tot 4 keer per week maar zelfs dat was nog niet genoeg. In mijn ogen maakt het niet uit al was ik 7 dagen per week langs gekomen dan hadden ze wel weer wat anders gevonden wat ik fout deed. Mijn man zegt dat het niet persoonlijk is en dat er dan gewoon iets anders aan de hand is wat hem dan dwars zit en dan reageert hij dat af op die manier. En dat ik het me daarom niet aan moet trekken maar dat doe ik dus wel omdat het voor mij elke keer zo onverwachts was. Daar ben ik erg van geschrokken.



Nee hij is echt geen narcist maar heeft gewoon een hele bijzondere manier van denken. Hij gaat dan verzinnen wat ik denk en probeert me dan te helpen door dat wat hij verzonnen heeft bij anderen te vertellen alleen hij overziet niet dat hij mij dan juist in de problemen werkt in plaats van me helpt. Ik zeg altijd al dat ik heel goed voor mezelf kan denken en praten maar dit is zijn manier van helpen. Hij heeft ook een hele lange tijd gehad dat als ik iets aan mijn kind vroeg dat hij dan antwoord ging geven. Dan moest ik echt elke keer zeggen laat hem nou zelf antwoord geven dat kan hij best. (Dat gaat nu gelukkig goed). Het is allemaal een uit de hand gelopen communicatie probleem (invullen voor een ander)

Watmoetik schreef op 21-06-2023 om 22:29:

Ik zag ze de eerste maanden/jaren 3 tot 4 keer per week maar zelfs dat was nog niet genoeg. In mijn ogen maakt het niet uit al was ik 7 dagen per week langs gekomen dan hadden ze wel weer wat anders gevonden wat ik fout deed. Mijn man zegt dat het niet persoonlijk is en dat er dan gewoon iets anders aan de hand is wat hem dan dwars zit en dan reageert hij dat af op die manier. En dat ik het me daarom niet aan moet trekken maar dat doe ik dus wel omdat het voor mij elke keer zo onverwachts was. Daar ben ik erg van geschrokken.



Nee hij is echt geen narcist maar heeft gewoon een hele bijzondere manier van denken. Hij gaat dan verzinnen wat ik denk en probeert me dan te helpen door dat wat hij verzonnen heeft bij anderen te vertellen alleen hij overziet niet dat hij mij dan juist in de problemen werkt in plaats van me helpt. Ik zeg altijd al dat ik heel goed voor mezelf kan denken en praten maar dit is zijn manier van helpen. Hij heeft ook een hele lange tijd gehad dat als ik iets aan mijn kind vroeg dat hij dan antwoord ging geven. Dan moest ik echt elke keer zeggen laat hem nou zelf antwoord geven dat kan hij best. (Dat gaat nu gelukkig goed). Het is allemaal een uit de hand gelopen communicatie probleem (invullen voor een ander)

Bijzonder dat gedrag. En bijzonder dat het communicatief steeds zo gebracht wordt en verdraaid dat jij steeds de gebeten hond bent. Het lijkt voor jou steeds toeval of een communicatief probleem of niet zo handig...

Ik lees vreemd en gestoord gedrag. Manipulatie van verhalen door steeds jou naam te laten vallen en daardoor de consequenties voor jou zijn....van verhalen en situaties waarvan jij her bestaan niet eens weet....

Het spijt me, open je ogen. En lees je in.

Sterkte

Hoe zou je leven met je man eruit zien als de familie minder/geen invloed had?

Lees ik het goed dat je man ook al van jongsaf lijdt onder zijn vader? Zijn standaard houding is van jongs af aan ontwijken waardoor jij(en dus jullie samen uiteindelijk) de dupe bent.

Ik zal hier wel de enige hier zijn maar ik lees geen bewust kwaad willende man. Wel lees ik twee mensen die nog niet in staat zijn om samen hun leven zo in te richten dat ze gelukkig zijn. Beiden laten jullie de familie teveel in het gezin/huwelijk binnen komen. Vermoed dat vanuit jullie cultuur familie erg belangrijk is waardoor dit aanpassen best lastig kan zijn. Daarnaast lijken jullie ook nog wel ergens voor te willen gaan. Maar dit is pure invulling van mijn kant op basis van een paar berichten  corrigeer me gerust.

Het maakt ook niet veel uit of man het wel of niet bewust doet, het resultaat is het zelfde een zeer ongezonde relatie.

@TO waarom heeft relatietherapie eerder gefaald en zou het helpen hulp te zoeken bij een andeee therapeut? Mits jullie beiden bereid zijn aan jullie zelf en jullie relatie te werken?
Dat hoeft niet als doel te hebben weer liefde te vinden samen, maar kan ook helpen om samen weer een gezonde relatie te creëeren.

Als dit niet mogelijk is, is het dan een optie om toch zelf hulp te zoeken, zodat jij anders met de negatieve/ongezonde situaties om kunt gaan waar jullie steeds in belanden samen?

Ik begrijp dat scheiden voor jou geen optie is, maar besef wel dat jullie ongezonde relatie het voorbeeld is dat jullie kinderen nu krijgen. Dit vergroot de kans aanzienlijk dat ook zij in de toekomst in zo'n zelfde ongezonde relatie belanden. Ik denk niet dat jij hen toewenst waar jij nu in zit. Dus als scheiden geen optie is, zul jij echt aan de slag moeten gaan met het veranderen van jouw situatie zodat jouw kinderen een beter voorbeeld krijgen en gaan zien hoe het ook kan zijn.

Ik lees helemaal geen kwaadwillende man , eerder communicatief onhandig maar welwillend, en niemand weet hoe het gedrag van to richting man is trouwens

maar dat het Hele rare relaties zijn is duidelijk 

Watmoetik

Watmoetik

22-06-2023 om 23:37 Topicstarter

klopt absor, zo is het echt. Hij probeert vanaf het begin af aan al iedereen uit elkaar te houden om maar te voorkomen dat er conflicten komen en daardoor komen er juist conflicten. 

Ik heb al wel veel dingen  geprobeerd mbt hulp, maar heel eerlijk, als ik dit echt op wil lossen zou ik mijn angst onder ogen moeten komen en daar heb ik geen zin en motivatie voor om dat te doen. Heb eindelijk mijn leven weer goed op de rit na alles wat er gebeurd is en dan zou ik al die oude wonden weer open moeten halen voor de familie van een man die ik toch eigenlijk nooit zie. Hij werkt ong 70 uur ik zijn eigen zaak en ik werk ook voor mezelf maar plan mijn uren daar weer omheen en tussendoor dus dat is best een puzzel en frustrerend voor mij dat hij gewoon de deur uit stapt en ik zo veel moet regelen met de kinderen. Het is voor mij geen optie om minder te gaan werken. Ik zou mezelf nu financieel alleen kunnen redden en dat wil ik graag zo houden. Hij neemt minder verantwoordelijkheid voor de kinderen omdat hij zegt dat hij genoeg verdient voor ons allebei dus ik hoef helemaal niet fulltime te werken maar ik heb mijn lesje wel geleerd uit de tijd dat ik geen eigen inkomen meer had. 

Als ik die emoties weer toe laat wat mij is wijsgemaakt over mezelf ben ik bang dat mijn zelfvertrouwen weer helemaal naar beneden zakt terwijl ik nu zo ver op weg ben dat ik het weer opbouw. Heb het echt allemaal ergens ver weg gestopt en wil het graag daar houden. Daarom zijn de contactmomenten met mijn schoonvader zo heftig voor me, dan komt toch alles weer boven. Had nog het grootste hoopje op de mediation 3 jaar terug maar het was echt alleen maar olie op het vuur.

Of mijn man echt lijdt onder het gedrag van schoonvader zou ik zo niet zeggen maar het heeft hem absoluut gevormd tot hoe hij is. Hij waait met alle winden mee, weinig eigen mening.

Iedereen bedankt voor de reacties en het meedenken

@TO Dan kan ik slechts hopen dat jouw kinderen niet van jullie leren dat dit is hoe een relatie is. Dat hun geluk niet belangrijk is. Dat het gezond is om je emoties weg te stoppen.

En dat zij ondanks het voorbeeld dat jullie nu aan hen geven wel in staat zijn een gezonde relatie te krijgen, maar helaas is de kans groot dat ze jouw voorbeeld zullen gaan volgen. Omdat ze nooit van jou/jullie zullen leren hoe het ook anders kan.

Ik klink nu misschien keihard, maar ik heb te doen met je kinderen.

Want ik snap dat wat aan jezelf en jullie relatie werken moeilijk en dood eng is en mega veel van je vraagt, maar besef dat jij niet de enige bent die de prijs betaald voor de keuzes die jij hierbij maakt. 

Watmoetik schreef op 22-06-2023 om 23:37:

klopt absor, zo is het echt. Hij probeert vanaf het begin af aan al iedereen uit elkaar te houden om maar te voorkomen dat er conflicten komen en daardoor komen er juist conflictie


Of mijn man echt lijdt onder het gedrag van schoonvader zou ik zo niet zeggen maar het heeft hem absoluut gevormd tot hoe hij is. Hij waait met alle winden mee, weinig eigen mening.

 Heeft jou man in zijn algemeenheid geen eigen mening?
Bijvoorbeeld naar klanten en collega's of buitenshuis?

En het lijkt mij dat jou man ook moet zien dat zijn gedrag niet helpend is in contact met jou schoonvader?
Of blijven die conflicten steeds ontstaan en  staat jou man er steeds "onschuldig" het resultaat te bekijken?
Is jou man een intelligente man?

En jou man moet ook weten van jou angst voor zijn vader...voelt hij zich daar schuldig over? Of wordt je toch steeds weer in die positie gebracht dat er contact moet zijn? Of iets wat jou angst triggert? 

Tijdens een handwerkje zat ik te luisteren naar de podcast ‘de eeuw van de vrouw’ (aanrader!!) en ik heb daarbij vaak aan mijn moeder gedacht. Die zei ook altijd dat mijn vader het prima vond als zij ook wilde werken maar dat het niet ‘hoefde’. En omdat het háár keuze was, het allemaal op háár schouders kwam, de combinatie werk en kinderen/huishouden. Een heel ouderwets idee van vroeger, toen vrouwen niet hoefden te werken; “want hun man verdiende toch genoeg?”. Het zou zelfs schadelijk zijn voor de vrouw. Zelfs mij eigen oma heeft me nog apart genomen toen ik pas samenwoonde, om op fluistertoon tijdens de housewarming te vragen of mijn man misschien niet genoeg verdiende dat ik ging werken. Die heb ik kunnen geruststellen. Als vrouw verdien je zoveel méér (op de loonkloof na, dan) als je werkt: zelfontplooiing en connectie met anderen met dezelfde passie bijvoorbeeld. Vroeger zaten de ongelukkige huisvrouwen aan de valium. Dat brengt mij op het andere punt wat mijn moeder ook altijd zei: ik wil mijn eigen inkomen blijven behouden (naast het plezier van werken). Hetzelfde zeg jij ook. Je zegt dat je een lesje hebt geleerd uit de tijd dat je geen inkomen had. Welke les is dat? Ik hoorde in de podcast over ‘huwelijkse plichten’ namelijk dat de plicht voor de man enkel bestond uit huishoudgeld aan de vrouw verstrekken en meer niet. We leven niet meer in de jaren ‘50 maar niet iedereen kan met zijn tijd mee.

Heel verhaal dus maar ik ben echt reuze benieuwd welke les je bedoelt. Ik hoop dat je daar nog iets over wilt zeggen. 

Ook heb je het over een angst onder ogen moeten komen en oude wonden moeten openhalen, gaat het dan over het trauma dat je van je schoonvader hebt of ben je al eerder in je leven getraumatiseerd?

Ik heb dat namelijk, een jeugdtrauma en de daardoor ontstane gevoeligheid voor ‘gevaar’ kwam steeds weer in allerlei situaties terug. Ik zeg altijd dat ik een soort andere afstelling in mijn hoofd heb. Die gaat sneller op standje tilt. Maar de trauma’s zijn inmiddels met (onder meer) EMDR behandeld. Daarmee gaan de scherpe kantjes van de herinneringen af en voelt het niet meer als oude wonden openhalen. Dat wilde ik je ook nog zeggen. Het knaagt aan je zelfvertrouwen, zo’n verleden, maar aan jezelf bouwen op drijfzand is heel moeilijk. Het gaat beter als je vaste grond onder je voeten hebt. 

Ik zou als ik jou was het probleem 'schoonfamilie' helemaal negeren. Je hebt grotere issues in je leven. Die schoonfamilie is totaal niet belangrijk als je een schijnhuwelijk hebt en als je bang bent voor hem al helemaal niet .

Zoals eerder genoemd is: is dit het voorbeeld dat jij je kinderen wil geven van een relatie? Denk je dat zij gelukkig zijn als pa en ma zo langs elkaar doorleven?

Hoe kan in vredesnaam je geloof ervoor zorgen dat je je hele leven lang ongelukkig bent? Denk je dan aan het eind van je leven terug "he ik heb jarenlang een liefdeloos huwelijk gehad en met afschuw naar mn echtgenoot gekeken maar hey Jezus ik ben tenminste wel trouw geweest aan het geloof, goed he??"

Voor mij als ongelovige totaal onbegrijpelijk.  Er is maar een persoon verantwoordelijk voor je leven en geluk. Dat is niet Jezus. Niet God. Niet je echtgenoot. Jij. Alleen jij.

Ik ben geen Christen, dus ook niet van jouw stroming, en misschien is daarom jouw situatie voor mij ook zo moeilijk te begrijpen.

Maar ook al scheiden geen optie is. Wil God dan dat je de rest van je leven ongelukkig bent? Wil hij dat je kinderen ongelukkig zijn?
Voor mij valt dat gewoon niet te rijmen met een God waarvan gelovigen zeggen dat hij liefde is. Dit is toch geen liefde? 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.