Wat doen jullie bij een dip?
Ik ben iemand die altijd op mijn hoede was/is en van het slechtste uitgaat. Altijd voorbereid dat er iets mis kan gaan. Hierdoor altijd gespannen en gauw uit het veld geslagen. Bij een tegenslag maak Ik dingen vaak groter dan dat ze zijn Ik wil dat proberen te doorbreken.
Wat doen jullie bij een tegenslag, verdrietig iets, of je zit gewoon niet zo lekker in je vel om weer verder te gaan? Ondanks dat je je naar voelt. Hoe kom je daar weer uit? Of hebben jullie tips voor mij?
heel mooi dat je dat in jezelf herkent, en het aan wil pakken.
Ik heb geen specifieke tips. Maar afleiding kan helpen. Of in sommige gevallen een lekkere warme douche.
Buiten voel ik me vaak beter dan binnen.
Ik zoek de humor op. Niet altijd makkelijk maar voor mij werkt het. Ik heb bijvoorbeeld tijdens een ziekenhuisopname voor een (heftige)operatie boeken liggen lezen van Sylvia Witteman en Youp van 't Hek. Vooral géén boeken over de ziekte of lotgenoten o.i.d. Humor, ook harde humor helpt mij om de zon te blijven zien.
Ik mag als ik me even wat minder voel me gewoon een dag of 2 kut voelen van mezelf. Dat zijn de dagen dat ik goed luister naar wat ik op dat moment nodig heb en probeer dat ook te geven.
Ook bedenk ik me altijd hoe het leven tot nu toe is geweest en dat ik nooit meer terug wil naar de meest duistere jaren in m'n leven. En dat is in de afgelopen 13 jaar ook niet meer gebeurd.
Maar ik vind het lastig om aan te geven hoe ik dat voor elkaar krijg. Ik denk dat ik het geaccepteerd heb dat ik nou eenmaal soms echt niet lekker in m'n vel zit, daardoor sneller emotioneel ben en wat bot of kattig kan reageren. En dit soort dagen mogen er ook zijn, je kunt je nooit 100% van de tijd helemaal goed en heppiedepeppie zijn. En ik ben van mening dat er niets mis is met een paar gesprekken bij een POH als het allemaal even niet meer lukt.
Ellori schreef op 25-03-2025 om 10:17:
Ik mag als ik me even wat minder voel me gewoon een dag of 2 kut voelen van mezelf. Dat zijn de dagen dat ik goed luister naar wat ik op dat moment nodig heb en probeer dat ook te geven.
Ook bedenk ik me altijd hoe het leven tot nu toe is geweest en dat ik nooit meer terug wil naar de meest duistere jaren in m'n leven. En dat is in de afgelopen 13 jaar ook niet meer gebeurd.
Maar ik vind het lastig om aan te geven hoe ik dat voor elkaar krijg. Ik denk dat ik het geaccepteerd heb dat ik nou eenmaal soms echt niet lekker in m'n vel zit, daardoor sneller emotioneel ben en wat bot of kattig kan reageren. En dit soort dagen mogen er ook zijn, je kunt je nooit 100% van de tijd helemaal goed en heppiedepeppie zijn. En ik ben van mening dat er niets mis is met een paar gesprekken bij een POH als het allemaal even niet meer lukt.
Wat fijn dat je de ‘duistere’ jaren echt achter je hebt kunnen laten. Ik sta zelf nog aan het begin van mijn ‘betere’ jaren. Terug naar wie ik was door alles wat is gebeurd kan en wil ik niet meer. Heb ook geleerd dat mijn gevoel er mag zijn. Maar heb moeite om afleiding te zoeken, lijkt alsof ik een soort van verstijfd ben of zo.
Poh heb ik al ingeschakeld.
Zeespiegel schreef op 25-03-2025 om 08:55:
heel mooi dat je dat in jezelf herkent, en het aan wil pakken.
Ik heb geen specifieke tips. Maar afleiding kan helpen. Of in sommige gevallen een lekkere warme douche.
Buiten voel ik me vaak beter dan binnen.
Warme douche of bad doe ik inderdaad ook wel eens. Wandelen buiten vind ik ook heerlijk maar als ik me naar voel ga ik liever op bed liggen en slapen. Alleen als ik dan wakker wordt is dat nare gevoel dubbel en dwars terug.
Herfstappeltaart schreef op 25-03-2025 om 08:57:
Ik zoek de humor op. Niet altijd makkelijk maar voor mij werkt het. Ik heb bijvoorbeeld tijdens een ziekenhuisopname voor een (heftige)operatie boeken liggen lezen van Sylvia Witteman en Youp van 't Hek. Vooral géén boeken over de ziekte of lotgenoten o.i.d. Humor, ook harde humor helpt mij om de zon te blijven zien.
Positieve insteek!
Psycholoog en cgt .
Roos57 schreef op 25-03-2025 om 11:52:
Psycholoog en cgt .
Ik kom net uit een traject van 2,5 jaar waar ik oa de laatste 3 maanden cgt heb gehad. Toepassen is nog lastig in de zin heeft nog niet het door mij gewenste effect. Daarom opzoek naar ervaringen van andere mensen.
Als ik me rot voel dan bedenk ik wat in godsnaam zó belangrijk kan zijn dat ik me zo rot moet gaan voelen. Nou dat is er gewoon niet. Niets kan zó belangrijk zijn dat ik mijn dag daarvoor moet gaan verpesten.
Wel zie je een zekere heftige golfbeweging in mijn leven die vooral wordt veroorzaakt door mooie verwachtingen die niet uit blijken te komen. Nou dat moet ik dus niet meer doen. Het lukt al aardig.
De ernstige dips komen overigens door teleurstellingen in het verloop van chronische pijnklachten.
Jane1403 schreef op 25-03-2025 om 11:35:
[..]
Wat fijn dat je de ‘duistere’ jaren echt achter je hebt kunnen laten. Ik sta zelf nog aan het begin van mijn ‘betere’ jaren. Terug naar wie ik was door alles wat is gebeurd kan en wil ik niet meer. Heb ook geleerd dat mijn gevoel er mag zijn. Maar heb moeite om afleiding te zoeken, lijkt alsof ik een soort van verstijfd ben of zo.
Poh heb ik al ingeschakeld.
Maar soms is het toch gewoon oke dat je je niet kunt afleiden? Ik heb meestal een serie oid aanstaan overdag. Zo zit ik niet in een stil huis en kan ik toch wat afleiding zoeken. Vaak pak ik een borduurwerkje erbij want dat gaat prima met een makkelijke serie.
rionyriony schreef op 25-03-2025 om 19:15:
Als ik me rot voel dan bedenk ik wat in godsnaam zó belangrijk kan zijn dat ik me zo rot moet gaan voelen. Nou dat is er gewoon niet. Niets kan zó belangrijk zijn dat ik mijn dag daarvoor moet gaan verpesten.
Wel zie je een zekere heftige golfbeweging in mijn leven die vooral wordt veroorzaakt door mooie verwachtingen die niet uit blijken te komen. Nou dat moet ik dus niet meer doen. Het lukt al aardig.
De ernstige dips komen overigens door teleurstellingen in het verloop van chronische pijnklachten.
Wel fijn als je het op deze manier kan zien.