Topic voor Wispelturige Willy's
Ok ik kan het niet meer ontkennen geloof ik 
, ik ben besluiteloos, als ik een beslissing neem (meestal kleinere) ga ik daar vrijwel altijd aan twijfelen en ik ben vrij wispelturig. Geen drama, wel vermoeiend, voor anderen maar ook voor mijzelf.
Wie herkent dit en hoe gaan jullie ermee om? (Of heb je er eigenlijk geen last van?)
Happyapple schreef op 08-03-2024 om 07:01:
ik geloof niet dat ik mezelf erg wispelturig zou noemen, maar besluiteloos ben ik wel vaak helaas. Ik kan ook enorm twijfelen over kleine (en grote) dingen. Heel vermoeiend.
Ja volgens mij is besluiteloos een vorm van wispelturigheid... Dat had ik wel eens gelezen maar als dat niet zo is dan ben ik ook meer besluiteloos ipv wispelturig..
Is wel weer een meevaller al is het even vermoeiend 😁.
Ik had mn BFF aan de telefoon gister en die beaamde dat ik vooral bij het kiezen van eten in horeca heel erg ben 
(Ik vind heel veel lekker en ben natuurlijk nu ook afgestudeerd in voeding dus meestal wil ik ook wel iets voedzaams, maakt het nog lastiger... 
(Heb overigens inmiddels ook al 3 x mn profielfoto aangepast maar goed 
)
Ik probeer ook van alles en begin met het meest waarschijnlijke maar als er al veel overwogen en geprobeerd is en naarmate het geduld op raakt word ik des te zekerder dat het volgende beslist zal helpen. Dat is een manier denk ik om wanhoop op een afstand te houden want dát kan ik echt nooit gebruiken.
Besluiteloosheid komt wel voor, maar dat is vooral als ik (nog) niet genoeg factoren en feiten ken om een echt goede afweging te maken, terwijl er wel een zekere urgentie is om het probleem op te lossen.
Bij mij is er de grootste kans op fouten als ik ontspannen ben. Dan zie ik bijvoorbeeld tot mijn schrik dat ik "even" een mix maak van twee componenten terwijl ik echt als ik er beter over na had gedacht wist dat de twee niet bij elkaar kunnen.
Ik kan het met van alles hebben. Met de keuze van gordijnen en welke laminaatkleur te nemen. Met dingen als in welke rij. Dan sta ik in de kortste rij, dan blijkt de andere rij ineens veel sneller te gaan, dan ga ik naar de andere rij, en dan is ineens de kassabon op en duurt het toch weer langer dan de rij waar ik eerst stond.
De laatste keer dat ik in een restaurant was kregen we een plek aangeboden bij de haard. Bij het raam zitten leek me leuker, en daar gaan we zitten, en 1 minuut later had ik spijt, maar durfde niet meer terug te gaan.
Dit zijn natuurlijk hele simpele dingen en geen wereldproblemen.
Soms kan ik spontaan iets doen of beslissen, en dan blijkt dat dat de goede beslissing was. Maar dat gaat over grotere dingen, zoals een huis. Alhoewel, als ik vlak voor het moment sta om bijv. contract te tekenen, kan ik weer enorm gaan twijfelen, maar dan heb ik mondeling alles toegezegd en kan ik niet meer terug. Maar bij doorgaan van het huis blijkt toch dat het de juiste keuze was en ben ik opgelucht dat ik niet geluisterd heb naar die twijfel.
Bij mij ontstaat wispelturigheid dus ook als gevolg van het niet goed kennen van alle feiten.
Bijvoorbeeld ik ben ervan overtuigd dat gele kussens leuk zullen staan. Immers frisse kleur, bijna Pasen en geel zal best goed staan bij een houten tafel. Maar dan komen de kussens je huis in en dan denk ik: het is wel erg schreeuwerig die kleur. En meerdere andere kleuren moeten nu de kamer uit want die staan niet meer. En wil ik dat wel?
Dus moeten de kussens terug. Ik hád dat kunnen weten als ik niet te opgetogen was geweest maar de tijd had genomen om alle feiten op een rijtje te zetten.
rionyriony schreef op 08-03-2024 om 08:18:
Besluiteloosheid komt wel voor, maar dat is vooral als ik (nog) niet genoeg factoren en feiten ken om een echt goede afweging te maken, terwijl er wel een zekere urgentie is om het probleem op te lossen.
Bij mij is er de grootste kans op fouten als ik ontspannen ben. Dan zie ik bijvoorbeeld tot mijn schrik dat ik "even" een mix maak van twee componenten terwijl ik echt als ik er beter over na had gedacht wist dat de twee niet bij elkaar kunnen.
Ik maak juist de meeste fouten als ik gestresst ben of meerdere dingen tegelijk bezig. Dat laatste heb ik wel lang gedaan maar dat ben ik sinds een paar jaar aan het afleren want daar word je doodmoe van. Eerst het ene, dan het andere.
Vrijevlinder schreef op 08-03-2024 om 08:39:
Ik kan het met van alles hebben. Met de keuze van gordijnen en welke laminaatkleur te nemen. Met dingen als in welke rij. Dan sta ik in de kortste rij, dan blijkt de andere rij ineens veel sneller te gaan, dan ga ik naar de andere rij, en dan is ineens de kassabon op en duurt het toch weer langer dan de rij waar ik eerst stond.
De laatste keer dat ik in een restaurant was kregen we een plek aangeboden bij de haard. Bij het raam zitten leek me leuker, en daar gaan we zitten, en 1 minuut later had ik spijt, maar durfde niet meer terug te gaan.
Dit zijn natuurlijk hele simpele dingen en geen wereldproblemen.
Soms kan ik spontaan iets doen of beslissen, en dan blijkt dat dat de goede beslissing was. Maar dat gaat over grotere dingen, zoals een huis. Alhoewel, als ik vlak voor het moment sta om bijv. contract te tekenen, kan ik weer enorm gaan twijfelen, maar dan heb ik mondeling alles toegezegd en kan ik niet meer terug. Maar bij doorgaan van het huis blijkt toch dat het de juiste keuze was en ben ik opgelucht dat ik niet geluisterd heb naar die twijfel.
Zo herkenbaar dit, ik heb het ook vooral met kleine dingen, waarvan de keuze niet fout kan zijn dus waarom dan zo besluiteloos zou je denken.
Gek genoeg toen ik voor mijn huidige huis vloer en raambekleding moest kiezen was de keuze snel gemaakt, zeker voor de ramen. (roze natuurlijk! Ik heb wat met die kleur sinds een paar jaar)
Mensen willen dolgraag emotionele beslissingen nemen want die zijn het aantrekkelijkste, maar het gros van de beslissingen is niet emotioneel, maar dient bijvoorbeeld om erger te voorkomen, of is iets op de langere termijn, of is voor het welzijn van anderen bedoeld.
Vakanties. Ik kan heel lang op zoek zijn naar het perfecte huisje of hotel.
Vrijevlinder schreef op 08-03-2024 om 10:00:
Vakanties. Ik kan heel lang op zoek zijn naar het perfecte huisje of hotel.
Hier hetzelfde, misschien dat we daarom ook niet vaak op vakantie gaan; er voldoet maar weinig aan mijn eisen.
Sowieso grote uitgaven vind ik lastig om de knoop door te hakken.
Vroeger was ik veel wispelturiger en nam ik vlot een verkeerde beslissing. Nu ben ik wat ouder en iets minder wispelturig, maar neem ik nog steeds vlot een beslissing. Nu op basis van ervaring.
Ik zie mezelf niet als twijfelaar meestal neem ik vlot beslissingen maar gordijnen op mijn slaapkamer kom ik nog steeds niet uit en ik ben al zeker 9 maanden aan het zoeken maar ik kan niets vinden waar ik echt enthousiast van word. Gelukkig zien de rolgordijnen van de vorige bewoners er nog fatsoenlijk uit. Een nieuw stereomeubelrje lukt ook maar niet.
Ik merk aan mensen weleens dat zij denken dat een keuze voor altijd is, dat het niet veranderbaar is. Omstandigheden en keuzes kunnen bijna altijd in de toekomst weer veranderen, dat maakt een besluit ook minder belangrijk. Er iets niets mis mee om iets een tijdje te proberen...
Pekka123 schreef op 08-03-2024 om 13:43:
Ik merk aan mensen weleens dat zij denken dat een keuze voor altijd is, dat het niet veranderbaar is. Omstandigheden en keuzes kunnen bijna altijd in de toekomst weer veranderen, dat maakt een besluit ook minder belangrijk. Er iets niets mis mee om iets een tijdje te proberen...
Jammer dat dit vaak zoveel geld kost....
Herfstappeltaart schreef op 08-03-2024 om 14:12:
[..]
Jammer dat dit vaak zoveel geld kost....
Volgende keer toch maar weer macadamia's. Die pistachenoten waren geen succes. 