Schadefonds geweldsmisdrijven
Hallo, ik heb - maanden geleden alweer - een aanvraag gedaan bij het schadefonds geweldsmisdrijven. Na heel lang wikken en wegen, want om de een of andere reden vind ik het echt een enorme stap. Na de aanvraag heb ik het een beetje geparkeerd. Ik merk dat ik het nu, toch wel heel spannend vind. Inmiddels zijn er al heel wat maanden voorbij, en zal ik ergens de komende weken gaan horen of het wel of niet toegekend gaat worden. En al wil ik het niet het maakt zenuwachtig. Heeft iemand hier ervaring met het schadefonds? Hoe is het bij jou verlopen? Heeft het ook wat gedaan met jezelf? Ergens ben ik heel bang ze het afwijzen. Terwijl dat niets zegt over wat er gebeurd is. Maar dat zou ik echt pijnlijk vinden. En als ze het wel toekennen dan komt het ook binnen.
Mijn vraag kort maar krachtig is: Heeft iemand ervaring met het schadefonds geweldsmisdrijven en wat heeft de aanvraag/uitkomst met je gedaan?
Niet persoonlijk maar wel zijdelings. Heb je al eens contact gehad met Slachtofferhulp? Zij zijn er om je bij te staan in dit hele proces en zullen jouw ( heel begrijpelijke !) gevoelens kennen en herkennen en je daarmee verder op weg te helpen.
Ik heb jaren geleden een aanvraag gedaan voor een schadevergoeding (is ook toegekend). Ik heb er al die tijd heel dubbel in gestaan. Enerzijds wilde ik graag dat het toegekend zou worden, als een soort van erkenning voor wat mij was aangedaan.
Anderzijds vond ik het heel heftig dat er een prijskaartje kwam te hangen aan mijn ervaring. Uiteindelijk heeft het me ook geholpen met de verwerking van mijn trauma's. Al met al ben ik blij dat ik het toentertijd gedaan heb.
dat herken ik echt royalbleu, zo voelt het voor mij ook. Een prijskaartje, terwijl ik ook wel weet ik het niet zo moet zien. Ik hoop ook dat het met de verwerking gaat helpen.
Ik heb verder geen contact gehad met slachtofferhulp. Wel heb ik de aanvraag besproken met mijn behandelaren. Zij hebben ook brieven geschreven ter ondersteuning van de aanvraag. Nu is hetgewoon afwachten wat het oordeel is.
Ik heb ooit na lang twijfelen een aanvraag gedaan. Die werd afgewezen.
Dat deed heel veel met me (in negatieve zin).
Daarna ben ik door Slachtofferhulp goed op weg geholpen om een nieuwe completere aanvraag in te doen (bij de eerste aanvraag zat geen bewijs).
Die aanvraag is gehonoreerd. Ook dat deed veel met mij. Onder andere erkenning dat wat mij overkomen was nooit had mogen gebeuren, maar ook dat wat er gebeurd was geen geheim meer was.
Sterkte met wachten. Ik hoop dat je aanvraag gehonoreerd wordt.
Ik persoonlijk heb nooit te maken gehad met dit schadefonds (gelukkig), maar ik hoop voor iedereen die dat wél hebben het ook zal worden gehonoreerd. Begrijp namelijk heel goed dat dit aan erkenning, en dus ook deels verwerking, een positieve bijdrage zal leveren!
Dank jullie wel voor jullie input.
Gisteren heb ik de beslissing ontvangen dat mijn aanvraag gehonereerd is. En ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niet weet wat het precies met mij doet. Wel merkte ik op dat er toch echt wel veel spanning zat op het wachten en dat de duidelijkheid nu wel rust geeft.
Het verbaasde mij dat de brief met compassie geschreven is. Ondanks dat het een soort zakelijk iets is, wordt er toch ook echt benoemd dat ze begrijpen hoe moeilijk alles is en dat ze dit als een steun toekennen. Dat vond ik fijn om te lezen.
Al met al denk ik dat het nog wel even moet landen.
Wat fijn Dutchy!
Wat fijn, Dutchy, dat het schadefonds zo positief en vooral met compassie gereageerd heeft!
En wat fijn dat je het hier geplaatst hebt. Ik heb hier nooit eerder gepost maar ik heb wel e.e.a. gelezen. Na (heel) lang nadenken heb ik net een aanvraag ingediend. Ook om te 'oefenen' met mijn verhaal vertellen. Ik heb er namelijk al meer dan 40 jaar alleen mee rondgelopen.. Anyway, nogmaals, ik ben heel blij voor jou! Hopelijk krijg ik ook dat gevoel van erkenning. Daar is niet eens een bedrag voor nodig, maar een beetje begrip en empathie door zo'n instantie zou mij echt helpen.
Wat verdrietig om te lezen D-Voted dat je hier al zo lang alleen mee rondloopt, heftig! Ik hoop zo dat het jou vooral 'lichter' maakt, want zoals je zelf al zegt, sommige gebeurtenissen zijn niet met geld goed te maken of uit te wissen helaas. Erkenning en gehoord worden is zoveel meer waard dan geld. Succes en sterkte ook!
U2fan schreef op 18-07-2021 om 13:35:
Wat verdrietig om te lezen D-Voted dat je hier al zo lang alleen mee rondloopt, heftig! Ik hoop zo dat het jou vooral 'lichter' maakt, want zoals je zelf al zegt, sommige gebeurtenissen zijn niet met geld goed te maken of uit te wissen helaas. Erkenning en gehoord worden is zoveel meer waard dan geld. Succes en sterkte ook!
Inmiddels heb ik wel hulp, sinds een halfjaar, van een psycholoog en recent van een lotgenotencontactgroep. Daar heb ik veel steun aan, nu ik een burnout en PTSS blijk te hebben. Ik heb EMDR (inmiddels verlengd). Vandaar ook dat 'oefenen' met mijn verhaal vertellen, ik heb er grote moeite mee dat te doen. Dank voor je lieve woorden!
D_Voted schreef op 18-07-2021 om 13:04:
Wat fijn, Dutchy, dat het schadefonds zo positief en vooral met compassie gereageerd heeft!
En wat fijn dat je het hier geplaatst hebt. Ik heb hier nooit eerder gepost maar ik heb wel e.e.a. gelezen. Na (heel) lang nadenken heb ik net een aanvraag ingediend. Ook om te 'oefenen' met mijn verhaal vertellen. Ik heb er namelijk al meer dan 40 jaar alleen mee rondgelopen.. Anyway, nogmaals, ik ben heel blij voor jou! Hopelijk krijg ik ook dat gevoel van erkenning. Daar is niet eens een bedrag voor nodig, maar een beetje begrip en empathie door zo'n instantie zou mij echt helpen.
Wat fijn dat je een beetje nav een post de stap hebt durven nemen om ook een aanvraag in te dienen. Ik heb echt ook enorm lang er over lopen wikken en wegen. Wat is wijsheid? Durf ik het aan? Wat als ze het niet toekennen? Wat wil ik met de erkenning? Voelt het wel als erkenning? En ga zo maar door. Nu ik het een paar dagen heb kunnen laten landen merk ik wel dat het iets doet. Niet zo zeer het geldbedrag, maar de brief heeft mij echt geraakt. Wat eigenlijk best apart is, want het 'gewoon' een brief. Geschreven voor mensen die ik niet ken, maar misschien dat juist daarom, door een soort van objectieve kijk van derden het meer binnen komt. Ik ben nogal van: ja, ja, ik heb een wat lastige jeugd gehad etc. Maar eigenlijk is dat wel een understatement. En nu er door een commissie naar is gekeken, die dat ook erkennen. Dat het echt enorm moeilijk was vroeger, lijkt het meer te mogen in mijn hoofd. Al heeft het echt enorm lang geduurd eer ze de beslissing afgaven, 28 weken in totaal. Ik hoop echt voor jou ook dat het 'oefenen' met je verhaal helpend is, en steunend is. Ik gun je het echt!
Ja, dat 'durven' was ook bij mij een ding. Ik heb nog steeds veel moeite met vertellen, juist omdat het zo lang mijn geheim geweest is.
'Gewoon' een brief, of begrip door lotgenoten, al is het anoniem, helpt mij echt. Meer dan een geldbedrag ook inderdaad. Als de commissie iets zegt als 'het is vreselijk wat er gebeurd is, maar er is geen bewijs, dus geen geld' dan is het ook goed. Als er maar begrip is.
Ik ben echt blij voor jou dat je dat begrip en die erkenning kreeg, Dutchy! En nogmaals: bedankt voor het plaatsen. Het heeft in elk geval minstens één mens geholpen 
Wat fijn dat je aanvraag toegekend is Dutchy.
Ik heb een jaar of 8 geleden een aanvraag gedaan en die is ook gehonoreerd.
Dat was fijn. ik ben nog altijd dankbaar voor de erkenning. Het geldbedrag heb ik niet zozeer als prijskaartje gezien maar als een symbolisch bedrag omdat de aangerichtte schade niet met geld te compenseren valt.
De erkenning heeft toen veel onrust in me veroorzaakt maar dat is weer gekalmeerd en nu haal ik er nog steeds steun uit: maar het Schadefonds heeft me wél geloofd!
Ik vond de brief ook bijzonder, zakelijk, en met compassie. Af en toe lees ik hem nog wel eens, daar haal ik troost uit.
Als ik aan het Schadefonds denk, is het altijd dubbel: dankbaar voor de erkenning en de mooie brief en verdrietig omdat het het gebeurde niet ongedaan maakt en omdat ik er de ontkenning van mijn familie niet mee weg kan poetsen. Maar ik kan wél de reactie van het Schadefonds ernaast zetten.
Ik heb jaren geleden een aanvraag gedaan, wel met behulp van slachtofferhulp. Het was ook redelijk snel toegekend. Ik was nog redelijk jong en erg onder de indruk van alles toen dus ik heb echt staan huilen bij de brief want het voelde toch als een soort erkenning.