Past dit nou bij dementie of niet?

Mijn moeder was ook dementie,en drukte weleens "per ongeluk " op de alarmknop, ze wist dat er dan iemand van ons kwam..
En dan kwam één van ons, huh wat kom jij nou doen, je hebt toch op de knop gedrukt zeiden we dan,nee hoor hoe kom je daarbij..
Wij dachten altijd dat het  onbewust een soort van aandacht vragen was, uit eenzaamheid wellicht op dat moment..

Zonder de gevolgen te overzien dus ja denk wel dat het bij dementie past..

Ik heb geen idee BeterLaat, maar wellicht kun je de huisarts of geriater hierover benaderen? Als ik het zo lees lijkt het voor mij als leek niet direct op een valpartij, maar ook als het een bewuste actie was (los van de dementie) om jouw vriend (haar zoon begrijp ik) naar haar huis te krijgen dan zit er vermoedelijk nog steeds wel een hulpvraag achter. Ik dus sowieso eerst eens met haar bespreken wat er nu precies is gebeurd en hoe ze zich de rest van die dag heeft gevoeld. Misschien schept dat wat duidelijkheid 

Netherfield schreef op 19-12-2022 om 13:48:

Mijn demente schoonmoeder kon ineens niet meer lopen, haar hersenen wisten niet meer hoe ze haar benen aan moesten sturen. Tijd later (dagen) kon ze het wel weer.
Ze moet dus al staande gebeld hebben, telefoon op de haak hebben gelegd en toen ergens verderop zijn gaan liggen zodat haar verhaal klopte zeg maar. Dat klinkt als aandacht vragen. Dat kan natuurlijk, vraag is wat je moet doen als ze zulke dingen vaker gaat doen.

Serieus,  zie je dit als aandacht vragen?

Als je dement bent weet je soms niet wat je doet, en ze kan ook gewoon naar een andere plek gekropen of geschoven zijn.

Miepjecody schreef op 19-12-2022 om 14:00:

[..]

Serieus, zie je dit als aandacht vragen?

Als je dement bent weet je soms niet wat je doet, en ze kan ook gewoon naar een andere plek gekropen of geschoven zijn.

Dit. Dit is geen aandacht vragen. Mijn opa wist van de week niet meer hoe de tv aan moest. Hij heeft al een jaar of 15 dezelfde tv die met 1 zelfde knopje aan gaat. De dag ervoor en de dag erna wist hij het nog wel, maar niet dat mijn moeder langs was geweest om het opnieuw uit te leggen. Dat is geen aandacht vragen, dat is dementie.

BeterLaat, ik begrijp dat je dat hier vraagt. En mensen zullen naargelang zij het zien, ook antwoorden. Ik zeg: het kan zijn dat het aandacht vragen is, zo zijn er mensen. Het kan ook zijn dat het iets in haar hersenen is, dat het bij dementie hoort. Soms zijn dementerenden ineens héél goed en de dag nadien zetten ze hun pantoffels in de ijskast. Voorbeeld wat ik van iemand weet.

Dus om te beginnen hier uitleg vragen, dat zou ik misschien ook doen. Maar om er helemaal op af te gaan, dat vind ik riskant. Je zou het onder 'aandacht vragen' klasseren, terwijl er echt iets héél ernstigs aan de hand is. Je zou het onder 'voortschrijdende dementie' klasseren, ongerust zijn, maatregelen nemen, ..., ... terwijl jouw schoonmoeder in haar vuistje lacht en denkt dat ze jullie goed liggen heeft gehad.
Ik (Wij) ken(nen) jouw schoonmoeder niet.

Daarom zou ik de koe bij de horens vatten en een neurologisch onderzoek laten doen. Daar ziet men aan de doorbloeding van de hersenen (en nog aan andere dingen) wel in hoeverre er sprake is van (toenemende) dementie.

En dan weet je het zeker.

Sterkte hoor!

Netherfield schreef op 19-12-2022 om 13:48:

Mijn demente schoonmoeder kon ineens niet meer lopen, haar hersenen wisten niet meer hoe ze haar benen aan moesten sturen. Tijd later (dagen) kon ze het wel weer.
Ze moet dus al staande gebeld hebben, telefoon op de haak hebben gelegd en toen ergens verderop zijn gaan liggen zodat haar verhaal klopte zeg maar. Dat klinkt als aandacht vragen. Dat kan natuurlijk, vraag is wat je moet doen als ze zulke dingen vaker gaat doen.

Ik vind dat een verhaal als dit afbreuk doet aan één ieder die dement is en geen kwade wil heeft.

Doet me denken aan het slechtste scenario m.b.t. een ziekte / aandoening / stoornis, wat een hoop anderen in een "kwaad daglicht" zet.

Manipulatie kan uit ziekte voorkomen, maar of dat zo is: is in feite een medische vraag. Wat is de reden dat voor jou de achterliggende oorzaak zo belangrijk is? 

Je denkt misschien dat een ouder iemand voor zijn plezier of om jou te sarren een tijd op de grond gaat liggen. Het blijft wel een schreeuw om hulp. Het lijkt vooral alsof deze persoon niet meer goed alleen durft te zijn. Dementie is tijdens de helder momenten zicht hebben op het verlies van je eigen persoonlijkheid, historie en mentale vermogens. Alles wat je lief is raak je kwijt. Dat dit angst met zich meebrengt en bepaald gedrag lijkt mij vrij logisch.

Zonnebloem17 schreef op 19-12-2022 om 14:42:

Mijn ervaring is dat het natuurlijke gedrag, de eigenschappen die iemand heeft, erg worden uitvergroot.

De moeder van een voormalig vriendin van me werd volstrekt anders dan ze altijd was. Daaraan bemerkten ze ook dat er iets was; eerder dan vergeetachtigheid. 

Wat Zonnebloem zegt, dementie kan al bestaand gedrag versterken. Soms verdwijnt dat gedrag en wordt het opeens de liefste persoon die er is, soms juist de andere kant op. Geen één dementerende gaat hetzelfde door het hele proces. 

Beterlaat2021! schreef op 19-12-2022 om 14:04:

Oh, ze is een kei in aandacht vragen, bij iedereen die langskomt.
Claimgedrag, tijd rekken, emotionele chantage...hopeloos.

Dat ze nog zo bij is dat ze zo'n 'val' in scene zet vind ik toch wel heel bijzonder.

Met haar iets bespreken zit er niet in, dan wordt het ontkend of er wordt gejokt.

Of het nou door dementie komt of niet, het is in ieder geval heel vervelend om te moeten komen aanrennen terwijl het minder dringend blijkt te zijn. Voor mij zou het minder erg voelen als het komt door onvermogen, dan door opzet. Maar in beide gevallen blijft het effect eigenlijk hetzelfde.

Geheid dat mensen mij hiermee wel eens hebben “opgelicht” of hoe noem je dat omdat ik altijd uitga van goede bedoelingen. Liever dat ik iemand help die het niet nodig heeft dan dat ik iemand niet help die het wel nodig heeft omdat ik de hulpvraag niet geloof.

Eigenlijk denk ik meestal: iemand die hulp vraagt, heeft dat nodig. Als mijn moeder geen zin heeft in koken, breng ik haar eten. Maar eigenlijk vindt ze gewoon de aankomende kerstdagen lastig sinds mijn broer is overleden. Dus ik breng haar eigenlijk wat aandacht ook al vindt ze het ‘not done’ om dat te vragen.