Op zoek naar liefde

soms voel ik mij niet begrepen.
Ik zal alles van begin tot einde zo goed mogelijk proberen uitleggen. Ik ben een man van 28 
Zoals ik van de meeste hoorde was ik een lieve knape kind die hield van tromelen en muziek maken beat boxen haha. Tegen elke vrouw zij ik altijd  ik met je trouwen. Als kind zijnde wist ik niet eens wat dat was. Maargoed het begon zo ik was een jaartje of 6-7 en ik was verliefd op een andere meisje die gaf ik een kusje op der wang. En de juf zag dat en pakte mij vast en schreeuwde en schudden mij hellemaal ik begon te huilen. En op een dag zaten we in de auto toen was ik ook die leeftijd en zaten mijn ouders voor en mijn vader schreeuwde tegen mijn moeder moed ik je uit auto gooien. Wij weer huilen mijn zus zusje. Mijn oudste zus heeft het ook niet makelijk gehad die heeft ook flinke klappen gehad met blauwe oog naar school. Gelukkig is ze getrouwt en heeft ze 6 lieve dochters. En we verhuisde naar een andere woonwijk daar kwam ik op een nieuwe bassischool. Waar ik gepest werd. Ik durfte niet meer naar school en mijn ouders deden niet veel eraan behalve slaan. Dus ging ik maAr spijbelen.
Op een dag was ik thuis en ik zij tegen mijn moeder ik ben ziek maar ik was niet ziek.
En mijn moeder wist dat ik loog. Maar moest ik anders als kind. Ze belde de juf en klaagte hij wil niet naar school ze begon weer slaan met de plate kant van een machete kapmes. En terwijl ze belde schreeuwde ik help juf help. Ik echt veel klappen gehad zelfs met de trappen leuning kabel riem slipper lepel. Echt alles toen werd jeugd zorg ingeschakeld. Ik ging naar de middelbarenschool. begon veel te stelen ik mocht niks niet werken toen ik nog thuis woonde. Ik deed wat boefen dingen buiten schooltijd. Wat ik nooit wou als ik nu terug denk. Maar je word zo hopeloos. Toen was ik een jaartje of 15 toen en sinds mijn 13 ofzo had een voogd. Die compleete voogdij had sinds mij 15. 
Ze was wel lief ilona. Vanaf die leeftijd heb ik op 5 verschilden plekken gewoont. Soest ede borculo harreveld dendolder. Daar heb ik nog wel een leuke tijd gehad beter als thuis. Ik weet nog dat een leiding zij 80% procent van de jongeren die hier wegaan maken niks van hun leven. 2 weken voor mijn 18 mocht ik naar huis. 
Toen was ik vrij ik dacht ik ga kosten wat kost iets van mijn leven maken. Ik kwam weer thuis.
Ik probeerde altijd alles zelf school inschrijfen toesten. Maar het mocht niet echt baten en het lukte niet. Mijn moeder is schoonmaker. En bij haar in het ziekenhuis werken veel nederlandse studentens die hbo en uni deden. Wat ik graag wou mijn eindbestemming. Maar thuis was er niemand die in mijn dromen geloofte. Daar kwame  hele vele discussies van. Het doet nog pijn. maar gelukkig ben ik hier anoniem. Mijn moeder zij op een gegeven moment je bent dom gek je hebt de capaciteit er niet voor. Ik werd daar heel verdrietig van en onzeker. Ze zijden die tijd vaak spring voor de trijn of bus ga dood ik was blij als je niet geboren was of dat ik een miskraam kreeg ik was jong he. En niet goed ontwikkeld als ik terug denk. Uit eindelijk durfte ik niet eens meer naar de winkel niks durfte ik meer ik klapte dicht ik durfte niet eens een restaurant in omdat ik vaak alleen was en dacht nederlanders zullen mij gek vinden en ik ben dom vergeleken met hun. Ik ben nog steeds een echt straat jonge merk ik. Dat onzekere heeft jaren geduurd zeker tot me 21ste zoiets. Ik ging wel eens uit met wat vrienden omdat ik niet meer opstraat wou hangen. Dat liep niet altijd goed. Dus ging maar alleen uit ik vond het eng maar ik dwong me zelf om over die onzekerheid te komen. Het lukte ik had altijd en uiteindelijk had ik altijd plezier en goede kennisen. Mensen kwamen vaak oOk spontaan naar mij of ik praten met hun. En ik hield veel van muziek dus ik was daarna bijna wel 5 dagen per week in de stad. Ik dacht nederlanders zijn hellemaal niet zo erg ze zijn lief. Zo doende begon ik mij zelf terug te vinden maar ik heb nog eens last dat ik terug val op sluw ben of op mijn hoede ben omdat ik krietiek krijg en nooit complimenten. Nog nooit heb ik dat gehad. Ik merk wel dat door al deze trouwmas. Dat ik nu veel bots met mensen. Ik zie bijna alles als nadeel. Of negatief. Ik heb ook niet echt positieve mensen om mij heen. De meeste zijn ook negatief. Mijn band met mijn moeder en vader is nog steeds heel slecht ik woon nog bij hun. Als ik thuis ben isoleer ik mezelf op mijn kamer. Of ik ben op straat. Door dir merk ik dat ik xtreme snel verliefd word en niet kan loslaten omdat ik zo graag wilt dat iemand van mij houd. Ik heb heel vaak 113 zelfmoord lijn gebelte de afgelopen half jaar zeker 30 keer. Soms hoop ik gewoon dood te zijn. Ik weet niet waar dit leven op slaat.