Omgaan met kritiek
Titel spreekt misschien al redelijk voor zich maar.. ik vind het echt heel lastig om goed om te gaan met kritiek. Ik merk dat is snel verdrietig(tot tranen toe) of vijandig wordt(verwijten) en de kritiek vaak veel te persoonlijk en negatief opvat. Ik wil hier graag aan werken want goed omgaan met kritiek is de sleutel tot succes. Nu weet ik dat er veel mensen zijn die hier moeite mee hebben
Hoe gaan jullie om met kritiek?
Op het werk, en
Bij persoonlijke relaties?
Miss.me schreef op 05-08-2021 om 15:55:
[..]
Dat vind ik ook lastig. Ik zeg wel altijd bedankt, maar vind het wel lastig om over eigen prestaties te praten. Heb altijd het gevoel dat je hier bijvoorbeeld nooit te trots of enthousiast hoort te reageren op complimenten en eigen prestaties (al ben ik dat wel hoor)
Zie een compliment als een cadeautje waar je voor bedankt, Zeggen dat het allemaal wel meevalt is eigenlijk afwijzen van het cadeau.
Goedbedoelde, nette kritiek, dus geen scheldpartij of grof neerhalen, kun je eigenlijk ook zo zien, als een hulp om beter te worden
Ik denk dat het belangrijk is om vooralbij kritiek op het werk te scheiden dat het gaat om iets wat je hebt gedaan en niet om jou als persoon. Dus wijzen op taalfouten is een signaal dat je misschien moet werken aan spelling of schrijfwijze. Een cursus zakelijk schrijven kan daarbij helpen. Zeg tegen je manager dat je de kritiek moet laten bezinken en dat je er op terug komt. Zo creër je tijd en afstand tussen de uitspraak en wat je gaat zeggen of doen.
Probeer het niet op jou als persoon te betrekken, maar puur te denken: ik kan niets beter doen in mijn werk. Iedereen heeft verbeterpunten. Denk na over de kritiek in termen van wat kan ik anders doen of leren. Geef 1 of 2 dagen later aan: ik heb er over gedacht en ga er aan werken of stel bijv voor dat je en training wil volgen.
Kritiek in een relatie is lastiger vooral wanneer het niet gaat om: je hebt je sokken laten slingeren en het op de man wordt gespeeld. Het is soms de vraag of je je dat aan moet trekken of juist niet. Het zegt soms meer over de persoon die het zegt dan over jou.
Miss.me schreef op 05-08-2021 om 15:24:
[..]
Ja dat is het denk. Als ik iets met goede intenties doe vind ik kritiek ontvangen moeilijk
Dat doet bijna iedereen toch? Maar als je iets verprutst, dat doet toch niemand met opzet? Ook bij goede intenties gaat het om het resultaat.
Stel jij denkt, ik neem dit of dat voor diegene mee dan hoeft die ander het niet meer te doen. (Goede intentie.) Maar dan blijkt dat dit niet de bedoeling is. Wil je dan liever een schouderklopje, want je intenties waren goed? Met als gevolg dat je het misschien nog vaker niet goed doet of mensen jou zeker een prutser vinden.
Of hoor je liever, het is nu niet goed gedaan, wil je het de volgende keer navragen/anders doen? Dan is de les voor jou: niet zomaar ergens vanuit gaan en vraag het gewoon even.
Is het vooral kritiek op je werk waar je niet mee om kunt gaan of vooral in privé?
To, vermijd je ook situaties omdat je bang bent voor kritiek?
In principe kan de kritiekgever ook goede intenties hebben. Hij/zij kan je ook willen beschermen tegen toekomstige fouten of hij/wij wil dat je en beter wordt in je vak.
Indien kritiek zo hard aan komt, zonder dat je er iets mee kunt, wat is dan de reden dat je mensen bedankt? Dat hoeft niet. Je mag het binnen bepaalde gezonde grenzen best vervelend vinden. In een werksituatie betekent het echter vaak wel, dat je een opmerking over dat iets beter kan, inhoudelijk wel serieus moet nemen. Anders ben je niet aan te sturen.
Ik herken dit. Volledig. Ik leerde pasgeleden dat ik door te leren verdragen dat een ander kritiek op mij heeft, mij helpt:
Het zijn mijn eigen emoties die ik moet leren verdragen. Mijn eigen reactie op de kritiek.
ik heb altijd met man en macht geprobeerd om de kritiek positief proberen te zien, gevoelens weg te drukken, of andere ‘oplossingen’ zoals afleiding zoeken etc. Maar niets hielp.
Uiteindelijk bleek ik vooral van mijn eigen vervelende gevoelens af te willen. Dat kan door het ruimte te geven en te verdragen. Dan zet het zich niet vast in je/mijn lichaam en ebt het vanzelf weer langzaam weg. Het was even wennen. Ik heb altijd heel hard geprobeerd om zo snel mogelijk van dit gevoel af te komen. Nu blijkt dat toelaten en voelen de snelste oplossing is voor mij. Hierdoor herbeleef ik de situatie(s) later minder vaak, zoals ik de herinnering aan de situatie(s) telkens opnieuw opriep. En nog steeds doe ik dit. Maar véél minder. En ik hoop dat het alleen maar minder en minder wordt, doordat ik leer verdragen.
Heel veel succes. Ik hoop dat het je helpt. Ik heb ook jaren gezocht naar hoe ik hiermee om kan leren gaan. Het is natuurlijk ook de aard van het beestje, dat gevoed werd door onze opvoeding en gebeurtenissen.