Movember
Dit zou een maand moeten zijn waarin er extra aandacht gaat naar de mentale gezondheid van mannen.
Is dit iets dat leeft?
https://www.zelfmoord1813.be/nieuws/mannendag
https://nl.movember.com/about/mental-health
Voor mij mag er hier wel wat meer aandacht naartoe gaan, daar ik zelf kamp met een psychiatrische stoornis en al verschillende mannen heb gekend die zichzelf van het leven beroofden; maar volgens mij geeft de media liever aandacht aan de internationale dierendag dan aan de mentale gezondheid van mannen.
Klopt mijn perspectief of zit ik compleet fout?
letterkoekje schreef op 01-11-2023 om 10:36:
[..]
Waarom niet van MENSEN? Waarom moet dat altijd opgedeeld worden in mannen en vrouwen. Trouwens met de diversiteit is het al helemaal zot om over dit of dat van mannen of dit of dat van vrouwen te spreken. Laat ons in hemelsnaam het mentale welzijn in zijn algemeenheid bekijken en niet nu zijn het de mannen en nu zijn het de vrouwen.
Omdat ik merk dat er toch een andere dynamiek is. Vooropgesteld dat ik mijn vrouw enorm graag zie, ik kan mij niet herinneren wanneer ze mij nog eens gevraagd heeft hoe het mij gaat; terwijl dit voor mij één van de standaardvragen is (naast: heb je lekker geslapen, heeft het gesmaakt etc.).
Dus het lijkt mij dat we nog steeds leven binnen generaties waarbij de man vooral sterk moet zijn en geen problemen mag hebben.
Herinner me nog goed een psycholoog tijdens een crisisopname (was 22). Die vroeg letterlijk wat ik daar deed, dat ik buiten moest zijn om te feesten en meisjes te versieren. Volgde zijn advies, liet me ontslaan uit de cic en een week later lag ik op intensieve met een overdosis.
Moirmel schreef op 01-11-2023 om 16:21:
[..]
Omdat ik merk dat er toch een andere dynamiek is. Vooropgesteld dat ik mijn vrouw enorm graag zie, ik kan mij niet herinneren wanneer ze mij nog eens gevraagd heeft hoe het mij gaat; terwijl dit voor mij één van de standaardvragen is (naast: heb je lekker geslapen, heeft het gesmaakt etc.).
Dus het lijkt mij dat we nog steeds leven binnen generaties waarbij de man vooral sterk moet zijn en geen problemen mag hebben.Herinner me nog goed een psycholoog tijdens een crisisopname (was 22). Die vroeg letterlijk wat ik daar deed, dat ik buiten moest zijn om te feesten en meisjes te versieren. Volgde zijn advies, liet me ontslaan uit de cic en een week later lag ik op intensieve met een overdosis.
Hier wordt echt werk van beide kanten gevraagd hoe het met elkaar gaat. Ik ken dat ook niet niet anders bij andere mensen.
Het voorbeeld van je crisisopname vind ik bizar (niet omdat ik je niet geloof maar omdat het toen zo ging). Net als verhalen die ik hoor uit jeugdzorg van pakweg 20 jaar geleden. Ik geloof nog steeds dat men toen ook hun best deed en werkte naar de ideeën die toen heersten. Maar ik hoop toch echt dat het inmiddels anders gaat. Al zijn er ook goede verhalen. Laten we dat even niet vergeten.
Op 19 november is het International Men's Day. Dat is waarschijnlijk waarom dit terecht extra belicht wordt in november.
rionyriony schreef op 01-11-2023 om 08:30:
Ik denk wel dat de ene man makkelijker door deze tijden van vrouwenemancipatie, gevolgd door #metoo en het overdreven slachtoffer-dader-denken, heenrolt dan de andere.
Vrouwen zijn heel vaak het slachtoffer geweest (en nog steeds) van ongewenste seksuele handelingen. Me too was daar een reactie op en toen kwam er eindelijk wat meer naar buiten, wat vaak stilgezwegen werd.
Wel apart dat er bij een topic over mental health bij mannen, er meteen weer een sneer naar de vele vrouwen uitgedeeld moet worden die hier inderdaad slachtoffer van geworden zijn.
kerstbeer schreef op 01-11-2023 om 16:45:
[..]
Vrouwen zijn heel vaak het slachtoffer geweest (en nog steeds) van ongewenste seksuele handelingen. Me too was daar een reactie op en toen kwam er eindelijk wat meer naar buiten, wat vaak stilgezwegen werd.
Wel apart dat er bij een topic over mental health bij mannen, er meteen weer een sneer naar de vele vrouwen uitgedeeld moet worden die hier inderdaad slachtoffer van geworden zijn.
Welke sneer bedoel je?
@duizel:
Ik denk ook dat er langs beide kanten wat werk is. Als een man op dit moment al naar buiten komt met mentale problemen zien ze hem in de eerste plaats als zwak.
Moirmel schreef op 02-11-2023 om 00:43:
[..]
Welke sneer bedoel je?
@duizel:
Ik denk ook dat er langs beide kanten wat werk is. Als een man op dit moment al naar buiten komt met mentale problemen zien ze hem in de eerste plaats als zwak.
Ligt dat ook niet aan die vele andere mannen die macho willen overkomen? Als je als man niet tot die macho-gemeenschap wil horen, dan krijg je al snel de stempel van 'zwak'. Ik bedoel maar, elk gevolg heeft zijn oorzaak.
letterkoekje schreef op 02-11-2023 om 09:40:
[..]
Ligt dat ook niet aan die vele andere mannen die macho willen overkomen? Als je als man niet tot die macho-gemeenschap wil horen, dan krijg je al snel de stempel van 'zwak'. Ik bedoel maar, elk gevolg heeft zijn oorzaak.
Als dat inderdaad speelt, is het dus heel goed dat er een campagne is die zich richt op mannen.
letterkoekje schreef op 02-11-2023 om 09:40:
[..]
Ligt dat ook niet aan die vele andere mannen die macho willen overkomen? Als je als man niet tot die macho-gemeenschap wil horen, dan krijg je al snel de stempel van 'zwak'. Ik bedoel maar, elk gevolg heeft zijn oorzaak.
Wat ik zie bij mijn man en zijn vrienden is dat de tendens is dat "je daar maar tegen moet kunnen" en "het hoort er nou eenmaal bij". Bijvoorbeeld dat je uitgescholden worden door je baas is normaal. Dat er alleen gevraagd wordt hoe het met de vrouw gaat na een miskraam ook. Over moeilijke zaken wordt weinig gesproken. Helemaal niet als ze allemaal bij elkaar zijn. 1 op 1 iets meer met sommige, maar dan ook niet echt. Mijn man gaat daar wel tegenin, maar stuit alleen op onbegrip. Niet zeuren en door gaan is de boodschap. Dat hij depressief is en naar een psycholoog gaat deelt hij dus ook niet met zijn vrienden. Niet omdat ze het niet mogen weten, maar omdat hij geen zin heeft in hun reactie. Er mag dus zeker meer aandacht aan besteed worden.
Het stigma is er en naar mannen toe een stuk meer dan naar vrouwen. En dat is superjammer. Toch zie ik om me heen dat dat in mijn huidige omgeving een stuk minder is dan in de traditionele omgeving waar ik ben opgegroeid. Mijn ex heeft een jaar semi-intern gezeten en dat was geen geheim, zijn groep biervoetbalbarbecue vrienden vroegen er gewoon naar, waren begaan met hem, gingen naar de familie-vriendendag op de instelling.
Ook heb ik een aantal vrij succesvolle ondernemers/zakenmensen om me heen voor wie het de normaalste zaak van de wereld is om hun geest scherp te houden. Zij zien het meer als optimaal kunnen presteren (toch ook een soort "mannelijke waarde" (bah, wat heb ik een hekel aan dit soort gendering, maar goed, zo wordt het vaak gezien)) en een probleem dat gewoon getackeld moet worden. Daar is therapie/coaching een oplossing voor. Ook vrij doelgerichte/mannelijke manier van denken.
In de generatie onder mij, opgegroeid met reflectieverslagen en vooral vrouwen voor de klas in het basisonderwijs en veel veel veeeeeel meer coaching en diagnostiek, heb ik ook het idee dat het wat minder gestigmatiseerd wordt. Heb ik het wel over de generatie waar ik zicht op heb, die is over het algemeen wat meer theoretisch opgeleid, met een creatieve of kantoorbaan.
Sowieso is er veel meer aandacht voor persoonlijke ontwikkeling/mentale gezondheid/zingeving (top van de maslow pyramide). Ook een idioot als Andrew Tate speelt daarop in. Die "oplossingen" zijn alleen wat anders en lijken me niet echt helpend.
Voor een breder perspectief op zingeving, de laatste aflevering van Tegenlicht ging hier ook over: https://www.vpro.nl/programmas/tegenlicht/kijk/afleveringen/2023-2024/verbindende-vertellers.html
Zit in sterk, kwetsbaar verhaal in van een man die ook zocht naar een houvast.
Ik denk ook dat het echt aan je omgeving ligt hoe ermee omgegaan wordt. Bij mijn broer en zijn vrienden is het heel anders. Maar die zijn ook bijvoorbeeld allemaal minder gaan werken toen er kinderen kwamen. Terwijl dat bij de vrienden van mijn man nog steeds ondenkbaar is. Toch dezelfde generatie. Ze vinden het ook nog steeds raar dat mijn man thuis is voor ons kind en ik fulltime werk. Vinden zelfs dat mijn man niet voor zijn gezin zorgt. Terwijl ze zelf wel een huisvrouw thuis hebben zitten. Hoe er met mentale gezondheid wordt omgegaan is dus tussen die groepen ook heel verschillend.
ook veel bners (mannen) zijn heel open over mentale problemen en verslavingen. Ook veel (auto) biografieën gaan er over.